Poziome wiercenie świdrem. Technologia, kroki, zalety

Poziome wiertnice świdrowe są wykorzystywane w dużych projektach budowlanych do układania rurociągów naftowych i gazowych, rurociągów i sieci telekomunikacyjnych. Bezwykopowe układanie rur i kabli - różnica między tą metodą a szeregiem innych, w których przeszkody naturalne i stworzone przez człowieka nie mogą być pokonane w klasyczny sposób.

Kiedy technologia jest stosowana

Wiercenia poziome stosuje się najczęściej w miejscach trudno dostępnych - jeziorach, bagnach, rzekach, pod budynkami, torami kolejowymi, drogami oraz w strefach ekologicznych. Jest kilka metod Bezwykopowe układanie mediów - przebijanie, rehabilitacja, poziome wiercenie świdrem. Zastosowanie wiertnic przyspiesza czas budowy, zmniejsza koszty i nakłady pracy. Podczas układania komunikacji metodą wiertniczą nie ma potrzeby angażowania dużej ilości maszyn i pracowników, utylizacji urobku i rekultywacji zniszczonego terenu miasta.

Zalety metody świdra wiertniczego

technologia wykopów jest uważana za przestarzałą z powodów ekonomicznych i produkcyjnych. Pierwszą zaletą poziomych wierceń świdrowych jest zakres prac i ilość potrzebnej siły roboczej. Jeden zespół zarządza urządzeniem wiertniczym, a objętość urobku jest znacznie mniejsza. Czas budowy skraca się o współczynnik od 2 do 20, w zależności od długości linii.

Koszt ekonomiczny poziomych prac kierunkowych zmniejsza się o 30 %. Podczas układania rur pod drogami lub rzekami nie trzeba przerywać ruchu, a tory kolejowe i nawierzchnia asfaltowa pozostają nietknięte.

Podczas wiercenia nie ma szkód dla środowiska, a sam proces powoduje jak najmniejszy dyskomfort dla ludzi. Ryzyko wypadków na budowie jest zminimalizowane dzięki zastosowaniu kontrolowanych głowic wiertniczych.

Wadą technologii wiercenia poziomego jest to, że nie można jej stosować w gruntach ruchomych.

Etapy procesu

Poziome wiercenie świdrem rozpoczyna się od wykonania dwóch wykopów - początkowego i końcowego (roboczego i odbiorczego). W wykopie roboczym instalowana jest maszyna wiertnicza wraz z osprzętem, po czym wszystkie prace rurowe zostają zakończone, a rura lub skrzynia rurowa dostarczona na miejsce budowy.

Pierwszym etapem jest kontrolowane wiercenie pilotażowe, kiedy to podawany jest kierunek i długość kanału. Odbywa się to poprzez "zerowe wiercenie" za pomocą wąskiego wiertła, co zapobiega wystąpieniu sytuacji awaryjnej, zwłaszcza w obszarach miejskich z rozbudowaną siecią rurociągów i kabli podziemnych.

W drugim etapie mały otwór jest powiększany do wymaganej średnicy poprzez przepychanie przez rurę osłonową przymocowaną do rozwiertaków. Wykop realizowany jest przez mechanizm, którego części zebrane są na wale roboczym poziomej wiertnicy ślimakowej. świdry są wprowadzane do metalowej rury wprowadzonej do otworu i umieszczonej tuż za głowicą wiertniczą.

Trzeci etap polega na przygotowaniu rury roboczej i przepchnięciu jej za rurą osłonową. Po ułożeniu rur w powstałym kanale, wiertnica i inne urządzenia są usuwane z wykopu, a elementy komunikacji są łączone ze sobą.

Sprzęt do wiercenia poziomego

Wiertnice poziome z prasą RBA mają prostą konstrukcję, poza niektórymi elementami, takimi jak generator spalin. Platforma składa się z ramy, na której umieszczony jest generator spalinowy z zespołem siłowników hydraulicznych. Do ramy wiertarki przymocowany jest wózek, który służy jako prowadnica dla ustawianej obudowy lub rury roboczej. Wał jednostki hydraulicznej jest wyposażony w pręty wiertnicze do wiercenia pilotażowego. Wiertnica wyposażona jest w czujnik transmisji pierwotnej za wiertłem, który przekazuje informacje operatorowi wiertnicy na panelu sterowania nadajnika. Czujnik stale monitoruje głębokość, zasięg i kąt głowicy wiertniczej.

Dodatkowe wyposażenie składa się z zestawu żerdzi i rur ze świdrami, które są przymocowane do żerdzi w miarę wydobywania ziemi z otworu poziomego. Niekiedy maszyny PBA nie są budowane jako maszyny stacjonarne, które kotwiczy się do przygotowanego gruntu za pomocą śrub kotwiących, ale są napędzane pneumatycznie.

Wynik pracy

Poziome wytaczanie otworów dla precyzyjnej instalacji podziemnych mediów. W zależności od rodzaju gruntu, średnica wykopanego kanału może wynosić od 100 do 720 mm przy długości do 100 metrów. Odchylenie podczas wiercenia nie przekracza 30 mm dla maksymalnej długości otworu. Rury metalowe, polipropylenowe lub betonowe wprowadzane są do wywierconego kanału i łączone w warkocz w kanale roboczym. Powstałe w ten sposób otwory służą do instalacji drenażu grawitacyjnego dzięki równemu kanałowi, kablom lub rurom w obudowie ochronnej.