Lorenz von stein: biografia, osiągnięcia, zdjęcia

Lorenz von Stein (18 listopada 1815 - 23 września 1890) był niemieckim ekonomistą, socjologiem i naukowcem rządu z Eckernferde. Jako doradca w okresie Meiji w Japonii, jego liberalne poglądy polityczne wpłynęły na sformułowanie Konstytucji Cesarskiej Japonii. Został nazwany "intelektualnym ojcem państwa opiekuńczego". Niniejszy artykuł skupia się nie tylko na biografii Lorenza von Steina, ale także na jego centralnych ideach, z których państwo opiekuńcze słusznie postrzegane jest jako najważniejsze. O nim będzie mowa osobno.

Początki i wczesne lata

Lorenz von Stein urodził się w nadmorskiej miejscowości Borby w Eckernferd w Szlezwiku-Holsztynie, jako syn Wasmera Jakoba Lorenza. W latach 1835-1839 studiował filozofię i prawo na uniwersytetach w Kilonii i Jenie., i na Uniwersytecie Paryskim w latach 1841-1842. W latach 1846-1851 Stein był profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie w Kilonii, był też posłem do parlamentu we Frankfurcie w 1848 r. Jego obrona niepodległości rodzinnego Szlezwiku, wówczas części Danii, doprowadziła do zwolnienia go w 1852 r.

Początek jego kariery

W 1848 r. Lorenz von Stein opublikował książkę "Ruchy socjalistyczne i komunistyczne po trzeciej rewolucji francuskiej" (1848), w której wprowadził do dyskusji naukowej termin "ruch społeczny", tym samym skutecznie przedstawiając ruchy polityczne walczące o prawa społeczne, rozumiane jako prawa opiekuńcze.

Wątek ten powtórzył się w 1850 roku, kiedy Stein opublikował książkę Historia francuskich ruchów społecznych od 1789 roku do chwili obecnej (1850). Dla Lorenza von Steina ruch społeczny rozumiany był przede wszystkim jako ruch od społeczeństwa do państwa, powstały w wyniku nierówności w gospodarce, który czyni proletariat częścią polityki poprzez reprezentację. Książka została przetłumaczona na język angielski przez Kate Mengelberg, wydana przez Bedminster Press w 1964 roku (Kachmann, 1966)

Kariera uniwersytecka

Lorenz von Stein od 1855 roku do przejścia na emeryturę w 1885 roku był profesorem ekonomii politycznej na Uniwersytecie Wiedeńskim. Jego prace z tego okresu są uznawane za podstawę międzynarodowej nauki o administracji publicznej. Wpłynął również na praktykę finansów publicznych.

W 1882 roku japoński premier Ito Hirobumi poprowadził delegację do Europy, aby przestudiować zachodnie systemy rządowe. Delegacja udała się najpierw do Berlina, gdzie instruował ją Rudolf von Gneist, a następnie do Wiednia, gdzie Stein wykładał na Uniwersytecie Wiedeńskim. Podobnie jak w przypadku Gneista, przesłanie Steina do japońskiej delegacji było takie, że należy unikać powszechnych wyborów i polityki partyjnej. Stein uważał, że państwo jest ponad społeczeństwem, celem państwa było przeprowadzenie reformy społecznej od monarchii do zwykłych ludzi.

Doktryna rządu Lorenza von Steina

Stein najbardziej znany jest z zastosowania dialektyki heglowskiej do administracji publicznej i ekonomii państwowej w celu lepszego usystematyzowania tych nauk, ale nie zaniedbywał aspektów historycznych.

Lorenz von Stein, twórca koncepcji państwa opiekuńczego, analizował kondycję klasową swoich czasów i porównywał ją do państwa opiekuńczego. Nakreślił ekonomiczną interpretację historii, która zawierała koncepcje proletariatu i walki klas, ale odrzucił procedurę rewolucyjną. Pomimo podobieństwa jego idei do idei marksizmu, zakres wpływu Steina na Karola Marksa pozostaje niepewny. Niemniej jednak Marks pokazuje poprzez rozproszone uwagi von Steina, że był świadomy jego wysoce wpływowej książki z 1842 r. o myśli komunistycznej we Francji. Na przykład Stein jest wymieniony w The German Ideology (1845-46), ale tylko jako autor książki z 1842 r. Chociaż von Stein wspomina w niektórych przypadkach o Marksie, odwrotny wpływ wydaje się mniej prawdopodobny.

Śmierć

Stein zmarł w swoim domu w Hadersdorf-Weidlingau w dzielnicy Penzing w Wiedniu. Został pochowany na cmentarzu protestanckim w Matzleinsdorfie. W okolicy znajduje się jego niewielki pomnik.

Lorenz von Stein: państwo społeczne

Państwo opiekuńcze (welfare state) to forma rządu, w ramach którego Państwo chroni i wspiera dobrobyt ekonomiczny i społeczny obywateli w oparciu o zasady równości szans, sprawiedliwego podziału dóbr i odpowiedzialności publicznej za obywateli, którzy nie mogą korzystać z minimalnych warunków do dobrego życia. Socjolog T. Х. Marshall scharakteryzował współczesne państwo opiekuńcze jako wyróżniający się połączenie demokracji, dobrobytu i kapitalizmu.

Historia

Pierwsze państwo opiekuńcze ma swoje początki w ustawodawstwie uchwalonym przez Otto von Bismarcka w latach 80. XIX wieku w celu rozszerzenia przywilejów Junkrów jako strategii uczynienia zwykłych Niemców bardziej lojalnymi wobec tronu przeciwko modernistycznym ruchom klasycznego liberalizmu i socjalizmu.

Jako rodzaj gospodarki mieszanej państwo opiekuńcze finansuje publiczną służbę zdrowia i edukację wraz z bezpośrednimi wypłatami dla poszczególnych obywateli.

Współczesne zastosowania idei Steina

Do nowoczesnych państw opiekuńczych należą Niemcy i Francja, Belgia i Holandia, a także kraje skandynawskie, które stosują system znany jako model nordycki. Różne realizacje państwa opiekuńczego dzielą się na trzy kategorie: (i) socjaldemokratyczne, (ii) konserwatywne i (iii) liberalne.

Współczesne programy pomocy społecznej od wcześniejszych form łagodzenia ubóstwa odróżnia przede wszystkim ich powszechny i kompleksowy charakter. Instytucja ubezpieczeń społecznych w Niemczech za czasów Bismarcka była doskonałym przykładem. Niektóre programy opierały się głównie na rozwoju autonomicznego świadczenia wzajemnego. Inne opierały się na przepisach państwowych.

W niezwykle wpływowym eseju Citizenship and Social Class (1949), brytyjski socjolog T.Г. Marshall opisał współczesne państwa opiekuńcze jako charakterystyczne połączenie demokracji, dobrobytu i kapitalizmu, argumentując, że obywatelstwo powinno obejmować dostęp zarówno do praw społecznych, jak i politycznych oraz obywatelskich. Przykładem są Niemcy, wszystkie kraje nordyckie, Holandia, Francja, Urugwaj, Nowa Zelandia i Wielka Brytania w latach 30. Od tego czasu termin "państwo opiekuńcze" stosuje się tylko do krajów, w których prawom socjalnym towarzyszą prawa obywatelskie i polityczne.

Starożytni poprzednicy Stein`a

Cesarz Indii Aśoka w III wieku p.n.e. rozwinął swoją ideę państwa opiekuńczego. Przedstawił swoją dharmę (religię lub ścieżkę) jako coś więcej niż tylko zestaw haseł. Świadomie próbował wziąć to było jak kwestia porządku publicznego. Oświadczył, że "wszyscy ludzie są moimi dziećmi" i "cokolwiek robię, staram się jedynie spłacić dług, jaki mam wobec wszystkich żywych istot". To był zupełnie nowy ideał królowania. Ashoka odrzucił wojnę i podbój poprzez przemoc oraz zakazał zabijania wielu zwierząt. Ponieważ chciał podbić świat miłością i wiarą, wysłał wiele misji, aby propagować Dharmę.

Misje były wysyłane do takich miejsc jak Egipt, Grecja czy Sri Lanka. Propagowanie Dharmy obejmowało wiele działań na rzecz dobrobytu, ośrodki leczenia ludzi i zwierząt zakładane na terenie imperium i poza nim. Zakładano cieniste gaje, studnie, ogrody i domy wypoczynkowe. Ashoka zakazał również bezużytecznych ofiar i niektórych form zgromadzeń, które prowadziły do marnotrawstwa, niezdyscyplinowania i przesądów. Aby zrealizować tę politykę, zwerbował nową kadrę oficerów zwanych Dharmamahamattas. Częścią odpowiedzialności tej grupy było dopilnowanie, by ludzie z różnych sekt byli traktowani sprawiedliwie. W szczególności poproszono ich o dbanie o dobro więźniów.

Co mówi o tym teoria państwa społecznego Lorenza von Steina (krótko)? Pojęcia opieki społecznej i renty zostały wprowadzone do wczesnego prawa islamskiego jako forma zakatu (dobroczynności), jednego z pięciu filarów islamu, za czasów kalifatu Rashidun w VII wieku. Praktyka ta trwała aż do czasów kalifatu Abbasydów. Podatki (w tym Zakat i Jizya) zebrane ze skarbca rządu islamskiego były wykorzystywane do zapewnienia dochodu potrzebującym, w tym biednym, starszym, sierotom, wdowom i niepełnosprawnym. Według islamskiego jurysty Al-Ghazalego, rząd miał również gromadzić zapasy żywności w każdym regionie na wypadek klęski żywiołowej lub głodu. Kalifat można więc uznać za pierwsze na świecie poważne państwo opiekuńcze.

Opinia historyków

Koncepcja państwa społecznego Lorenza von Steina była wielokrotnie analizowana przez historyków. Historyk Robert Paxton zauważa, że na kontynencie europejskim przepisy o państwie opiekuńczym były początkowo przyjmowane przez konserwatystów pod koniec XIX wieku i faszystów w XX wieku, aby odciągnąć robotników od związków zawodowych i socjalizmu, sprzeciwiali się im lewicowcy i radykałowie. Przypomina, że niemieckie państwo opiekuńcze zostało stworzone w latach 80. XIX wieku przez kanclerza Bismarcka, który właśnie zamknął 45 gazet i wydał ustawy zakazujące działalności Socjalistycznej Partii Niemiec i innych spotkań związkowców i socjalistów.

Podobną wersję stworzył kilka lat później hrabia Eduard von Taaffe w Cesarstwie Austro-Węgierskim. Ustawy mające na celu pomoc klasie robotniczej w Austrii wyszły od katolickich konserwatystów. Zwrócili się ku reformie społecznej, korzystając z wzorców szwajcarskich i niemieckich oraz ingerując w sprawy gospodarcze państwa. Studiowali szwajcarskie prawo fabryczne z 1877 roku, które ograniczało czas pracy dla wszystkich i dawało zasiłki macierzyńskie, a także niemieckie ustawy, które ubezpieczały pracowników przed zagrożeniami związanymi z miejscem pracy. Wspomina o tym również w książkach z zakresu teorii państwa społecznego Lorenz von Stein.