Dywizja artylerii: opis, historia bitew

Dywizja artylerii to wyspecjalizowana forma brygady wojskowej przeznaczona do zapewnienia wsparcia artyleryjskiego. Inne formacje bojowe mogą mieć komponent artyleryjski, ale dywizjon artylerii to jednostka zbrojna dedykowana artylerii i wspierana przez inne jednostki w celu wsparcia piechoty, zwłaszcza podczas ataku.

Formacja

Pierwotnie dywizje były zwykle formowane do ataku lub obrony, ale w XX wieku, gdy działania wojenne stały się bardziej mobilne, a stałe fortyfikacje mniej przydatne, dywizje artylerii były tworzone do celów obronnych. Głównym wyjątkiem był obrona wybrzeża. Podczas II wojny światowej użycie i formowanie dywizjonów artylerii (zwykle z 3000 do 4000 ludzi i 24 do 70 dział) zyskało na znaczeniu, ponieważ mogły one być dołączone do jednostek, które ich potrzebowały, a następnie odłączone i ponownie dołączone gdzie indziej w razie potrzeby.

Brygady i dywizje przeciwlotnicze

Wyspecjalizowany typ batalionu lub brygady artylerii - brygada przeciwlotnicza. Podczas II wojny światowej wiele formacji przeciwlotniczych służyło zarówno do obrony przed atakami lotniczymi, jak i jako jednostki ofensywne przeciwko pojazdom pancernym - było to szczególnie ważne dla skutecznej niemieckiej artylerii.

Współczesne dywizjony artylerii przeciwlotniczej są zwykle mniejsze i jeszcze bardziej wyspecjalizowane niż w przeszłości, często specjalnie szkolone działać z tylko jednym lub dwoma rodzajami artylerii. Pod względem taktycznym użycie śmigłowców przechwyciło znaczną część historycznej przewagi brygady artylerii. Poszczególne dywizjony artylerii przeciwlotniczej otrzymały specjalne wyróżnienia za swoje zbiorowe wyczyny.

Historia

Od 1859 do 1938 roku termin "brygada" był używany do określenia jednostki wielkości batalionu Królewskiej Artylerii Armii Brytyjskiej. Wynikało to z faktu, że w przeciwieństwie do batalionów piechoty i pułków kawalerii, które były organiczne, jednostki artylerii składały się z indywidualnie numerowanych baterii, które w zasadzie były dywizjami.

Jednostką dowodził ppor. W 1938 roku Królewska Artyleria przyjęła termin "regiment" dla tej wielkości jednostki, a słowo "dywizja" zaczęło być używane w zwykłym znaczeniu, zwłaszcza w odniesieniu do grup pułków przeciwlotniczych pod dowództwem brygadiera. Jednostki te składały się z dywizjonów artylerii.

Wydzielone jednostki artylerii w ZSRR

Co można powiedzieć o doświadczeniach radzieckich w tej dziedzinie? Specjalistyczne dywizje artylerii haubicowej pojawiły się w Armii Radzieckiej w późniejszych etapach II wojny światowej. Na przykład 34 Dywizja Artylerii i 51 Dywizja Artylerii Gwardii. Dywizje artylerii mają zwykle za zadanie zapewnić skoncentrowane wsparcie ogniowe grupom wyższych wojsk połączonych, takich jak korpusy, dowództwa bitew lub teatry działań.

Indie i Irak

Później dywizje artylerii zostały przyjęte przez armię indyjską od 1988 r. (dwie dywizje artylerii), przez armię iracką na krótko w latach 1985-1998 oraz przez PAVN od 1971 do 2006 r. Koncepcja dywizji artylerii jest głęboko zakorzeniona w radzieckiej doktrynie wojskowej i opiera się na postrzeganiu artylerii jako unikalnej, niezależnej broni bojowej, zdolnej do osiągania celów na dużą skalę przy wykorzystaniu wyłącznie własnych zasobów i środków - jest to sposób na skoncentrowanie zdecydowanej większości potężnej siły ognia na niewielkim obszarze geograficznym w celu osiągnięcia strategicznego i przytłaczającego przełamania obrony przeciwnika. Szczególnie skuteczne w tym celu były dywizje artylerii samobieżnej.

Niemcy

18 Dywizja Artylerii była niemiecką jednostką utworzoną podczas II wojny światowej w 1943 roku. Jako pierwszy samodzielny mobilny oddział artylerii nigdy nie osiągnął planowanej siły. Dywizja walczyła na froncie wschodnim.

18 Dywizja Artylerii powstała z połączenia sztabu i niektórych pozostałych jednostek korpusu z rozwiązanej 1 października 18 Dywizji Pancernej z innymi małymi jednostkami. Była to pierwsza jednostka zaplanowana jako niezależny i mobilne siły artylerii. Element specjalny tej jednostki Było tak, że posiadał własny element (ciężkiej) piechoty - Schützen-Abteilung 88 (tmot), znany również jako Art.-Kampf-Btln . 88 i sztuka.-Alarm-Abteilung 18. Mając za zadanie ochronę artylerii we wszystkich niebezpiecznych sytuacjach, batalion ten, starannie wyszkolony w działaniach na tyłach, co najmniej trzykrotnie uratował dywizję przed całkowitą zagładą.

Bojowa chwała

Dywizja wchodziła w skład XXXVIII Korpusu Armijnego, 1 Armii Pancernej. Działała do końca marca 1944 roku, kiedy to została otoczona w kieszeni Kamieniec-Podolski. Choć udało się przebić, stracił cały swój ciężki sprzęt. Do 4 listopada 1944 roku brała udział głównie w walkach piechoty; z powodu ciężkich strat dywizja prawie przestała istnieć. Po raz ostatni wymieniona została w kwietniu 1944 roku jako Kampfgruppe 18. Art.Div. i został oficjalnie rozwiązany 27 lipca 1944 r. Z pozostałych oficerów i żołnierzy z kwatery głównej i oddziałów utworzono Panzerkorps Großdeutschland, a pułki artylerii przekształcono w kilka samodzielnych brygad artylerii.

Nasza dywizja artylerii

34 Dywizja Artylerii Gwardii Wojsk Lądowych Rosji i Armii Radzieckiej została sformowana w Poczdamie i służyła tam z grupą wojsk radzieckich w Niemczech. W 1993 roku odziedziczyła odznaczenia 2 Dywizji Artylerii Gwardii. Oddział pojawił się w Mulino w 1994 roku, a został rozwiązany w 2009 roku. Obecnie jest to dywizjon rakietowy i artyleryjski.

Historia

Dywizja została sformowana jako 34 Dywizja Artylerii w jako część grupy Radzieckie siły okupacyjne w niemieckim 4 Korpusie Artylerii w Poczdamie od 25 czerwca do 9 lipca 1945 r. W jej skład wchodziły 30, 38 Gwardia i 148 Brygada Artylerii Armatniej. 4 Korpus Artylerii został rozwiązany w 1953 roku, a dywizja została podporządkowana dowództwu GSFG.

W 1958 roku 38 Brygada Artylerii Gwardii została przemianowana na 243 Pułk Artylerii Gwardii. W 1960 roku przekształcił się w 248 Pułk Artylerii Armatniej Gwardii. Później powróciła do Związku Radzieckiego w 1960 roku wraz z 6 Dywizją Artylerii. 17 Pułk Artylerii Armatniej i 245 Pułk Ciężkich Haubic zostały przeniesione do 34. z 5. Dywizji.

70-е

W 1970 roku 245. pułk stał się 288. brygadą ciężkiej artylerii haubicowej. W 1974 roku 243. stał się 303. brygadą artylerii gwardii. W 1982 roku 303. został przezbrojony w 48 2S7 Pion. В 1989 303. został przezbrojony w 2S5 Giatsint-S, 122. brygada artylerii przeciwpancernej dołączyła do dywizji w styczniu 1989 r.

W 1993 roku dywizja odziedziczyła honory po rozwiązanej 2 Dywizji Artylerii Gwardii i stała się 34 Dywizją Artylerii Gwardii im. Perekopskiego Czerwonego Sztandaru. Od 10 kwietnia do 1 września 1994 r. została wycofana do Mulino, gdzie zastąpiła 20 Dywizję Szkolenia Artylerii. Oddział został rozwiązany w 2009 r.

Dywizja Kutuzowa

127 Dywizja Artylerii Oręża Kutuzowa II klasy (127 Dywizja Artylerii) była jednostką rosyjskich sił lądowych, która swoją historią sięga 66 Dywizji Piechoty z czasów II wojny światowej.

Dywizja została pierwotnie sformowana 14 maja 1932 roku we wsi Lutkówka-Medikal w rejonie wedyckim Szmakowa w obwodzie ussuryjskim Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego jako 1 lub 2 kołchozowy dywizjon artylerii. 21 maja 1936 roku została przemianowana na 66 Dywizję Piechoty.

W maju 1945 roku dywizja wchodziła w skład 35 Armii Samodzielnej Grupy Nadbrzeżnej na Dalekim Wschodzie. W sierpniu 1945 roku dywizja wzięła udział w radzieckiej operacji przeciwko Japonii w ramach 1 Frontu Dalekowschodniego. 9 sierpnia 1945 roku dywizja rozpoczęła działania w ramach 35 Armii, posuwając się o 12 kilometrów, przekraczając rzekę Songacha w północnym Heilongjiangu. Dywizja walczyła nad rzeką Ussuri w okręgach warownych Khotun, Mishan (Miszan), Border i Dunin, zdobywając miasta Mishan, Jilin, Jangcy i Harbin. Za męstwo w walce i odwagę 19 września 1945 roku 66 Dywizja Piechoty została odznaczona Orderem Kutuzowa II klasy. Personel dywizji został odznaczony trzema medalami Bohatera Związku Radzieckiego oraz 2.838 medalami.

29 listopada 1945 roku została przeorganizowana w 2 Dywizję Czołgów, ale w 1957 roku ponownie przemianowano ją na 32 Dywizję Czołgów, a w 1965 roku na 66 Dywizję Czołgów. 30 marca 1970 roku dywizja stała się 277 Dywizją Strzelców Zmotoryzowanych. Ich siła ognia nie mogła się jednak równać z dywizjami artylerii przeciwpancernej.

W maju 1981 roku dowództwo dywizji zostało przeniesione do Siergiejewki. 1 czerwca 1990 roku 277 Dywizja Strzelców Zmotoryzowanych została przekształcona w 127 Dywizję Artylerii Karabinów Maszynowych. 702. zmotoryzowany pułk strzelców został rozwiązany i zastąpiony 114. pułkiem artylerii karabinów maszynowych. W jego skład wchodziły 114. i 130. pułki artylerii maszynowej, 314. pułk strzelców zmotoryzowanych, 218. pułk czołgów, 872. pułk artylerii i 1172. pułk rakiet przeciwlotniczych.

Obecne dni

W połowie 2008 roku dywizja, pod kierownictwem nowego dowódcy Siergieja Ryżkowa, zastąpiła część swoich dawnych jednostek sztabowych jednostkami wysokiej gotowości. Pułk przybył z Siergiejewki, dwa pułki w stałej gotowości z Kamienia-Rybolowa (438 pułk strzelców zmotoryzowanych). Na zachodnim brzegu jeziora Chanka i w Ussuryjsku (231. pułk strzelców zmotoryzowanych). Zmiany te skutecznie przekształciły dywizję w zmotoryzowaną jednostkę strzelecką, choć nadal była ona wyznaczona jako statyczna jednostka obronna.