Charles i yvonne de gaulle: biografia, dzieci

Yvonne de Gaulle (22 maja 1900 - 8 listopada 1979) była żoną Charlesa de Gaulle`a, francuskiego generała i polityka. Była znana jako Tante Yvonne (ciocia Yvonne). Pobrali się 6 kwietnia 1921 roku. Yvonne de Gaulle zasłynęła z powiedzenia: "Prezydentura jest tymczasowa, ale rodzina jest trwała". Wraz z mężem ledwo uniknęła zamachu 22 sierpnia 1962 roku, kiedy to ich Citroën DS został ostrzelany z karabinu maszynowego przez Jeana Bastiena-Thiry`ego.

Tło

Podobnie jak jej mąż, Yvonne de Gaulle była konserwatywną katoliczką i prowadziła kampanię przeciwko prostytucji, sprzedaży pornografii w kioskach oraz telewizyjnej nagości i seksowi. Stąd też wzięła się jej ksywka. Później bezskutecznie próbowała przekonać swojego męża Charlesa de Gaulle`a do wprowadzenia we Francji zakazu noszenia spódniczek mini.

Para miała troje dzieci: Filipa (ur. w 1921 roku), Elżbieta (1924-2013) i Anna (1928-1948), która urodziła się z zespołem Downa. Yvonne ufundowała fundacja charytatywna, pomoc dzieciom niepełnosprawnym. Nazwany na cześć Anne de Gaulle.

lata dziecięce

Urodzona w rodzinie przemysłowców Yvonne miała burgundzkie pochodzenie. Jej dalecy przodkowie pochodzili z Holandii, nosili nazwisko Van Droo, które stało się Vendroux. Jeden z jej przodków stał się sławny na początku Rewolucji Francuskiej.

Jej ojciec Jacques był prezesem firmy. Jej matka Marguerite, urodzona w rodzinie notariuszy, była szóstą kobietą we Francji, która otrzymała prawo jazdy, wnuczką Alfreda Cornota. Jej starszy brat Jacques urodził się w 1897 roku i został później burmistrzem Calais i posłem. Jej młodszy brat Jean, urodzony w Calais w 1901 r., ożenił się z Madeleine Chaler (1907-2000), miał siedmioro dzieci i zginął w wypadku samochodowym w 1956 r.

Siostra przyszłej Yvonne de Gaulle, Suzanne (ur. 28 lutego 1905 r. w Calais, zm. 27 grudnia 1980 r. w Anglii) wyszła za mąż 5 marca 1934 r. i miała dwoje dzieci, Jacquesa-Henriego i Marguerite-Marie.

Edukacja

Edukacja i wychowanie, jakie dali jej rodzice, było rygorystyczne, ale zgodne z ówczesnymi obyczajami i jej środowiskiem społecznym. Było to dla niej stosunkowo łatwe. Dziewczyna z rodziny o takim statusie była zobowiązana do nauki szycia. Podczas I wojny światowej dzieci z jej rodziny wraz z guwernantkami przeniosły się do Canterbury w Anglii, oddzielone od rodziców. Tam dziewczyna nauczyła się czytać u dominikanów w Agnères-sur-Seine.

Małżeństwo

W 1920 roku poznaje Sz.-de Gaulle`a, był kapitanem wracającym z misji w Polsce. Spotkanie faktycznie zostało zaaranżowane w tajemnicy przed rodziną Yvonne. Para wybrała się na randkę do Grand Palais. Poszli tam, aby zobaczyć słynny obraz "Kobieta w błękicie". Spacer, potem herbata. Karol przechylił swoją filiżankę na suknię towarzysza, co zostało przyjęte z humorem.

Pierwszy Ich wspólny wieczór odbył się na balu specjalnej Ecole Saint-Cyr w Wersalu (gdzie od 1908 roku uczył się przyszły generał de Gaulle).

Dwa dni później dziewczyna oznajmiła rodzicom, że spotkała swojego mężczyznę. Pobrali się 7 kwietnia 1921 roku w kościele Notre-Dame de Calais. Ich miesiąc miodowy odbył się w północnych Włoszech. Z tego związku urodziło się troje dzieci: jeden chłopiec i dwie dziewczynki.

Rola Yvonne podczas II wojny światowej

W 1934 roku przeniosła się z rodziną do Boisseri. Zakup majątku, otoczonego wysokimi murami, był uzasadniony w szczególności i Potrzeba ochrony.. Córka Anny z towarzyskich niedyskrecji. Yvonne jest zapaloną ogrodniczką i bierze czynny udział w pielęgnowaniu ogrodu.

Podczas wydarzeń z 1940 roku odgrywa ważną rolę w kraju. Yvonne i jej dzieci przeprowadzają się do Anglii, a stamtąd aktywnie wspierać Rząd Tymczasowy. W tym czasie Karol objął kierownictwo nad stowarzyszeniem "Wolna Francja". Reportaże z życia codziennego w Paryżu, pokazujące Yvonne de Gaulle przygotowującą posiłek lub rozmawiającą z mężem, są zorganizowane.

W 1948 roku zmarła ich córka Anna. Yvonne de Gaulle i jej mąż założyli wtedy fundację ku pamięci córki. Georges Pompidou przejmuje władzę i wkrótce staje się praktycznie obok generała de Gaulle`a. Później, Yvonne próbuje przekonać męża do porzucenia polityki; para udaje się na emeryturę do La Boisserie.

Żona prezydenta Republiki Francuskiej

21 grudnia 1958 roku została Pierwszą Damą Francji. W czasie prezydentury jej męża, od 1959 do 1969 roku., Yvonne mieszkała z mężem w Pałacu Elizejskim, prowadząc proste życie. Demoniczna, przygaszona na arenie publicznej, przez prasę została nazwana "Ciotką Yvonne". Poprzez swoją religijność aktywnie wpływa na konserwatyzm męża w wielu kwestiach; nalegała nawet, aby utrzymywał on ludzi rozwiedzionych lub winnych cudzołóstwa poza rządem.

Generał, który kiedyś zaprosił na imprezę aktorkę Brigitte Bardot, prawie ją odwołuje po proteście żony: odmówiła przyjęcia w pałacu osób rozwiedzionych. Jak mówili naoczni świadkowie, "uosabia on tradycję, przestrzeganie wartości moralnych i poczucie obowiązku". Nie przeszkodziło jej to jednak w interwencji i wpłynięciu na decyzję męża (który był raczej przeciwny) na rzecz przyszłej ustawy Neuwirtha zezwalającej na stosowanie doustnych środków antykoncepcyjnych.

Dzień z życia

Yvonne jest znana z tego, że kiedyś zapisała kilka dni spędzonych sam na sam z mężem. Przy śniadaniu czyta "Figaro". Wszyscy razem oglądają telewizję do 23.00. W niedzielne poranki odprawiają wspólnie mszę świętą w kaplicy Pałacu Elizejskiego.

A później staje się jedną z pierwszych dam, które naprawdę odgrywają ważną rolę w życiu publicznym kraju. Dlatego w 1961 roku, gdy John i Jackie Kennedy, amerykańska para prezydencka, zostali zaproszeni do Francji, podjęła inicjatywę nawiązania relacji z Pierwszą Damą Stanów Zjednoczonych. I muszę przyznać, że udało jej się to dość genialnie. Dwa lata po zabójstwie męża Jackie przyjechała odpocząć i ukryć się przed presją mediów, która ją dopadła na zaproszenie Yvonne.

Atak terrorystyczny

8 września 1961 roku doszło do zamachu terrorystycznego, w którym znaleźli się de Gaulleyowie. Yvonne i jej mąż byli celem tego ataku terrorystycznego w Petit Clamart. Na drodze z Paryża było pięć samochodów. W kabinie jednego z nich znajdowała się para prezydencka. O godzinie 21:35 samochód przejechał po czymś, co wyglądało jak zwykła piaskowa górka. I w tym momencie nastąpił wybuch. Ogień był tak silny, że wypalił wierzchołki drzew wzdłuż drogi. Kierowca przyspieszył, wciskając pedał gazu aż do podłogi. Zatrzymano go dopiero kilka kilometrów dalej, parę przeniesiono do limuzyny i pojechano dalej. Para została uratowana tylko dzięki szczęściu. Doszło do ataku terrorystycznego spowodowana była niezadowoleniem z polityki francuskiej na terenach algierskich.

W rzeczywistości sprawca zamachu, generał pułkownik Bastien-Thiry, nie zamierzał zabić Yvonne, ale naraził życie niewinnych osób (w tym trójki dzieci i ich rodziców). Generał de Gaulle uznał to za czynnik obciążający i odmówił ułaskawienia Bastiena-Thiry, który został skazany na śmierć przez sąd wojenny. Funkcjonariusz został zastrzelony osiem miesięcy później. Podczas wydarzeń z maja 1968 roku Yvonne towarzyszyła mężowi w Baden-Baden.

Emerytura i śmierć

Kiedy w 1969 roku jej mąż Karol przeszedł na emeryturę jako prezydent Republiki, towarzyszyła mu, zwłaszcza w podróży do Irlandii... To tam powstały słynne zdjęcia pary prezydenckiej na plaży. Później zyskali światową sławę.

Zostając wdową w 1970 roku, prowadziła spokojne życie, po czym w 1978 roku przeszła na emeryturę w domu opieki w Paryżu. Zmarła w szpitalu Vall-de-Gras w Paryżu w wieku 79 lat. Był 8 listopada 1979 roku, w przeddzień dziewiątej rocznicy śmierci jej męża. Została pochowana na cmentarzu w Colombe, obok leży jej mąż i ich córka Anne.

Zachowane informacje

Para miała troje dzieci. Najstarszy, Philippe de Gaulle, był o trzy lata starszy od swojej siostry Elisabeth. Najmłodsza była Anna. Gdy się urodziła, okazało się, że dziecko cierpi na zespół Downa. Nie mogła samodzielnie jeść, nie mogła mówić artykulacyjnie, a jej wzrok był tak słaby, że nie mogła wejść po schodach.

Kiedy jej najmłodsza córka miała rok, Yvonne napisała, że oddałaby cały swój majątek, swoją pozycję, gdyby tylko mogła pomóc córce. I to wszystko wystarczyło dla rodziny. Karol był wtedy jeszcze pułkownikiem. Ale był bardzo aktywny w zapewnieniu sobie wspaniałej przyszłości. Yvonne również ciężko pracowała, pracując dla swojej rodziny. Jednocześnie ojciec znany był z tego, że spędzał sporo czasu z córkami Elżbietą de Gaulle, Anną i synem Filipem.

I tak kobieta, która służyła w domu rodzinnym, wspominała później, jak Karol po powrocie do domu schodził na czworaka i bawił się z dziećmi, śpiewając. Szczególną uwagę zwrócił jednak na Annę. Mógłby odłożyć zrobienie czegokolwiek, gdyby dziecko płakało z jakiegoś powodu.

Sam generał mówił, że jego córka Anne pomogła mu inaczej spojrzeć na świat i otaczających go ludzi. Yvonne zwróciła uwagę, że jej córka Anne była bardzo wzruszająca. I wydaje się, że to pomogło przyszłej parze prezydenckiej na wiele sposobów. Francja wkrótce przegrała wojnę. A De Gaulle apelował do Francuzów o dalszą walkę z nazistami. W rzeczywistości stał na czele francuskiego ruchu oporu. A w międzyczasie powtarzał, że jego córka Anna pomogła mu wznieść się ponad to przez jej zwycięstwa i porażki, by być silniejszą niż jej okoliczności. Dla Yvonne była to również trudna misja.

Przez cały ten czas pilnie chroniła dziewczynkę. Bawiła się z nią i życzyła sobie, żeby Ania była taka jak wszyscy. To samo powtórzył jej mąż. Ale zanim skończyła 20 lat, Anne zachorowała na zapalenie oskrzeli i zmarła. Wtedy Karol przyznał, że jego córeczka jest teraz taka jak wszyscy inni.