Jednokondygnacyjny budynek przemysłowy: rodzaje, cechy i konstrukcja

Konstrukcje jednokondygnacyjne odgrywają ważną rolę w budownictwie przemysłowym. Posiadają niektóre charakterystyczne cechy. Jednokondygnacyjny budynek przemysłowy (SBI) może być. To jest definiuje ją Cechy użytkowe, zakres zastosowania. Cechy szczególne takich budynków zostaną szczegółowo omówione poniżej.

Zalety

Budowa jednokondygnacyjnych budynków przemysłowych wiąże się z szeregiem zalety i wady.

Określa on cechy użytkowe podobne przedmioty. Pozytywnymi cechami OPZ są:

• przez techniki budowlane są uniwersalne. Można tworzyć większe rozpiętości, co daje większy wybór rozwiązań układowych. Są bardziej elastyczne i mobilne, co pozwala na spełnienie wymagań produkcyjnych. Budynki jednokondygnacyjne mogą przenosić duże obciążenia na strop. Bez problemu można tu pomieścić dużą ilość dużych maszyn, linii produkcyjnych, obrabiarek.
• Budynek jest zwarty, co pozwala na maksymalne zablokowanie. A oświetlenie górne będzie optymalnym rozwiązaniem.
• Dzięki odpowiedniemu projektowi jednokondygnacyjnego budynku przemysłowego można zapewnić wystarczający poziom naturalnego światła, systemy wentylacyjne. W tym celu tworzy się podobne systemy przez dach. Zawsze przebiega równolegle do powierzchni roboczej.
• Efektywne, prostsze wykorzystanie budynku. Można tu zastosować zarówno elektryczne, jak i spalinowe suwnice podłogowe i pomostowe.
• Uproszczone połączenia między pomieszczeniami. Będą to tylko poziome. Dlatego liczba operacji załadunku i rozładunku będzie minimalna. Ruch pieszy będzie również prostszy. Często są one rozmieszczone na drugim poziomie, ponieważ należy wykluczyć ich skrzyżowanie z ruchem towarowym. Dzięki temu praca personelu i obsługa samochodów ciężarowych jest bardziej efektywna i bezpieczna.
• Uprzemysłowieniu budownictwa sprzyja uproszczona standaryzacja, zmniejszenie liczby elementów konstrukcyjnych. To znacznie przyspiesza proces budowy. Szkielet jednokondygnacyjnego budynku przemysłowego może być wznoszony równolegle, w tym samym czasie. Zakres prac w tym przypadku jest szeroki.

Jednak ten typ budynku przemysłowego ma również szereg wad. Należy je znać przed rozpoczęciem budowy i eksploatacji budynku.

Wady

Warto zauważyć, że nie zawsze możliwa jest instalacja jednokondygnacyjnych budynków przemysłowych.

Wynika to z szeregu wad takich konstrukcji. Do głównych z nich należą następujące fakty:

• Aby wykonać solidny szkielet jednokondygnacyjnego budynku przemysłowego należy wybrać idealnie płaski teren. Teren musi być płaski. Generalnie są to gleby żyzne, które są wykorzystywane rolniczo.
• Ten rodzaj budownictwa charakteryzuje się wysokimi kosztami zapewnienia odpowiednich warunków wewnątrz budynku. Mikroklimat ma wyższe wymagania. Wymagany jest wydajny system grzewczy oraz ochrona przed przegrzaniem w miesiącach letnich. Koszty operacyjne z tego powodu będą wysokie. Wymagane będą znaczne nakłady energii, ponieważ powierzchnia zabudowy budynków przemysłowych jest duża.
• Na metr kwadratowy przypada duży metr sześcienny powietrza.
• Obliczanie budynku przemysłowego jednokondygnacyjnego, przedsiębiorstwo budowlane stworzenie dobrej wentylacji, odpowiedniego oświetlenia, ogrzewania i klimatyzacji kosztuje dużo pieniędzy. budowa i konserwacja dachu mają szczególne znaczenie. W przypadku wycieków produkty mogą ulec uszkodzeniu.
• Czyszczenie systemów napowietrznych jest trudne.

Pomimo kilku wad, jednokondygnacyjne budynki przemysłowe stanowią w sumie 70 do 75% w różnych regionach. Takie konstrukcje są powszechne w hutnictwie, przemyśle ciężkim, chemicznym, energetycznym, spożywczym itp. д. Wynika to z uniwersalności tych struktur, ich przydatności do prawie wszystkich rodzajów produkcji. Jedynymi wyjątkami są fabryki flotacyjne, młyny i inne struktury zasilane grawitacyjnie. Ograniczenia takich budynków mogą wynikać głównie z ukształtowania terenu, na którym są stosowane.

Rodzaje konstrukcji

Szkielet jednokondygnacyjnego budynku przemysłowego może być wykonany na różne sposoby.

Istnieją następujące rodzaje takich konstrukcji:

• Jednodrzwiowy. Jest to jeden z najwcześniejszych wariantów jednokondygnacyjnych budynków przemysłowych. Obecnie technologia budowy takich konstrukcji stała się bardziej zaawansowana. Rozszerzył on zakres konstrukcji jednoprzęsłowych jednokondygnacyjnych.
• Wielotorowa. Ten typ budynków przemysłowych pojawił się w 1880 roku. Pod koniec XIX wieku wynaleziono moskiewski dźwig, który pozwalał na tworzenie takich konstrukcji. Obecnie dominującym typem budynków przemysłowych są wieloprzęsłowe budynki jednokondygnacyjne.
• Komórka. Ten typ jednokondygnacyjnego budynku przemysłowego jest również znany jako komórka. Jest to stosunkowo nowe rozwiązanie w tej kategorii budownictwa. Wprowadzono ją w latach 40. Było to możliwe dzięki zwiększonym możliwościom strukturalnym w wyniku rosnącego poziomu potrzeb technologicznych.
• Szopy. Ten typ konstrukcji został opracowany specjalnie do zastosowań przemysłowych. Ma on kilka zalet w porównaniu z innymi typami budynków. Takie projekty jednokondygnacyjnych budynków przemysłowych pozwalają na pełniejsze wykorzystanie naturalnego światła w przypadku dużego rozproszenia. Dziś to właśnie formacja szewronu jest wzorcem i rozpoznawalnym symbolem budynków przemysłowych.
• Fabryka monobloków. Wszystkie pomieszczenia magazynowe, produkcyjne i pomocnicze są wzajemnie połączone.

Warianty ramy

Montaż jednokondygnacyjnych budynków przemysłowych odbywa się w większości przypadków w technologii szkieletowej. W tym celu stosuje się konstrukcje słupowo-ryglowe typu zunifikowanego. Konstrukcje dźwigarowe (łukowe) i ramowe są często stosowane w budynkach jednoprzęsłowych.

Sklepienia, kopuły, fałdy i muszle są podłużnymi i poprzecznymi elementami konstrukcyjnymi. Istnieją trzy rodzaje ram nośnych:

• żelbeton;
• stal;
• drewno.

Konstrukcje żelbetowe jednokondygnacyjnych budynków przemysłowych mają postać słupów, natomiast kratownice i belki są stalowe lub drewniane.

Czasami ramy są niekompletne; - Wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego. ściany w tym przypadku są wykonane z kamienia. Typ ramki jest wybierany w zależności od następujących cech

• charakterystyka przęseł;
• nośność i rodzaj wyposażenia warsztatu;
• stopień agresywności środowiska pracy;
• wymagania dotyczące ochrony przeciwpożarowej;
• wyniki techniczne i ekonomiczne;
• inne.

Na stronie wybór materiałów wielkość przęseł, wysokość budynku i rozstaw słupów. Charakter obciążeń działających na szkielet decyduje o charakterze prac budowlanych. 60 % całkowitego kosztu budowy stanowią materiały, ich transport na plac budowy. Jednym z głównych wyzwań współczesnego budownictwa przemysłowego jest więc zmniejszenie materiałochłonności, a także ciężaru konstrukcji. Z tego powodu żelbetowe jednopiętrowe budynki przemysłowe stopniowo ustępują miejsca lżejszym szkieletom stalowym.

Elementy konstrukcyjne ramy

W procesie budowy jednokondygnacyjnych budynków przemysłowych budowniczowie montują elementy poprzeczne i podłużne. Do pierwszej kategorii należą słupy, dźwigary, łuki, kratownice itp. д. Elementy ramy podłużnej to szyny dźwigowe, belki fundamentowe i wiązarowe, konstrukcje kratownicowe, płyty stropowe i płyty łączące.

Konstrukcje nośne mogą być projektowane jako wzory przestrzenne. Mogą to być kopuły, sklepienia, muszle itp. д. W tym przypadku elementy ramy mogą być jednocześnie podłużne i poprzeczne.

Jeśli rama ma płyty dźwigarowe, to składają się one z ram poprzecznych. Płyty stropowe są montowane na ich belkach. Ramy składają się również z pionowych słupów, poziomych belek i pasów ramowych. W węzłach są one połączone ze sobą. Belki poprzeczne są niezbędne do nadania konstrukcji sztywności w tym kierunku. Płyty, pionowe stężenia stalowe, dźwigary suwnicowe również pełnią podobną funkcję, ale w kierunku wzdłużnym.

Obciążenia są zawsze obliczane podczas projektowania budynku. Jeśli są one znaczące w kierunku poziomym, montuje się gzymsy, które są sztywno przymocowane do słupów. Służą one do tworzenia ram wzdłużnych. Jeśli powstaje szkielet żelbetowy, nie stosuje się w nim płyt dźwigarowych. Składa się z pionowych kolumn z kapitelami i wspartych na nich płyt.

Aplikacje

Jednokondygnacyjny budynek przemysłowy ma określony zakres, który zależy od cech konstrukcyjnych budynku. Jeśli wymagana jest duża powierzchnia produkcyjna bez kolumn, wybiera się konstrukcję typu pawilonowego. Są to budynki uniwersalne o elastycznym układzie pomieszczeń. Pozwala to na modernizację produkcji, odwrócenie jej kierunku.

Wielkoskalowe odmiany OPZ pozwalają na swobodniejsze rozmieszczenie urządzeń, dają większe możliwości sterowania procesem. W efekcie eksploatacja takiego obiektu będzie tańsza. Tworzy to optymalny mikroklimat i najlepsze warunki sanitarne wewnątrz budynku.

Wielonawowe, jednokondygnacyjne budynki przemysłowe składają się z równoległych przęseł wewnętrznych. Są one oddzielone od siebie podłużnymi kolumnami. Niektóre wykusze mogą wznosić się ponad poziom dachu. W zależności od rodzaju Przepływy procesów Możliwość wydzielenia osobnych przedziałów. Służą one również jako wytyczne do organizacji przestrzeni wewnętrznych. Ten typ budynku jest używany dla linii produkcyjnych z wyraźnymi przepływami procesów. Można tu również zainstalować suwnice.

Komórkowe budynki przemysłowe nie mają jasno określonych przedziałów. Jest to ciągły, szeroki rozwój. Nie stosuje się suwnic. Transport wewnątrzzakładowy może być podwieszany lub podpodłogowy. Obszary produkcyjne są wszechstronne i mogą być wykorzystywane do różnych procesów produkcyjnych.

Budynki szop są szerokimi ciągłymi konstrukcjami z. Przęsła tworzone są z poszczególnych stopni schodów. Transport może być wyłącznie podłogowy. Ten typ Odpowiednie dla zakładów produkcyjnych o małej wysokości. Również w tych miejscach można zapewnić wysokiej jakości oświetlenie.

Budynki monoblokowe wykorzystywane są dla małych i średnich firm, sterylnych zakładów produkcyjnych, jak również dla wielofunkcyjnych cykli technologicznych.

Systemy inżynieryjne

Budowa jednokondygnacyjnego budynku przemysłowego wiąże się z rozmieszczeniem systemów inżynierskich. Zapewniają one normalny byt organizacji. Tworzone są dla niej różne systemy komunikacyjne. Systemy inżynieryjne są wybierane i instalowane zgodnie z potrzebami produkcji. Mogą być zewnętrzne lub wewnętrzne.

System obsługi budynku jest starannie zaplanowany już na etapie planowania. Schematy projektu wskazują na lokalizację sieci zewnętrznej poza lokalem. Bardzo precyzyjnie zaplanowano również układ wewnętrznych sieci użytkowych. Narzędzia wewnętrzne i zewnętrzne mogą być następujących typów:

• zaopatrzenie w wodę;
• kanalizacja;
• dostawa ciepła;
• ogrzewanie;
• wentylacja;
• klimatyzacja;
• drenaż;
• dostawa energii elektrycznej;.

Możliwe jest zainstalowanie innych specjalistycznych systemów. Zależy to od rodzaju produkcji.

Woda może być dostarczana z pobliskiego zbiornika lub z sieci miejskiej. Za jakość wody dostarczanej do obiektu odpowiadają m.in:

• Urządzenia pompujące do dostarczania i podnoszenia wody.
• Urządzenia filtrujące, które oczyszczają przepływ z niepożądanych zanieczyszczeń.
• Zbiorniki retencyjne umożliwiające tworzenie rezerw wody.

Systemy zaopatrzenia w wodę mogą mieć różne przeznaczenie. Mogą to być urządzenia produkcyjne, przeciwpożarowe lub kombinowane. Obszar produkcji jest konieczny dla dla potrzeb technicznych produkcji na wodę oraz do mycia i chłodzenia w procesie produkcji.

Rury przeciwpożarowe instaluje się w pomieszczeniach, w których występuje ryzyko pożaru. Ciśnienie wody w sytuacjach awaryjnych zapewniają pompy.

Systemy kombinowane są instalowane w zakładach mieszanych. Woda pitna jest dostarczana do zakładu, ale może być również wykorzystywana do celów technicznych.

Systemy grzewcze

Obiegi grzewcze w jednokondygnacyjnym budynku przemysłowym różnią się znacznie od obiegów w budynku mieszkalnym. Wynika to z następujących cech budynków:

• Duża wysokość sufitu;
• duży obszar wewnętrzny;
• większe straty ciepła w produkcji z powodu instalacji wydajnego systemu wentylacji
• system grzewczy musi spełniać wymogi bezpieczeństwa pożarowego
• Szybkie nagrzewanie się, co oznacza, że ogrzewanie może być stosowane tylko w godzinach pracy.

Często w zakładzie instaluje się wiele systemów grzewczych. System wentylacji jest często połączony z ogrzewaniem. Jest to najbardziej ekonomiczna opcja. W poszczególnych pomieszczeniach można również zainstalować system grzejników. Dzięki temu w każdym obszarze produkcyjnym utrzymywana jest optymalna temperatura.

Wentylacja

System wentylacji w zakładzie przetwarzania ciepła odpadowego składa się z wentylacji miejscowej i ogólnej. Jeśli w procesie produkcji powstają duże ilości pyłu lub toksyn, odsysanie uzupełnia się o specjalne punkty zbierania. Systemy wyciągowe umieszcza się pod sufitem, ponieważ w tej części pomieszczenia występuje największe stężenie szkodliwych substancji. Wlot powietrza z dołu konstrukcji.

Oprócz powietrza wylotowego, jednym z obowiązkowych wymogów dla wielu zakładów jest system klimatyzacji. Używane są do tego różne urządzenia. Może być centralny, precyzyjny, wielostrefowy lub wielokolumnowy. Można również zainstalować agregaty chłodnicze lub klimakonwektory.

Instalacja elektryczna

Aby stworzyć funkcjonalną instalację elektryczną w budynku przemysłowym, przeprowadza się obliczenia obciążenia łącznego. Odbywa się to już w fazie planowania budowy. Zapotrzebowanie energetyczne obiektu produkcyjnego oraz ilość energii elektrycznej przeznaczonej do obsługi budynku określa się.

Następnie projektowane i instalowane są linie wysokiego i niskiego napięcia. Wiąże się to z utworzeniem schematu okablowania. Instalacja jest wykonywana zgodnie z przepisami budowlanymi i przeciwpożarowymi. Konieczne jest zapewnienie odpowiedniego wyposażenia bezpieczeństwa w systemie. Niektóre budynki mogą wymagać zainstalowania zasilania awaryjnego. Do tego celu kupowany jest odpowiednio zwymiarowany generator.