Kławdija łukaszewicz: życie i twórczość pisarki dla dzieci

Wśród pisarzy rosyjskich dużą sławę zyskała Kławdija Władimirowna Łukaszewicz. Jej opowieści promieniują miłością i ciepłem dla dzieci. Są one nie tylko ciekawe, ale także pełne mądrości i chęci obudzenia w sercach dzieci pracowitości i człowieczeństwa.

Początek jej twórczej drogi

Kławdia Łukaszewicz urodził się 11 grudnia 1859 roku w Petersburgu w rodzinie ubogiego ziemianina. Od dzieciństwa uwielbiała pracę twórczą. Pisała wiersze, poematy i lubiła rysować. Lata dziecięce spędziła w Gimnazjum Maryjskim, gdzie z zapałem uczyła się malarstwa i muzyki. Twórcze zajęcia sprawiały jej wielką przyjemność.

W jej biografii czytamy, że od 12 roku życia Kławdia Łukaszewicz zarabiała na siebie, prowadziła korespondencję i udzielała lekcji. W 1881 roku, w gazecie "Czytanie dzieciom" opublikował wiersz Klawoczka pt "Na pamiątkę Aleksandra II". Pod pracą zamiast nazwiska autora widniał skromny podpis: "Dziewczyna z gimnazjum ".

Jako nastolatka, Łukaszewicz kilkakrotnie wysyłała swoje kreacje do "Wieczory rodzinne". Nieco później zaangażowała się w produkcję ręcznie pisanego dziennika "Gwiazda".

Aktywny

W 1885 roku Kławdia wyszła za mąż za Konstantego Franzevicha Khmyznikova. Jej mąż został mianowany inspektorem Instytutu Panieńskiego we Wschodniej Syberii, a za nim kobieta przenosi się do Irkucka.

Klavdia nadal uczy i nie rezygnuje z pracy twórczej. W tych latach życie pisarza wypełnia świat literatury i pracy twórczej. Claudia Vladimirovna:

• jest nauczycielem języka rosyjskiego w klasach młodszych;
• kompiluje swoje antologie i podręczniki;
• Komponowanie książeczek z alfabetem;
• pisze biografie znanych osobistości;
• Kompilacja zajęć dla dzieci, gier i zabaw;
• Opracowuje pomoce do matur, wieczorów muzycznych i uroczystości.

Łukaszewicz urodziła czworo dzieci, ale to nie przeszkadza jej w wykonywaniu ulubionego zajęcia. Kobieta umiejętnie łączy wychowanie dzieci, prace domowe i pisanie... Powstaje wiele opowiadań i powieści dla dzieci. W 1889 r. praca "Makar" Nagroda od Towarzystwa Froebla w Petersburgu. Nie była to ostatnia nagroda w karierze pisarza. Opowiadania Łukaszewicza były popularne i lubiane.

Nowy zwrot

W 1890 roku przeżyła straszną żałobę: zmarł jej kochany mąż i ukochana 10-letnia córka.

Mimo żałoby wraca do Petersburga. Próbując zapewnić byt swojej rodzinie i poradzić sobie w życiu, umieszcza trójkę dzieci tymczasowo w żłobku w Nikolaevsky Institute for Orphans i podejmuje pracę w zarządzie South-Eastern Railway Company.

Klavdija Lukashevich nadal pisze książki dla dzieci i współpracuje z prawie wszystkimi wydawnictwami. Jej książki cieszą się ogromnym powodzeniem i są uwielbiane przez dzieci. Na początku XX wieku nakład jej prac przekracza milion.

Książki Kławdija Łukaszewicza są przepojone miłością do dzieci. Poprzez swoje opowiadania i powieści starała się kształtować w małych czytelnikach ideę człowieczeństwa, pracowitości, życzliwości i uwagi na otaczający nas świat. Niektórzy sceptycy źle wypowiadali się o pracy Klavdii Vladimirovny, zarzucając jej, że "zbędnej cnoty". Na takie wystąpienia pisarz odpowiadał ze stanowczością i godnością:

Jeśli sentymentem można nazwać to, że oszczędziłem dziecięcej wyobraźni okrutnych, ciężkich obrazów, to zrobiłem to świadomie. Przedstawiłem prawdę życiową, ale przede wszystkim wziąłem na warsztat to, co dobre, czyste, słoneczne, co działa na młodych czytelników kojąco, uspokajająco i godząco.

Opowiadania i książki Kławdija Łukaszewicza składają się z jej własnych wspomnień i doświadczeń. W prostych, łagodnych słowach starała się przekazać dzieciom istotę wartości życiowych. Pisarka przesłała wiele utworów dla dzieci z wieś.

Książki dla dzieci

Wśród znanych dzieł Klavdija Lukashevicha szczególną uwagę i popularność mają następujące:

• "Głos serca";
• "Zlyuka";
• "Brat i siostra";
• "Moje drogie dzieciństwo";
• "Barin i służący";
• "Słaba relacja";
• "Zespół Barefoot";
• "W huddle, ale nie w huddle";
• "Dwie siostry";
• "Wujek flecista";
• "Ze wsi";
• "Korespondencja między trzema przyjaciółmi";
• "Udział sieroty";
• "ragpicker";
• "Różowy kwiat, który idzie spać w nocy".

To niewielka część tego, co napisała w swoim życiu Kławdija Łukaszewicz.

Ludzka dobroć i miłosierdzie skłoniły Kławdiję Władimirowną do poświęcenia się służbie ludziom podczas I wojny światowej. Z własnych środków prowadzi ambulatorium dla rannych, sierociniec dla dzieci, których rodzice poszli na front. Jeden z jej synów ginie podczas wojny...

Niestety, w 1923 roku, na polecenie władz wyższych, dzieła pisarza zostały wycofane z bibliotek. The Reasons - "sentymentalizm, dydaktyzm, koturnowe sytuacje, schematyczne postacie". Przepisywanie historii przez "Do nowego szablonu współczesnych czasów" pisarz odmówił.

Ostatnie lata życia Kławdija Łukaszewicza upłynęły pod znakiem skromnych środków. Jej syn, Chmyznikow Paweł Konstantynowicz, zostaje doktorem nauk geograficznych.

Twórczość Kławdija Łukaszewicza nie zblakła do dziś. Jej książki są uwielbiane przez dzieci, pełne światła, dobroci i ciepła.