Deklinacja przymiotników w języku rosyjskim, deklinacja rzeczowników

Deklinacja przymiotników w języku rosyjskim jest niezmiennym wskaźnikiem gramatycznym, który ujawnia cechy w zmianie formy przez liczbę, przypadek i płeć. Istnieją tylko trzy rodzaje deklinacji przymiotników, z których każdy ma swoje szczególne cechy.

Rosyjskie deklinacje przymiotników

Podstawowe deklinacje przymiotników: przymiotnikowe, zaimkowe lub mieszane, zerowe:

1. Przymiotnik. W tym typie jakościowym, względnym, werbalnym przymiotniki i imiesłowy podlegają zmianie.
2. Nominał. Ten wariant zakłada zmiany tylko w formach zaborczych.
3. Zero. Do tej grupy należą wyłącznie formy bezzmiennikowe, czyli przymiotniki nie podlegające fleksji w przypadku rosyjskim.

Deklinacja przymiotnikowa

Rosyjska deklinacja przymiotnikowa charakteryzuje się tym, że pisownia danej końcówki zależy od litery, na którą kończy się rdzeń: spółgłoska twarda, miękka lub sycząca. Również po podstawach w g, k, x zakończenia są różne. Wyjaśniono to szczegółowo w poniższych przykładach.

Mieszane

Deklinację mieszaną wyróżnia fakt, że formy w liczbie mnogiej nie zmieniają płci, a ich końcówki są identyczne we wszystkich trzech przypadkach. Do tego typu można zaliczyć słowa, których rdzeń kończy się na -iy, -ye, -ya, -yi oraz formy zaborcze z przyrostkami -ov-, -ev-, -in-, -yn-.

Krótkie przymiotniki

Deklinacja krótkich przymiotników w języku rosyjskim jest cechą gramatyczną, która nie istnieje, ponieważ formy krótkie nie odmieniają się. Te formularze można było znaleźć gdzieś. Na przykład w starych publikacjach ludowych, gdzie język nie podlega regułom gramatycznym. Można tam znaleźć kombinacje m.in "założyć gołe stopy". W języku mówionym niektórych regionów dość powszechne jest również używanie form przypadkowych krótkich przymiotników. W tym przypadku zjawisko to jest dopuszczalne, jeśli są konieczność.

W literackim języku rosyjskim niedopuszczalne jest używanie tych form, nawet jeśli wydają się one słuszne. Spójnik będzie oceniany jako kolokwializm, czyli archaizm.

Odmiana rzeczowników

Forma gramatyczna rzeczowników jest równie ważna, a czasem nawet najważniejsza. Deklinacja rzeczowników i przymiotników w języku rosyjskim jest podobna. W przypadku modyfikacji sprawy kolokacyjnej wymagana jest znajomość obu. Rzeczowniki zmieniają swoje formy w zależności od przypadku i liczby, i to jest uważane za deklinację.

Różne zakończenia w poszczególnych rodzajach spraw porządkuje się zwykle dzieląc je na trzy grupy:

1. Pierwsza deklinacja. Obejmuje on rzeczowniki należące do Kobiece i męskie Formy żeńskie i nijakie, które mają końcówki -a, -ya w przypadku Nominatywnym. Do tej grupy zaliczają się również rzeczowniki pospolite, ale wszystko zależy od kontekstu (pracoholik, obibok). Przykłady to: ciotka, kot, dziewczyna, mężczyzna, stryczek.
2. Druga deklinacja. W tej grupie znajdują się wyrazy w płci męskiej z przyrostkami zerowymi. Jest również Neuter i posiada końcówkę -o, -e. Na przykład, słońce, autor, zatrzask, drzewo, zakończenie, ślad, esej.
3. Trzecia deklinacja to rzeczowniki żeńskie z końcówką zerową (matka, młodość, rzecz, gałąź, gorycz, smutek).

Pierwotnie w języku słowiańskim, z którego wywodzi się współczesna gramatyka rosyjska, istniało aż sześć deklinacji, które obejmowały liczne grupy rzeczowników.

W połączeniu "przymiotnik + rzeczownik" Pierwszy nie może, ale odmienia się w przypadku, liczbie i płci. Ważne jest, aby wiedzieć dokładnie, jak to zrobić, ponieważ często pojawia się wiele problemów z przymiotnikami. Wszystkie deklinacje przymiotników w języku rosyjskim są podzielone na trzy grupy, z których każda obejmuje słowa w zależności od cech gramatycznych.

Przykłady deklinacji przymiotników

Deklinacja przymiotników w języku rosyjskim z podstawą w g, k, x, ts i sizzling:

Objęliśmy więc fleksję przymiotników i rzeczowników w języku rosyjskim. Znajomość teorii, w tym przypadku, jest kluczowym składnikiem, bez którego uczeń nie może się w pełni rozwinąć.