Takie różne zapałki: skład główki zapałki

Zapałka to mały patyczek z drewna z zastygłą mieszaniną palnych substancji chemicznych na jednym końcu. Kiedy ociera się o bok skrzynki, obie stykające się powierzchnie są podgrzewane. Generuje wystarczająco dużo ciepła, aby wywołać mały płomień.

Wymagania dotyczące drewna

Drewno do wykonania patyczki muszą być na tyle porowate, aby wchłaniały odpowiednią ilość chemikaliów, a jednocześnie na tyle elastyczne, aby nie łamały się przy ocieraniu o pudełko. Jednocześnie musi być łatwy w obsłudze. Warunki te jest najlepszy odpowiada osice i sosnie białej.

Bezpieczne zapałki Aspen są produkowane głównie w Rosji. Aby je zapalić, boki pudełka muszą być pokryte specjalną mieszanką chemikaliów.

Proces produkcji

Najpierw wykonuje się go z drewna - patyków o określonej długości i przekroju. Następnie tzw. słomę moczy się w roztworze fosforanu amonu. Robi się to, aby zapobiec tleniu się po główce zapałki, jak nazywa się główkę zapałki. Po wysuszeniu i oszlifowaniu obrabiane elementy umieszczane są w matrycy bębna transportowego, za pomocą którego realizowane są wszystkie dalsze etapy produkcji przemysłowej.

Słomki są podgrzewane i jeden koniec zanurza się w parafinie. Po zapaleniu dostarcza niewielką ilość dodatkowego paliwa do spalania, tak że płomień powstały w wyniku tarcia jest wystarczający do zapalenia zapałki. Po wypaleniu się oparów parafiny, fosforan amonu zaimpregnowany w słomie zapobiega dalszemu spalaniu. Na wierzch nakładana jest chemiczna mieszanka kleju z główki zapałki.

Słomiane zapałki

Zapala się je tylko przez potarcie główki o stronę pudełka przeznaczoną do zapłonu. Skład chemikaliów pozostaje niezmienny od czasu wynalezienia szwedzkich zapałek w 1855 roku: siarka, chloran potasu (sól bertooleinianowa KClO₃), tlenek manganu (piroluzyt) i drobny proszek szklany.

Są to główne składniki umożliwiające spalanie. Sól bertholitowa jest utleniaczem, dostawcą tlenu, bez którego płomień szybko gaśnie. Pirolusyt jest używany do nieznacznego obniżenia temperatury płomienia. Siarka jest wysoce łatwopalna i wspomaga spalanie. Dodaje się proszek szklany w celu zwiększenia tarcia.

Skład główki meczowej zmienił się w tym czasie jedynie ilościowo, głównie poprzez dodanie obojętnego materiały do Kontrola szybkości spalania: bielnik cynkowy, chrompea. Mieszanka zawiera również klej zwierzęcy, aby związać wszystkie składniki razem. Czasami dodaje się barwniki rozpuszczalne w wodzie.

Skład mieszanki na boku pudełka: dodaje się również siarczek antymonu i czerwony fosfor, aby w przypadku zapalenia jednej zapałki nie doszło do wybuchu całego pudełka. Może to być ten sam proszek szklany, gips, kaolin, grys żelazny.

Reakcja chemiczna spalania

Reakcję chemiczną polegającą na zapaleniu zapałki przez potarcie jej o pudełko można umownie wyrazić następującym równaniem

16KClO₃ + 3Р₄ С₃ --> 16 Kcl + 9 SO_2.

Głównymi składnikami chemicznymi są sól bertoeletanowa, która jest składnikiem główki zapałki, oraz czerwony fosfor; w wyniku reakcji powstaje gazowy dwutlenek siarki o charakterystycznym zapachu.

I bez pudełka do zapalenia?

W pewnych warunkach możliwe jest zapalenie zapałki poprzez potarcie jej o powierzchnię, która nie jest pokryta specjalnym związkiem do pudełka. W tym celu stosuje się inną chemię głowy meczu.

Histeryczne - tak się je nazywa. Są one zdolne do zapalenia się w wyniku tarcia o każdą szorstką powierzchnię. Wyprodukowano w USA i Anglii, w głównie dla dla celów wojskowych nazywany strajkiem w dowolnym miejscu. Z czego wykonane są zapałki, często widziane w amerykańskich filmach?.

Główka zapalniczki wykonana jest z dwóch różnych kompozycji chemicznych i zawiera seskwitlenek fosforu P4S3, nietoksyczny związek z siarką.

Bezpośrednio na słomę impregnowaną parafiną nakłada się mieszaninę klejową składającą się z siarki, soli bertoletowej, kalafonii, trójsiarczku antymonu, fosforu sezamowego oraz składników obojętnych i stabilizujących.

Po wyschnięciu warstwy bazowej na główkę zapałki nakłada się warstwę wierzchnią kompozycji zapałczanej, zawierającą te same składniki, ale w innych proporcjach: większe ilości fosforu seskwicylowego, sól bertooleinianu, drobno zdyspergowany proszek szklany.

Gdy głowica zapłonowa zostanie potarta przez ciepło, wysoce reaktywna substancja chemiczna spala się niebieskim płomieniem i zapala pozostałe elementy głowicy zapłonowej.

Oprócz znanych nam zapałek domowych (w pięciocalowych pudełkach) istnieją zapałki wykonane do konkretnych celów: