Muzyk tatiana sergeyeva: biografia, sztuka, zdjęcia

W świecie muzyki i prawie-muzyki niektóre nazwiska kompozytorów wywołują podziw, szacunek, a nawet zazdrość. Inni są sceptyczni, lekceważący i, co gorsza, obojętni. Imię bohaterki tego artykułu wywołuje radosny uśmiech na twarzach jej słuchaczy przede wszystkim. Ci, którzy mają szczęście usłyszeć jej utwory, zazwyczaj uwielbiają jej sztukę.

Dzieciństwo i młodzież

Rosyjska muzyk Tatiana Siergiejewa urodziła się w Moskwie 28 listopada 1951 roku. Jej rodzice nigdy nie byli muzykami, ale w domu Siergiejew miał stary fortepian babci i przyszłego członka Związku Kompozytorów i Honorowego Artysty Rosji strasznie do niego ciągnęło...

Widząc ambicje córki, rodzice wkrótce wysłali ją do Dziecięcej Szkoły Muzycznej im. Dunajewskiego w pobliżu ich domu, a gdy Tatiana miała siedem lat, otworzyły się przed nią drzwi Centralnej Szkoły Muzycznej, specjalnej szkoły konserwatorskiej.

Już w czasie nauki w Dziecięcej Szkole Muzycznej Tatiana Sergeeva przejawiała talent do kompozycji muzycznej, a gdy rozpoczęła naukę w Centralnej Szkole Muzycznej, potrafiła już improwizować melodie, które pojawiały się jakby znikąd i nie były podobne do żadnej muzyki, jaką dziecko mogło wtedy usłyszeć.

Kiedy Tatyana została uczennicą, do pasji rysowania dołączyła pasja do muzyki. Jej obrazy olejne wykształciły własny styl, który nazwała "wymuszonym prymitywizmem". Zarówno w muzyce, jak i malarstwie Tatiana również okazała się poza wszelką szkołą. Ulubiony własny rysunek, który reprezentuje twórczość Tatiany Siergiejewej z lat szkolnych, nosił tytuł "Kowboje" - na tle krwistego koloru bordowego zarysowano ladę barową i narysowano wydatne sylwetki mężczyzn w kowbojskich kapeluszach. Na pierwszym planie była seksowna i prowokacyjnie miotająca się pani.

Muzyczne pismo dziewczyny było, w sensie dosłownym, tryskające. W tym czasie rozpoczęła już dość poważną i systematyczną naukę kompozycji i pisała łatwo, szybko, energicznie i obszernie, podobnie jak wielu nastolatków po osiągnięciu wieku dojrzałego przelewa na papier swoje niezliczone doświadczenia poetyckie.

Kiedy Tatiana Siergiejewa miała szesnaście lat, muzyczna "fontanna" nagle się zamknęła. Dziewczyna była bardzo zdenerwowana. To było tak, jakby nagle straciła zdolność mówienia. Po trzech latach jednak komponowanie muzyki zaczęło do niej wracać.

Karykaturę Tatiany możecie zobaczyć poniżej.

Edukacja muzyczna

Po odzyskaniu zdolności kompozytorskich Tatiana w 1970 roku ukończyła Centralną Szkołę Muzyczną, po czym została przyjęta do jednej z czołowych wyższych uczelni muzycznych w Rosji i na świecie - Konserwatorium im. P. I. Czajkowskiego. И. Tchaikovsky.

Po uzyskaniu dyplomu z fortepianu i organów, w 1975 roku muzyczna biografia Tatiany Sergeevej była kontynuowana w Konserwatorium Moskiewskim, gdzie przez kolejne cztery lata studiowała kompozycję.

W latach 1979-1981 w tym samym konserwatorium była asystentką-profesjonalistką w klasie kompozycji.

Mistrz

Przeszedłszy przez wszystkie ciernie swojej muzycznej edukacji, która rozpoczęła się jeszcze przed szkołą średnią, w momencie wyjścia w świat wielkiej muzyki nasza bohaterka stała się wykonawcą poza dotychczasowymi punktami odniesienia i apologetami świata sztuki współczesnej, podobnym do definicji Schumana:

Muzyk to ten, który śpiewa naturalnie i spontanicznie, jak ptak na gałęzi drzewa...

Tatiana Sergeyeva jest nie tylko oryginalną kompozytorką niepodobną do żadnej innej, ale także wirtuozem pianistą, organistą i klawesynistą. Nie ma dla niej trudności z grą na żadnym z instrumentów klawiszowych, na które po mistrzowsku komponuje transkrypcje muzyki skomponowanej przez innych kompozytorów.

Tatiana Pawłowna gra nawet marsze i polonezy Beethovena, które on sam obdarzył takim wirtuozowskim przepychem, wymagając od pianisty fizycznie niewyobrażalnych sztuczek, że przez wiele dziesięcioleci nie interesowali się nimi nawet muzycy, fanatycznie oddani twórczości tego wielkiego kompozytora.

Sergeeva wykonuje również rosyjską muzykę z XVIII i XIX wieku, co jest na ogół rzadkością w świecie muzyki. Jej repertuar obejmuje Bacha, Haendla i wszystko, czego nie spodziewalibyście się po niej usłyszeć.

Kompozytor

Jako kompozytorka, twórczość Tatany Siergiejewej jest również wolna od wszelkich ograniczeń. W swoich pracach kieruje się jedynie zdrowym rozsądkiem i jakąś odnalezioną własną niezmienną linią prawdy ciągnącą się od jednej pracy do drugiej jak nić Ariadny ze starożytnej mitologii greckiej, która od wielu lat jest niewyczerpanym źródłem inspiracji Tatiany.

Ma dostęp do minimalizmu wyrażonego w miękki, niekonceptualny sposób. Neoromantyzm nie jest obcy także jej muzyce uroda, i neoekspresjonizm. I nie trzyma się żadnego stylu, robi tylko to, na co ma ochotę dzisiaj i tylko dlatego, że taki jest jej nastrój.

Nie ma ostatecznego określenia uogólniającego, które można by zastosować do dzieł Tatany Siergiejewej, żadne z nich w ogóle nie pasuje. To, co robi, to po prostu muzyka, naturalna, zaskakująca i żyjąca w swoim czasie.

Zasługi

Tatiana jest uhonorowanym pracownikiem artystycznym Rosji. W 1982 roku została członkiem Związku Kompozytorów Rosyjskich i otrzymała Złoty Medal Beethovena (Niemcy).

W 1987 roku Tatyana Sergeeva otrzymała nagrodę kompozytorską im. D.P. Szostakowicza. Д. Szostakowicza, a w 2003 roku został laureatem Międzynarodowego Konkursu Kompozytorskiego im. С. Prokofieva.

Tatiana Siergiejewa ma w swojej biografii niezliczoną ilość nagrań radiowych, a prawie wszystkie należą do złotego funduszu świata muzyki. Jednocześnie Tatyanie brakuje jakichkolwiek ambicji. Nie potrafi odmówić, gdy zostanie poproszona o zagranie czegoś gdzieś. Ale jeśli chodzi o jej własne wycieczki w Rosji czy za granicą, gdzie również jest kochana i doceniana, to zawsze będą one okazjonalne. Nie ma ona producentów ani reżyserów.

Obecnie pełni funkcję sekretarza wykonawczego Związku Kompozytorów Rosyjskich, ale nie ma to dla niej żadnego znaczenia. Liczy się tylko muzyka...

Dzisiaj

Sergeeva jest obecnie zaangażowana w szeroką działalność koncertową. Odbyła wiele tournée po Rosji, krajach byłego Związku Radzieckiego, Niemczech, Włoszech, USA, Francji i wszędzie tam, gdzie ludzie oczekują od niej wykonania programów na fortepian solo, organy i klawesyn z jej własnych kompozycji, jak również utworów jej ulubionych kompozytorów.

Dziś nie wynik jest dla niej ważny. To właśnie proces jest bardziej interesujący:

Nie traktuję tego poważnie jako rezultat i bardzo poważnie jako proces. Latem wstaję o świcie, łapię słońce, przerabiam, skrobię i dodaję, pozostając długo w twórczej ekstazie. Daje to całkowite przełączenie, "doładowanie" i dużo zabawy...

Tatiana Sergeeva nadal bierze udział w licznych międzynarodowych festiwalach muzyki współczesnej, maluje i pisze wiersze.