Długoterminowość w makro- i mikroekonomii

Długi okres to termin w ekonomii, który opisuje dość długi okres czasu, w którym wszystkie czynniki produkcji mogą się zmienić i może zostać osiągnięta nowa równowaga ekonomiczna. Często używane w odniesieniu do analiza przedsiębiorstw.

W mikroekonomii jest to okres, w którym firma jest w stanie zmienić produkcję i czynniki produkcji w celu dostosowania się do zmieniających się warunków rynkowych i światowych. W makroekonomii jest to długi okres, konieczny dla równowagę (w długim okresie) między produkcją a poziomem cen. Alfred Marshall był pomysłodawcą tej koncepcji.

Co to jest krótki okres?

Przyjrzyjmy się bliżej. Długoterminowy a krótkoterminowy - okres, w którym firma zmienia produkty bez większej transformacji podstawowych nakładów. Są one nazywane stałymi lub niezmiennymi. Obejmują one wyposażenie kapitałowe, grunty, wykwalifikowany personel i kilka innych. Do czynników zmiennych należą nakłady, surowce, pracownicy, energia.

Produkcja w długim okresie

Konieczność zmiany podstawowych czynników jest zjawiskiem powszechnym w rewolucji naukowo-technicznej. Zaostrzające się normy środowiskowe, surowsze wymogi dotyczące jakości produktów, większa konkurencja ze strony innych producentów oraz niestabilna sytuacja polityczna w niektórych krajach, z których pochodzą surowce, wymuszają zmiany w łańcuchach gospodarczych i produkcyjnych. Ci, którzy dostosowują się bardziej aktywnie, często wygrywają i osiągają większe zyski w dłuższym okresie czasu.

Wymaga to zakupu bardziej energooszczędnych i lepszych urządzeń, budowy nowych zakładów, zatrudniania postępowych specjalistów lub przekwalifikowania dotychczasowych. Nie zawsze da się to zrobić szybko.

W długim okresie firma podejmuje decyzje strategiczne. Dotyczą one zwiększenia lub zmniejszenia skali produkcji, zmiany orientacji branżowej, modernizacji i reorganizacji działalności produkcyjnej.

Równie ważna jest kwestia kosztów. Koszty długoterminowe związane są z zakupem nowego sprzętu, szkoleniem personelu, tworzeniem nowych połączeń produkcyjnych, a czasem także z inwestowaniem w nowe rozwiązania techniczne lub wydobycie surowców.

Horyzont czasowy

Długoterminowe mają tendencję do bycia znacznie dłuższymi niż krótko- lub średnioterminowe. Różni się to jednak w zależności od branży i organizacji.

Na przykład w sektorze lotniczym jego czas trwania wynosi 2-3 lata, natomiast w sektorze energetycznym nawet krótki okres może trwać ponad 10 lat. Przejście przedsiębiorstw energetycznych z energii węglowodorowej na odnawialną wymaga całkowitej zmiany całej logistyki, infrastruktury, zasady działania, sprzęt, wymiana lub radykalne przekwalifikowanie pracowników. Mimo ambitnych planów wielu firm, planują one wprowadzić taką zmianę najwcześniej w latach 2040-2050.

Przejście z samochodów benzynowych i wysokoprężnych na pojazdy elektryczne lub napędzane wodorem jest nieco łatwiejsze, ale niełatwe. Niektóre firmy radykalnie wymieniają sprzęt i linie produkcyjne, inne całkowicie demontują stare zakłady i zastępują je nowymi. Wszystko to wymaga dużo pieniędzy i wysiłku, ale czas jest najważniejszy. Stopniowo lobby naftowe słabnie, a firmy poddają się, choć niechętnie, presji współczesnych realiów i zmieniają swoje plany.

Nie rób nic?

O ile nie zostaną podjęte drastyczne kroki polegające na przyspieszonej wymianie sprzętu i personelu, długi okres to czas, który upłynie, zanim istniejący sprzęt stanie się przestarzały, obecne umowy zostaną rozwiązane. Te ramy czasowe są różne dla każdej firmy. I nie jest on wyraźnie rozgraniczony, ponieważ różne czynniki mogą tracić znaczenie w różnym czasie. W dłuższej perspektywie niektóre firmy mogą zbankrutować.

Cecha okresu krótkoterminowego

Trudno jest szybko zwiększyć produkcję w krótkim czasie. W tym celu będzie musiał jak najintensywniej wykorzystać istniejący sprzęt, zwiększyć zakup surowców, zorganizować nadgodziny i zatrudnić nowych pracowników.

Ale całkowita produkcja i jakość produktu, jak również koszty produkcji, pozostaną w dużej mierze niezmienione. Może (i nie zawsze) być możliwe niewielkie zwiększenie produkcji. Jeśli firma ma zgromadzone zapasy produktów, może w pewnym okresie czasu zwiększyć podaż tych produktów na rynku. W miarę ich wyczerpywania się ta możliwość będzie się zmniejszać.

Planowanie długoterminowe

Wyniki makroekonomiczne w dużej mierze zależą od decyzji federalnych. Planowanie długoterminowe jest ważnym elementem zrównoważonego rozwoju kraju i jego działalności produkcyjnej. Plany pięcioletnie, czyli tzw. plany pięcioletnie, są często stosowane. Najdalej Horyzont planowania długoterminowego to zazwyczaj rok 2050.

Programy długoterminowe różnią się bardzo w poszczególnych krajach. Na przykład Arabia Saudyjska planuje dywersyfikację swojej gospodarki poprzez rozwój głębokiej rafinacji ropy naftowej, petrochemii i energii odnawialnej. Chiny i kraje UE przewidują wycofanie węgla, rozwój transportu elektrycznego i odnawialnych źródeł energii. W USA programy długoterminowe różnią się w zależności od stanu. Coraz więcej z nich planuje wycofanie węglowodorów. Z kolei Rosja jest bardzo konserwatywna i nie planuje żadnych radykalnych zmian.