Wielka wojna ojczyźniana i ii wojna światowa to jedno i to samo?

Wielka Wojna Ojczyźniana i II wojna światowa to wydarzenia, które miały miejsce w tym samym czasie, na określonym terytorium przeciwko temu samemu wrogowi - faszyzmowi. Wielka Wojna Ojczyźniana, jako część wojny światowej, toczyła się w jej środkowym przedziale czasowym.

Wybuch działań wojennych spowodowany był konfliktem interesów między wielkimi mocarstwami. Światowa hegemonia Wielkiej Brytanii i Francji w wyniku traktatu wersalskiego z I wojny światowej najbardziej godziła w interesy terytorialne ZSRR i Niemiec. Związek Radziecki nie demonstrował swoich rewanżystowskich idei, natomiast Adolf Hitler doszedł do władzy z zamiarem przywrócenia dawnych ziem, władzy i autorytetu narodowi niemieckiemu. Niemcy przygotowywały się do wojny.

Cele walczących państw

Przedwojenną sytuację II wojny światowej i Wielkiej Wojny Ojczyźnianej krótko podsumowuje powstanie polityczne i gospodarcze warunki, w którym Niemcy mogły zdecydowanie zademonstrować swoje ekspansjonistyczne ambicje, podczas gdy czołowe państwa europejskie wybrały politykę kontemplacyjną.

Była to najdłuższa, najkrwawsza i najbardziej niszcząca wojna w historii ludzkości. Niemcy, Włochy i Japonia, dążąc do ponownego podziału świata, zawarły między sobą sojusz i planowały stworzenie rozległych terytoriów kolonialnych i wyniszczenie miejscowej ludności. Było to główną przyczyną II wojny światowej i Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Ze strony tych państw wojna miała charakter agresywny, aneksjonistyczny.

by stawić opór okupacji, kraje najeźdźcy zjednoczyły się przeciwko wspólnemu wrogowi. Wszystkie różnice polityczne i ideologiczne między nimi zostały wtedy odłożone na bok.

Pierwsza faza wojny światowej

01.09.1939 Wojska niemieckie wkroczyły do Polski. Ten dzień jest uznawany za początek krwawej wojny. Francja i Wielka Brytania, jako jej sojusznicy, natychmiast wypowiedziały wojnę Hitlerowi, ale to był koniec pomocy dla państwa polskiego. Nie walczyły między sobą ani dwa wielkie mocarstwa, ani nazistowskie Niemcy. Pozostawiona bez wsparcia, Polska opierała się jak długo mogła, ale w końcu upadła. Jej sojusznicy liczyli, że zaspokoi apetyt Hitlera w Europie, a jego dalszy atak spadnie na ZSRR. Nie potrafiąc jednak odpowiednio się przeciwstawić, Niemcy w kwietniu 1940 roku najechały na Norwegię i Danię. Okres ten określany jest przez historyków jako "dziwna wojna".

Hitler kontynuował swoją ofensywę i zajął Francję, Holandię, Belgię i Luksemburg. Armia niemiecka, inspirowana ideami nacjonalistycznymi, zwyciężała bez większych trudności. Na okupowanym terytorium Francji powstało państwo kolaboracyjne, czyli nowa władza pod kierownictwem Pétaina, która dobrowolnie współpracowała i podporządkowała się reżimowi okupacyjnemu. Historycy nazywają to reżimem Vichy.

Odpowiedź Związku Radzieckiego

Groźba wybuchu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej i II wojny światowej dla narodu radzieckiego została odłożona na jakiś czas, a Stalin miał szansę się do niej przygotować. Państwo polskie, opuszczone przez uciekających przywódców, zostało pozostawione swojemu losowi. Wojska radzieckie wkroczyły na zachodnią Ukrainę i Białoruś w celu ochrony miejscowej ludności, co doprowadziło do przyłączenia tych terenów do ZSRR jako republik związkowych.

Kolejnym krokiem było rozprzestrzenianie przez rząd sowiecki swoich wpływów i ostatecznie aneksja trzech republik bałtyckich: Łotwy, Litwy i Estonii. Próba włączenia Finlandii nie powiodła się, ale w jej wyniku uzyskano pewne ustępstwa terytorialne. Wreszcie Besarabia, która została oddana przez rząd rumuński, również stała się częścią ZSRR. powiększając w ten sposób swoje terytorium, państwo radzieckie znacząco wzmocnił bezpieczeństwo i siłę militarną kraju.

W przyspieszonym tempie prowadzono modernizację uzbrojenia armii i szkolenie dowódców.

"Potrójny pakt" agresorów

Zanim Niemcy wkroczyli na sowiecką ziemię, ZSRR nie miał wiele wspólnego z globalną rzezią, która wybuchała na naszej planecie. We wrześniu 1940 roku armie agresorów: Niemiec, Włoch i Japonii zjednoczyły się i podpisały "Pakt Trójprzymierza". Później dołączyły Bułgaria, Węgry i inne kraje.

Do czerwca 1941 roku w Europie pozostały tylko dwa niezależne państwa: Związek Radziecki i Wielka Brytania, która była mocno bombardowana, ale skutecznie się broniła.

Plan Hitlera wobec ZSRR

Periodyzacja II wojny światowej i II wojny światowej klasyfikuje wydarzenia od czerwca 1941 do maja 1945 roku jako drugi etap wojny. Głównym celem Hitlera dla Niemiec było zdobycie żywotnej przestrzeni na wschodzie. Planował rozpocząć wojnę ze Związkiem Radzieckim dopiero po ostatecznym podporządkowaniu sobie Europy. Plan Barbarossa został jednak podpisany jeszcze przed zakończeniem wojny z Wielką Brytanią, gdyż Führer był bardzo zaniepokojony postępującym przezbrojeniem wojsk radzieckich.

Blitzkrieg, według obliczeń Hitlera, miał być zakończony przed nadejściem zimy, armia sowiecka miałaby zostać odparta za Uralem, a tereny wyzwolone od Sowietów miały zostać ostatecznie zasiedlone przez niemieckich kolonistów. Zmniejszona kilkakrotnie ludność miejscowa miała być wykorzystywana do prac umysłowych. Pozostała część terytorium sowieckiego w Azji miałaby oczywiście również znaleźć się pod kontrolą Rzeszy, przy czym planowano przeniesienie licznych obozów koncentracyjnych poza Europę.

Taki cel postawił przed Niemcami Führer, pragnąc unicestwić nieodgadniony naród rosyjski i jego dziką kulturę... Od pierwszego dnia walki o swoje życie i przyszłość, wojna ta stała się dla narodu radzieckiego patriotyczną, narodową, wyzwoleńczą.

Trzy fazy wojny ojczyźnianej

Historycy tradycyjnie podzielili ówczesne wydarzenia wojenne na trzy okresy Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. II wojna światowa łączy się w tym okresie z wojną ojczyźnianą.

Etapy rozwoju:

1. Od 22 czerwca 1941 r. do listopada 1942 r. Początek działań wojennych na terenie ZSRR, niepowodzenie operacji Barbarossa, bitwy 1942 r.
2. Od listopada 1942 r. do grudnia 1943 r. Punkt zwrotny w wojnie, niemiecka klęska pod Stalingradem i wybrzuszenie Kurska.
3. Od stycznia 1944 r. do 9 maja 1945 r. Wyzwolenie terytorium radzieckiego i państw europejskich, kapitulacja Niemiec.

Początek wojny z narodem radzieckim

Wybuch wojny mierzy się ogromnymi stratami. Pięć milionów żołnierzy zostało zabitych, rannych lub wziętych do niewoli. Niemcy zniszczyli wiele radzieckich czołgów i samolotów. W krótkim czasie wróg opanował półtora miliona kilometrów kwadratowych rosyjskiego terytorium. kilometrów terytorium. Wydawało się, że plan Barbarossa zbliża się do realizacji.

Jak zawsze niebezpieczeństwo jednoczyło naród radziecki, dawało mu siłę. Hitler miał nadzieję, że w trudnych warunkach wybuchną walki etniczne, ale stało się odwrotnie. Kraj stał się jedną rodziną, broniącą wszystkich swoich wartości narodowych.

Największym i najbardziej znaczącym wydarzeniem tego okresu była bitwa o Moskwę. Od września 1941 do kwietnia 1942 roku obie armie kontynuowały konfrontację na obrzeżach stolicy. Ostatecznie radzieckie myśliwce zdołały odepchnąć wroga o 100-250 kilometrów. Była to pierwsza poważna porażka Hitlera w historii II wojny światowej i Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Zwycięstwo było sygnałem dla innych krajów, aby Ojczyzna woła. Wielka Brytania i Związek Radziecki zawarły porozumienie, a później podpisały z USA umowę o wsparciu i dostawach dla armii radzieckiej. I tak narodziła się koalicja antyhitlerowska.

Zwycięstwo podniosło morale obrońców Ojczyzny, rozwiały się legendy o niezwyciężoności armii niemieckiej. Obawiając się takiego obrotu sprawy, Japonia odmówiła przystąpienia do wojny z ZSRR i zaatakowała kraje azjatyckie, zajmując m.in. Tajlandię, Singapur, Birmę.

Drugi okres Wojny Ojczyźnianej

Charakteryzował się ciężkimi walkami i ofiarami po obu stronach i stanowił punkt zwrotny w wydarzeniach wojennych.

Niemcy, zaatakowawszy południową Rosję, podeszli pod Stalingrad i Wołgę. Celem ofensywy było odcięcie armii radzieckiej od fabryk na Uralu, pozbawienie jej wsparcia przemysłowego i paliwowego. Radzieckie kierownictwo, nauczywszy się walczyć w czasie wojny, wzmocniło bazę materialną armii, postanowiło wydać decydującą bitwę wrogowi pod Stalingradem. Zbudowano wiele kilometrów umocnień, wydano słynny rozkaz generalissimusa zakazujący odwrotu. Kilka miesięcy konfrontacji zakończyło się klęską nazistów.

Bitwa pod Kurskiem, która odbyła się jakiś czas później, przyczyniła się zwycięstwem do rozpoczęcia wypędzania wroga. Od tego punktu zwrotnego w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej i II wojnie światowej rozpoczęła się destrukcja faszyzmu na planecie.

Wojska anglo-amerykańskie walczące o wyzwolenie na Pacyfiku. Egipt i Tunezja zostały wyzwolone spod okupacji niemieckiej i włoskiej. Decydujące rozmowy o otwarciu drugiego frontu w północnej Francji, które zostały omówione na spotkaniu przywódców ZSRR, Ameryki i Wielkiej Brytanii w Teheranie. Rosja zobowiązała się do walki z Japonią po zakończeniu wojny w Europie.

Zakończenie

W latach II i II wojny światowej nastąpiło całkowite wyzwolenie terytorium ZSRR od najeźdźców i rozpoczęcie kampanii radzieckiej w całej Europie. Sojusznicy Niemiec: Rumunia i Bułgaria padły bez oporu, o Węgry toczyły się ciężkie walki, ale najbardziej desperacki opór stawiała Polska. Żołnierze z drugiego frontu wylądowali w tym samym czasie w Normandii w północnej Francji. Wojska anglo-amerykańskie i kanadyjskie były wspomagane przez lokalny ruch oporu.

Podczas gdy na terytorium Niemiec toczyły się walki, w Jałcie odbyło się drugie spotkanie "Wielkiej Trójki". Trzej przywódcy postanowili podzielić pokonane Niemcy na strefy okupacyjne. 16 kwietnia rozpoczął się szturm na Berlin, a 30 kwietnia zwycięski sztandar powędrował w górę nad Reichstagiem. 8 maja Niemcy skapitulowały.

Koniec Wielkiej Wojny Ojczyźnianej i II wojny światowej

09.05.1945 rok jest obchodzony przez naród radziecki jako dzień zwycięstwa w wojnie, która zmieniła wiele w życiu kraju. Ale II wojna światowa wciąż trwała i Rosja, spełniając obietnicę daną aliantom, przyłączyła się do.

Głównej klęski sił japońskich dokonali Amerykanie, którzy do tego czasu wyzwolili wiele najechanych krajów azjatyckich. Odrzucając ultimatum kapitulacji, Japonia została zbombardowana atomowo z powietrza.

Związek Radziecki w ciągu trzech tygodni wyzwolił Mandżurię, południowy Sachalin, Kuryle i Koreę Północną. Japonia podpisała swoją kapitulację 02.09.1945. Wojna światowa dobiegła końca.

Wynik Wielkiej Wojny Ojczyźnianej i II wojny światowej

Wśród pozytywnych rezultatów są: przede wszystkim zniszczenie faszystowskiej machiny, wyzwolenie świata od agresorów. Kosztem ogromnych strat i nieopisanego wysiłku naród radziecki uratował siebie i planetę przed zniewoleniem.

Osiągnięciami tego zwycięstwa były:

• wolność i niezależność;
• rozszerzenie granic państwa;
• zniszczenie faszyzmu;
• wyzwolenie narodów Europy;
• pojawienie się obozu socjalistycznego.

Cena zwycięstwa była bardzo wysoka. Od rozpoczęcia i zakończenia II wojny światowej oraz Wielkiej Wojny Ojczyźnianej minęło sześć długich lat. W tym okresie zginęło około 30 milionów ludzi radzieckich, zniszczono jedną trzecią majątku narodowego, w ruinę obrócono ponad 1700 miast, 70 tysięcy wsi, zrównano z ziemią wiele zakładów, fabryk, dróg. Tylko 3% mężczyzn urodzonych w 1923 roku wróciło do domu, co i tak jest demograficznym minusem.