Sławni aktorzy radzieccy. Anatolij papanow. Oleg yankovsky. Nikolai grinko. Nikolai eremenko jr

Idole milionów radzieckich widzów wciąż zachwycają nas swoim talentem dzięki transmisjom starych filmów, które stopniowo zanikają. Lista znanych aktorów radzieckich jest dość długa; w tym artykule przedstawiono krótkie biografie tylko czterech popularnych aktorów. Wszyscy oni odcisnęli ważne piętno na krajowej kinematografii.

Anatoliy Dmitriyevich Papanov

Aktor urodził się 31 października 1922 roku w małym miasteczku Wiaźma województwa smoleńskiego, gdzie stoi jego pomnik. Ojciec Anatola Dmitriewicza był dowódcą Armii Czerwonej, w wolnych chwilach uczestniczył w amatorskiej działalności teatralnej garnizonu wojskowego. Gdy do inscenizacji potrzebne były dzieci, grał je Anatolij lub jego siostra. W 1930 roku rodzina przeniosła się do Moskwy.

Papanow słabo się uczył, więc wcześnie poszedł do pracy. Pracował jako odlewnik w zakładowym warsztacie naprawczym. W tym samym czasie rozpoczął naukę w studium teatralnym przy zakładzie "Guma", i wkrótce stał się główną gwiazdą amatorskiego zespołu.

W wieku 15 lat zadebiutował w filmie niewielką rolą w "Lenin w październiku" (1937), który nie został nawet wymieniony w napisach końcowych. Przed wojną zdążył jeszcze wystąpić w czterech filmach. Walczył od pierwszych dni wojny. W 1942 roku po ciężkiej ranie Anatoliy Papanov został zwolniony z wojska.

Kariera aktorska

Po ukończeniu GITIS-u pracował w Rosyjskim Teatrze Dramatycznym w Kłajpedzie, a od 1948 roku w Moskiewskim Teatrze Satyry. Jako młody aktor Anatolij Papanow grał tylko drobne i epizodyczne role role w teatrze produkcje. Dopiero w 1954 roku powierzono mu pierwszą poważną rolę. Kiedy trzeba było pilnie zastąpić chorego aktora.

Jego pierwszą poważną pracą filmową była rola generała Serpilina w dramacie wojennym "The Living and the Dead" (1964), po czym rozpoczął intensywne aktorstwo. Papanow, jeden z niewielu znanych aktorów radzieckich, którzy byli równie przekonujący zarówno w rolach dramatycznych, jak i komediowych... Choć widzowie pokochali go za role w słynnych komediach Leonida Gajdy "Diamentowe ramię" i Eldar Ryazanov "Zwróć uwagę na samochód". Głos Papanowa był głosem Wilka z popularnej radzieckiej kreskówki "No, czekaj!". Ostatnim dziełem aktora była rola w filmie "Zimne lato 1953 roku..".

Oleg Ivanovich Yankovsky

Jeden z najsłynniejszych radzieckich aktorów powojennego pokolenia stał się prawdziwym symbolem seksu w kraju. Yankovsky urodził się 23 lutego 1944 roku. w małym kazachskim miasteczku Karsakpai, w rodzinie byłego oficera Gwardii. Wkrótce przenieśli się do Saratowa. Oleg miał dziewięć lat, gdy jego ojciec zmarł z powodu ran odniesionych w I wojnie światowej. Rodzinie żyło się ciężko, trójkę dzieci utrzymywała tylko matka.

Kiedy Oleg miał 14 lat, przygarnął go starszy brat Rostisław, który pracował w mińskim teatrze dramatycznym. Tu Jankowski zadebiutował na scenie, zastępując trvestitową aktorkę, która grała chłopca Edika w "Drummer Girl" А. Д. Saliński. Po ukończeniu szkoły trafił do Szkoły Teatralnej w Saratowie. Jak się okazało, kilka miesięcy po studiach został przyjęty w miejsce swojego średniego brata Mikołaja, który zdał konkurs kreatywności. Po prostu się pomieszały. Do miejscowego teatru zabrano go dopiero za namową żony, aktorki Ludmiły Zoriny. A aktor Oleg Jankowski przez długi czas był znany w mieście jako mąż gwiazdy saratowskiego teatru.

Prawdziwy aryjczyk i dobry towarzysz

W filmie znalazł się niemal przypadkiem, w 1968 roku we Lwowie, gdzie teatr Saratov był na tournée, zauważył członków ekipy filmu "Tarcza i Miecz". który nie mógł znaleźć aktora do roli Heinricha Schwarzkopfa. w tym czasie mają zwrócił uwagę na młodego człowieka z "typowy aryjski wygląd". W tym samym roku aktor zagrał swoją drugą słynną rolę - żołnierza Armii Czerwonej Andrieja Niekrasowa w dramacie rewolucyjnym "Dwaj towarzysze broni". Po tych zdjęciach stał się znanym i poszukiwanym aktorem filmowym i teatralnym, gdzie otrzymywał poważne role.

W 1973 roku reżyser Mark Zakharov zaprosił Yankovsky`ego do słynnego Lenkomu, gdzie jego pierwszą pracą była rola Goryaev`a w sztuce produkcyjnej "Autograd XXI". Oleg Yankovsky pracował w tym teatrze prawie do śmierci, grając m.in główne role w wielu klasycznych i współczesnych produkcjach. Wystąpił w filmie "Zakharov "Zwykły cud" (1976) и "Ten Munchausen" (1979).

Słynny radziecki aktor Jankowski zagrał w około stu filmach, m.in "Lustro", "Doktor Żywago", "Królobójca" и "My, niżej podpisani". Jego ostatnim filmem był film Pavla Lungina "Król" (2008), gdzie zagrał metropolitę Filipa.

Nikolai Grigorievich Grinko

Niewiele osób pamięta tego słynnego radzieckiego aktora, który zagrał w ponad 130 filmach. Nikołaj Grigoriewicz Grinko urodził się 20 maja 1920 roku na Ukrainie, w mieście Chersoń, gdzie spędził lata dziecięce. Rodzice często zabierali go do pracy w teatrze, gdzie ojciec pracował jako aktor, a matka jako asystentka reżysera... Od najmłodszych lat marzył o aktorstwie. Po raz pierwszy na scenie pojawił się w wieku pięciu lat. Po zakończeniu szkoły wstąpił do instytutu teatralnego, ale nie przebił się przez konkurs. Zaczęła się wojna, a on spędził na froncie cztery lata...

Po demobilizacji pracował jako asystent reżysera, a następnie jako aktor w różnych ukraińskich teatrach. Ukończył Studio Teatralne w Zaporożu w 1949 roku. Dyrektor artystyczny i artysta Kijowskiej Orkiestry Symfonicznej i Jazzowej Rozmaitości od 1955 r "Dnipro". W tym okresie Grinko wykonał wiele parodii i komedii.

The Best Papa Carlo

Aktor Nikolai Grinko zaczął grać w 1951 roku. W 1961 roku dostał swoją pierwszą większą rolę filmową jako amerykański szofer w "Pokój dla nadchodzących". Za tę pracę otrzymał nagrodę - samochód "Studebaker", choć, aby go zdobyć aktor nie dał. Talent aktorski Grinko docenił słynny reżyser Andriej Tarkowski, dla którego zagrał m.in "Dzieciństwo w Iwanowie", "Pasja dla Andrzeja" и "Stalker".

Jednak radzieccy widzowie zapamiętali tego słynnego radzieckiego aktora przede wszystkim za rolę Papy Carlo z filmu "Adventures of Buratino" (1976) i prof. Gromow z "Przygody Elektronika" (1979). Wysoki, szczupły artysta wielu swoich bohaterów obdarzony dobrocią, ciepłem i mądrością, wielki pozytywny urok.

Nikolai Nikolayevich Eremenko Jr

Urodził się 14 lutego 1949 roku w Witebsku na Białorusi w rodzinie aktorskiej. Po ukończeniu szkoły średniej, za drugim podejściem dostał się do VGIK. Nigdy nie ukrywał, że do prestiżowego instytutu dostał się dzięki swojemu ojcu, Ludowemu Artyście ZSRR Nikołajowi Jeryomenko. W latach 1971-1976 pracował w Motion Picture Studio Theatre, następnie skoncentrował się na filmach.

Na dużym ekranie zadebiutował w 1969 roku w filmie Gierasimowa "Nad jeziorem". Następnie pojawiły się role w popularnych filmach radzieckich, m.in "Czerwony i czarny" (1976), "Spacer po piekle" (1977) и "Tawerna na Piatnickiej". W 1980 roku został nominowany do nagrody dla najlepszego aktora kraju za rolę starszego mechanika Siergieja Siergiejewicza w pierwszym radzieckim filmie akcji "Piraci XX wieku". Po tym filmie Jeryomenko stał się nie tylko słynnym radzieckim aktorem, ale supergwiazdą krajowego kina.

W następnych latach uprawiał wiele aktorstwa, wśród jego najlepszych filmów znalazły się m.in - "W poszukiwaniu kapitana Granta", "Na początku chwalebnych czynów" и "Snajper". Ostatnią rolą aktora była rola ojca Kosmy w kultowym serialu "Brygada", który został wydany rok po śmierci Nikołaja Eremenki.