Sposoby rozwiązania problemu żywnościowego. Geografia głodu. Program żywnościowy onz

Wiek XX to wiek globalizacji i postępu naukowego. Ludzkość podbiła kosmos, okiełznała moc atomu i odkryła wiele tajemnic Matki Natury. Dwudziesty wiek przyniósł nam jednocześnie szereg globalnych wyzwań - środowiskowych, demograficznych, energetycznych, społeczno-gospodarczych. W tym artykule wyszczególnimy jedną z nich. Będziemy rozmawiać o przyczynach, zakresie i możliwych sposobach rozwiązania problemu żywnościowego.

Problem głodu: fakty i liczby

Liczba ludności na świecie stale rośnie. A zasoby naturalne, niestety, nie są. Podczas gdy na początku ubiegłego wieku nasza planeta żywiła 1,5 miliarda ludzi, dziś liczba ta wzrosła do 7,5 miliarda.

Tak gwałtowny wzrost demograficzny nie może po prostu uniknąć pogorszenia problemu żywnościowego. Rzeczywiście, po raz pierwszy poruszono ją sto lat temu. Brazylijski naukowiec José de Castro w wydanej na początku XX wieku Geografii głodu napisał, że prawie dwie trzecie ludności świata żyje w stanie permanentnego głodu.

Dziś sytuacja znacznie się poprawiła, ale problem nie zniknął. Według raportów ONZ co dziewiąta osoba na świecie jest nadal niedożywiona. Większość niedożywionych i głodnych ludzi na świecie (około 85%) żyje w krajach rozwijających się. Są to przede wszystkim najbiedniejsze narody Afryki Środkowej i Południowej, Ameryki Łacińskiej oraz Azji Południowo-Wschodniej. Na przykład jedna trzecia mieszkańców Haiti (najbiedniejszego kraju na półkuli zachodniej) nie otrzymuje wystarczającej ilości kalorii w swoim dziennym spożyciu.

Światowy problem żywnościowy jest jedną z najważniejszych i najpilniejszych kwestii globalnych naszych czasów. Jest to zwykły niedobór żywności spowodowany brakiem zdolności produkcyjnych, niekorzystnymi warunkami klimatycznymi i środowiskowymi, konfliktem zbrojnym lub zawirowaniami politycznymi.

Geografia głodu

W geografii społecznej istnieje pojęcie "pasa głodu. Przebiega przez równik i obejmuje tropikalną Afrykę, Amerykę Środkową, południową i południowo-wschodnią Azję (w sumie około 40 krajów).

Najtrudniejsza sytuacja jest w takich krajach jak Czad, Somalia, Uganda, Mozambik, Etiopia, Mali i Haiti. Ludzie głodni i niedożywieni stanowili ponad 40% populacji. Obecnie problem żywnościowy jest dość dotkliwy w Erytrei, Syrii, Zimbabwe i Jemenie, a także we wschodniej Ukrainie.

Oprócz wskaźników ilościowych należy również wziąć pod uwagę wskaźniki jakościowe żywienia człowieka. Nie tylko złe lub nieodpowiednie odżywianie zmniejsza wydajność, ale także prowadzi do szeregu innych niebezpiecznych dolegliwości. Na przykład Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że około 40% ludności świata ma regularne niedobory jakiegoś witaminy i pierwiastki śladowe.

Podstawowe przyczyny problemu żywnościowego

Dlaczego więc głód i niedożywienie są problemem?? Istnieje kilka możliwych przyczyn. Podkreślimy tylko najważniejsze z nich:

1. Szybki wzrost liczby ludności na świecie.
2. Nierównomierne rozmieszczenie ludności na świecie.
3. Rosnąca urbanizacja i industrializacja terytoriów.
4. Zacofanie społeczno-gospodarcze niektórych krajów świata.
5. Degradacja zasobów ziemi, w szczególności skażenie gleby pestycydami, metalami ciężkimi i innymi szkodliwymi substancjami.
6. Spadek plonów roślin zbożowych.
7. Marnotrawne wykorzystanie zasobów ziemi.
8. Kurczące się grunty orne.
9. Niedobór czystej wody słodkiej.

Sposoby rozwiązania problemu żywnościowego

Obecnie rozwiązanie problemu Problemem głodu zajmuje się wiele organizacji międzynarodowych, publicznych i prywatnych, komisji międzyrządowych i agencji. Dołączają do nich światowe podmioty finansowe i handlowe, zwłaszcza IBRD (Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju) oraz OPEC (Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową). Finansują one liczne projekty mające na celu rozwój sektora rolno-przemysłowego w krajach rozwijających się.

Równocześnie akademicy zajmują się teoretycznymi aspektami kryzysu. Są odpowiedzialni za znalezienie możliwych rozwiązań problemu żywnościowego. Należą do nich:

1. Zmiany jakościowe i strukturalne w produkcji żywności.
2. Modernizacja rolnictwa, tworzenie stale rosnącego sektora rolno-przemysłowego w krajach zacofanych.
3. Intensywny rozwój biotechnologii.
4. Poprawa infrastruktury poza dużymi miastami - branding obszarów wiejskich.
5. Reformy gospodarcze w krajach rozwijających się, zwiększające siłę nabywczą ich ludności.
6. Włączenie owoców postępu naukowego i technologicznego do sektora rolnego.
7. Rozwój kapitału ludzkiego, zapewnienie warunków i możliwości kształcenia osób ubogich.

Pomoc humanitarna dla krajów ubogich i rozwijających się ma do odegrania rolę w łagodzeniu skutków kryzysu żywnościowego.

Program Żywnościowy ONZ

Do kluczowych celów Organizacji Narodów Zjednoczonych należy zapewnienie pokoju i bezpieczeństwa na świecie oraz eliminacja wszelkich globalnych zagrożeń. Światowy Program Żywnościowy ONZ (WFP), założony w 1961 roku, jest największą na świecie organizacją humanitarną. Co roku udziela wymiernej pomocy co najmniej 300 milionom ludzi żyjących w 80 krajach. Około 20 milionów z nich to dzieci.

złagodzenie głodu i poprawa odżywiania w Trzecim Świecie są w centrum misji. Co roku organizacja rozprowadza ponad dwanaście miliardów paczek żywnościowych o wartości 0,31 dolara każda. Każdego dnia prawie sto samolotów i prawie pięć tysięcy ciężarówek dostarcza żywność do tych, którzy najbardziej jej potrzebują. w tym w trudno dostępnych lub rozdartych wojną regionach Afryki i Azji.

Podsumowując (...)

Jednym z najbardziej palących problemów globalnych jest brak bezpieczeństwa żywnościowego. Z każdym rokiem stawał się on coraz bardziej dotkliwy, przede wszystkim w wyniku szybkiego rozwoju populacja naszej planety. Znalezienie najlepszych rozwiązań problemu żywnościowego jest jednym z największych wyzwań ludzkości na obecnym etapie jej rozwoju. Miejmy nadzieję, że procesy globalizacyjne w gospodarce światowej, a także postęp naukowo-techniczny pomogą nam jak najskuteczniej rozwiązać ten problem.