Dmitrij grigorowicz: biografia, ciekawostki

Dmitrij Pawłowicz Grigorowicz (1883-1938) przeszedł do historii jako utalentowany, wykształcony konstruktor i inżynier lotniczy. Jego inteligencja doprowadziła do zaprojektowania pierwszych samolotów produkcji rosyjskiej, ale nie ominęła go surowość machiny represji...

Biografia Dmitrija Pawłowicza Grigorowicza

Dmitrij Pawłowicz urodził się 25 stycznia 1883 roku. Urodził się w wykształconej rodzinie. Jego rodzina może pochwalić się słynnymi pisarzami w linii męskiej. Jego ojciec pracował w cukrowni, potem wstąpił do wojska. Jadwiga Konstantinowna - matka przyszłego inżyniera - była córką lekarza zemstowskiego. Po ukończeniu szkoły Dmytro zapisał się do Kijowskiego Instytutu Politechnicznego. W 1911 roku wyjechał do Petersburga, gdzie rozpoczął karierę dziennikarską, wydając czasopismo techniczne The Aeronautical Herald. Ukończył z wyróżnieniem te dwie szkoły i wyjechał do Europy, aby zdobyć doświadczenie.

Zamiłowanie do inżynierii

Wiek XX był przełomowym momentem w historii świata. Przełom naukowy i technologiczny pobudził rozwój nowych gałęzi przemysłu. Młodzi intelektualiści początku XX wieku chętnie zajmowali się lotnictwem, hobby, które pociągało również Dmitrija Pawłowicza Grigorowicza. Według wspomnień jego pierwszej żony, Dymitr ukończył Kijowski Instytut Politechniczny w 1909 r., a następnie zainteresował się lotnictwem, zwabiając ją również do tej dziedziny. To właśnie wtedy zainspirowała go idea zbudowania samolotu własnej konstrukcji. Niedaleko swojego instytutu wynajął mały pokój i przerobił go na warsztat.

Wynalazki Dmitrija Grigorowicza

Ciekawostki:

1. Dmitrij stworzył swój pierwszy samolot z bambusa. Według jego żony, ich pokój i warsztat był zawalony bambusami, silnikami i innymi częściami. Samolot nie miał nazwy.
2. W 1909 roku powstał mały dwupłatowiec sportowy G-1 o mocy 25 koni mechanicznych. Udana próba odbyła się 10 stycznia 1910 roku w Kijowie.
3. Młody inżynier marzył o zbudowaniu samolotu morskiego. Istniał logiczny powód tego pragnienia. Rosja była bogata w zasoby wodne i potrzebowała samolotu, który mógłby lądować na wodzie. W 1913 r. został zaprojektowany przez pierwszego na świecie "łódź latająca M-1"
4. Po krótkim okresie czasu, ulepszona wersja " М-1", a następnie "М-2" и "М-4"
5. W 1915 roku zaprojektowano i zmontowano pierwszy samochód pancerny "M-5 łódź latająca", który pod wieloma względami przewyższał swoje zagraniczne odpowiedniki.
6. W najgorętszym okresie I wojny światowej młody konstruktor Dmitrij Grigorowicz opracował pierwszy na świecie myśliwiec wodnosamolotowy "М-11", którego kokpit był pokryty pancerzem.

ZSRR przyjmuje doświadczenia z krajów zachodnich

Pod koniec lat 20. rząd radziecki porzucił nową politykę gospodarczą i wszedł na tory industrializacji. Trudna sytuacja ekonomiczna i techniczna zmusiła Stalina do sięgnięcia po różne, nawet nie najbardziej humanitarne środki.

W styczniu 1928 roku Rewolucyjna Rada Wojskowa ZSRR badała raport Piotra Baranowa, szefa sił powietrznych. Po jego zbadaniu Rewolucyjna Rada Wojskowa uznała, że stan techniczny samolotów był na przyzwoitym poziomie, z wyjątkiem sekcji myśliwców. Z misją nie zgadzało się również lotnictwo rozpoznawcze marynarki wojennej, co nie zadowalało dowództwa.

Rząd radziecki postanowił utworzyć biuro projektowe na wzór amerykański. USA umieszczały swoich inżynierów w hotelach o wysokim komforcie, które zapewniały im najlepsze warunki do życia i pracy... Jednak wraz z tym standardem życia narzucono najsurowszą dyscyplinę, z czasową izolacją od świata zewnętrznego. Amerykanie doszli do wniosku, że tylko w takich warunkach tajna inżynieria i projektowanie były najbardziej efektywne i chronione przed wrogim kontrwywiadem.

Aresztowanie i zatrzymanie

Wydawałoby się, że za co mógł pójść do więzienia genialny inżynier, który dał nie tylko swojej ojczyźnie, ale i światu genialne modele samolotów?? Za co został aresztowany Grigorowicz Dmitrij Pawłowicz?

W Związku Radzieckim doświadczenia amerykańskie zostały wykorzystane tylko częściowo. Różnica polegała na warunkach życia inżynierów. Zamiast wygodnych pokoi, naukowcy dostali więzienne cele. Tłumaczono to chęcią narzucenia przez władze najsurowszej i najsurowszej dyscypliny. Zgodnie z prawem, był on ułożony jako przedmiot uwięzienia.

Podczas uwięzienia konstruktorzy zaprojektowali różne wersje przyszłego myśliwca. Samolot otrzymał numer kodowy BT-13. OGPU panował nad wszystkimi inżynierami zgromadzonymi w biurze konstrukcyjnym. Po pierwszych znaczących wynikach, więźniowie mogli zobaczyć swoich krewnych.

Kilka miesięcy później więźniów spotkała miła niespodzianka. Przywieziono je do warsztatu fabryki nr 39. Wewnątrz hangaru znajdowały się stosunkowo wygodne łóżka i duży stół ze stosem gazet i magazynów do czytania przez inżynierów. Wolno im rozłożyć się według uznania i daje się im pewną swobodę. Aresztanci otrzymywali duże porcje na obiad, po pewnym czasie zapewniono im fryzjera, zaczęto jeździć autobusami do łaźni.

W takich warunkach pracowali wielcy inżynierowie epoki stalinowskiej, co według kierownictwa dało fenomenalny wynik. W 1991 roku Dmitrij Grigorowicz został zrehabilitowany.