Czajnik jest... Historia i współczesność

Jesteśmy pewni, że każda rodzina ma swoje tea party wieczorem lub o innej porze dnia. Bez których jednak nie sposób wyobrazić sobie tego procesu i żadna kuchnia nie może się bez nich obejść? Tak jest, to czajniczek. W sklepach lub na rynku można znaleźć wiele różnych czajniczków odpowiadających wszystkim gustom. Są te najprostsze, a potem są elektryczne, metalowe, plastikowe, z wzorem lub bez - co kto lubi! Czajnik jest tym nieodłącznym elementem naszej codzienności, który na zawsze i mocno wpisał się w nasze życie. A jaka jest jego historia?? Dowiedzmy się.

Origin Story

Historia czajnika jest znacznie krótsza niż samej herbaty. к. to przyszło później i ludzie po prostu nie potrzebowali tego.

Jego historia sięga starożytnych Chin. Herbata jest popularnym napojem gaszącym pragnienie od X wieku. Pierwsze czajniki służyły do parzenia napoju o tej samej nazwie, a materiał na ich bazą była glinka Yixing. Nieco później, Chińczycy przystosowali się do używania porcelany, że potem miało swój wpływ na tę konkretną zastawę.

Jego wygląd znacznie różnił się od dzisiejszych czajniczków. To był mały garnek na jeden mały napój. W późniejszym okresie jego konstrukcja została przekształcona w mniej lub bardziej nowoczesny wygląd. Udało się to dzięki połączeniu małego czajniczka z dzbankiem do wina i dzbankiem do kawy. Czajniczek zapożyczył kształt kuli od dzbanka do wina.

Czajnik w Europie

Kociołek pojawił się w europejskiej części kontynentu już w XVII wieku. Do tego rozwoju przyczynił się król Anglii, który w 1664 roku po raz pierwszy skosztował pysznego chińskiego napoju.

Pierwszy czajniczek w Europie był ciężkim i niewygodnym naczyniem ceramicznym. Znacznie ustępowała ona chińskim arcydziełom. Oznaczało to, że Chiny były jedynym dostawcą porcelanowych czajników aż do XVIII wieku. Po tym Niemcy nauczyli się sami wyrabiać porcelanę.

Od tego czasu ten typ naczyń był aktywnie produkowany w europejskich fabrykach. Po pewnym czasie zaczęły pojawiać się również srebrne imbryki. Niestety nie wytrzymały zbyt długo, ponieważ były przegrzewane, co psuło smak herbaty. A na dodatek podgrzewali klamkę.

Jak zmieniał się kształt czajniczków

Pod koniec XVIII wieku czajniczek zyskał to, co dziś jest klasyką. A w XX wieku producenci dążyli do prostszych form, starając się jednocześnie zwiększyć funkcjonalność tego naczynia. Niektóre popularne ruchy artystyczne nawet stosowały. na przykład kubizm.

Dzięki II wojnie światowej i następującemu po niej kryzysowi, historia czajnika zatrzymała się na jakiś czas. I dopiero w drugiej połowie dwudziestego wieku zaczęliśmy obserwować, jak produkcja czajników do herbaty zaczyna się ponownie rozwijać. W latach 80. producenci powrócili do wieloletniej elegancji XVIII-wiecznej zastawy stołowej. Klasyczne porcelanowe zestawy do herbaty stały się niezbędnym przedmiotem w każdej rodzinie i najpopularniejszym prezentem.

Jak to było w Rosji

W Rosji picie herbaty nie było tylko gaszeniem pragnienia, ale tradycją, podobnie jak w Chinach. Już wtedy wykorzystywano tę czynność do rozwiązywania problemów rodzinnych, prowadzenia ożywionych dyskusji z gośćmi, a nawet do zawierania umów handlowych.

Oczywiście porcelanowe naczynia i czajniki nie były w każdej rodzinie. Takie przedmioty były bardzo drogie.

Duża liczba czajników była produkowana w słynnych uralskich fabrykach Demidowów i Stroganowów. W tym czasie cieszyły się one dużym zainteresowaniem w Rosji, ale także za granicą.

Oczywiście popularne były również kociołki do zaparzania. Do XVIII wieku herbatę po prostu parzono, dlatego przedmioty te były wykonywane z metalu. Złote i srebrne naczynia były uważane za najwspanialsze. Przez pewien czas pojawiły się również ceramiczne czajniki. Sprzyjał temu zwyczaj parzenia herbaty wrzątkiem.

Ale nie myślcie, że w Rosji dania, o których mowa, miały nazwę, którą słyszymy teraz. Jak w dawnych czasach nazywano kociołek?? Z prostym i zabawnym słowem "crockery". Taka jest ciekawa historia tego istotnego atrybutu.