Film "pandorum": recenzje, fabuła, aktorzy i role

Dla filmowców przestrzeń jest niemal niewyczerpanym źródłem inspiracji. Ma przestrzeń do opowiedzenia historii w każdym gatunku, nieosiągalne horyzonty dla reżyserów i aktorów, głębię znaczeń i filozofię ukochaną przez scenarzystów. Twórczy przewrót zaoferował reżyserowi Christianowi Alvartowi i scenarzyście Travisowi Millowowi, którzy przekonali znanego producenta Paula Wu do wprowadzenia w życie ich pomysłów.С. Anderson, który wyreżyserował film "Pandorum. Recenzje są mieszane, z oceną IMDb na poziomie 6.80. В z udziałem w filmie występuje B. Foster, D. Quaid, A. Traue i sportowiec, a obecnie aktor Kung Le. Film został nakręcony w Berlinie późnym latem 2008 roku. Światowa premiera filmu odbyła się we wrześniu 2009 roku.

Paranoiczny kosmiczny horror

Synopsis fabuła filmu "Pandorum" (2009) jest raczej mroczne i tragiczne. Planeta Ziemia znajduje się na skraju śmierci, ostatnią próbą ocalenia rasy ludzkiej jest wystrzelenie kolosalnego statku kosmicznego Elysium, niemal Neil Blomkamp-esque. Z 60 tysiącami ludzi na pokładzie, statek kosmiczny zmierza w kierunku planety Tanis. Podczas gdy wszyscy są w anabiozie, dwaj żołnierze nagle budzą się, aby znaleźć statek zamieniający się w złowieszczy cmentarz dla swoich pasażerów. Wiele osób, w tym część załogi, zginęło, ponieważ tajemnicze potwory dokonały na statku krwawej uczty. Po tym jak okazuje się, że nie są oni jedynymi przebudzonymi, w gigantycznych wnętrznościach statku kosmicznego ukrywa się jeszcze kilkadziesiąt osób. Najgorsze jest to, że są to ostatni przedstawiciele ludzkiej cywilizacji w bezmiarze kosmosu.

Twórcy projektu

Wraz z powstaniem Through the Horizon nie skończyły się związki Paula Wu z przestrzenią.С. Związek Andersona z kosmosem nie był zakończony. Pozwolił sobie na produkcję Pandorum. Jeśli wszyscy słyszeli o Paulu Andersonie, a także o aktorach Benie Fosterze i Dennisie Quaid, to wybór reżysera projektu był dla większości zaskoczeniem. Jedno z pierwszych dzieł Christiana Alvarta film "Antibodies" (2005), zapowiadany niemal bliźniaczo do kultowego "Siedem" był nużącym dramatem psychologicznym niewiadomego pochodzenia. a następnie "Sprawa 39", w której główną rolę gra Renée Zellweger. Krytycy udający się na pokazy przedpremierowe wyrażali więc obawy, że reżyser mógł nabawić się "syndromu taśmy produkcyjnej". Na szczęście tak nie jest. Według recenzji, film "Pandorum" (2009) - produkt kawałkowy, kompetentnie zrealizowany, bez zagięć i ze smakiem. Scenariusz Travisa Millowa jest dobrze skalibrowany, skonstruowany i niekonwencjonalny.

Energiczny horror

Recenzje widzów film "Pandorum" w większości chwalą. Choć wielu recenzentów przyzna z ręką na sercu, że od pierwszych ujęć wszystko jest jasne. Jednak, jak to było widać w "Pekli" Boyle`a i "Księżycu 2112" Duncana Jonesa, a więc taśmy godne i sprawiedliwe.

Dzieło Christiana Alvarta to solidnie zrealizowany horror sci-fi z krwiożerczymi potworami w stylu nawet nie tyle Event Horizon, co Otchłani Jamesa Camerona. Tylko, że wydarzenia rozgrywają się nie pod wodą, ale w ciemnych korytarzach stacji kosmicznej.

Akcja rozwija się stopniowo, ale od pierwszych minut spektaklu nienachalnie angażuje widza w klimat obrazu. Bohaterowie, po przebudzeniu, niewiele rozumieją; widz, podobnie jak bohaterowie, pozostaje poza nawiasem. Autorzy przedstawiają szczegóły jak amnezję, podpowiadając, że całkowita niewiadoma jest dopiero przed nami. Wszystko komplikuje się przez niebezpieczeństwo pandorum - zaburzenie psychiczne, które ludzie dostają od przebywania w głębokiej przestrzeni przez długi okres czasu. Niektórzy recenzenci, nie ignorując alertu spoilerowego, w swoich recenzjach filmu Pandorum zwracają uwagę, że akcja zaczyna wyraźnie przyspieszać po wejściu postaci Bena Fostera do szybu wentylacyjnego. Twórcy podrzucają coraz więcej szczegółów kosmicznej podróży, które są szczerze przerażające.

Ani szmeru portu kosmicznego...

Reżyser Christian Alvert, zdaniem filmoznawców, wyrażonym w recenzjach filmu "Pandorum", respektuje absolutnie wszystkie tradycje gatunkowe, w tym elementy akcji: lokalizacja statków kosmicznych ma efekt klaustrofobiczny, potwory są strasznie zwinne i szczerbate. Reżyser z powodzeniem manewruje między różnymi gatunkami. Lekkie epizody, wspomnienia bohaterów o dzieciństwie i rodzinie, różnią się radykalnie od potyczek w mrocznych przedziałach statku. I nie w kolorze, jasności, ale w głębokim znaczeniu, w czystości. Wydaje się, że zostały wzięte z zupełnie innego filmu. Jednocześnie sceny wspomnień są organicznie wkomponowane w narrację, podkreślając kontrast między światem, który już nigdy nie będzie taki sam, a rzeczywistością.

Próba reinkarnacji zapomnianego gatunku

Oczywiście powyższej fabuły nie można nazwać rewolucyjną czy przełomową. Nieustannie pojawiają się nawiązania do filmów takich jak Peklo, Prometeusz, Obcy, Czarna dziura czy Po drugiej stronie horyzontu, filmów podobnych do Pandorum (2009). Film Christiana Alvarta zawiera wprawdzie elementy wymienionych wyżej arcydzieł, ale ogólna koncepcja projektu pozostaje charakterystyczna. Pomagają w tym elementy thrillera, klimatyczna scenografia i znakomita praca kamery Vedigo von Schulzendorffa. W każdym odcinku pościgu bohaterowie słuchają rozsądku i nie stawiają otwarcie czoła przeważającym siłom potworów. Krótkie potyczki wyglądają brutalnie, a w kulminacyjnym momencie operator prześciga się w dostarczaniu kolejnych, naprawdę niesamowitych ujęć.

Odlew

W "Pandorum" (2009) aktorzy i role dopasowywali typy pod niestrudzoną kontrolą samego Paula Andersona. Obsada filmu zyskała najwyższe uznanie krytyków. Ben Foster ("Zakładnik") jako niepokorny kapral Nolan Bauer jest równie przerażony tym, co się dzieje, jak widzowie, Dennis Quaid ("Legion", "Cobra Strike Back") jako Payton okresowo popada w psychozę, Antje Traue ("Człowiek ze stali"), grająca Nadię jest bardzo podobna do postaci Mili Jovochiv z "Resident Evil".

Brak patosu i moralizatorstwa to również duży plus tego obrazu. Choć bohaterowie nie są zbytnio rozgarnięci, to raczej nie zaszaleją tutaj. A fabuła, mimo swojej liniowości, podrzuca czasem takie zwroty akcji, że mam ochotę na owację na stojąco.

Uwaga na spoiler!

Większość czasu spędzasz z bohaterami, którzy błądzą, boją się, mutują, szaleją po kilku statkach kosmicznych i ogólnie chcą przejść w stan zawieszenia. Ale końcowy zwrot akcji na pewno zaskoczy wszystkich. Statek, jak się okazuje, już dawno dotarł na powierzchnię planety Tanis, tylko ktoś nie spieszy się z poinformowaniem o tym załogi i pasażerów.

A w ogóle, jak podkreślają recenzenci, film "Pandorum" doskonale wpisuje się w obecny mainstreamowy trend: postęp osiągnął niespotykane cuda, więc już nie będzie dobrze jednoznacznie.