Paweł karel: biografia, życie osobiste, książki i artykuły

Jeden z najbardziej wpływowych rzeczników III Rzeszy, Paul Schmidt został po wojnie kronikarzem i napisał serię książek "The Eastern Front". Praca niemieckiego dyplomaty, choć kontrowersyjna, odniosła sukces i była wielokrotnie publikowana. Tak czy inaczej, punkt widzenia człowieka, który przez kilkadziesiąt lat był związany z Partią Socjaldemokratyczną, interesuje wielu.

"Na Wschód"

"Hitler idzie na wschód" - pierwszy tom serii książek "Front Wschodni". Już od pierwszych linijek Paul Karel próbuje wyjaśnić wojnę ze Związkiem Radzieckim jako konieczny i słuszny krok przeciwko bolszewizmowi. Autor zastanawia się, czy niemiecki Wehrmacht był jedynie "siłą bojową" armii, czy ich działania można określić jako "brutalne i fanatyczne"??

Książka Paula Karela "Hitler idzie na wschód" została wydana w 1963 roku, w szczytowym momencie zimnej wojny, co przyczyniło się do jej popularności. Praca od razu zebrała kontrowersyjne recenzje. Jednak spojrzenie człowieka, który walczył po "drugiej stronie" było dla wszystkich interesujące. Oparta została na dokumentach, wspomnieniach niemieckich generałów, żołnierzy, oficerów i zawiera wiele zdjęć z osobistego albumu Karela.

Książka była wznawiana 8 razy w łącznym nakładzie ok. 500 tys. egzemplarzy i została przetłumaczona na wszystkie języki europejskie, ale w ZSRR była dostępna tylko dla specjalistów, choć nie jest to dokument naukowy dotyczący historii II wojny światowej.

"Barbarossa"

Cykl "Front Wschodni" Paul Karel zaczął opracowywać w czasie, gdy wiele archiwów było utajnionych i niedostępnych dla badaczy, a dokumenty Wehrmachtu były badane przez aliantów. Opisując te wydarzenia, autor przeprowadził liczne wywiady z naocznymi świadkami, oparł się na zapiskach z dzienników, fragmentach dokumentów i książek o wojnie. Oczywiście wydarzenia tych strasznych lat przedstawione są z punktu widzenia żołnierzy i oficerów Hitlera, ale autorowi udało się oddać cały ich tragizm.

Sprawia wrażenie, że przeczuwał zgubę przygody Hitlera. Aby uczynić swoją pracę bardziej obiektywną, autor wykorzystał świadectwa i prace radzieckich historyków, ale nie udało mu się stworzyć prawdziwie obiektywnego dzieła. Miesza prawdziwe, realistyczne wydarzenia tamtej wojny ze stereotypami stworzonymi przez samych nazistów: "komunistycznymi fanatykami", "mongolskimi dywizjami" i nie tylko.

Paul Karel upatruje przyczyny klęski nie w bohaterstwie narodu w stawianiu oporu nazizmowi, ale w złych drogach, silnym mrozie, wadliwych planach Hitlera i "braku ostatniego batalionu". Działania wojenne nie są więc przedstawione czytelnikowi w kolejności przyjętej przez historyków radzieckich, ale w ujęciu wojny z przeciwnej strony - to określa strukturę książki.

Po drugiej stronie

Biografie radzieckich wojskowych i mężów stanu, dane geograficzne i statystyczne odbiegają od danych radzieckich, ale nie należy być krytycznym, lecz brać pod uwagę czas powstania książki, poglądy autora i naocznych świadków, których świadectwa przytacza.

W gruncie rzeczy sam Paul Karel mówi w przedmowie, że ma trudne zadanie nie tylko zrelacjonowania wydarzeń wojny, która została przegrana i jest znana w historii jako zbrodniczy akt agresji, ale także odmalowania pełnego obrazu tego, co się dzieje, okoliczności kampanii Hitlera Barbarossa.

"Narzucona wojna"

W pierwszej części serii, "Hitler Goes East", Paul Karel analizuje wydarzenia od czerwca 1941 do stycznia 1943 roku. Nie zawsze trzyma się poglądów radzieckich autorów, ale niektóre jego rewelacje są dość ciekawe. Przyznaje na przykład, że schwytanie wielu oficerów Armii Czerwonej w pierwszych tygodniach kampanii było złym żartem dla Hitlera.

Schlebiając swoim pierwszym zwycięstwom, nadal stawiał przed armią niemiecką zadania nie do wykonania, nawet gdy brakowało jej sił i środków. Rozproszone zasoby na wielu frontach i celach, brak sił do odniesienia decydującego sukcesu. Za słowami autora kryje się coś więcej - okazuje się, że ta wojna została narzucona Hitlerowi i Wehrmachtowi, ponieważ ratowali oni Europę przed bolszewikami.

Ci, którzy brali udział w działaniach wojennych, zachowali się z godnością, decorum i bohaterstwem. Masowe morderstwa nie są omawiane w pracy Paula Karela. Jak wynika z jego książki, większość oficerów wykonywała rozkazy swoich dowódców, nie myśląc o konsekwencjach tych rozkazów. W działaniach armii Hitlera był tylko heroizm i patriotyzm, ale nie było masowych mordów i zbrodni.

"Scorched Earth"

Pierwszy tom kończy się bitwą pod Stalingradem, kiedy to rozpoczął się zwycięski szturm Hitlera. Księga druga rozpoczyna się od ich klęski, bitwy pod Kurskiem. Również tutaj autor pokazuje wojnę z perspektywy żołnierzy i oficerów Hitlera. Ta decydująca bitwa wymagała nowej broni, umiejętności i determinacji. Führer miał wszystko na szali i liczył, że operacja "Cytadela" może zmienić sytuację. Książka kończy się odwrotem wojsk niemieckich i ich wypędzeniem ze Związku Radzieckiego.

Jest raczej pisana w duchu zapisków pamiętnikarskich i zawiera różne sytuacje. Ale choć wydarzenia są rozbieżne, to łatwo się je czyta. Nie przypadkiem cieszą się one popularnością: żywy język, mnóstwo szczegółów z życia codziennego niemieckich żołnierzy. Oczywiście praca autora w żadnym wypadku nie może służyć jako źródło do studiowania historii II wojny światowej, ale - jak pisali czytelnicy - dla osób zainteresowanych wydarzeniami z tamtych odległych lat praca Karela będzie interesująca.

O autorze

Paul Schmidt urodził się w listopadzie 1911 roku w małym miasteczku Kelbra. Wychowany w domu dziadka, zamożnego szewca, otrzymał dobre wykształcenie, ukończył Uniwersytet Kiloński, gdzie studiował psychologię, filozofię i ekonomię. Do NSDAP wstąpił jako gimnazjalista w 1931 roku i był szefem komisji antysemickiej. Paul działał w organizacji i od 1935 r. zajmował różne stanowiska w Związku Studentów, był jednym z ideowych inicjatorów palenia "niearyjskich" książek.

W 1936 roku uzyskał doktorat i był postrzegany jako ekspert od propagandy. W 1938 roku wstąpił do SS i otrzymał pracę w biurze prasowym MSZ, gdzie kierował tym działem do 1940 roku. 28-latek był już Obersturmbannführerem SS, odpowiednikiem stopnia podpułkownika w Wehrmachcie. Dział Schmidta zajmował się raportowaniem o prasie krajowej i zagranicznej wpływającej na politykę zagraniczną. Według historyka V. Benz, to Schmidt wymyślił "zasady językowe" i był najważniejszym rzecznikiem prasowym III Rzeszy.

Paul Karel szybko awansował w szeregach. W 1940 r. wstąpił do MSZ jako wysłannik I klasy, w 1941 r. został sekretarzem ministra. Jego zadaniem było organizowanie konferencji prasowych w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pod jego kierownictwem wydawano propagandowe pismo Sygnał, a w 1945 r. jego resort zatrudniał ponad 200. Jego wpływy w systemie propagandowym rywalizowały jedynie z wpływami pierwszego sekretarza prasowego, A. Hitlerowski Otto Dietrich.

Po wojnie

W maju 1945 roku Paul został aresztowany i spędził dwa lata za kratkami w oczekiwaniu na proces. Był świadkiem w procesach norymberskich przeciwko O. Dietrich. Schmidt miał skomentować swoje propozycje deportacji węgierskich Żydów w maju 1944 roku. Dokumenty i korespondencja Schmidta na temat "Akcji Żydowskiej w Budapeszcie" zostały przedstawione w sądzie, gdzie udzielał on porad, jak uzasadnić deportację i mordowanie Żydów.

Aby ich przeciwnicy nie krzyczeli o "polowaniu na ludzi", należy przedstawić to tak, jakby były to środki przymusowe, a nie prześladowania na tle narodowościowym. W żydowskich klubach i synagogach znaleziono materiały wybuchowe, plany wywrotowe i naloty na policjantów. Jako usprawiedliwienie podczas procesu Schmidt powiedział, że był tylko "rzecznikiem prasowym" i jego podpis powinien być na dokumencie.

Sprawa przeciwko Schmidtowi została umorzona z powodu braku wystarczających dowodów do wniesienia oskarżenia. Jego zalecenia nie zostały zrealizowane w 1944 roku, a notatka nie jest uznawana za oficjalny dokument. W śledztwie uznano te czyny za "nieudaną próbę zabójstwa". Postępowanie wobec niego zostało zawieszone, a Schmidt został zwolniony. Dochodzenie prowadzone w latach 1965-1971.

kariera pisarska

Po wyzwoleniu Schmidt przeniósł się do Schaessel. Kariera urzędnika czy dyplomaty nie wchodziła w grę. Schmidt zajął się dziennikarstwem, publikując pod różnymi pseudonimami w wielu wydawnictwach artykuły o wojnie. Autor czerpał w swoich pismach z antybolszewizmu III Rzeszy, co sprzyjało mu w czasie zimnej wojny. Od lat 50-tych pisał dla Kristall, jedna z jego publikacji doprowadziła do dużego skandalu.

do Kristall pod pseudonimem "Paul Carell" ukazały się rozdziały jego książki "Spalona ziemia" z serii "Front Wschodni". Paul Karel pisał pod nazwiskiem Vocator dla Welt i Zeit w latach 70. W magazynie "Spiegel" został doradcą szefa ochrony. Od 1958 do 1979 roku Springer regularnie przenosił swoje artykuły na temat kampanii rosyjskiej, tak jak to było naprawdę.

Praca P. Schmidt

Nazwisko Karela stało się szeroko znane dzięki publikacji książek o II wojnie światowej:

• w 1960 roku ukazała się książka "Oni nadchodzą"!`o wojskach alianckich w Normandii;
• Hitler Goes East, wydanej w 1963 roku;
• w 1964 roku ukazały się The Desert Fox i Scorched Earth;
• w 1980 roku Die Gefangenen o losach niemieckich jeńców wojennych w ZSRR;
• W 1983 roku ukazała się ilustrowana książka "Wojna rosyjska";
• w 1992 roku "Stalingrad".

W 1992 roku Paweł Karel powiedział, że po bitwy pod Stalingradem wynik wojny nie był przesądzony. Błędy A. Hitler, w czasie gdy Wehrmacht miał wybitnych strategów. Pod koniec życia Schmidt zaprzeczał zbrodniom nazistów na ludności cywilnej, twierdząc, że atak na Związek Radziecki był uderzeniem wyprzedzającym wobec ataku Armii Czerwonej. W 2009 roku teksty Schmidta zostały zakazane we wszystkich szkołach i jednostkach wojskowych.

Paul Karel zmarł w czerwcu 1997 roku w Rottach-Egern w Bawarii.