Do jakiej rodziny należy lew?? Opis, dieta, tryb życia i siedlisko lwów

Od czasów starożytnych lew był uważany za jedno z najsilniejszych zwierząt na naszej planecie. Obecnie jest to największy kot na świecie. Aby zrozumieć, jak czczono i szanowano lwa w czasach starożytnych, wystarczy spojrzeć na liczne rzeźby naskalne, rzeźby i starożytne herby klanów. W starożytnym Egipcie te drapieżne ssaki uważane były za bogów ziemi. Lew do dziś nazywany jest królem bestii. Afrykańscy autochtoni żyjący z lwami obok siebie, nazywają je "żbikami". Stąd też nazwa rodziny.

W tym artykule przyjrzymy się rodzinie lwa, jego zasięgowi siedlisko i styl życia.

Opis ogólny

Na wolności występuje kilka gatunków lwów, które różnią się od siebie. Jednak te różnice międzygatunkowe są niewielkie, a podobieństwa znacznie większe.

Aby zrozumieć, do jakiej rodziny należy lew, wystarczy na niego spojrzeć. To zwierzę jest bardzo podobne z wyglądu do kotów domowych, ale zasadniczo różni się wielkością. Ciekawostką jest fakt, że lew jest jednym z wielkiej piątki Afryki. To one są pierwszą rzeczą, którą często pokazuje się turystom i myśliwym podczas wypraw na safari. Afrykańska wielka piątka - to zestaw 5 afrykańskich zwierząt, które są najcenniejszymi trofeami myśliwskimi. Należą do nich lew, lampart, nosorożec, słoń i bawół.

Ciała wszystkich członków tej rodziny, jak np. lwa, są bardzo zwinne i nadzwyczaj elastyczne. Mają dobrze rozwinięte mięśnie szyi i nóg, dzięki czemu są bardzo szybkie i silne. Każda łapa posiada zestaw ostrych pazurów, które mogą mieć nawet 7 cm długości. Lwy mają dużą głowę z wydłużonym pyskiem. Ich szczęki są mocne z kłami, które mogą mieć nawet osiem centymetrów długości. Mają też 30 ostrych zębów. Te cechy pozwalają lwom na wolności na wolności z powodzeniem poluje na zwierzęta, które czasami mogą być większe od jego własnych rozmiarów. W ustach znajduje się również język z rodzajem bulwy. Ta cecha pomaga lwu utrzymać sierść w czystości. Co warte podkreślenia, mają one tak zwaną grzywę. Znajduje się w okolicy głowy i rozciąga się do łopatek. Grzywa lwa jest jednak cechą charakterystyczną tylko dla samców. Kobiety tego nie mają. Dymorfizm płciowy tych zwierząt odróżnia je od siebie także na wiele innych sposobów. Samce na przykład są zawsze cięższe i większe. Grzywy młodych lwów zaczynają rosnąć, gdy mają około sześciu miesięcy.

Do jakiej rodziny należy ten lew?

Ten duży mięsożerca jest członkiem rodziny kotowatych. Jest to grupa ssaków z rzędu mięsożerców. Żbiki występują na całym świecie, z wyjątkiem Antarktydy, Nowej Zelandii, Australii i Japonii. Istnieje jednak powszechne udomowienie rodziny. Znajdują się niemal wszędzie tam, gdzie można spotkać ludzi. Rodzina kotowatych obejmuje 18 rodzajów i ponad 36 gatunków. Wszystkie oprócz większych drapieżników są doskonałymi wspinaczami po skałach i pływakami. Samą rodzinę naukowcy dzielą na dwie główne podrodziny: duże koty i małe koty. Wszyscy członkowie tej rodziny drapieżników są określani jako nieletni i nie mogą warczeć ze względu na budowę ich kości gnykowej. Wielkimi kotami są, odpowiednio, wszystkie pozostałe. Głównym wyróżnikiem tej rodziny jest to, że polują na ofiary o równych lub większych rozmiarach.

Styl życia

W rodzinie kotów, lwy są zauważalne ze względu na ich charakterystyczną strukturę dumy. Są grupą składającą się z kilku dorosłych i młodocianych. Tam młode dorastają do wieku dojrzewania. Po tym czasie opuszczają swoją dumę. Nie odchodzą jednak, by stać się samotnikami. Ten dziki kot jest zwierzęciem, które nie jest przystosowane do życia w samotności. Młode lwy szukają grupy ze starym watahą, która zajmie ich miejsce. Duma ma pewne zasady. Wszystkie uznają supremację władcy stada, a samce pilnują terytorium. Outsiderzy są przepędzani. Co znamienne, rola myśliwych zarezerwowana jest dla samic. To one zapewniają pożywienie dla całej dumy. Samice, w przeciwieństwie do samców, mają większą elastyczność i szybkość. Grzywa zwiększa również obciążenie organizmu, a w gorącym afrykańskim klimacie powoduje przegrzanie ciała samca. Rolę ofiary powierza się więc samicom. Konsekwencja jest kluczem do udanego polowania. Pokarm zebrany przez samice jest dzielony przez całą dumę. Jeśli jednak samiec wybrał się na polowanie, co zdarza się rzadko, to całą zdobycz zjada tylko on. Zwierzęta te są najbardziej aktywne w nocy. Mają doskonałe widzenie w nocy. Jest to kolejny kluczowy wskaźnik pozwalający określić, do jakiej rodziny należy lew - cecha wspólna dla wszystkich kotowatych. Po udanym nocnym polowaniu lwy odpoczywają w kręgu członków dumy. Drapieżniki te nie mają wrogów ze względu na duże rozmiary i naturalny wigor, ale często tracą życie walcząc o pozycję wodza w grupie.

Zakres

Dziś na naszej planecie nie ma zbyt wielu siedlisk lwów. Jeszcze kilka lat temu te dzikie koty występowały w Afryce, Indiach, Rosji, Iranie i południowej Europie. Ale kłusownicy zdziesiątkowali dużą część populacji i niektóre części lasu stały się niezdatne do życia dla lwów. Obecnie zwierzęta te występują tylko w południowej Afryce i indyjskim stanie Gujarat. Lwy preferują życie na sawannach i w zaroślach.

Dieta lwa

Nocne polowanie pozwala tym drapieżnikom zbliżyć się do swoich ofiar. Samice biorą grupę kopytnych i atakują ze wszystkich stron. Najwolniejsza lub najbardziej chora ofiara. W Afryce lwy jedzą mięso gnu, bawołów i zebr. Duże lwy żerują również na młodych żyrafach. Czasami mogą nawet atakować hipopotamy i młode słonie. Ponadto lwy często żerują na zwierzętach gospodarskich i mniejszych członkach swojej rodziny. Takimi są gepardy i lamparty. W Indiach żerują przede wszystkim na jeleniach i dzikach. Dzienne spożycie świeżego mięsa dla dorosłego samca lwa wynosi około 8 kilogramów. Samice jedzą nieco mniej, 5 kilogramów im wystarcza.

Hodowla

Lwica osiąga dojrzałość płciową w wieku 4 lat. Ciąża może trwać nawet do 110 dni. Na świat przychodzi zazwyczaj nie więcej niż trzy młode. Młode są na początku bardzo małe i bezradne. Ważą do 1,5 kg i mają mniej niż 30 centymetrów wielkości. Przez tydzień po urodzeniu młode są całkowicie ślepe. Zaczynają widzieć dopiero siódmego dnia. I dopiero za miesiąc młode zaczną chodzić. Tuż przed narodzinami młodych matka opuści dumę, by założyć ukryte stado. Po 8 tygodniach wraca do stada z młodymi. Co ważne, jeśli lider grupy odda swoją pozycję innemu lwu, młode zostaną zabite przez nowego lidera. Zagrożeń dla życia młodych jest aż nadto, dlatego według badań tylko 20 proc. cieląt osiąga dojrzałość płciową.

Jak długo żyją lwy?

Po osiągnięciu piątego roku życia, młode samce opuszczają dumę, aby objąć stanowiska przywódcze w innej grupie. Podczas rywalizacji o pozycję wodza, słabsze i starsze samce często tracą życie. Na wolności drapieżniki te mogą żyć nawet piętnaście lat. Co warte podkreślenia, w niewoli mogą one żyć od 25 do 30 lat. Lwy, które znalazły swoje miejsce w stadzie żyją dłużej niż samotnie wędrujące osobniki.

Biały lew

Lew to zwierzę o wielu unikalnych cechach. Jednym z nich jest ubarwienie. Istnieje wiele przypadków, w których badacze zaobserwowali największe koty o nietypowych kolorach. Ciekawostką jest, że zwierzęta posiadające np. czarne lub ciemne grzywy są uznawane za normalne, natomiast białe lub czarne ciała są anomaliami. Eksperci nazywają to mutacją genetyczną, tzw. leukizmem. To właśnie z tego powodu pojawiają się lwy albinosy. Nie można ich jednak w pełni tak określić, gdyż oczy tych zwierząt mogą mieć niebieski lub złoty kolor.

Lew biały różni się od pozostałych gatunków tylko kolorem i nieco większymi rozmiarami. Mogą one ważyć nawet 310 kilogramów. Białe lwy mają też dłuższe ciała. Dorosły samiec ma ponad 3 metry, a samica 2,7. Przez całe swoje życie lwy te wykazują niewielkie lub żadne zmiany w odcieniu. Jednak gdy zwierzę przekroczy próg starości, sierść przybiera kolor kości słoniowej.

Czarne lwy

Naukowcy nie są przekonani co do istnienia zwierzęcia. Większość jest jednak zdania, że nie istnieje. Liczne zdjęcia takich zwierząt w sieci WWW są wynikiem obróbki graficznej, twierdzą eksperci. Innym sposobem na sfotografowanie czarnego lwa jest zrobienie go o zmierzchu. Uważa się jednak, że istnieje przeciwwaga dla albinizmu, zwana melanizmem. Zjawisko to spowodowało zwiększenie ilości pigmentu w futrze zwierząt. Podobne przypadki udokumentowano u lampartów i jaguarów. Nie ma jednak sensu wyodrębniać takich zwierząt jako osobnego podgatunku.