Film w domu (2012). Recenzje dla kolejnego arcydzieła françois ozona

Francuski thriller dramatyczny In the House w reżyserii François Ozona prezentowany na 37. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto. Projekt ten można uznać za dzieło wybitnego filmowca, gdyż nie tylko wyreżyserował on obraz, ale także samodzielnie napisał scenariusz, adaptując sztukę "The Boy at the Last Desk" hiszpańskiego dramatopisarza Juana Mayorgi. In the House (2012) zebrał wyjątkowo dużo pochwał, a jego ocena na IMDb wynosi 7.40.

Spektakl uwieczniony na filmie

To arcydzieło jednego z najgenialniejszych reżyserów francuskiej Nowej Fali przypomina uchwycony na taśmie filmowej spektakl. Nie jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę upodobanie reżysera do teatralności. Jak wskazywali w swoich recenzjach krytycy, In the House (2012) składa się z choreograficznych sekwencji, w których bohaterowie podążają ściśle określonymi ścieżkami. W finale na ekran opada kurtyna. Ozon, podobnie jak w przypadku 8 kobiet i Basenu, pozostaje wierny satyrycznemu tonowi swojej narracji, za pomocą której piętnuje wady współczesnej klasy średniej. W filmie z 2012 roku jego postać to szesnastolatek, który bardzo przypomina Johna Moulder-Browna z The Depths i Courtneya Gaineshama z Children of the Corn, ale nie wiadomo, czy jest geniuszem, czy psycholem. Ten dylemat jest omawiany przez widzów w recenzjach In the House (2012) bardziej niż jakiegokolwiek innego filmu.

Krótki opis fabuły

Po przeczytaniu esejów uczniów uwagę nauczyciela literatury Germaina jest przyciągnięty przez pracę Claude`a Garcia. Niedoszły pisarz, dokłada wszelkich starań, by rozwinąć oczywisty talent szesnastolatka. W rzeczywistości uczeń zamienia banalne zadanie w fascynującą narrację, zaskakuje nie tyle znajomością języka, co specyficznym tematem. Opisuje szczegóły życia rodzinnego swojego przyjaciela, szczególne miejsce w jego opowieści zajmuje matka rodziny, "kobieta z klasy średniej".

Spisane na papierze voyeurystyczne badania nastolatka tak bardzo wciągają nauczyciela, że nieświadomie staje się on jego wspólnikiem w obserwowaniu życia innych ludzi. Ironia autora polega na tym, że nauczyciel nie dostrzega, jak on sam staje się obiektem obserwacji.

Krytycy i obsada

Jak twierdzą recenzenci w swoich recenzjach In the House (2012), reżyser w swoim rozpoznawalnym autorskim stylu subtelnie kpi z wszystkiego i wszystkich. Sztuka dla niespełnionego potencjału intelektualistów, bezbarwnej klasy średniej, twórców i wielbicieli sztuka współczesna, do oszustów i krytyków. Delikatność reżysera jest jednak przekupiona tym, że podobnie jak Woody Allen traktuje swoich bohaterów z sympatią, życzliwością i zrozumieniem.

Doskonała obsada ożywia wizję reżysera. Fabrice Luchini ("Powrót Casanovy"). Germain, jak go portretuje, jest nieporównywalny. Drugą główną rolę męską gra Ernst Umoeur, który daje realistyczny portret Claude`a Garcii. Był to debiut aktorski młodego wykonawcy. Nie miały sobie równych umiejętności aktorki grające główne role męskie: Christine Scott Thomas, która zagrała Jeanne Germain, oraz Emmanuelle Seigner, która wcieliła się w rolę Esther Artoul. Obsada "In the House" zebrała pochwały od filmoznawców.