Podstawowe prawo filozofii: interpretacja i znaczenie

Czy nie wydaje ci się czasem, że życie jest ciągłym ciągiem jakichś problemów do rozwiązania, rozcieńczonych permanentnym zgiełkiem i próżnością?? Po pracy wchodzisz do internetu lub włączasz telewizor, aby się zrelaksować i nie myśleć o niczym.

Proponujemy zmienić nieco taktykę. Opowiedzmy o tym, czego prawdopodobnie uczono Cię na studiach, a może po prostu słyszałeś gdzieś przy krawędzi ucha. Tak, nie mówimy tu o lekkim filmie czy słabej literaturze. Porozmawiamy o podstawowych pojęciach i prawach filozofii. Mamy nadzieję, że ten artykuł da Wam do myślenia - w niektórych miejscach rzeczywiście istnieje potrzeba refleksji.

Kilka prostych definicji

Nauka, o której pewnie uczyliście się w szkole. Pamiętamy, że mówili coś o kruchości bytu czy samostanowieniu świadomości - jakieś abstrakcyjne rzeczy, które pewnie nie byłyby w życiu potrzebne (tak nam się wydawało). Ale teraz jest czas dla myślących ludzi. Na razie zacznijmy od prostych podstaw i zagłębmy się w temat oraz zbadajmy 3 podstawowe prawa filozofii.

Filozofia (grec. "miłość do mądrości") to nauka o wiedzy lub "myślenie o myśleniu". Innymi słowy, dyscyplina zajmująca się pytaniami o to, jak żyć, czym są i czym są rzeczy oraz co liczy się jako prawdziwa wiedza, Co należy zrobić zasady rozumowania.

W ujęciu laika termin ten odnosi się do dążenia do wiedzy dla niej samej i obejmuje takie dziedziny ludzkiej aktywności jak sztuka, nauka i religia.

Z zewnątrz, filozofia często wydawała się zwykłym ludziom odnosić do bezproduktywnego i niepoważnego myślenia. Ale spójrz szerzej - przez wieki jego wyznawcy wnieśli nieoceniony wkład w matematykę, literaturę, politykę i socjologię poprzez ważne i oryginalne idee.

Struktura sektorowa

Filozofia jest dziedziną tak szeroką i wieloaspektową, że nie poddaje się jednej logicznej klasyfikacji. Dzieli się na wschodnią i zachodnią, z których każda ukształtowała się osobno, a ze względu na radykalne różnice w kulturach, obyczajach, życiu codziennym i mentalności reprezentują przeciwstawne nurty i niosą zupełnie inne wyobrażenia o człowieczeństwie, indywidualności i naturze.

Bardzo ważny jest też podział dyscypliny na odrębne doktryny, które mogą być diametralnie różne lub spokrewnione ze sobą. Na przykład metafizyka dotyczy pytań o istnienie rzeczywistości; epistemologia to nauka o naszej wiedzy; etyka to dział dotyczący tego, jak ludzie powinni postępować, co jest wartością; estetyka dotyczy problemów i znaczenia sztuki oraz uroda. Jest też filozofia logiki i filozofia polityczna.

Należy się również spodziewać podziału nauki na okresy starożytne, średniowieczne i nowożytne.

Jedną z najobszerniejszych klasyfikacji jest klasyfikacja według szkół, z których każda może traktować o celach człowieka, wyjaśnieniach istnienia rzeczywistości lub nawet jej braku, formach organizacji społecznej i sposobach rozwoju cywilizacji inaczej. Pluralizm, sceptycyzm, sofizmat, cynizm, hedonizm, stoicyzm, scholastyka i tak dalej to doskonałe przykłady.

I oczywiście wszyscy wielcy kontynuatorzy tej nauki pozostawili po sobie wkład, który badamy do dziś, a ich nazwiska znacie z waszej szkolnej sali: Arystoteles, Awicenna, Cyceron, Platon, Sokrates, Kant, Leibniz, Bacon, Pascal, Marks, Sartre. Warto zauważyć, że każda z wymienionych powyżej postaci i innych jest również znana w absolutnie innych dziedzinach, takich jak matematyka, fizyka, literatura, ekonomia czy polityka. Fakt ten wskazuje na nierozerwalny związek filozofii i nauki.

Znaczenie i powaga tematu są teraz dla ciebie jaśniejsze? Idąc naprzód.

Podstawowe prawo filozofii

Biorąc pod uwagę rozległość całej dziedziny, trudno wyróżnić jakiś odrębny aspekt, tym bardziej że zasada ta jest sprzeczna z samym systemem, który patrzy na rzeczywistość z różnych stron i w różnych ujęciach. Jednak wyznawcy tej nauki w każdym przypadku potrzebują jakiegoś centrum, jakiegoś fulcrum, od którego każdy z nich może się rozwijać w bliskim mu kierunku.

Prawo walki przeciwieństw i jedności jest wyróżnione jako takie podstawowe prawo filozofii, którego nazwa już odzwierciedla dwoistość i złożoność. Jest to doktryna o rozwoju przyrody, społeczeństwa i myśli. Podstawowym założeniem jest to, że wszystkie przedmioty, zdarzenia i procesy charakteryzują się wewnętrznymi sprzecznościami, które są źródłem i siłą wzrostu i rozwoju. Ruch rzeczywistości nie jest więc tworzony przez czynniki zewnętrzne, lecz przez przyczyny, które powstają i przebywają we wszystkich przedmiotach i w nas samych.

Ustawa podkreśla o możliwości poznania świata.. i wszechświata poprzez podejście do każdego systemu holistycznego jako rozczłonkowanego i złożonego, elementów i tendencji niezgodnych ze sobą (jednocześnie w stanie walki, ale tworzących jedność). Interpretacja ta wyjaśnia, że to właśnie we wzroście sprzeczności tkwi sam fakt rozwoju, który na pewnym etapie niszczy stare i tworzy nowe.

Trzy podstawowe prawa filozofii

Mówiliśmy o postulacie centralnym, który może pomóc w wyrobieniu sobie pojęcia o nauce i jej zasadach. Jest to pierwsze prawo. Teraz porozmawiamy o bardziej zaawansowanych koncepcjach.

Prawo przejścia od zmian ilościowych do jakościowych jest rodzajem systemu kumulatywnego. Mówi ona, że małe stałe zmiany ilościowe krok po kroku tworzą przejście do nowej jakości skokowo. W tym momencie poprzedni stan zostaje zlikwidowany i powstaje nowy, zgodnie z naturą rzeczy i warunkami ich rozwoju. Jeśli taki przeskok nastąpił, wszystkie dotychczasowe zmiany ilościowe zostają anulowane i proces rozpoczyna się od nowa, aż do powstania nowej jakości.

Prawo negacji negacji to kierunek rozwoju oparty na negacji poprzednich doświadczeń, ale z zachowaniem pozytywnych treści poprzednich etapów. Postulat ten jest więc manifestem postępu, który niszczy stare i tworzy nowe, a łańcuch wzrostu nie ma końca. Ta ciągła negacja jest charakterystyczna dla wszystkich procesów i zjawisk w przyrodzie, społeczeństwie i myśleniu.

Aspekt rozwoju

To on łączy wszystkie trzy opisane wyżej postulaty. To znaczy, że jeśli przyjrzeć się bliżej, można zauważyć, że wszystkie one są oddzielnymi częściami jednego procesu lub systemu. Dlatego w filozofii nazywa się je również podstawowymi prawami rozwoju.

Tak więc pierwsze ustawienie dotyczy źródła, pędu tej siły, która jest wewnątrz układu i odpowiada za ruch i wzrost. Druga dotyczy procesu przechodzenia z poprzedniego poziomu na kolejny i jak dokładnie to się dzieje. Trzecia dotyczy kierunku tego procesu, tego, jak cały system jest w stanie stopniowo podążać w górę, negując zbędne.

Zasada dialektyczna

Na dowód rozległości nie tylko przedmiotów i procesów badanych w filozofii, ale nawet podejść do definiowania samej filozofii, powiedzmy o jeszcze jednym aspekcie, który pomoże nam rozpatrywać tę naukę z innej perspektywy.

Dialektyka to doktryna, która obejmuje procesy zachodzące we wszechświecie i w zróżnicowanej rzeczywistości, mieszcząc w sobie pewne postulaty, którym podlega cały ten system. Teoria ta składa się z poziomu ideacyjnego i materialnego. I podczas gdy pierwsza mówi sama za siebie: ogólne idee i koncepcje, druga również dzieli się na dwie grupy praw.

Pierwszą grupę stanowią te właśnie postulaty będące podstawowymi prawami dialektyki w filozofii, które pokrótce przedstawiliśmy powyżej. Odpowiadają za opisanie mechanizmu rozwoju i procesu przemian. Natomiast druga grupa rozszyfrowuje te postawy, które wyjaśniają nam obecność przeciwieństw w każdym przedmiocie czy zjawisku, istotę ich wzajemnego oddziaływania w rzeczywistości.

Miejsce logiki

Termin ten i definicję zawdzięczamy Arystotelesowi. To on jako pierwszy uformował to pojęcie, które przewiduje podstawa dowody i demonstracje z wykorzystaniem języka naturalnego. Matematyka była rozpowszechniona w starożytnej Grecji, stała na czele wszystkich teorii naukowych i wykorzystywała środki arytmetyczne i geometryczne do udowadniania teorii. Arystoteles natomiast stworzył całą teorię fundamentalnych zasad, które pomogły zastosować analizę formalną do rzeczywistego języka ludzkiego. Filozofia i nauka wyruszają więc na wspólną drogę poznania świata.

Wielki uczony określił pewne zasady, którym podlega sztuka logiki. Należą one również do podstawowych praw filozofii, które nie są sprzeczne z wyżej wymienionymi i tworzą ogólny system rozumienia.

Trzy zasady myślenia według Arystotelesa

Opisuje normy, które wyjaśniają, jak w ogóle powstaje myśl, jak ten proces powinien przebiegać i jakie warunki są do tego niezbędne. Są to podstawowe postulaty, które są konieczne dla ...jasnego i zdrowego myślenia...

Tak więc podstawowe prawa logiki w filozofii są następujące:

1. Prawo tożsamości lub identyczności - zapewnia o istnieniu prawdy absolutnej. Inaczej: jeśli czasami masz wrażenie, że postrzegasz rzeczy w różny sposób, nawet te same tematy mogą być różnie wypowiadane w różnych momentach. Prawo to upiera się, że identyczne myśli nie mogą być brane za różne, a różne myśli nie mogą być brane za identyczne. Zapobiega to zastępowaniu pojęć w kontekście i błędnym, arbitralnym interpretacjom.
2. Prawo niesprzeczności - w oryginalnym tłumaczeniu brzmi jako: "Nic nie może istnieć i nie istnieć jednocześnie, żadne stwierdzenie nie jest jednocześnie prawdziwe i fałszywe w danej chwili".
3. Prawo wykluczonej tercji - coś albo istnieje, albo nie istnieje; każde stwierdzenie jest albo prawdziwe, albo fałszywe. Postulat ten działa tylko w logice dwuwartościowej Arystotelesa, ale teoria ta posługuje się abstrakcjami i zbiór elementów systemu rzeczywistości oraz przykłady są nieskończone.

Dlaczego muszę to wszystko wiedzieć??

Mówiliśmy krótko o podstawowych prawach filozofii, ale jeszcze nie zrozumiałeś, że z tym wszyscy do roboty?

Co najważniejsze, ta nauka poszerzy twój świat i twoje postrzeganie rzeczywistości. Dyscyplina, która wydaje się nieistotna i przestarzała, może pomóc zmienić kąt widzenia wielu wartości zarówno materialnych, jak i duchowych, które przenikają naszą codzienność i rzeczywistość. Masz okazję zrozumieć trochę na ten temat i być może wybrać dla sam co-lub pewną gałąź filozofii, i zagłębić się w nią, albowiem każda gałąź tej nauki, niezależnie od zasady klasyfikacji, jest tak rozbudowana i ściśle powiązana z innymi, że wielu wielkich myślicieli nie miało życiowej szansy, aby ją w pełni pojąć. Chociaż nawet sam w sobie jest pojęciem niektóre gałęzie dyscypliny również odrzucają.

Znaczenie filozofii we współczesnym świecie

Nie zaprzeczajmy, że wielki wkład w tę naukę został wniesiony na długo przed nami. W rzeczywistości jest on uformowany jako własny system i jest dostępny tylko dla nas do badania. Ale to wszystko nie jest takie proste.

Nie tylko podstawowe prawa filozofii obowiązują dziś wszędzie. Nowatorscy wyznawcy wykorzystują tę naukę i jej doktryny do wprowadzania w życie dóbr moralnych potrzebnych w naszym materialnym świecie, do rozwiązywania określonych problemów społecznych. Podstawową zasadą współczesnej filozofii jest wypełnienie luki między analizą a praktyką, zastosowanie mądrości zgromadzonej przez największe umysły ludzkości, określenie aktualnych problemów moralnych i znalezienie rozwiązań.