Uproszczenie jest tym, czym jest?

Uproszczenie jest uproszczeniem procesu, niezależnie od dziedziny. Powszechnie przyjmuje się, że termin ten jest używany w sytuacji niedopuszczalnego uproszczenia stwierdzenia problemu. Istotą jest celowe wykluczenie głównych i wiodących niuansów.

Kwestia produkcji

Uproszczenie jest rodzajem standaryzacji, której celem jest zmniejszenie liczby rodzajów komponentów, półproduktów, materiałów itp. występujących w procesie rozwoju i wytwarzania produktu. Liczba części i podzespołów przeznaczonych do produkcji jest określona jako technicznie i ekonomicznie wykonalna oraz wystarczająca do wytworzenia produktu o akceptowalnej jakości. Będąc najprostszą formą i wstępnym etapem innych, bardziej złożonych form standaryzacji, replikacja okazuje się korzystna ekonomicznie ze względu na uproszczenie produkcji, ułatwienie logistyki, magazynowania i przepływu dokumentów.

Uproszczenie jest działaniem mającym na celu identyfikację tych elementów, które są uważane za nietrwałe dla dalszej produkcji i wykorzystania w produkcji publicznej. Selekcja i upraszczanie są przeprowadzane równolegle. Poprzedzone są one klasyfikacją obiektów, ich uszeregowaniem, specyficzną oceną przyszłego potencjału oraz porównaniem obiektów z przewidywanymi potrzebami.

Metody normalizacji

Cele normalizacji (działalność polegająca na stosowaniu norm, zasad i przepisów w celu osiągnięcia optymalnego stopnia uporządkowania danego systemu) są realizowane przez zbiór technik lub ich poszczególne warianty. Metody transformacji obiektów w normalizacji:

1. Uproszczenie (jest to racjonalne ograniczenie nazewnictwa przedmiotów dopuszczonych do stosowania, projektowanie urządzeń technicznych w taki sposób, aby proces pracy był jak najprostszy).
2. Selekcja (wybór określonych przedmiotów, nadających się do dalszej produkcji, do wykorzystania w produkcji bezpośredniej).
3. Uporządkowanie (zarządzanie różnorodnością poprzez jej redukcję, np. albumy typów, gotowe produkty, dokumenty zarządcze).
4. Typizacja (tworzenie prototypów projektów, form dokumentacji, wzorców przepisów).
5. Systematyzacja (racjonalna klasyfikacja przedmiotów normalizacji).
6. Optymalizacja (wykrycie głównych idealnych parametrów i wartości wskaźników jakościowych i ekonomicznych, celem jest osiągnięcie niezbędnego poziomu efektywności i uporządkowania).
7. Różnicowanie parametryczne (podział obiektów ze względu na cechy ilościowe: ciężar, wielkość, moc).
8. Unifikacja (racjonalne zmniejszenie liczby rodzajów elementów tego samego cel funkcjonalny).

Uproszczenie strukturalne

Za system uważa się zbiór elementów pozostających ze sobą w ścisłym związku. Uproszczenie całości oznacza uproszczenie rozwoju zagadnień wiedzy w ramach podejścia systemowego. Biorąc pod uwagę, że samo pojęcie "uproszczenie" polega na wyłączeniu pewnych elementów, dzięki czemu całościowy obraz zyskuje nową funkcjonalność, w zależności od rozpatrywanej sytuacji oceniany będzie udział każdego z jego elementów w systemie: struktura, podsystemy, połączenia.

Samo zmniejszenie liczby składników do racjonalnie osiągalnego minimum jest elementarnym rodzajem unifikacji. Uproszczenie jest często stosowane w celu racjonalnego zmniejszenia liczby elementów w danym systemie przy opracowywaniu norm.

Rodzaje unifikacji

W procesie replikacji zachowuje się tylko te elementy, które uważa się za niezbędne i konieczne. Unifikacja, której częścią jest uproszczenie, może być

• intra-typowe;
• intra-typowe;
• międzygatunkowy .

Organizacja takiego procesu obejmuje wszystkie elementy składowe produkcji. Aby osiągnąć pomyślny wynik, kierownicy i podwładni muszą aktywnie uczestniczyć w przekształcaniu elementów produkcji lub przepływu pracy. Sprawy organizacyjne uproszczenia, które wyglądają na proste ograniczenie w postaci uproszczenia systemu produkcyjnego, muszą być załatwione przez wszystkie wydziały pod ścisłym nadzorem Kierownika Działu Normalizacji.

Wzrost rentowności

Przykłady procesu replikacji: przyspieszenie obrotu przepływ środków pieniężnych, Redukcja kosztów oprzyrządowania, lepsze planowanie. W Stanach Zjednoczonych oszczędności wynikające z okresowego upraszczania wynoszą około 5% koszt produkcji. SSS, który w Rosji jest zdefiniowany jako "specjalizacja, standaryzacja, uproszczenie", Ten ostatni upraszcza produkcję poprzez eliminację zbędnych rozmiarów narzędzi oraz zajmuje się dokumentacją, raportowaniem i zamawianiem zapasów gotowych materiałów.

Efektywność osiągana jest dzięki łącznemu efektowi całego procesu normalizacji: selekcji, typizacji, replikacji, przyporządkowania, klasyfikacji i optymalizacji elementów wyrobu gotowego.

Program uproszczenia

Jest to dokument dotyczący projektu lub polityki. Jest on oparty na podręcznikach. Za granicą (w Stanach) jest podręcznik pt "Zwiększenie wydajności poprzez uproszczenie, standaryzację i specjalizację". Opisuje proces doprowadzenia systemu do maksymalnej ekonomii, gdy każdy element jest prawidłowo dobrany. Znaczenie uproszczenia jest ogromne dla producentów i użytkowników.

Udane fakty można określić jako formowanie:

• restrykcyjne listy części dla produktów końcowych;
• wzory dokumentów zarządczych
• albumy projektów podobnych produktów.

Proces dyskretny

Rozwój standaryzacji wiąże się z koniecznością pokonania barier tematycznych, które charakteryzują granice każdej z jej metod. Dla każdego wariantu wybierana jest optymalna tematyka praktyczna.

Charakter symulacji jest dyskretny, z nieokreślonymi granicami czasowymi. W porównaniu ze standaryzacją, która ma szersze parametry analogiczne, uproszczenie ani nie hamuje postępu technologicznego, ani nie stymuluje wprowadzania nowych. Taki stabilny proces jest krokiem w kierunku tworzenia nowych produktów, ale sama modernizacja może nastąpić tylko w pracy wszystkie formy normalizacji i harmonizacji razem.

Czasami przy standaryzacji nie jest konieczne wprowadzanie zmian technologicznych lub projektowych do istniejącej odmiany wyrobów. Jeżeli wytwarzany produkt jest objęty daną normą, następuje ograniczenie nazewnictwa (w przypadku dokumentacji ujednolicenie jej podstaw technicznych) - jest to uproszczenie.

Przeciwstawne cele

Normalizacja następuje poprzez systematyzację, optymalizację, replikację, selekcję, typizację. Cechy wyróżniające każdą z metod leżą w podejściu stosowanym w każdej transformacji.

Jaka jest różnica między metodami selekcji i replikacji? Pierwsza metoda opiera się na wyborze tych przedmiotów, które komisja lub fachowy ekspert uzna za odpowiednie do dalszej produkcji, natomiast druga prezentacja normalizacji, przeciwnie, poszukuje za pomocą analizy tych przedmiotów, które się nie nadają. W związku z tym te dwa procesy mogą być realizowane tylko razem.

Tylko w ten sposób można zapewnić przyszłe wykorzystanie i produkcję analizowanych produktów: pierwszy GOST dla wytłoczonych aluminiowych naczyń kuchennych został utożsamiony z produkcją garnków, których było ponad 50 rozmiarów. Po analizie stwierdzono, że konieczne jest zmniejszenie typów do 22. Wyeliminowano część pojemników (1,7, 1,3, 0,9 litra), pozostawiając najbardziej racjonalne (1 i 1,5 litra).