Alexander vinitsky: biografia, muzyka jazzowa i gra na gitarze

Alexander Vinitsky jest popularnym krajowym kompozytorem i gitarzystą. Słynie z niepowtarzalnego sposobu wykonywania utworów i oryginalnego repertuaru. Jego styl to coś, co specjaliści nazywają jazzem granym na gitarze. Winnicki uważany jest za przedstawiciela klasycznej szkoły muzycznej, łącząc ją z mistrzostwem różne rodzaje style jazzowe. Jedną z jego kluczowych cech artystycznych jest umiejętność zachowania w swoich kompozycjach jazzowych detali w całym ich brzmieniu. Widz odnosi wyraźne wrażenie, że gra nie jedna, a dwie gitary, którym towarzyszy kontrabas. Jego biografia i kariera.

Dzieciństwo i młodzież

Alexander Vinitsky urodził się w 1950 roku. Urodził się w Omsku. Jego rodzice kochali muzykę, którą to pasję zaszczepili również w swoim synu. Już w wieku kilkunastu lat, będąc pod silnym wpływem starszego brata Victora, bohater naszego artykułu zaczął grać na saksofonie. Po zainteresowaniu się muzyką jazzową, w szkole muzycznej nauczył się grać na trąbce.

Najważniejszym wydarzeniem dla Alexandra Vinitsky`ego był dzień, w którym wziął do ręki gitarę swojego ojca. Próbował kiedyś zagrać na niej znaną melodię i nie mógł się potem z nią rozstać.

Początkowo Sasza uczył się grać na gitarze samodzielnie, po opanowaniu początkowych umiejętności obsługi gitary klasycznej o nylonowych strunach. Następnie dołączył do zespołu tanecznego, gdzie zaczął występować z gitarą elektryczną.

Na początku swojej artystycznej drogi

Aleksander od dziecka wiedział, że swoje życie poświęci sztuce. Stale słuchał muzyki i nie przegapił żadnego ważnego koncertu w mieście. Uczył się z nagrań magnetofonowych, starając się odtworzyć lubiane przez siebie improwizacje, tematy i akordy, które podejmowali znani muzycy. Jego "nauczyciele" na odległość były Benson i Pass, Montgomery i Hall.

Alexander Vinitsky inspirował się również pianistami jazzowymi - Petersonem, Brubeckiem, Garnerem, Evansem, saksofonistami - Getzem, Desmondem, Mulliganem.

Po szkole bohater tego artykułu postanawia zapisać się na politechnikę. Nie porzucił jednak lekcji muzyki. Co więcej, w okresie studenckim nabierają one jeszcze bardziej intensywnego charakteru. Stale grając na gitarze klasycznej, Alexander Vinitsky występował z utworami tanecznymi i jazzowymi.

W Instytucie Politechnicznym prowadzi zespół składający się z kwartetu wokalnego i instrumentalnego. Pisze własne aranżacje i próbuje przearanżować jazzowe melodie na gitarę klasyczną. Wraz ze starszym bratem, który gra na saksofonie, występuje na największych festiwalach jazzowych w Swierdłowsku i Nowosybirsku.

Nie rozstajemy się z gitarą

W 1974 roku Aleksander Winnicki zostaje wcielony do radzieckich sił zbrojnych. Tutaj kontynuuje rozwój swoich umiejętności.

Bohater naszego artykułu gra w orkiestrze wojskowej. Specjalizuje się w grze na gitarze klasycznej i basowej.

Wracając do życia w cywilu, zapisuje się do szkoła muzyczna w Swierdłowsku. Alexander studiuje teraz gitarę klasyczną. W okresie studenckim nie przerywa działalności koncertowej, ale zaczyna występować częściej niż dotychczas. Tworzy w mieście klub jazzowy i gitarowy, a jego muzyka jest regularnie grana w lokalnych stacjach radiowych i telewizyjnych.

Kariera teatralna

W 1980 roku gitarzysta Alexander Vinitsky Zaproszony do pracy do Omskiego Teatru Dramatycznego jako kierownik muzyczny. Kolejne pięć lat swojej kariery spędza na tworzeniu efektów dźwiękowych i akompaniamentu muzycznego do sztuk teatralnych.

W tym czasie udało mu się skomponować muzykę do 7 produkcji, pracując łącznie przy ponad 30 produkcjach. Biegłość w jak najszerszym zakresie stylów muzycznych, jak również ciągle zmieniający się charakter jego pracy, czyni go wszechstronnym muzykiem.

Przenosi się do Moskwy

Ważnym wydarzeniem w jego karierze było spotkanie z Eleną Kamburovą w 1985 roku. Zaprasza go do przyjazdu do stolicy i rozpoczęcia współpracy z jej zespołem jako aranżer i gitarzysta. Vinitsky postanawia nie przegapić takiej okazji.

Ważne jest to, że w Moskwie nie tylko pracuje, ale i wciąż doskonali swoje muzyczne wykształcenie. W 1986 roku wstąpił w tym celu do Akademii Muzycznej w Gnesinie. Studia na Wydziale Pop Art.

W tym okresie szczególną uwagę poświęcił historii jazzu, aranżacji i harmonii jazzowej. Jednocześnie kontynuuje doskonalenie swojej gry na gitarze w utworach klasycznych.

Współpracuje z Eleną Kamburovą przy aranżacji wielu jej piosenek. Niektóre z nich znalazły się na płycie piosenkarki "Niech zapadnie cisza", który jest produkowany przez radziecką firmę nagraniową "Melodia" w 1987 roku.

Podczas pracy z Kamburowem gitarowe nuty Alexandra Vinitsky`ego są poszukiwane w wielu utworach tego okresu. Pisze również kompozycje koncertowe w stylu jazzowym na tematy Gershwina, Jobima, Zawinula i Rogersa. W związku z tym opracowuje własny program autorski, który obejmuje muzykę z różnych stylów jazzowych.

Program autorski

W 1988 roku bohater naszego artykułu po raz pierwszy prezentuje ją publicznie na festiwalu gitara klasyczna, , który odbywa się w Lublinie. Wtedy właśnie nazwisko Aleksander Winnicki stało się znane zagranicznym słuchaczom.

W tym samym okresie swojej pracy twórczej nasz autor poświęca wiele uwagi aranżacji gitarowej. Ważną cechą jego twórczości jest wykorzystanie struktur rytmicznych, które stosuje w całym utworze wraz z liniami melodycznymi. Vinitsky jest również rozpoznawalny dzięki charakterystycznemu "oszałamiający" basem swoich utworów. Jego duży palec pełni funkcję kontrabasu, a pozostałe zastępują muzyków całej orkiestry.

W swoich kompozycjach na gitarze Alexander Vinitsky zawsze dba o to, aby był stały puls, a także linie melodyczne. W efekcie jego melodie grane na gitarze brzmią jak trio muzyków.

Rozwija swój własny, niepowtarzalny styl. Znawcy zauważają, że wymaga on poważnej szkoły muzyki klasycznej, dużej wiedzy o muzyce jazzowej i wyjątkowej znajomości instrumentu. Vinitsky regularnie występuje na festiwalach jazzowych, zachwycając publiczność swoją solową twórczością. Jego prace znane są na dużych konkursach w Jekaterynburgu, Petrozawodsku, Kijowie, Doniecku, Woroneżu.

Album solowy

W 1991 roku arkusze muzyczne Aleksandra Vinitsky`ego stanowią podstawę jego solowego albumu "Zielone ciche światło", który jest wydawany przez studio nagrań "Melody". Przedstawiając niektóre z jego najbardziej znanych dzieł, jak np "Czekając na wiadomości", "Podróż w czasie", "Metamorfoza", skład "Zielone ciche światło", co dało albumowi nazwę. Na płycie znalazły się również jego aranżacje melodii Bonfa, Jobima i Almeidy.

W 1993 roku Winnicki wyjeżdża na jakiś czas z kraju. Najpierw mieszka w Szczecinie, gdzie pracuje w tamtejszym Młodzieżowym Domu Kultury. Następnie przenosi się do Krakowa. W Polsce bohater naszego artykułu zajmuje się nauczaniem, wykonywaniem i komponowaniem.

W lokalnej telewizji nagrywa swój solowy koncert, który następnie jest kilkakrotnie emitowany. Po występie na zagranicznym festiwalu Vinitsky wpadł w oko francuskiemu wydawnictwu muzycznemu LEMOINE, z którym podpisał osobisty kontrakt. W 1995 roku dwa jego albumy zostają wydane we Francji. Ich tytuły można przetłumaczyć na język rosyjski jako "W drodze na jazz" и "Samotny głos".

Praca w Krakowie

W 1996 roku w Krakowie ukazują się dwie jego solowe kasety audio. Wykonuje na nich kompozycje własnych utworów z ostatnich lat. Nieco później inny krakowski wydawca wydał jeszcze cztery jego utwory. Wśród nich m.in "Christmas Songs for Two and Three Guitars" и "Aranżacje na gitarę utworów Straussa, Schuberta i Beethovena".

W tym polskim mieście regularnie występuje w popularnym lokalnym klubie jazzowym o nazwie "U Muniaka", gdzie wkrótce staje się prawdziwą gwiazdą. Regularnie prowadzi kursy mistrzowskie i recitale, jest członkiem jury prestiżowego Krakowskiego Festiwalu Muzycznego.

Powrót do Rosji

Po kilku latach spędzonych za granicą, Vinitsky wrócił do Moskwy w 1996 roku. Nadal występuje na festiwalach, daje solowe koncerty i pisze własną muzykę.

W tym samym roku ma miejsce ważne wydarzenie w jego muzycznej karierze. Jego suita jazzowa dla dzieci została wydana w Belgii "Karuzela".

W 1997 roku we Francji wydał swoją solową płytę, na której występuje wyłącznie na gitarze. Album zawiera nie tylko jego własne kompozycje, ale także aranżacje utworów Bonfa, Jobima, Bairda, Gilberto. W tym samym czasie w Izraelu ukazuje się jego płyta "Żółty wielbłąd", , który został ponownie wydany w Moskwie trzy lata później.

Potem przyszedł jego wspólny album z saksofonistą Olegiem Kireevem i kolekcje nut "Preludia jazzowe i blues" и "Ćwiczenia i etiudy jazzowe". Wychodzi kompilacja "Album jazzowy dla dzieci", która staje się ważną częścią jego warsztatów z gry na gitarze jazzowej. Vinitsky prowadzi wykłady na ten temat w Rosji i za granicą.

Kolejne albumy muzyka to m.in "5 kompozycji o tematyce żydowskiej", "Jazz Aria", "Suita w stylu jazzowym".

Działalność dydaktyczna

W ostatnich latach Vinitsky skoncentrował się na nauczaniu. Wykłada gitarę klasyczną w Akademii Gnesin.

Od pewnego czasu uczy aranżacji w Tartu w Estonii. Jego coroczne warsztaty i seminaria regularnie przyciągają dużą liczbę uczestników.

Ponadto posiada kilka własnych programów, których od wielu lat uczy licznych uczniów na całym świecie.