Film "polowanie": recenzje widzów i psychologów

Duński film fabularny Polowanie to dramat psychologiczny stworzony przez reżysera Thomasa Vinterberga w 2012 roku. Miał on swoją premierę na 65. Festiwalu Filmowym w Cannes. Film jest jednym z faworytów renomowanego jury. Był nominowany do Złotych Globów i nagród BAFTA. Ocena IMDb: 8.30, recenzje dla The Hunt są w przeważającej większości pozytywne.

Osobisty renesans reżysera

Jeden z najbliższych współpracowników von Triera, jeden z założycieli Dogmy 95, zasłynął szokującym dramatem La Solemnity (1998), po którym przeżył kryzys artystyczny. Kolejny surrealistyczny dramat filmowy, Wszystko o miłości, przeszedł bez echa, przypowieść Droga Wendy poniosła klęskę kasową, a komedia Homecoming zebrała druzgocące recenzje. Thomas Vinterberg postanowił wrócić do swoich korzeni i tworzyć na znanym sobie terytorium - dramacie psychologicznym. Zwrócił się o wsparcie do utalentowanego scenarzysty Tobiasa Lindholma i odkrył siebie na nowo. "Submarino" i film "Polowanie" wyznaczyły osobisty renesans reżysera. W projekcie z 2012 roku Mads Mikkelsen, czołowy skandynawski aktor swojego pokolenia, przeniósł dramat społeczny polegający na konfrontacji jednostki ze społeczeństwem na niespotykany dotąd poziom. Kłamstwa zamienione w prawdziwą wojnę - to nie jest filozofia Dogma-95.

Pomysł na stworzenie

Wielu widzów w przeglądy filmów `The Hunt` skupia się na historii powstania projektu. Zaraz po triumfie "Uroczystości" Vinterberg otrzymał liczne scenariusze oparte na historiach rodzinnych tragedii i dramatów. Pewnego dnia spotkał swojego przyjaciela, duńskiego psychologa, który zabrał go do kilku ciekawych studiów przypadków w swoim archiwum. Wszystkie one opisywały fantazje pacjentów podstawione pod prawdziwe wspomnienia. Zdaniem eksperta, każdy z nich mógłby zrobić ciekawy film. Thomas Vinterberg nie wykorzystał jednak wtedy okazji.

Kilkanaście lat później, po rozwodzie z ukochaną, dyrektor przeglądał akta dostarczone przez psychologa i odkrył zaskakujący przypadek. Vinterberga interesuje, jak w niestabilnej psychice dziecka, pod wpływem najróżniejszych okoliczności, mogą powstawać fałszywe wspomnienia wydarzeń, które nigdy nie miały miejsca.

Synopsis wg

Lucas, czterdziestoletni przedszkolak w miejscowym przedszkolu (M. Mikkelsen) właśnie zaczął dochodzić do siebie po skandalicznym rozwodzie. Jego życie osobiste zaczęło się stabilizować; romantyczny związek zaczął się kształtować z uroczą emigrantką Nadją (A. Rapaport), syn (L. Fogelström) postanowił się przeprowadzić i zamieszkać z ojcem. A potem z dnia na dzień wszystko się posypało po oskarżeniu o pedofilię. Długo cierpiący i samotny mężczyzna staje się obiektem zainteresowania pięcioletniej przedszkolnej piękności, Klary (A. Vedderkopp), córka sąsiada i dobrego przyjaciela Theo (T. Larsen). Urażona brakiem właściwej reakcji na walentynkowy pocałunek i odtrąconą próbę pocałunku, dziewczyna opowiada swojemu nauczycielowi o rzekomo pikantnym romansie, którego scenariusz wyszperała na laptopie starszego brata. Wkrótce dyrektor szkoły i psycholog trafiają na wyznanie dziewczyny, które zostaje zinterpretowane jako próba nawiązania kontaktu seksualnego. Informacje poufne natychmiast rozprzestrzenia się po duńskim mieście. Życie Lucasa zamienia się w żywe piekło.

Tak, dziewczynka później przyznała się do kłamstwa i opinia publiczna została uspokojona. Ale zakończenie i tak jest tragiczne. Recenzje widzów opisują zakończenie filmu Polowanie (2012) jako przewidywalnie tragiczne.

Dla porównania

Większość krytyków, w swoich recenzjach The Hunt, opisuje projekt jako antytezę Triumfu. W tym filmie syn denuncjuje swojego szanownego ojca, oskarżając go o pedofilię podczas uroczystości jubileuszowej. W "Polowaniu" porządny człowiek, w którego niewinność widz jest przekonany od pierwszych obrazów, zmuszony jest do walki z uprzedzeniami, które kwitną w społeczeństwie. Jest pokonany; jego reputacja jest nieodwracalnie zrujnowana nie przez jego występek, ale przez fałszywe oskarżenie. Tym bardziej, że oskarżało ją dziecko - "sanktuarium" liberalnego społeczeństwa europejskiego, z Vinterbergiem zamieniające się w nieartykułowanych "łowców czarownic". Twórcy filmu namalowali bardzo nieprzyjemny portret zbiorowy obywateli Europy przerażonych pedofilią, której przypadki istnieją w rzeczywistości, ale nie są odbierane odruchowo, są spychane gdzieś na peryferia świadomości.

Casting aktorski

W "Polowaniu" (2012) aktorzy zaangażowani w produkcję filmu stworzyli wyjątkowy zespół. Wśród pozostałych wykonawców wyróżnia się jednak Mads Mikkelsen, wcielający się w rolę wyrzutka, który do samego końca opiera się niesprawiedliwemu prześladowaniu. Dla uznanego duńskiego symbolu seksu wymagająca rola była prawdziwą gratką, która pozwoliła pokazać jej doświadczenie i talent aktorski. Najbardziej uhonorowana duńska gwiazda filmowa swojego pokolenia z pewnością pomogła kunsztowi reżysera osiągnąć wyższy poziom. W recenzji "Polowania" krytycy filmowi podkreślają, że deklamacyjność i konwencjonalność jej wcześniejszych filmów została zastąpiona kognicją i realizmem dojrzałej artystki.

W filmie występują także Thomas Bo Larsen jako Theo, ojciec złośliwej dziewczynki, Alexandra Rapaport jako Nadja oraz Lasse Vogelström jako Markus, syn głównej bohaterki.

Krytyka

Wielu widzów nazwało "Polowanie" najlepszym dziełem reżysera od czasu "Triumfu". Reżyser nakręcił oba arcydzieła w sposób niemal dokumentalny, aby wzmocnić wrażenie autentyczności.

Autorzy porównują dzieło Vinterberga do francuskiego dramatu "La guine" i duńskiego "Oskarżonego" pod względem aktualności podejmowanych tematów.

Występ Madsa Mikkelsena wyróżnia się w pozytywnych recenzjach i komentarzach widzów. Według większości, obraz porusza w dużej mierze dzięki uderzającej reinkarnacji. Widzowie niestrudzenie chwalą kompletnie zdruzgotaną postać, genialnie zagraną przez gwiazdę filmu. Znany wcześniej z twardych i lodowatych postaci aktor w The Hunt znakomicie sprawdza się w roli łagodnego mężczyzny uwięzionego w pułapce.

Recenzenci psychologowie zdecydowanie polecają film "Polowanie" (2012). Eksperci zwracają uwagę, że taka absurdalna historia może przydarzyć się każdemu. Film podkreśla bezbronność zwykłych ludzi we współczesnym społeczeństwie. Bez względu na to, jak bardzo są cywilizowani, prymitywne instynkty wkroczą i polowanie naprawdę się rozpocznie. Krajowi eksperci od psychologii twierdzą, że film jest użytecznym i aktualnym antidotum dla rosyjskiego społeczeństwa, usianego podobnymi fobiami.