Subkultura ska: czym jest i jakie są jej początki?

Pojęcie "subkultura" jest reliktem epoki pieriestrojki. Pojawił się w czasie, gdy zagraniczne style muzyczne zaczęły aktywnie przenikać do postsowieckiej Rosji. Wpłynęły one również na rodzimy repertuar. Z reguły subkultury były pod bezpośrednim wpływem muzyki ich członków. To właśnie w tym okresie powstała subkultura ska, co jest bardzo.. szybko zyskał popularność, ale równie szybko zgasł.

pierwsza fala

Oficjalnie muzyka ska uważana jest za osiągnięcie jamajskich muzyków... Narodziła się pod koniec lat 50. i była swoistą fuzją jamajskiej muzyki ludowej z północnoamerykańskim rhythm and bluesem i rock and rollem. U progu lat 60. pierwsze piosenki ska zostały nagrane na płyty i rozpowszechnione na całym świecie. Obecnie można je porównać do takich stylów jak blues, jazz podsycany rytmami Jamajki. To jest właściwie to, o co chodzi w muzyce ska. Często utwory tego typu nazywane były "przez bluebeaters" - pochodzący od nazwy firmy nagraniowej Blue Beat.

Stopniowo, do połowy lat 60-tych, styl muzyki ska zaczął morfować w coś bardziej zrelaksowanego, co dziś moglibyśmy określić terminem "dusza".

Charakterystyka

Po pierwsze, pierwotna subkultura ska (nazwijmy ją tak umownie), była zjawiskiem tanecznym na Jamajce. Rytmiczna muzyka, która zawierała wszystkie uroki kultur południowych Stanów Zjednoczonych i Ameryki Środkowej, była grana w barach, restauracjach i po prostu na ulicach. Ludzie wszędzie wychodzili wieczorem, aby się zrelaksować, wytańczyć swoje serca i cieszyć się prawdziwym rytmem ska.

Obok ulicznych muzyków w tym stylu występowały również światowej sławy zespoły. Wśród nich znaleźli się Baba Brooks Band, The Skatalites, Laurel Aitken, Derrick Norgan i inni.

Druga fala

Do połowy lat 70. subkultura ska wyemigrowała z ziem amerykańskich na tereny Starego Świata, a dokładniej do Wielkiej Brytanii. To właśnie w tym północnym kraju młodzi ludzie przyjęli gorące jamajskie rytmiczne melodie i postanowili dać im drugie życie. Lokalne zespoły chętnie podjęły się ponownego nagrania dawno zapomnianych amerykańskich piosenek na nowych płytach winylowych pod szyldem wytwórni 2-Tone (stąd po części nazwa "2-Tone") "drugiej fali ska").

Cechy i wykonawcy

Widać, że Brytyjczycy, tworząc muzykę, jakąkolwiek by ona nie była, włożyli w nią cząstkę siebie. Czyli motywy jamajskie połączone z bluesem i jazzem. Mają w sobie pewną powściągliwość, oryginalność, nową niepowtarzalność. Muzyka Ska nie była już muzyką uliczną i taneczną. Stała się kultowa, którą nagrywano i wydawano na płytach oraz sprzedawano prawdziwym miłośnikom gatunku do domowego odsłuchu. Sukcesy zespołów ska takich jak The English Beat, Madness, Bad Manners, The Selecter, Judge Dread i innych.

Trzecia fala

Otóż mamy tu już do czynienia z pełnoprawną subkulturą ska, która w swej istocie i naturze ma bardzo mało wspólnego z tymi jamajskimi i jazzowymi melodiami tanecznymi. Co to jest nowy rodzaj ska? Gatunek powstał na przełomie lat 80. i 90. XX wieku, więc był pod dużym wpływem kultury punkowej i rockowej. W zasadzie jest to zwykły punk rock czy hardcore, który jest jakby lekko doprawiony bardzo jamajskimi motywami, które mają coś wspólnego z twórczością Boba Marleya.

Kulturowa strona pytania

To właśnie w latach 90. trzecia fala subkultury ska stała się jednym z kluczowych momentów w rozwoju takich gatunków jak punk, hardcore, post-punk itp. п. Gatunki te rozwijały się nie tylko w ramach sztuki muzycznej, ale także na szerszą skalę. Czyli subkultury, które miały zewnętrzne normy, styl, ideologię itp. д. Na Zachodzie tę gałąź rozwoju reprezentowały takie zespoły jak Bim Skala Bim, Operation Ivy, The Uptones, Mighty Mighty Bosstones.

Na terenie naszego kraju

Powiedzmy, że w latach 90. cała Rosja nie miała czasu na sztukę. Subkultury dopiero zaczęły powstawać, i to w drugiej połowie dekady, a ich specyfika różniła się zasadniczo od tej z Zachodu. W tym czasie, przeważnie każdy był "rockery", a takie nurty jak punk, emo, goth i ska stały się znane w pierwszej połowie lat 2000.

Kultura Ska w Rosji była reprezentowana głównie przez nastolatków, którzy nosili opaski "w szachownicę", Jeździli na deskorolkach, rozciągali tunele w uszach i słuchali określonej muzyki. Zespoły Distemper, Clock Work Times, a nawet "Leningrad". Była to swoista mieszanka punka i emo, co w zasadzie uważano za niemożliwe. Mimo to subkultura istniała przez kilka lat i szybko stała się nieciekawa dla młodych ludzi.