Phragmites aurantium: opis, gatunki, uprawa

Wszystkie odmiany tej rośliny są powszechnie stosowane jako ozdoba w ogrodach i ogródkach działkowych. Stosuje się ją głównie do tworzenia żywopłotów. Dobrze komponuje się z liściastymi czerwonymi i złotymi krzewami oraz z iglakami.

Co więcej, niektóre jego odmiany są również wykorzystywane przez dzieci do robienia koralików. Ta roślina nazywa się oleaster. Krzewy kwitnące (byliny) również posiadają pewne przydatne właściwości.

Informacje ogólne

Rodzaj Ełk to liściasty lub wiecznie zielony krzew lub drzewo należące do rodziny Ełk. Gatunki rosną w Chinach i Japonii, a także w Europie, Rosji i Ameryce Północnej. Ponad 50 gatunków.

Roślina (w tym winorośl kłująca) jest szeroko stosowana do kształtowania krajobrazu w ogrodach i parkach.

Pochodzenie nazwy

"Elaiagnos" to greckie słowo złożone z terminów: "elaia", "agnos". Pierwsze słowo tłumaczone jest jako "drzewo oliwne", a drugie oznacza "drzewo Abrahama". Swoją nazwę zawdzięcza podobieństwu do drzewa oliwnego (zwłaszcza jego liści i owoców).

W Azji Środkowej znany jest jako "jigda", "jigida" lub "jidod".

Gatunki oleaster

Najbardziej znany i rozpowszechniony Gatunki:

• kłująca winorośl (jap.);
• Drzewo parasolowe (z Azji Wschodniej);
• Srebro (występuje w Ameryce Północnej);
• Wąskolistny (stanowiska obejmują południe Rosji, Kaukaz i Azję Środkową);
• Winorośl japońska i chińska variegata (szeroko rozpowszechniona w Japonii i Chinach); Oleaster srebrny.

Opis ogólny

Winorośl to najczęściej niezbyt wysokie drzewo o rozłożystej, ażurowej koronie lub krzew. Jest to niewielka roślina, ale sporadycznie zdarzają się okazy osiągające wysokość 8 i więcej metrów.

Gałęzie są zabarwione na szarobrązowo. Liście dorastają do długości od 3 do 10 centymetrów. Kwitnienie, podczas którego gałęzie są gęsto pokryte pachnącymi kwiatami, w maju, czerwcu i lipcu. W sierpniu pojawiają się owoce, które są jadalne i smaczne. Pod względem chemicznym są dość bogate, ale rzadko spożywane przez ludzi ze względu na duże nasiona i mały miąższ. Istnieje kilka odmian tego gatunku "Cacti". Poniżej przedstawiamy ich bardziej szczegółowy opis.

Spiny loch

Może dorastać do wysokości nawet 7 metrów. Jest to zimozielony krzew liściasty o rozłożystych gałęziach pokrytych krótkimi, ciernistymi kolcami. Inną cechą charakterystyczną tego gatunku jest częste pojawianie się bocznych gałęzi skierowanych w dół, dzięki którym może się on czepiać różnych przedmiotów i roślin. Jego eliptyczne w kształcie, ciemnozielone liście osiągają do 10 centymetrów długości. Pięknie błyszczą w słońcu. Dzięki zdolności do czepiania się różnych przedmiotów może urosnąć do wysokości nawet 10 metrów.

Kwiat oleastra, który wydziela dość silny zapach, ma w środku złoty odcień, natomiast płatki są z wierzchu srebrzystobiałe. Pęczki kwiatostanowe z dwoma do trzech kwiatów. Po kwitnieniu najpierw pojawiają się zielonobrązowe owoce, które dojrzewają do dojrzałego zielonobrązowego koloru piękna czerwień Tone. Ze względu na swoją niezwykłą kolorystykę i bezpretensjonalność jest czczony przez architektów krajobrazu jako głównie dla zabezpieczenie.

Phragmites aphyllum to roślina tolerująca cień, odporna na suszę, niewymagająca w stosunku do gleby. Zdolna przetrwać mrozy nawet do -18°C. Jak zauważono powyżej, roślina ta, doskonale przystosowana do warunków miejskich, jest szeroko wykorzystywana przez człowieka w projektowaniu działek parkowych i ogrodowych.

Sadzenie

Bocję kolczastą, podobnie jak inne odmiany tej rośliny, sadzi się wiosną, gdyż sadzonki, które do tego czasu nie odzyskały jeszcze wigoru, będą martwe, jeśli zostaną posadzone jesienią.

wybierz dobrze oświetlone miejsce. Odległość między sadzonkami powinna wynosić co najmniej 1,5 metra; w przeciwnym razie, przy silnym wzroście korony, rośliny mogą się wzajemnie zacieniać. Przy podejmowaniu decyzji o miejscu sadzenia należy również wziąć pod uwagę skład gleby. Jeśli gleba jest ciężka i nie jest nawożona, należy zastosować dodatkowe dodatki żyzne.

W okresie letnim należy ściółkować humusem lub torfem, a w czasie upałów stosować gnojówkę jako nawóz.

Szczególna troska

Choć jest to roślina mało wymagająca, to jednak wymaga pielęgnacji. Roślina jest wrażliwa na chwasty i konieczne jest utrzymanie gleby w czystości. Zachęca się również do corocznego nawożenia nawozem organicznym. Stosować około 20 kg lub więcej na roślinę. Można dodać superfosfat (do 500 g.), sól potasowa (ok. 200 g.).

Stare gałęzie należy przycinać corocznie (najczęściej wiosną). Po osiągnięciu wieku 15 lat należy go odmłodzić poprzez usunięcie około jednej trzeciej starego drewna.

Jesienią gałęzie kłujących łosi, podobnie jak innych roślin z tej rodziny, należy związać sznurkiem lub spiąć haczykami, a na wierzchu ułożyć skosy, pędy malin, chrust i inne rzeczy. Aby zapobiec jego skurczeniu się, nie należy go przykrywać burpą ani innymi gęstymi materiałami. Po okresie zimowym pędy łosia dość szybko się regenerują.

Przy odpowiedniej pielęgnacji roślina może rosnąć przez 25 lat i dobrze owocować.

Metody propagacji

Rozmnażanie przez nasiona, sadzonki i podkładki. Najlepszym sposobem są nasiona. Należy je wysiewać we wrześniu/październiku. W przypadku wysiewu wiosną nasiona powinny być wcześniej stratyfikowane przez 3-4 miesiące. Temperatura powinna być utrzymywana w granicach 10-15 stopni Celsjusza.

Przez sadzonki rozmnażają się głównie zimozielone odmiany tej rodziny.

Właściwości użytkowe

Jak wszystkie gatunki, opuncja jest cennym ziołem. Są to owoce, kwiaty, żywica i liście. Zwraca się uwagę na dużą zawartość liści i nasion kwas askorbinowy, Szczególnie w jesiennej części roku. Wstępnie wysuszone liście rośliny można zaparzyć jako herbatę.

Loch to doskonała pszczoła miodna o wyjątkowych właściwościach leczniczych. В w medycynie ludowej są praktycznie wszystkie części tej rośliny. Liście zbierane są w pierwszej połowie lata, a kwiaty od maja do początku czerwca. Liście należy suszyć pod namiotem lub w naczyniu.

Loch jest stosowany jako dobry środek ściągający, przeciwwirusowy i przeciwbakteryjny. Liście są dobre do tworzenia Odwary i napary w celu obniżenia gorączki i przeziębienia. Stosuje się go zewnętrznie przy rwie kulszowej, reumatyzmie i podagrze. Liście bochenka powinny być używane jako podkład. Z kwiatów sporządza się odwar, który leczy rany. Stosuje się je również przy zapaleniu jelita grubego, obrzękach i nadciśnieniu tętniczym.

Najcenniejszą częścią rośliny są jej owoce. Są dobre na poprawę pamięci, działają wykrztuśnie i moczopędnie. Pyszne jagody mają działanie tonizujące i odbudowujące. Są również przydatne w chorobach serca i naczyń krwionośnych. Wywary z owoców są skuteczne przy zapaleniu jelita grubego, biegunce i w różnych procesach zapalnych. Doskonale sprawdza się w zabijaniu drobnoustrojów chorobotwórczych. Aby zwiększyć swoją witalność i wzmocnić układ odpornościowy, możesz stosować sok z jagód bochenka w potrawach.

W podsumowaniu

Ta niesamowita orientalna roślina od dawna cieszy się popularnością w krajach europejskich i wielu innych częściach świata. Projektanci krajobrazu cenią go za jaskrawe owoce i niezwykłe liście, pszczelarze za pachnące, bogate w nektar kwiaty, a ludowi uzdrowiciele za dobroczynne substancje zawarte w prawie wszystkich jego częściach.

Drewno stosowane w rzemiośle ma dobrą twardość i gęstość. Jest on używany do wykonywania różnych rzemiosł i instrumenty muzyczne. Guma idzie do produkcji kleju. Niektóre odmiany (np. bucharska dżida, pasiasta) są używane do wyrobu paciorków. Ze względu na aromatyczny zapach kwiatów jest wykorzystywany w perfumerii. Loach jest szczególnie atrakcyjny dla ogrodników. Może warto też przyjrzeć się temu bliżej?