Getta w usa - zasady życia. South los angeles lub south central

W niemal każdej metropolii w zamożnych Stanach Zjednoczonych można przypadkowo zawędrować do dzielnicy pogrążonej w depresji. W Ameryce rozwinęła się prężna kultura getta, o której często opowiadają światu znani artyści hip-hopowi. Nie ma jednej jednoznacznej przyczyny, dlaczego tak się stało: może to być ostra nierówność społeczna, niewolnicza przeszłość lub szybkie tempo urbanizacji.

Współczesne getta Ameryki

Śródmiejskie dzielnice Ameryki są pogrążone w przestępczości i problemach społecznych. Getta były zazwyczaj zasiedlane przez osoby o tym samym pochodzeniu etnicznym: Afroamerykanów lub Latynosów. Często są to osoby, które przyjechały do pracy i nie potrafiły się dostosować do amerykańskiego stylu życia. "Biały" Ludność getta - narkomani, prostytutki, pijacy, przestępcy i bezdomni.

Życie w getcie w USA nie jest najlepsze: przestępstwa są częste, narkotyki i nielegalne substancje są sprzedawane bezpośrednio na ulicach, policja i medycy nie przyjeżdżają na miejsce zdarzenia, wszystkie ściany są pomalowane graffiti, na oknach umieszcza się kraty, każdy przechodzień może zostać postrzelony przez przejeżdżający samochód, a mieszkańcy nigdzie nie pracują. Obcy w getcie traktowani są z podejrzliwością i otwartą wrogością.

South Central, Los Angeles

Ogromne skupisko gangów koncentruje się w południowym LA. W gettach działają gangi Meksykanów, Czarnych i Latynosów, których członkowie różnią się między sobą stylem ubierania się, znakowania (malowania sprayem) i systemem oznakowania. Jednym z najbardziej niebezpiecznych współczesnych gangów jest latynoski MS-113. Dzielnice były podzielone między gangi i niewielką lub żadną kontrolę policji.

Historia gett w południowym Los Angeles rozpoczęła się w latach 30. XX wieku, kiedy to Afroamerykanie z rasistowskiego Teksasu i Luizjany zaczęli masowo przybywać do Kalifornii. Sytuacja pogorszyła się w czasie wojny. Na początku lat 70. w południowym Los Angeles nie było już praktycznie żadnych "białych" dzielnic. Kiedyś mieli na ulicy jeden dom, którego cena była zawyżona, wprowadziła się do niego afroamerykańska rodzina, a po jakimś czasie inne domy w okolicy zostały sprzedane za połowę ceny.

W tych samych latach zaczęły powstawać gangi uliczne, handlujące narkotykami i bronią. Okres świetności przestępczości przypadł na lata 90. Policja wyliczyła kiedyś statystyki dla South Central oddzielnie od Los Angeles, ale liczby były monstrualne. Następnie południowa część miasta została włączona do ogólnej statystyki. Liczby stały się średnie, a biedna, pełna przestępczości okolica zniknęła z pola widzenia.

Marcy Houses, New York

Mieszkania socjalne dla ubogich w północnym Brooklynie zostały ukończone na początku lat 50. Miejsce to wzięło swoją nazwę od jedenastego gubernatora stanu Nowy Jork, Williama L. Kerry`ego. Marcy. Przygnębiający kompleks składa się z dwudziestu siedmiu sześciopiętrowych budynków, w których łącznie znajduje się prawie dwa tysiące mieszkań. W Marcy mieszka ponad cztery tysiące mieszkańców.

Kiedyś był tu młyn holenderski, ale w 1945 roku administracja miejska wykupiła teren i rozpoczęła budowę. Niepozorny ceglany kompleks został zasiedlony przez imigrantów i robotników, w większości Afroamerykanów i Karaibów. Teren ten zawsze był znany z tego, że był bardzo niebezpieczny. Marcy Houses było miejscem urodzenia rapera JayZ, który wielokrotnie wspominał o tych przygnębiających miejscach w swoich nagraniach, opisując strzelaniny, codzienne życie dilerów narkotyków i naloty policji.

Pruitt-Aigow, St. Louis

Prace nad mieszkaniami socjalnymi dla młodych i mało zamożnych rodzin rozpoczęto w 1954 r. Projekt autorstwa Minoru Yamakashi (autora niesławnych nowojorskich bliźniaczych wież) zakładał budowę trzydziestu trzech identycznych jedenastopiętrowych budynków z blisko trzema tysiącami mieszkań. Dzielnica została nazwana na cześć czarnego pilota Wendella O. Pruitt, bohater II wojny światowej, i biały kongresmen U. Aigow.

Początkowo planowano podzielić domy na "kolorowy" и "biały", ale stan zniósł segregację rasową, więc kompleks jest dostępny dla wszystkich o niskich dochodach. Kilka lat później "biały" mieszkańcy wyjechali z okolicy na przedmieścia, a Pruitt-Airow stało się nowym gettem w USA. Mieszkańcy nie są płacił za media, Wzrastała przestępczość, wysiadały windy i wentylacje, wychodziły kanały, domy były slumsy, policja przestała reagować. W Pruitt-Ayrou rozpoczęła się gminna katastrofa.

Próby poprawić sytuację były bezskuteczne, więc władze postanowiły zburzyć jeden z budynków. To się stało na żywo na antenie. Kilka lat później wysadzono kolejne budynki, a lokatorów przesiedlono. Obecnie na terenie Pruitt-Airow znajduje się szkoła średnia i podstawowa oraz akademia wojskowa.

Robert Taylor Homes, Chicago

Jeden z największy Do lat 70. stała się kolejnym niebezpiecznym gettem w USA. Kompleks apartamentów, nazwany na cześć czarnego aktywisty R. Taylor`s, znajdujący się w South Chicago. Inwestycja obejmowała dwadzieścia osiem jednopiętrowych budynków. Pierwsi mieszkańcy wprowadzili się do mieszkań o niskich dochodach w 1962 roku. Zamiast 11 tysięcy bezrobotnych Afroamerykanów, jak planowano, do Robert Taylor Homes wprowadziło się 27 tysięcy.

Sytuacja w tym getcie w Stanach Zjednoczonych pogarszała się z każdym rokiem. Domy Roberta Taylora w południowym Chicago szybko zaczęły charakteryzować się wszystkimi typowymi problemami biednych dzielnic: zorganizowana przestępczość, handel narkotykami, ubóstwo, pododdziały lokalnych gangów, wybuchy przemocy. W jeden weekend w getcie zamordowano 28 osób, a handel narkotykami wart był 45 tys. dolarów dziennie. dolarów dziennie.

W 1993 roku administracja miasta postanowiła oczyścić kłopotliwą dzielnicę. Do 2007 roku na tym terenie wybudowano ponad dwa tysiące domów o niskiej zabudowie, kilka lokali użytkowych i sklepów detalicznych oraz siedem obiektów kulturalnych. Mimo wszelkich starań, w południowym Chicago utrzymuje się dziś napięcie.

Magnolia Prudgest, New Orleans

Getto w USA znajdowało się w centrum Nowego Orleanu. Wszystko zaczęło się tak samo: pierwsza faza projektu mieszkań socjalnych została ukończona w 1941 roku, a w 1955 roku dzielnica została przedłużona na północ o kolejne sześć przecznic. W Magnolii (oficjalnie nazywanej C.J. Pete Projects, ale potocznie Magnolia ze względu na ulicę o tej samej nazwie) podczas segregacji mieszkali tylko czarni.

W latach 80. i 90. zaprzestano finansowania i teren popadł w ruinę. Zamknięto najbliższy szpital, w Magnolii wzrosła przestępczość, pojawiły się brutalne gangi uliczne. Sprawy przybierały na sile, a w niektórych latach getto biło wszelkie rekordy przemocy i morderstw. Pod względem przestępczości, dzielnica Prajext w Magnolii może rywalizować z całymi miastami o niekorzystnym położeniu.

W 2005 roku niszczycielski huragan Katrina zniszczył znaczną część miasta, w tym dzielnice Magnolia. Trzy lata później pozostałe domy zostały zburzone przez lokalnych urzędników. Obszar ten został przemianowany na Harmony Oaks i zaczął być przebudowywany. Prace wciąż trwają. Dziś w Harmony Oaks powstają nie tylko mieszkania socjalne, ale także mieszkania komercyjne, sklepy detaliczne, instytucje kultury, instytucje społeczne i szkoły.

Detroit, Michigan

Detroit nie jest gettem w tradycyjnym sensie. Miasto było kiedyś czwartym najludniejszym w USA i stolicą przemysłu samochodowego, ale od połowy ubiegłego wieku giganci motoryzacyjni zaczęli przeżywać trudności, kryzys naftowy mocno uderzył w gospodarkę i lokalne fabryki nie mogły już konkurować z japońskimi i europejskimi modelami. Fabryki zostały zamknięte, a większość mieszkańców opuściła miasto.

Dziś większość domów w Detroit jest opuszczona. Wielu właścicieli próbuje sprzedać nieruchomości po cenach minimalnych, ale nie znajdują się nabywcy. W latach 80. dochodziło do 800 sporadycznych pożarów, gdy miejscowi wypalali opuszczone domy. Od 2013 roku ogłoszono upadłość miasta. Większość budynków jest przewidziana do rozbiórki w najbliższym czasie.