Reżyser istvan szabo: biografia życia i twórczości, i nie tylko

István Szabó to znany węgierski reżyser filmowy i scenarzysta. Znany również jako aktor i producent. Urodzony w Budapeszcie filmowiec ma na koncie 57 filmów. Pracuje w filmie od 1959 roku. Film w reżyserii Istvána Szabó "Mefisto" otrzymał główną nagrodę Mefisto w 1982 roku "Oscar". Jego filmy zdobywały najbardziej prestiżowe festiwale filmowe i nagrody: "Festiwal Filmowy w Cannes", "Brytyjska Akademia Filmowa", "Europejska Akademia Filmowa" itp. W 2011 roku zaprezentował swoje ostatnie jak dotąd dzieło reżyserskie "Drzwi".

Biografia

István Szabó urodził się w rodzinie żydowskiej 18 lutego 1938 roku. Po szkole podjął pracę w radiu jako reporter. W 1956 roku pomyślnie zdał egzaminy wstępne do budapeszteńskiego Instytutu Teatru i Filmu, gdzie później studiował, by zostać reżyserem. Jego nauczycielem jest znany pedagog Felix Mariaschi. Jako student zrealizował kilka filmów krótkometrażowych, m.in "Koncert", Został przychylnie przyjęty przez kilka międzynarodowych festiwali filmowych.

Wczesne prace Sabo mają charakter ikonograficzny, zacierają granice między rzeczywistością, snami i wspomnieniami. W tym czasie młody węgierski reżyser inspirował się m.in "Francuska Nowa Fala".

Najsłynniejszy węgierski reżyser zasłynął swoimi filmami fabularnymi, które znane są m.in "Niemiecka trylogia Istvána Szabó": "Mefisto", "Pułkownik Redl", "Hanussen". Jednak niektórzy krytycy nadal uważają, że jego najlepszym dziełem jest "Ojciec", "Opowieści budapeszteńskie". Chwalą też film Istvána Szabó "Film o miłości" ("Film o miłości"). Na projekt, który trafił na duże ekrany w 1970 roku, składają się autobiograficzne opowieści.

Filmy i gatunki

Na filmografię Istvána Szabó składają się obrazy z następujących gatunków:

1. Biografia: "Pułkownik Redl".
2. Dokument: "Z Europy do Europy", "Artyści".
3. Opowiadanie: "Misterium Offenbacha", "Smak słońca".
4. Film krótkometrażowy: "Plakat", "Dzień siódmy", "Zachwycająca pamięć", "Mapa miasta".
5. Melodramat: "Zielony Ptak", "Spotkanie z Wenus", "Teatr".
6. Przygoda: Bors.
7. Fikcja: "Dziesięć minut dłużej: Wiolonczela".
8. Wojskowy: "Opinie".
9. Dramat: "Mefisto", "Confidence", "Drzwi", "Dreamtime", "List do ojca", "Krewni".
10. Komedia: "Służę królowi Anglii" (aktor).
11. Kryminał: "Place Vendôme".

W filmach Istvana Szabo wystąpili między innymi Ralph Fiennes, Valeria Bruni Tedeschi, Glenn Close, Helen Mirren, Havri Keitel.

Najlepszy projekt

W 1981 roku węgierski reżyser wydał "Mefisto". Film oparty jest na legendzie o Fauście, ale osadzony we współczesnym świecie. Aktor Hendrik Hofgen jest chwalony przez krytyków, ale nie obdarzony sławą. Sprzedaje duszę nazistom w imię sławy. Po chwili zdaje sobie sprawę, że popełnił błąd życia.

To ciekawe

Istvan Szabo uważa, że nawet osoby starsze mogą być młode duchem. Są tacy, którzy mają po dwadzieścia lat, ale są już starzy w sercu, nie chcą myśleć i pracować... Jak twierdzi mistrz kinematografii, takich ludzi spotykał w swoim życiu wielokrotnie.

Istvan Szabo mówi, że wielu młodych ludzi, kiedy zaczyna robić swoje pierwsze filmy, nie ma jeszcze wizji świata. Wychowali się na telewizji, rozumieją reklamy i język obrazów lepiej niż język ojczysty.

Z sześciu tysięcy filmów, które powstają na naszej planecie każdego roku, tylko kilkaset ma u podstaw artystyczne intencje i autorskie ambicje, mówi Istvan Szabo. Jest dumny, że znał ludzi, którzy robili prawdziwe kino.

Istvan Szabo nazywa kamerę bronią, która ułatwia zabawę z rzeczywistością. Kamera nie pokazuje jednak całego obrazu, a jedynie to, co kamerzysta i reżyser zamierzają pokazać. Dlatego robi tylko filmy fikcyjne, bo początkowo są one przedstawiane jako kłamstwa - coś, co nie miało miejsca w rzeczywistości. Według Szabo, wciąż czuje się, że to bardziej prawdziwy film niż dokument, który początkowo "nie może mieć pretensji do prawdy".

Istvan Szabo dowodził, że amerykańskie kino zostało stworzone przez ludzi z Europy Środkowo-Wschodniej, którzy wyjechali do USA z powodu prześladowań politycznych lub w celu zarobienia na życie. Zmierzyli się z prawdziwymi trudami, poznali próby uczuć i jak te uczucia działają. Więc ci osadnicy zrobili mocne kino z najprostszymi ludzkimi uczuciami i ciepłem ludzkiego dotyku. Operatorzy, którzy przyszli ich zastąpić, tworzyli już uproszczone projekty, które z każdym rokiem stawały się coraz bardziej dziecinne.