Strzelba trzylufowa: opis, charakterystyka, producenci

Trójlufowa strzelba nie jest najpopularniejszym typem broni myśliwskiej, zwłaszcza w Rosji. Niemniej jednak w sklepach z bronią i "od ręki" można znaleźć godnych reprezentantów tego asortymentu produkcji krajowej i zagranicznej. Takie modyfikacje nazywane są również ćwiczeniami. Przyjrzyjmy się im cechy i specyfikacje.

Fakty historyczne

Pierwsze modele strzelb trzylufowych pojawiły się w Niemczech (druga połowa XIX wieku). Patent na trójlufową strzelbę otrzymał w 1878 roku Peter Oberhammer. Samo słowo wiercenie, w języku niemieckim oznacza "tee". Miasto Sul, podobnie jak inne niemieckie osady, słynęło z rusznikarzy. Wersje trzybeczkowe były produkowane przez najlepszych rzemieślników, wyróżniały się najwyższą jakością wykonania i oryginalnym wzornictwem.

Broń, o której mowa, dzięki swojej wszechstronności i ekonomiczności od razu zyskała przychylność myśliwych. Jeden model może służyć do polowania na różne rodzaje zwierzyny przez cały sezon. Dzięki zróżnicowaniu kalibru, strzelba trzylufowa stała się bardzo uniwersalna, co jest jedną z jej zalet.

Rosyjscy konsumenci zaczęli aktywnie korzystać z "tek" w XIX wieku. Często przeznaczone były do elitarnych, pędzonych polowań, w których brali udział członkowie szlachty. I strzelali do wszystkich rodzajów bestii, które pojawiły się na ich drodze. W związku z tym broń musiała być jak najbardziej jednolita. Trójlufowe strzelby z tego okresu były luksusowo wykończone i albo wykonywane na zamówienie przez miejscowych rzemieślników, albo sprowadzane z zagranicy.

Obecnie świdry są używane do polowań i podróży na długie wyprawy, które mogą wymagać samobieżnej paszy. Wyjątkowość omawianej broni polega na tym, że z dużej odległości można strzelać do dużej zwierzyny z lufy gwintowanej, a do małej - z gładkolufowych analogów.

Konstrukcje łączone

Stosowanie strzelb trójlufowych jest korzystne z wielu względów, gdyż łączą one zalety zarówno broni śrutowej, jak i gwintowanej. Konstrukcja kombinowana zawiera zwykle parę luf gwintowanych i jedną zwykłą, lub odwrotnie. Istnieją wersje, w których dwie lufy o tej samej konfiguracji mają różne kalibry. Nazwa takiego produktu to pistolet trójlufowy.

Beczki mogą być również różnie ustawione (wszystkie trzy sztuki w pionie lub poziomie, albo jedna z nich jest umieszczona na górze, pod spodem lub z boku). Dwie bronie w różnych kalibrach połączone, dzięki czemu można polować na różnej wielkości zwierzynę w tym samym czasie.

Każdy typ broni posiada swoje odpowiednie celowniki:

• wersja pierścieniowa, teleskopowa lub podnoszona - do konfiguracji z karabinkiem;
• przedni celownik lub przednie ostrze - dla smoothbore;
• Przejście z jednego typu na drugi odbywa się za pomocą specjalnego mechanizmu wybierającego, pary spustów lub śrubokręta.

Pasuje do wszystkich luf gładkolufowych

Niektórzy myśliwi są zdania, że lufa gwintowana jest zbędna i że trzy lufy "smoothbore" będą w sam raz. Nie jest to bez sensu: umożliwia konfigurację dławików, półdławików i "otworów" w tej samej konstrukcji. Podobne modele strzelb trzylufowych wykonywali na początku XX wieku niemieccy, belgijscy i inni rusznikarze. Produkcja tych modyfikacji została wstrzymana, ponieważ były one zbyt niewygodne w użyciu.

Głównym założeniem trójnika jest posiadanie elementu gwintowanego, dzięki czemu użytkownik mógłby mieć jednocześnie karabin i strzelbę. Potrzeba łączenia trzech luf w jednej wersji jest wątpliwa, gdyż znacznie zwiększa się masa modyfikacji, a także pogarsza się stabilność wolantu. Dodatkowo cena takiej wersji jest znacznie wyższa w porównaniu ze strzelbami dwulufowymi. Ze względu na te wady nie przewiduje się seryjnej produkcji takich strzelb.

Wiertła produkcji rosyjskiej

Wśród "tek" produkcji krajowej Cechą wyróżniającą ten karabin jest MTs-140. Daleko jej do najtańszej wersji konkursowej, wyposażona jest w parę 12-gauge`owych luf gładkolufowych oraz lufę gwintowaną. Kombinacja elementów może być różna (dostępnych jest siedem konfiguracji). Pierwszy prototyp opracowany i przetestowany w 1988 r.

kluczowe cechy:

• części gładkie typu kaganiec - 12/65;
• wersja karabinowa - 7,62/53;
• waga 3,4 kg;
• długość lufy - 6500 mm.

Strzelba MC należy do elitarnej grupy, skierowanej do profesjonalnych i amatorskich myśliwych. Wszystkie modele są starannie wykonane, aby zapewnić wysoki standard dopasowania i wykończenia. Para wyzwalaczy jest umieszczona na tej samej podstawie. Materiał dla Klatka piersiowa wykonana jest z wysokiej jakości obrabianego orzecha włoskiego. Projekt zawiera wgłębienia na dłonie i policzki.

Strzelba Krieghoff z trzema lufami

Dyszel "Neptuna" jest jednym z kilku przedstawicieli "tek" tej marki. Firma znana jest z tego, że specjalizuje się w produkcji trzylufowych strzelb. Ten typ broni stał się znakiem rozpoznawczym firmy. "Neptun" jest znany wszystkim prawdziwym myśliwym, a jego produkcja rozpoczęła się w XIX wieku. Warto dodać, że rusznikarze z Krieghoff mieli zakaz produkcji broni w czasie I wojny światowej. W czasie II wojny światowej okupant zakłady produkcyjne firma została całkowicie zniszczona.

Odrodzenie firmy sięga drugiej połowy XX wieku, kiedy to zajmowała się ona rekonstrukcją przestarzałych karabinów i karabinków. W 1950 roku w pełni przywrócono produkcję i uruchomiono pierwszą linię karabinów pneumatycznych - nowość dla firmy.

Trzy lata później zniesiono zakaz stosowania strzelb trzylufowych, a w kolejnych latach fabryka zwróciła uwagę na produkcję strzelb drylingowych. Partia pilotażowa pod nazwą Waldschutz została wykorzystana przez leśnictwo. Próbki spotkały się z dużym uznaniem i w efekcie zaczęły napływać kolejne zamówienia. Firma zaczęła się aktywnie rozwijać i rozbudowywać. Modyfikacje Trumpf i Neptun zostały wprowadzone w latach 60. i w unowocześnionej formie są produkowane do dziś.

W przeciwieństwie do wcześniejszej produkcji z wykorzystaniem pracy ręcznej, współczesne przykłady są wytwarzane przy użyciu zautomatyzowanych urządzeń sterowanych przez systemy operacyjne. Wszystkie komponenty i części są kontrolowane pod względem jakości, co ma pozytywny wpływ na produkt końcowy.

System Sauer

Trójlufowa strzelba Sauer produkowana przez niemieckich rusznikarzy wyróżnia się wysoką jakością i praktycznością. System wyposażony jest w górne poziome lufy i jedną dolną ryflowaną odpowiedniczkę.

Krótka charakterystyka systemu strzelania z trzech luf "Sauer":

• Lufy to 16/70-7/65 (gładkie/ryflowane);
• waga - 3,1 kg
• długość lufy - 1065 mm.

Warto wspomnieć, że para działających spustów odpowiada za działanie zarówno luf gwintowanych, jak i gładkolufowych. Mechanizm celowniczy to przedni celownik z podniesioną tarczą. Jeśli jest to pożądane lub wymagane, możliwe jest zamontowanie celownika teleskopowego.

Kolejną odmianą systemu Sauera w zakresie strzelb trzylufowych jest model-30. Pierwsza seria ukazała się w 1930 r. Po wszystkich manipulacjach, cechy tej broni pokazały swoje pozytywne strony, w tym praktyczność użycia modeli.

Parametry:

• Lufy są gładkie, 12/65;
• lufa karabinowa - 9.34
• waga - 3,4 kg;
• długość lufy - 650 mm.

Ekskluzywne strzelby myśliwskie Sauer M30 są wyjątkowo drogie. Ich cena sięga kilku milionów rubli.

Merkel BBF B-3

Karabiny trzylufowe tej marki posiadają wysoką jakość wykonania. Zespół lufy wyposażony jest w tuleję sprzęgającą, która pewnie blokuje kagańce, zapobiegając ich "graniu". Na siatkę nie będzie miała wpływu ilość oddanych strzałów. Beczki są regulowane za pomocą specjalnych śrub, co jest o wiele bardziej wygodniejsze niż stosowanie wkładek szachowych.

Podstawowe parametry niemieckiej trójlufowej strzelby BBF B-3:

• lufy gładkolufowe - 12/76, 20/76;
• element karabinowy - 6,55x57, 7x65 R;
• masa pistoletu wynosi 3100 g;
• długość lufy - 600 mm.

Kaliber 12/76 uważany jest za najwygodniejszy, gdyż zwiększa prawdopodobieństwo trafienia zwierzyny z dużej odległości. Należy zaznaczyć, że broń ma dość poważny odrzut, a to wymaga pewnego treningu i "pewnej" ręki. Wygląd zewnętrzny karabinów jest estetyczny, a obsada wykonana jest z elitarnego drewna.

Cztery beczki

Strzelby czterolufowe są dość rzadkie. Ogólna nazwa takich produktów to iglica. Zwykle gładkie elementy są ułożone poziomo, ryflowane odpowiedniki są na górze i na dole. W celu oddania strzału z ostatnich luf należy przeprowadzić synchroniczne napinanie kurka przy pomocy dławika. W tym momencie lufy gładkolufowe stają się nieaktywne i odwrotnie.

Firlingi wyposażone są w parę spustów, z których przedni uruchamia dolną lufę dużego kalibru. Odpowiednio, element tylny napędza górny kaganiec małokalibrowy. Pistolet ten ma sporą masę, co częściowo rekompensuje jego krótszy rozmiar. Ogólnie rzecz biorąc, czterotaktowa amunicja jest wygodna i ma zwartą budowę. Podobne wersje były wykorzystywane przez elity rosyjskie w końcu XIX wieku. Seryjna produkcja takich pistoletów nie jest praktykowana. Ich główna prerogatywa - kolekcje muzealne i prywatne.

Kaliber WMR-22

Nabój, o którym mowa, został stworzony przez renomowaną firmę Winchester Repeating Arms Company. To było jeszcze w 1960 roku. W tym samym czasie firma opracowała również odpowiednią broń. Jak na ironię, niemal równocześnie wszyscy amerykańscy rusznikarze zaczęli produkować broń na 22 WMR. Warto wspomnieć, że był to pierwszy nabój typu rimfire.

Pomimo swojej indywidualności, nabój należy do odmiany małokalibrowej. Przedmiotowy produkt ma większą średnicę i długość. Jego właściwości pozwalają na wytrzymanie dużego ciśnienia wystrzału. Z tego powodu salwy z rodziny 5,6 mm były uważane za praktycznie niemożliwe. Jednak w przypadku innych marek krótkie lufy są często przedmuchiwane i trudne do usunięcia po wypaleniu. Na rynku pojawili się rzemieślnicy oferujący wymienną lufę do wszystkich obecnych typów nabojów.

Cechy

Warto zauważyć, że kaliber 22 można znaleźć u producentów nowoczesnych strzelb trzy- i dwulufowych. Lufy o różnych średnicach i gwintach. Aby to wyjaśnić, spójrzmy na kaliber jako całość.

W XX wieku w Wielkiej Brytanii pojawiła się pierwsza definicja dla broni gładkolufowej. Aby znaleźć wartość, użyliśmy 453,59 gramów ołowiu (jeden funt). Z tej masy odlewano amunicję o identycznej masie i wymiarach. Jeśli jest to 22, to jest to kaliber 22, a jeśli jest to 10, to jest to 10. Zatem im mniejsze kule, tym większa wartość, o której mowa.

Zastosowanie

Powyższy nabój nadaje się do stosowania w rodzinie 5,6mm. Obejmuje to trening osobisty dla strzelca, trening. Cecha ta wynika z następujących właściwości amunicji, co najmniej Odrzut, cichy odgłos strzału i niski koszt. Jednak w prawdziwym życiu zawody sportowe Taka kaseta nigdy nie była używana. Fakt, że zawodowi strzelcy wymagają większej prędkości pocisku, a zatem punkt ciężkości 22 został ponownie skierowany na branżę myśliwską.

W tej dziedzinie udało się zmaksymalizować osiągi naboju rimfire. Najczęściej rdzeń jest pokryty miedzią, a nie spiekany ołowiem. Wynika to z możliwości oderwania pocisku hollow-point od szczerbiny lufy lub stopienia go przez siłę tarcia. Dość często element ten wyposażony jest w konfigurację ekspansywną w zagłębieniu głowicy. Dodatkowo produkowane są specjalne naboje z małym pelletem, zamkniętym w kapsule buckshotowej. Przeznaczone są do zabijania małych gryzoni, królików i ptaków. W tym miejscu warto mieć na uwadze, że z bliskiej odległości ładunek śrutu jest w stanie spowodować poważne uszkodzenia tuszy zamierzonej ofiary. Wystarczająca energia kagańca do pokonania zwierzęcia takiego jak szakal czy kojot.

Inne popularne kalibry

Poniżej przedstawiamy inne kalibry najczęściej stosowane w nowoczesnych strzelbach

• №12. Wskaźnik ten jest dostępny u wszystkich producentów strzelb gładkolufowych. Taka popularność wynika z uniwersalności, gdyż właściciel może regulować ilość ładunku prochowego w szerokim zakresie, stosując dowolny śrut lub buckshot. Ten kaliber jest idealny dla doświadczonych myśliwych i początkujących.
• №16. Krajowi zbieracze dobrze znają ten rozmiar pocisku. Amunicja ma nieco mniejsze rozmiary niż poprzednia wersja, co ułatwia jej przenoszenie. Ponadto trzylufowa strzelba o tym kalibrze ma niższy współczynnik odrzutu.
• №20. Broń załadowana amunicją tej wielkości, Świetny dla kobiet, waży znacznie mniej niż ich standardowe odpowiedniki.
• №24 и 28. Takie kalibry nie są często używane, ponieważ mają niską skuteczność strzałów. Beczki potrójne najczęściej wykonywane są w różnych rozmiarach, z których jeden może mieć określoną wielkość.

Tak więc to czy wybierzesz kaliber nr 22 czy jakikolwiek inny zależy indywidualnie od Twoich osobistych preferencji i przeznaczenia amunicji. Najważniejsze, aby broń była nie tylko praktyczna, ale i wygodna.

Wady trzech beczek

Aby maksymalnie zwiększyć celność danej broni, konieczne jest zastosowanie karabinu z określonym typem lufy. Nie sprawdzi się jeden celownik do odpalania z rozbieżnych elementów. Kolejną istotną wadą strzelb trójnikowych jest znaczna waga, a także brak magazynka. Wada ta jest typowa dla starszych modeli, natomiast nowe wersje wykonane są z lekkiej stali, co znacznie zmniejsza wagę broni.

Jednocześnie wskaźniki techniczne nie ulegają zmianie, a modyfikacje jakościowe wykonane w Niemczech nie wymagają ponownej regulacji celownika, nawet po kilkunastu salwach. Długość kufy nowo opracowanych strzelb trójlufowych, takich jak Sauer 3000, jest znacznie krótsza. Może to mieć negatywny wpływ na osiągi strzelby, ale poprawia użyteczność i zmniejsza wagę broni.

Posiadanie broni karabinowej, zgodnie z ustawą, wymaga specjalnego pozwolenia. Z tego powodu używane "trójniki" są często sprzedawane z nieaktywną lufą. Warto zauważyć, że 20-25 lat temu broń gwintowana była nieosiągalnym luksusem dla myśliwych. Na rynku są pistolety mające ponad 70 lat z rozwierconą i niedziałającą lufą. W końcu nabywa się po prostu ważoną strzelbę dwulufową z gładkimi lufami i skomplikowanym mechanizmem przełączania. Będzie musiał wydać więcej pieniędzy niż za wersję standardową.

Kryteria wyboru

Wybierając broń trzylufową, należy najpierw zdecydować się na zwierzynę lub zwierzęta, na które chce się polować. Jest to kryterium nadrzędne. Przykładowo, polując na ptaki, nie ma sensu kupować trójnogu. O wiele praktyczniej i taniej jest kupić dobry smoothbore. Z reguły wszystkie trzy lufy posiadają skróconą kufę (nie więcej niż 660 mm), a lufy gładkolufowe są skuteczne tylko na bliskim dystansie. Wiercenie jest skierowane do średnich i dużych zwierząt.

Omawiany typ pistoletu jest skierowany do profesjonalistów i estetów, którzy nie polują bez celu na żadną zdobycz, ale czerpią z tej czynności prawdziwą przyjemność, rozcieńczoną podnieceniem. Poza tym proces polowania musi być kulturalny i prawidłowy. Strzelanie wiąże się z pewnym ryzykiem, jak choćby spotkanie z rannym lub wściekłym niedźwiedziem. To również należy wziąć pod uwagę przy wyborze strzelby. Myśliwi płci żeńskiej powinni wybrać lżejszą wersję o zmniejszonym odrzucie. Lepiej zrezygnować z 12 gauge i poszukać wersji z 16-20 gauge.

Prawo użytkowania

Trójgraniasta strzelba kombinowana jest prawnie porównywalna z wersją karabinową, co nakłada pewne ograniczenia na jej użycie. Uzyskanie pozwolenia na taką broń wymaga wiele czasu i wysiłku. Ale to nie znaczy, że będziesz w stanie osiągnąć swój cel.

Aby uzyskać licencję, myśliwi muszą mieć doświadczenie w używaniu i utrzymywaniu broni śrutowej. Wiertnicza jest dopuszczona do polowania na drób wyłącznie z broni niecelnej, w czasie określonym przepisami prawa (w związku z polowaniem na ptaki łowne i świnie górskie). Nieprzestrzeganie zasad i wymogów prowadzi do sankcji w postaci znacznej grzywny. Ponadto często praktykuje się konfiskatę broni, więc lepiej nie ignorować przepisów prawnych. Również przy polowaniu na zwierzynę z "trójnikiem" w zestawie nie powinno być nabojów do broni gwintowanej.