Septyczne zapalenie płuc: oznaki, objawy i leczenie

Septyczne zapalenie płuc jest bardzo poważną formą zapalenia płuc, które rozwija się w obecności sepsy. Głównym czynnikiem predysponującym do wystąpienia groźnej patologii jest obecność poważnych zaburzeń w układzie odpornościowym pacjenta. Do zagrożonych osób należą m.in osoby starsze, Noworodki z zakażeniem wewnątrzmacicznym i zakażone wirusem HIV. Warto zaznaczyć, że zakaźne zapalenie płuc jest często śmiertelne. Ten artykuł opisuje chorobę. Czytelnicy dowiedzą się także m.in Objawy i leczenie Septyczne zapalenie płuc.

Co to jest

Sepsa opisuje reakcję zapalną w organizmie w odpowiedzi na zakażenie. Ten stan występuje, gdy toksyny lub patogeny dostają się do krwiobiegu. Zakażenie następnie rozprzestrzenia się i wpływa na różne układy i narządy, w tym płuca, powodując zakaźne zapalenie płuc.

Oprócz patogenów, przyczynami sepsy mogą być:

• grzyby chorobotwórcze;
• różne bakterie (paciorkowce, gronkowce, pierwotniaki, pneumokoki, enterokoki, Klebsiella i inne);
• wirusy.

Pacjenci z infekcyjnym zapaleniem płuc przy przyjęciu do szpitala są w pośpiechu kierowani na oddział intensywnej terapii.

Przyczyny

Do rozwoju septycznego zapalenia płuc przyczyniają się następujące czynniki:

• Subcooling. Warto zauważyć, że ta przyczyna jest nie tylko zimna pogoda. Często jest to również zagrożenie w cieplejszych miesiącach. Przykłady to: hipotermia spowodowana zimną wodą, klimatyzacja pomieszczeń i tak dalej.
• Ostre zakażenia układu oddechowego (ARI) są jedną z głównych przyczyn ostrego zapalenia płuc najczęstsze przyczyny rozwój septycznego zapalenia płuc jako powikłania choroby wirusowej. Może to być spowodowane niepełnym lub nieodpowiednim leczeniem, a także przyleganiem innych patogenów.
• Palenie czynne i bierne. Ten zły nawyk prowadzi do osłabienia tkanki płucnej, a także całego układu odpornościowego.
• Niekorzystne skutki dla środowiska, w tym zanieczyszczenie powietrza substancjami toksycznymi.

Oprócz tych czynników, każdy ma próg indywidualnej odporności, a także istnieją przewlekłe lub współistniejące stany chorobowe, które nasilają dolegliwości. Przyczyny te mogą przyczynić się do rozwoju zapalenia płuc, przebieg choroby staje się poważniejszy. Septyczne zapalenie płuc często powoduje powikłania w dzieciństwie i w wieku podeszłym.

Czynniki indywidualne

Do tej grupy przyczyn, które przyczyniają się do wystąpienia infekcyjnego zapalenia płuc, należą:

• Przewlekłe choroby płuc.
• Zaburzenia serca i naczyń związane ze słabym krążeniem w obwodzie płucnym.
• Wrodzone nieprawidłowości klatki piersiowej, jak również urazy klatki piersiowej.
• Okres rekonwalescencji po operacji.
• Złe nawyki (alkohol, narkotyki, palenie).
• zmniejszona odporność.
• Wiek.

Objawy choroby

Większość osób z septycznym zapaleniem płuc (kod ICD-10 od J12 do J18) ma ropny rozpad tkanki płucnej. Sepsa może znacznie pogorszyć i tak już niepewny stan.

Główne objawy kliniczne, które mogą świadczyć o zapaleniu infekcyjnym to

• Gorączka, dreszcze, gorączka;
• Gwałtowny kaszel, często powodujący ból w klatce piersiowej;
• duszności;
• duszności;
• niewydolność oddechową, która pogarsza się, jeśli nie jest odpowiednio leczona;
• blada skóra z sinym odcieniem;
• szybki rytm serca;
• poważny spadek ciśnienia krwi;
• ropień może przedostać się do oskrzeli i spowodować silny kaszel, podczas którego pacjent wykrztusza dużo ropnej plwociny.

Powikłaniami septycznego zapalenia płuc są: odma opłucnowa, krwotok płucny, odma opłucnowa, wstrząs bakteryjny. To może być śmiertelne, jeśli nie jest leczone w czasie.

Obustronne septyczne zapalenie płuc

W praktyce medycznej obustronne zapalenia płuc klasyfikuje się według kilku cech. Głównym kryterium jest lokalizacja ognisk zapalenia. Z tego powodu wyróżnia się kilka rodzajów zapalenia płuc:

• Focal;
• ogółem.

To ostatnie występuje rzadziej niż ogniskowe zapalenie płuc, a charakteryzuje się szybszym początkiem zapalenia i odrębnym obrazem klinicznym. Ta postać choroby polega na zajęciu obu płuc w całości, przez co dość szybko dochodzi do niewydolności oddechowej i śmierci pacjenta.

Ogniskowe obustronne septyczne zapalenie płuc jest znacznie częstsze. Wiąże się z zajęciem niektórych segmentów płuc po obu stronach. Ta forma zapalenia może być spowodowana przez sztuczne oddychanie przez dłuższy okres czasu, tak powszechne u pacjentów intensywnej terapii. Niestety, rokowanie co do wyzdrowienia przy obustronnym ogniskowym zapaleniu płuc jest bardzo złe. W związku z tym, że problem dotyczy wielu regionów narządu oddechowego.

Jeśli sklasyfikujemy zapalenie płuc w zależności od tego, który obszar jest dotknięty, można wyróżnić następujące formy choroby:

• Górnopłatowe obustronne zapalenie płuc;
• płat dolny obustronny;
• wielosegmentowy.

Najgroźniejszy przebieg ma wielosegmentowy typ zapalenia w obu płucach. Choroba ma ciężki przebieg, z objawami silnego zatrucia, dlatego terapię należy rozpocząć jak najwcześniej. Należy pamiętać, że wielosegmentowe zapalenie szybko prowadzi do niewydolności oddechowej i śmierci.

Za najpoważniejsze powikłanie obustronnego septycznego zapalenia płuc uważa się HNT (immediate-type hypersensitivity). Często prowadzi do obrzęku płuc z zaburzeniami oddychania.

Diagnoza choroby

Zdjęcia rentgenowskie są główną metodą diagnozowania zapalenia płuc. Jeśli występują objawy septycznego zapalenia płuc, wyglądają one jak liczne zmętnienia. Zwykle są one połączone ze sobą tworząc ropnie. Zdjęcia rentgenowskie służą nie tylko do celów diagnostycznych, ale także do oceny postępu choroby.

Podczas badania wstępnego lekarz może stwierdzić zaangażowanie mięśni pomocniczych w oddychanie oraz wzrost częstości oddechów. Ponadto specjalista rozróżnia rzężenia: suche, wilgotne lub krepitacyjne. Nie zawsze jest możliwe zobaczenie stanu zapalnego na zdjęciu rentgenowskim. Mogą być głęboko zakorzenione i mieć niewielkie rozmiary. Z tego powodu w niektórych przypadkach konieczne jest zastosowanie dodatkowych metod diagnostycznych. Stosuje się angiografię, scyntygrafię i tomografię komputerową. Na tomografii komputerowej można zobaczyć septyczne zapalenie płuc najlepszy ze wszystkich.

Oprócz metod opisanych powyżej, do diagnozowania choroby wykorzystuje się również m.in

• Badania biochemiczne i kliniczne krwi;
• ogólne badanie moczu;
• badanie plwociny w celu określenia oporności bakterii na antybiotyki.

W przypadkach ostrych potrzeb przeprowadzane są dalsze badania:

• badanie serologiczne;
• badania histologiczne i cytologiczne;
• bronchoskopia;
• angiopulmonografia i izotopowe skany płuc;
• jeśli konieczny jest zabieg operacyjny, badanie czynności nerek i wątroby w celu ustalenia zakresu obciążenia serca i naczyń krwionośnych.

Leczenie choroby

Pacjenci z choćby podejrzeniem infekcyjnego zapalenia płuc są leczeni i dalej badani w oddziale intensywnej terapii. Ogólne podejście do leczenia choroby i jej podłoża polega na wykorzystaniu wszystkich dostępnych metod chirurgicznych i terapeutycznych.

Intensywna terapia rozpoczyna się w momencie przyjęcia pacjenta na oddział. Po zidentyfikowaniu wrót wejściowych zakażenia, które spowodowały rozprzestrzenienie się procesu zapalnego, przystępuje się do leczenia ośrodka septycznego. Głównym celem intensywnej terapii jest wyeliminowanie wstrząsu septycznego w zapaleniu płuc, a także powikłań zagrażających stabilizacji stanu i życiu pacjenta.

W procesie leczenia biorą udział lekarze z różnych dziedzin: lekarze ogólni, specjaliści od intensywnej terapii, chirurdzy i inni.

Antybiotykoterapia

Antybiotykoterapia infekcyjnego zapalenia płuc znacząco zmniejsza ryzyko powikłań i zgonu. Lekarze zwykle nie czekają na badania bakteriologiczne, ale przepisują szerokie spektrum antybiotyków zaraz po przyjęciu pacjenta na oddział.

Po zidentyfikowaniu czynnika sprawczego koryguje się antybiotykoterapię. Wrażliwość mikroflory patogennej na do produktów leczniczych. Najczęściej preferowane są leki, które mają działanie bakteriobójcze:

• Cefalosporyny.
• Penicyliny.
• Fluorochinolony.
• Karbapenemy.
• Aminoglikozydy i inne.

W niektórych przypadkach stosuje się terapię skojarzoną z lekami przeciwbakteryjnymi. Ale eksperci nadal preferują monoterapię. ponieważ istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych i problemów ze zgodnością w przypadku jednoczesnego stosowania kilku antybiotyków. Przy wyborze najlepszego leku należy wziąć pod uwagę przeciwwskazania, indywidualną nietolerancję, toksyczność nerek i wątroby itp.

Przepisywanie maksymalnych tolerowanych dawek antybiotyków w septycznym zapaleniu płuc uważa się za uzasadnione klinicznie. Obecnie opracowano empiryczny schemat antybiotykoterapii, który może być stosowany nawet bez wyników badań.

Za normalne uważa się zwykle stosowanie kombinacji różnych leków przy braku informacji o czynniku sprawczym. Pamiętaj, że tylko specjalista jest w stanie określić właściwą kombinację leków.

Środki detoksykacji

Skuteczna terapia detoksykacyjna jest niezbędnym elementem leczenia septycznego zapalenia płuc (kod ICD-10 od J12 do J18). Dożylne podawanie roztworów elektrolitów pomaga skorygować równowagę wodno-solną. Zaburzenia białkowe w organizmie skutecznie przywracają albuminy, preparaty aminokwasowe, osocze. Hemosorpcja, plazmafereza i hemofiltracja są wykorzystywane do eliminacji toksyn i patogenów. W przypadku niewydolności nerek może być wskazana hemodializa.

Interwencja chirurgiczna

W niektórych przypadkach septycznego zapalenia płuc konieczne jest zastosowanie leczenia chirurgicznego. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy występują ciężkie powikłania. Wskazaniami chirurgicznymi są:

1. Odma opłucnowa (nagromadzenie powietrza w jamie opłucnej).
2. Rozwój krwotoku płucnego.
3. Ropa w jamie opłucnej.
4. Objawy septycznego zapalenia płuc utrzymują się (krwioplucie, odkrztuszanie ropnej plwociny itp.) po ustąpieniu zakażenia.) po ustąpieniu infekcji w okresie kilku miesięcy.

Kompetentne leczenie septycznego zapalenia płuc z Zaawansowane terapie Pozytywnego wyniku można się spodziewać nawet w najcięższych przypadkach.

Ludzki wirus niedoboru odporności

Septyczne zapalenie płuc w HIV rozwija się u 80% pacjentów. Na tak wysoką stawkę składają się następujące czynniki:

• Podstawową funkcją płuc jest oddychanie. Wirusy, bakterie i cząstki kurzu dostają się z powietrzem, dlatego stężenie patogenów w płucach jest znacznie wyższe niż w innych narządach.
• Ponadto same płuca nie mają miejscowej odporności. Za ich obronę odpowiada ogólny układ odpornościowy, który u osoby z HIV jest osłabiony i nie potrafi zwalczać infekcji.
• Płuca mają własną mikroflorę, która nie jest groźna dla zdrowego człowieka. Ale z powodu osłabienia układu odpornościowego te nieszkodliwe grzyby i bakterie mogą wywołać zapalenie płuc.

Głównym zadaniem leczenia zapalenia płuc u pacjentów z HIV jest przywrócenie odporności. Istnieje również terapia antyretrowirusowa.

Profilaktyka septycznego zapalenia płuc u osób zakażonych HIV powinna być procesem trwającym całe życie. Jeśli liczba limfocytów CD4 jest niska, podajemy pacjentom "Biseptol" (raz na trzy dni). Jeśli pacjent przeszedł już zakaźne zapalenie płuc, podaje się lek profilaktyczny "Biseptol" przyjmować codziennie.

Oprócz leczenia lekami, szczególnym zaleceniem zapobiegawczym jest unikanie infekcji i trzymanie się kontrolowanej diety samoleczącej złe nawyki i regularne wizyty u lekarza prowadzącego.

Prognoza

Septyczne zapalenie płuc jest długotrwałe i ma skłonność do nawrotów. Niestety, rokowanie jest często niepomyślne. Połowa wszystkich przypadków jest śmiertelna. Istnieje większa szansa na wyzdrowienie, jeśli leczenie zostanie przeprowadzone w odpowiednim czasie.