Czym jest mowa autorska: zasady użycia, interpunkcja

Wypowiedź autorska jest ucieleśnieniem obrazu autora, który odpowiada za to, co zostało powiedziane. Najczęściej spotykane w języku literackim, dla podkreślenia wypowiedzi postaci. Przy ich stosowaniu ważna jest znajomość zasad interpunkcji.

Czym jest mowa autorska: pojęcie

Mogą istnieć różne formy obecności autora w tekście. Najbardziej widoczny w epigramacie, tytule, na końcu utworu. W przedmowie, w uwagach i komentarzach autora zaznaczono.

Opowiadane przez osobę, niezależnie od tego, czy narracja jest liryczna czy epicka. Byłaby to obiektywna mowa autorska, w której piszący dokonuje przekazu we własnym imieniu. Używane są słowa egocentryczne: zaimki "ja, ty, ten", przysłówki "tu, tam, teraz", wskaźniki modalności podmiotowej w postaci stwierdzeń, słowa wstępne, które wskazują na mówcę. Wypowiedź autora jest charakterystyczna i wyrazista.

Cechy i właściwości

W prozie fabularnej, w publicystyce mowa autorska pojawia się w charakterystykach bohaterów, w krajobrazie i scenerii. Czytelnik żywo przedstawia intencję pisarza lub dziennikarza, który używa własnych słów, aby wyjaśnić swój punkt widzenia. Najczęściej używany w trzeciej osobie. W przypadku użycia narratora, narracja jest w pierwszej osobie.

Czasami autor ucieka od wydarzeń z opowieści, wyrażając jednocześnie osobiste myśli i uczucia. Fragmenty te nazywane są dygresjami autora. Kiedy autor wyraża swoje własne uczucia, nazywa się to dygresją. uznaje się, że wypowiedź autora charakteryzuje się użyciem bezpośredniej mowy bohaterów, w której występują czasowniki myślowe i uczuciowe "powiedzieć", "są przeciwni", "potwierdza", "oburzony", "zaskoczony".

Kompletność gramatyczna

Wszystkie zdania, w tym wypowiedź autora, dzielą się na trzy główne rodzaje. Pierwsza grupa zawiera zdania składające się tylko z trzonu gramatycznego. Druga grupa obejmuje konstrukcje eliptyczne, w których jeden z członów głównych jest nieobecny. Do trzeciej grupy należą zdania rozbudowane, z pełną podstawą gramatyczną i członami drugorzędnymi. Pierwszy rodzaj nie jest często stosowany w mowie autorskiej, ale zdania służą do osiągnięcia emocjonalnego napięcia narracji.

Sposoby przekazywania wypowiedzi autorskich

Ważne jest, aby pisząc zdania, przestrzegać zasad dotyczących znaków interpunkcyjnych w wypowiedziach autorów. Słowa autora mogą znajdować się w różnych pozycjach w stosunku do mowy bezpośredniej.

Znalezione przed przemówieniem bohatera. Po nim powinien nastąpić dwukropek i znak interpunkcyjny wskazujący na charakter oświadczenia.

Moja matka zastanowiła się i powiedziała: "Czego się bałeś, że zostaniesz źle zrozumiany?"

Pojawia się po słowach mówcy. W tym przypadku najpierw stawiamy znak zapytania, wykrzyknik, przecinek i elipsę, a następnie myślnik.

"To już jest gotowy produkt?"- Anna zapytała dyrektora szkoły.

"Ach, jaki ty jesteś nudny!" Maria Skachko wykrzyknęła żarliwie.

"To nic trudnego, poradzę sobie w mig" - pomyślał młody człowiek.

Podziel mowę bezpośrednią na dwie części. Następnie przed słowami autora należy postawić znak interpunkcyjny, zależny od charakteru pierwszej części mowy bezpośredniej, a po nim myślnik. Jeśli zdanie jest zakończone, postaw kropkę, jeśli nie - przecinek.

"Mam na imię Milania" - powiedziała cicho dziewczyna - "ale wszyscy mówią na mnie Honey.

Jeżeli w słowach autora występują dwa czasowniki o znaczeniu wypowiedzi, z których każdy znajduje się w pierwszej i drugiej części, należy postawić dwukropek i myślnik.

"Nie milcz, powiedz coś" - poprosiła i dodała: - Proszę!"

Opowiadanie zawiera słowa autora i innych osób. Ich wprowadzenie do zdania odbywa się na kilka sposobówZ: mowa bezpośrednia, mowa pośrednia, dialog, mowa bezpośrednia niewypowiedziana.

Schematyczny projekt

Konwencje pomagają nam dostrzec, gdzie kończą się słowa autora, a zaczyna mowa bezpośrednia. Duża litera "A" wskazuje, że słowa autora należy pisać z dużej litery. Jeśli litera "a" jest mała, to powinna być mała.

Istnieje kilka sposobów wykorzystania tego wzoru w zdaniach. Trzeba je zapamiętać.

"П", - а. "П!" - а. "П?" - а.

"Ja też pomogę tym małym" - zgodził się Pietia.

"No cóż, robisz świetną robotę!" - wykrzyknąłem.

"A co proponujesz zrobić??" Zapytałem, nie licząc na odpowiedź.

А: "П". А: "П!" А: "П?"

Długo się zastanawiałem, a potem wymamrotałem: "Sam naprawiam sytuację".

Niespodziewanie dla mnie - wykrzyknął: "Jakże się cieszę, że cię widzę!"

Może to było niestosowne, ale zapytałem: "Kto potrzebuje pomocy?"

"P, - a, - p". "P," oraz. - П".

"Nasza rozmowa była krótka - powiedziała Maria Pietrowna - ale myślę, że będzie zaradzić tej sytuacji".

"Jedziemy nad jezioro, zanim pogoda się zepsuje" - mruczała dalej Łucja. - Więc pospiesz się, bo złapie nas deszcz".

А: "П" - а. А: "П!" - а. А: "П?" - а.

Tata odpowiedział: "Pomogę ci zrobić nowy dom" i wrócił do piłowania desek.

Zawołała: "To nie może być!" - i szybko popędził do kuchni.

Babcia długo myślała, zanim zapytała: "Ile ciastek masz do upieczenia?" - i kontynuował wyrabianie ciasta.