Pole żyta jako pojęcie

W artykule widzimy pole żyta z punktu widzenia różnych ludzi: plantatorów zboża, zwykłych mieszkańców Rosji, poetów, artystów. Analizuje się kolor i inne odczucia, jakie wywołuje pole dojrzałego żyta. Rozważane Zalety i wady drewnianego koszyka na chleb "Żytnie pole".

Pole z chlebem

Wyrażenie "pole żyta" wywołuje u osoby, która wychowała się w Rosji, obraz nieskończonego ogromu, pełni i radości życia. Wydaje się, że jest to uczucie atawistyczne, uczucie naszych przodków, którzy cieszą się z całkowitej wolności i z tego, że nadchodząca zima będzie nasycona. To właśnie żyto było uprawiane na naszej rosyjskiej ziemi i dawało doskonałe plony w regionie, gdzie wczesne i późne przymrozki, zła pogoda i burze zniszczyły pszenicę, bardziej kapryśną i mniej odporną na zimno.

Śpiewane przez poetów

"Żyto, żyto... Polna droga prowadzi nie wiadomo dokąd, przez pole, zwisając nisko, druty jęczą leniwie. Żyto odchodziło, zbliżał się termin, stało się ciężkie i całym ciałem oparło się o drogę, mocno zawisło na drodze. Te wiersze Aleksandra Twardowskiego po prostu śpiewają o łanie żyta jak o kobiecie "rodzącej", mającej urodzić zdrowy dziecko.

Są to echa pamięci naszych przodków, dla których ziemia była żywicielem, którą pielęgnowali i pielęgnują, aby mieć większe plony i zdrowsze życie.

Nam, którzy kupujemy chleb w sklepie, trudno to zrozumieć, ale możemy to poczuć. Iwan Iwanowicz Szyszkin doświadczył w swoim obrazie "Żyto", gdzie rozległe pole żyta z ogromną sosną pośrodku skąpane jest w słońcu, gdzie wszystko emanuje siłą woli i zadowoleniem, szczęściem i radością.

Co to jest kolor pola?

Dlaczego kolor pola żyta jest gorący? Oprócz tego, że wszyscy Rosjanie lubią szybką jazdę samochodem, wolą też spacerować i jeździć po polach i łąkach, podziwiając ich motylkową trawę i zróżnicowane kolory. Każde pole ma swój własny kolor. Pole rumianku jest białe, pole maku czerwone, pole pszenicy złotożółte.

A jaki jest kolor pola żyta?? Pomijając kiełki i niedojrzałe żyto, które będzie zielone, przejdźmy od razu na pole dojrzałego żyta, gdy odcienie żółto-zielone dojrzewającego plonu zastąpi żółtawa czerwień. Żyto, żyto, czerwone. Podobieństwo jest bezwarunkowe. Będzie to więc kolor czerwonawy. A potem jest złoto, brąz i żółć ochry.

I to wszystko uroda mieni się w słońcu, chodzi na wietrze w falach, dając również odcienie czerwieni. Ciepłe kolory, bardzo ciepłe. A to dlatego, że pomarańczowo-czerwony, a także nieco czerwonawy, to odcień bardzo gorącego ognia. Dlatego kolor pola żyta jest gorący, tak jak gorący i smaczny będzie chleb upieczony z mąki żytniej.

Strada pochodzi od słowa "cierpienie"

Strada była czasem żniw w Rosji. takie żniwa były ciężkie: kobiety spędzały cały dzień żnąc ręcznie, sierpami, zgięte w pół, starając się nie rozsypać kłosa, nie stracić ziarna. I nie daj się też skrzywdzić! "Wieś jest w pełnym rozkwicie. Ciebie, rosyjska partio kobieca, nie można trudniej znaleźć!" napisał Nikołaj Niekrasow.

Nawet teraz ci, którzy wiedzą o żniwach z pierwszej ręki, trudno nazwać je łatwymi, mimo ultranowoczesnego sprzętu do zbioru.

Kombajnistom ciężko jest pracować w kukurydzianym pyle od świtu do nocy, w nagrzanej słońcem kabinie nie ma czym oddychać i muszą obsługiwać dość skomplikowany sprzęt, który w każdej chwili może się zepsuć... Uśmiechnięci żniwiarze przy kabinie swojego samochodu na tle pola żyta wyglądają sztucznie. Jeśli robotnik wysiądzie z kabiny, jest pokryty kurzem, ubrudzony i wyczerpany upałem, natychmiast poszuka zacienionego miejsca, by usiąść i napić się... Będzie się mył i jadł tylko wieczorem, po zachodzie słońca. A jutro znowu powrót do pracy. I tak przez całe żniwa.

A kobiety łopatami wyrzucają ziarno do ważenia i suszenia, wszystko w chustach zawiązanych "po oczy", w kurzu ze słomy, czasem pod daszkiem, częściej - pod gołym niebem... A szoferzy przewożący zboże i po prostu zasypiający za kierownicą ze zmęczenia to też zapowiedź żniw, gorących i ciężkich.

Na zdjęciu i na fotografii pole żyta powinno wyglądać właśnie tak: piękne, gorące, pełne, ale też przypominające o ciężkiej pracy plantatorów zbóż.

Jest taki chlebak, jak ten

"Chleb jest głową wszystkiego" - mówią w Rosji od wieków. Naprawdę tak jest, trzeba umieć pielęgnować chleb jako pracę tysięcy ludzi i odpowiednio go przechowywać.

Istnieje ogromna ilość chlebaków wykonanych ze szkła i aluminium, plastiku i drewna. Jego kolor również wszelkiego rodzaju kształtów i odcieniBiałe, żółte, czerwone, w paski, w kropki itp. д.

Kosz na chleb Avanty-stile Rye Field wykonany jest z drewna, posiada obrotową pokrywę i jest ozdobiony bochenkami chleba, kłosami dojrzałej pszenicy i dodatkowo główką maku. Wygląda na gorący, apetyczny i jasny, ponieważ używane są kolory pomarańczowy, żółty, brązowy i ich odcienie przechodzące w czerwony. Do tego jest lakierowana na wierzchu.

Naturalne drewno dobrze chroni chleb przed wysychaniem, ale także zapobiega pleśnieniu. Pojemnik na chleb jest łatwy do czyszczenia wewnątrz i na zewnątrz. Konstrukcja pozwala na lekkie uchylenie pokrywy, gdy temperatura w kuchni jest wysoka, aby np. chleb nie namakał. Pojemnik na chleb jest stacjonarny, ponieważ jest zbyt ciężki do przenoszenia. Uchwyt jest mały, ale bardzo łatwy do otwarcia pod odpowiednim kątem.

Szkoda, że nie pasuje do modnej kuchni high-tech lub prowansalskiej.