Zabytki lihoslau, które warto zobaczyć

Muzeum "Bajka o marmoladzie"

Być może, rzadko można spotkać takie "smaczne" Widok jak muzeum marmolady. Ze wszystkich atrakcji Likhoslau, ta jest chyba najbardziej popularna, ponieważ muzeum zostało stworzone w oparciu o produkcję tego przysmaku, który był znany daleko poza granicami regionu twerskiego. Może wyglądać prosto, ale do jego wykonania potrzebna jest specjalna technologia.

Wiele osób zastanawia się, dlaczego muzeum nosi nazwę od bajki "bajka", mogłeś wybrać bardziej realistyczne imię? Chodzi o to, że wszyscy goście, przekraczając próg, znajdują się w istnej bajkowej opowieści. Wszystkie wycieczki prowadzone są przez postaci z rosyjskich bajek ludowych. Tutaj możesz sprawdzić, czy znasz wszystkie postacie. Podczas wycieczki dowiecie się o pochodzeniu marmolady, sposobie jej wytwarzania, popularności w Rosji i na świecie. I oczywiście można osobiście spróbować kilku odmian najświeższej marmolady. A żeby uraczyć przyjaciół lub uszczęśliwić rodzinę, na terenie muzeum znajduje się sklep, który oferuje świeżą marmoladę w cenach producenta.

Muzeum Ceramiki

Nie trzeba dodawać, że Likhoslavl jest centrum garncarstwa. Unikalnie zaprojektowane artykuły gospodarstwa domowego, naczynia i zabawki są podziwiane nie tylko w Rosji, ale także daleko poza jej granicami. Przez kilka lat z rzędu ceramika z Lihoslavl, muzeum i mistrzowie stali się honorowymi laureatami różnych wystaw.

Od momentu założenia browar nosił kilka nazw, został przejęty przez lokalny kompleks przemysłowy i stał się unikalnym "Rękodzieła". Osiągnięciem tutejszych mistrzów było odtworzenie technologii skrobania ceramiki. Teraz można kupić różne naczynia i przybory kuchenne w czerwono-czarnych barwach. Ceramika jest artefaktem rzemiosła ludowego jedna z atrakcji Lihoslava, które zawsze można samemu wypróbować i spróbować swoich sił w produkcji. Prowadzone są specjalne wycieczki z małymi lekcjami mistrzowskimi na temat produkcji naczyń, które można również samodzielnie ozdobić pod kierunkiem wykwalifikowanych artystów. Takie wycieczki docenią zarówno dzieci jak i dorośli.

Przychodnia kolejowa

Jednym z najpiękniejszych i jednocześnie najstarszych domów w Lihosławiu można słusznie nazwać dawną przychodnię. Budynek został wzniesiony pod koniec XIX wieku i służył jako szpital dla dworca kolejowego, w którym pokoje przydzielono również personelowi medycznemu.

Budynek jest pięknie zdobiony drewnem w kolorze brązowym i mlecznym, które na początku XIX wieku było bardzo drogim materiałem. To, jak koronka, obramowuje podstawę budynku. Najlepszy ze wszystkich Można go zwiedzać latem lub wczesną jesienią, kiedy wyjątkowa architektura budynku jest obramowana gęstym listowiem. W pobliżu znajduje się zakład produkcji grzejników w Lichosławiu.

Muzeum Studiów Regionalnych "Pervita

Wśród atrakcji Likhoslavl szczególne miejsce zajmuje Muzeum Historii i Rewolucji. Wszystkie eksponaty zebrał Iwan Zorin, historyk, nauczyciel i wojownik. To pod jego kierownictwem w 1981 roku otwarto muzeum, które sam Iwan Wasiliewicz nazywa galerią twarzy i biografii. Ekspozycja poświęcona jest bohaterom Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, sławnym ludziom i kupcom, którzy żyli na tej ziemi. Część wystawy opowiada o nauczycielach, którzy byli absolwentami Twerskiego Seminarium Nauczycielskiego.

Kilka stanowisk w muzeum poświęconych jest Aleksiejowi Sewastianowowi, Bohaterowi Związku Radzieckiego i rodowitemu mieszkańcowi tej ziemi, który w 1941 roku taranował działo w niebo nad oblężonym miastem Leningrad. Ten wyczyn dał nadzieję wszystkim mieszkańcom głodującego miasta, wzmocnił ich odwagę i niezłomność. Muzeum zostało ponownie otwarte w 2015 roku po długotrwałym remoncie.

Kościół Ikony Matki Bożej "Znak"

Kościoły w Lichosławiu zajmują szczególne miejsce w całym regionie twerskim. Początki Kościoła Matki Bożej sięgają 1505 roku, a według niektórych przekazów mnisi prowadzili dokumentację kościelną, która niestety nie przetrwała, gdyż spłonęła w pożarze w czasie "Czasu Kłopotów".

Kościół, który widzimy dzisiaj, został zbudowany w 1823 roku przez samo zgromadzenie. Zajęło im to jakieś dwadzieścia lat. Aby pięknie ozdobić kościół wybudowano w pobliżu, nad brzegiem rzeki, cegielnię. Oprócz głównej sali kościół posiada kilka budynków gospodarczych, w których przechowywane są naczynia kościelne oraz gdzie znajduje się portiernia.

Cerkiew otoczona jest pięknym ogrodzeniem z kutego żelaza, a wewnętrzne ściany pomalowane są scenami biblijnymi i świętymi, m.in. Michałem z Tweru, Arsenijem z Tweru, Efraimem z Nowotorza. Ale za główny skarb świątyni uważa się cudowną ikonę Matki Bożej "Znak". Istnieje piękna legenda, że w dawnych czasach, gdy we wsi wybuchła zaraza i ludzie umierali jeden po drugim, jednemu z kapłanów przyśniła się Najświętsza Panna i powiedziała mu, że ikona jest przechowywana w jednej ze świątyń Wielkiego Nowogrodu. Trzeba było go wnieść do kościoła na piechotę. Ksiądz pojechał więc do Nowogrodu i przywiózł ją na głowie. Jak tylko ikona została wzniesiona, zgony ustały.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

Niewypowiedzianym centrum Likhoslau jest kościół Wniebowzięcia Najświętszej Bogurodzicy. Założona w 1887 roku, wydaje się skupiać wszystkie ulice miasta, które się na niej zbiegają. To prawdziwa ozdoba miasta, główna atrakcja, z którego mieszczanie są bardzo dumni, ponieważ na początku XIX wieku to właśnie mieszczanie wybudowali kościół w całości z własnych środków. Świątynia powstawała przez czterdzieści lat!

Ta wyjątkowa struktura również przeżyła ciężkie chwile. Opat został rozstrzelany przez Armię Czerwoną w 1937 roku, w niespokojnych czasach. Budynek stał się później kinem miejskim. Używano go również jako wieży spadochronowej. Świątynia zaczęła być odbudowywana w 1989 Z zachowanych starych fotografii. Powołano nowego rektora, a w 2002 roku, po poświęceniu, przywrócono kościołowi pełną świetność.

Kościół Pokrowski

Kościół został zbudowany w obwodzie twerskim w 1777 roku i od razu stał się unikalną budowlą, wykorzystującą w swojej architekturze i dekoracji elementy narodowe małego narodu Karelczyków, który zamieszkiwał te ziemie. Warto zauważyć, że modlitwy nie ustają od 240 lat, dzięki posługującym tam mnichom i mieszkańcom, którzy uważają za swój obowiązek wspieranie tej szlachetnej sprawy.