Aleksander basow: biografia, sztuka, życie osobiste

Twórczy początek w losach Aleksandra Basowa, którego biografii poświęcony jest ten artykuł, został położony na długo przed narodzinami naszego bohatera słynnego w całym kraju przez jego rodziców - aktorka Valentina Titova i słynny aktor i reżyser Vladimir Basov.

Jaki był syn skrupulatnej matki i łatwego ojca?? Jakie cechy po nich odziedziczył i jak to się stało jego życie?

Origins

Ojciec Aleksandr, Władimir Basow, urodził się w obwodzie bełgorodzkim, w jednej ze wsi Urazowo, gdzie przyszedł na świat 28 lipca 1923 roku.

Aleksandra Iwanowna, jego ojcowska babka, córka prawosławnego księdza, była zwykłą wiejską nauczycielką.

Dziadek Pavel Basultainen, Fin z pochodzenia, po otrzymaniu Wyższe wykształcenie, został żołnierzem, walczył w V. И. Po śmierci Czapajewa w 1931 roku Aleksandra Iwanowna wraz z małym Władimirem musiała podróżować niemal po całym kraju, niemal co roku zmieniając miejsce zamieszkania, szkoły i przyjaciół. W tym czasie Władimir Basow zaczął już marzyć o karierze aktorskiej, wymyśliwszy sobie, że po ukończeniu szkoły wstąpi do Rosyjskiego Państwowego Instytutu Kinematografii. Plany przyszłego ulubieńca publiczności zostały jednak pokrzyżowane Wielka Wojna Ojczyźniana. Władimir sfałszował swój wiek na dokumentach i zgłosił się na ochotnika na front, gdzie walczył w brygadzie moździerzy, otrzymał ordery i medale.

Odznaczony medalami i orderami, nie zapomniał o swoim marzeniu - po zakończeniu wojny zapisał się do Państwowego Instytutu Kinematografii. Kraj znał i kochał Władimira Basowa po jego udziale w legendarnym filmie "Chodzę po Moskwie", dzięki któremu stał się poszukiwanym aktorem, być może, o najbardziej oryginalnym wyglądzie w kinie rosyjskim, pewnie grał zarówno komiczne, jak i dramatyczne obrazy. Ponadto Władimir Basow okazał się znakomitym reżyserem, który zrealizował takie arcydzieła kina radzieckiego jak "Bitwa o drogę", "Dni Turbinów", "Tarcza i miecz".

Matka Aleksandra Basowa, Walentyna Titowa, trzecia żona Basowa, była jedną z najpiękniejszych krajowych aktorek scenicznych i filmowych, słynną po udziale w takich filmach jak "Zamieć", "Tarcza i miecz", "Niebezpieczny zwrot" i "Dni Turbinów", zrealizowanych przez jej męża.

Basow po raz pierwszy zobaczył ją na planie filmowym "Mosfilm", gdzie Valentina, wtedy bardzo młoda, aspirująca aktorka, przyszła spróbować swoich sił w roli. Na korytarzu wpadł na nią asystent Basowa, który wybierał obsadę do swojego nowego filmu "Blizzard". Pociągnął Walentynę do Basowa. Dziewczyna natychmiast wyraziła zgodę, a kiedy wyszła z gabinetu dyrektora, Władimir Basow głośno, aby wszyscy wokół słyszeli, powiedział: "Wychodzę za mąż!"

I ożenił się...

Dzieciństwo

Przyszły radziecki i rosyjski aktor, reżyser filmowy, scenarzysta i producent Basov Alexander, syn Basova Vladimira, urodził się w Moskwie 16 września 1965 roku.

Jak sam przyznaje, od najmłodszych lat jego życie zamieniło się w rodzaj protestu przeciwko ogólnemu zamiłowaniu rodziców do porządku i skrupulatności matki. Ponieważ chłopiec robił kilka rzeczy naraz, takich jak budowanie konstruktora, rysowanie i układanie wierszy, w jego pokoju zawsze panował bałagan. Gdyby nagle, w środku tych wszystkich zajęć koledzy zawołali go do zabawy na podwórku, natychmiast rzuciłby wszystko i uciekł. Kiedy wrócił, surowa matka wyrzuciła już wszystkie wiersze, rysunki, a nawet konstruktora do zsypu na śmieci.

Jego ojciec Władimir Basow nie był zwolennikiem eksperymentów pedagogicznych swojej żony Walentyny. Był też surowy dla Aleksandra i jego młodszej siostry Elizawety, nigdy ich nie rozpieszczał, ale jednocześnie uważał się za przyjaciela własnych dzieci, jak i samych dzieci swoich przyjaciół, preferując słowo i perswazję jako wpływ.

Aleksander Basow podzielił się kiedyś typowym wspomnieniem z dzieciństwa:

Moja matka miała nadzieję, że zrobi ze mnie ucznia klasy A. Dlatego, kiedy angielski zaczął się w drugiej klasie, ściśle sprawdzała moją pracę domową. Problem polegał na tym, że nie znała angielskiego i wzięła mnie za stracha na wróble. Ale ja nie jestem nieśmiałym typem.

Pamiętam, że kiedyś, będąc w zabawnym nastroju, zacząłem mówić coś przekonująco w bełkocie zamiast po angielsku. Jego matka słuchała uważnie, przytakiwała... I nagle - o mój Boże! - mój ojciec wychodzi z biura. I zna angielski! Ale już mnie poniosło... Ojciec uśmiecha się i zadaje mi pytanie - również w języku aradyjskim. Odpowiadam w języku aradyjskim. Uśmiecha się ponownie i wchodzi do gabinetu. Jego matka jest w pełni przekonana, że lekcja została wyciągnięta..

Zresztą później Aleksander uważa, że w dzieciństwie dostał absolutnie wszystko, czego potrzebował i że nie ma na co narzekać.

Młodzież

Aleksander Basow, mimo wielu talentów, dorastał nie będąc najbardziej spełnionym młodym człowiekiem. Być może winowajcą było odciśnięte piętno głośnego i skandalicznego rozwodu rodziców, w którym on i jego młodsza siostra Elżbieta Władimirowa Basow przez sąd utrzymywali. Może to tylko pech i zbieg okoliczności.

Młodsza siostra Elizaveta zawsze marzyła, by zostać tancerką. Niezdany egzamin wstępny do szkoły baletowej Teatru Bolszoj, Wyjechała do Leningradu, gdzie zapisała się do Szkoły Wagańskiej, później wyszła za mąż za obywatela Grecji i opuściła kraj na zawsze.

Kiedy Vladimir Basov doznał udaru mózgu, któremu towarzyszyła ciężka depresja, Aleksander był jedyną osobą, która go nie opuściła, która zawsze była przy nim, aby przywrócić go do zdrowia.

W 1982 roku Aleksander Basow wszedł na Wydział Dyrektorów w VGIK. Była to jednak również niezwykle trudna i długa droga - dwa lata później został wyrzucony za opuszczanie zajęć. W 1985 roku udało mu się wyzdrowieć, ale rok później został ponownie wydalony, tym razem na wniosek zebrania Komsomołu.

Praca twórcza

W 1986 roku Aleksander został wcielony do wojska. Po powrocie do kraju w 1988 roku został ponownie przyjęty do VGIK, gdzie w 1991 roku nakręcił swoją pracę semestralną Psycho and the Chalk. Po tym jak został reżyserem filmowym, przez kilka lat pracował w telewizji.

Alexander po raz pierwszy wystąpił w filmie w wieku sześciu lat. Jego debiutem był film "Powrót do życia" 1971. Ponieważ Aleksander zawsze lubił tworzyć i patrzeć na wszystkie procesy z zewnątrz, co jest bliższe zawody dokładnie Jako reżyser, a nie aktor, filmografia Alexandra jest bardzo mała - tylko 6 filmów.

Zawsze uważał, że jego powołaniem jest reżyseria. Jako reżyser i scenarzysta Alexander Vladimirovich wystąpił w takich filmach jak m.in "Psycho i Trivia", "DMB-002", "DMB-003", "DMB-004", "DMB: Back in Action", "Przesunięty", "Gry kryminalne", "Dom, słodki dom" i inni.

Życie osobiste

Tożsamość jego pierwszej żony Aleksandry jest utrzymywana w tajemnicy na jej własne życzenie. Wiadomo, że razem uczyli się w VGIK-u. Pobrali się bardzo młodo, gdy oboje małżonkowie mieli zaledwie po 19 lat. Z tego małżeństwa Aleksander ma syna Mścisława. Miał wyższe wykształcenie techniczne i od świata filmu a sztuka jest bardzo odległa.

Rosyjska aktorka sceniczna i filmowa Jekaterina Lapina była drugą żoną Aleksandra w jego biografii.

Ma na swoim koncie ponad 30 ról w filmach i serialach telewizyjnych. Ich małżeństwo trwało przez 13 lat. W 2008 roku dziewczyna zginęła w wypadku samochodowym. Miała tylko 37 lat...

Zdjęcie poniżej przedstawia Aleksandra Basowa z Katarzyną Lapiną i dzieckiem przyjaciół rodziny, 2004 r.

Kilka lat temu Alexander ożenił się ponownie. Jego trzecią żoną była aktorka Julia Janowska, znana widzom dzięki takim filmom i serialom jak "Pokusa", "Daremna ofiara", "Glukhar", "Vanechka", "Kodeks karny", "Leśna księżniczka", "Błogosławię kobietę" i inne.

Kiedy Aleksander poznał Julię, powiedział jej:

Janowska, nie jesteś kobietą ani aktorką, jesteś zjawiskiem naturalnym...

Wszystko, co Julia Janowska robi w kinie lub na scenie, Aleksander uważa za wyjątkowe.

Dzisiaj

Aleksander Basow ma obecnie pięćdziesiąt trzy lata.

W tym wieku zdał sobie już sprawę, że im jest starszy, tym bardziej przypomina swojego ojca.

To podobieństwo charakteru, mimiki, gestów i sposobu myślenia przychodzi do niego samo, mimo że Aleksander starał się nigdy nie naśladować ojca.

Teraz, kiedy zaczynał to dostrzegać w sobie, fakt, że Władimir Basow już nie żyje, był tragedią całego jego życia. Jak sam przyznaje, nieustannie myśli o ojcu, mentalnie z nim rozmawia i czuje się przed nim wiecznie winny, uważając, że mógł i powinien był zrobić dla niego znacznie więcej niż w rzeczywistości...