Niezłożenie zawiadomienia o przestępstwie (kodeks karny, art. 205).6). Do kogo zgłosić przestępstwo

Niezłożenie zawiadomienia o przestępstwie z kodeksu karnego jest prawnym elementem współudziału w czynie zabronionym. Nauka prawoznawstwa postrzega to pojęcie jako związek z przestępstwem. Nie ma natomiast pomocnictwa, gdyż oskarżony nie pomagał w popełnieniu przestępstwa, nie ma związku przyczynowego z przedmiotem przestępstwa.

Niektóre akty prawne zostały zmienione po upadku ZSRR. Przykładowo, zachowując w ustawie odpowiedzialność obywateli za niezgłoszenie przestępstwa, nowy kodeks karny wyłączył zwrot "niezgłoszenie". Ustawodawca uznał, że donos o negatywnej konotacji i mogący być nieadekwatnie odebrany przez społeczeństwo jest działaniem niewłaściwym.

Jakie działania są niebezpieczne dla społeczeństwa?

rosyjski kodeks karny traktuje niezgłoszenie przestępstwa jako czyn społecznie niebezpieczny, a więc takie milczenie jest karalne. Nie oznacza to, że każdy ma obowiązek pisać skargi na niepożądanych sąsiadów. Nie wnoszenie skargi za nieudowodnioną drobną kradzież lub naruszenie dyscypliny. Istnieją różne narzędzia, które są skuteczne dla cywilnej dobrej wiary.

Do czynów polegających na niezawiadomieniu o przestępstwie z kodeksu karnego zalicza się zatajenie informacji przed organami ścigania:

• planowanie i przeprowadzanie aktów terrorystycznych;
• Organizowanie społeczności, które zamierzają dokonywać napadów;
• Formowanie i szkolenie grup w celu popełnienia czynów bezprawnych;
• pomoc dla elementów przestępczych;
• kierowanie apeli na wiece i demonstracje, umieszczanie ogłoszeń o terroryzmie i przemocy
• na temat podmiotów zaangażowanych w branie zakładników;
• Formowanie uzbrojonych gangów;
• Porwania pojazdów wszystkich typów: powietrznych, wodnych, kolejowych, drogowych;
• nielegalne wytwarzanie i posiadanie urządzeń, substancji wybuchowych;
• zbrojne powstania;
• Planowanie i przeprowadzanie zamachów na życie wysoko postawionych obywateli;
• Przemocowe oddziaływanie na struktury władzy w celu zmiany ustroju państwa;
• działania siłowe przeciwko osobom i organizacjom.

niuanse konsekwencji

Niezgłoszenie przestępstwa zagraża nie tylko bliskim, ale wszystkim osobom z ich otoczenia, niezależnie od ich statusu, i jest niebezpieczne dla kraju, podważając jego wiarygodność na arenie międzynarodowej. Przed skontaktowaniem się z organem ścigania, skarżący trzeba wiedzieć wszelkie fakty dotyczące wiarygodności ich podejrzeń. To nie znaczy, że, że on środki dochodzeniowe, które należy podjąć. Tylko pamiętajmy o odpowiedzialności z art. 207 k.k., jaką ponoszą obywatele, gdy dla własnej rozrywki telefonują na policję z fałszywymi informacjami o bombach w szkołach, wszelkich miejscach publicznych.

Jeśli osoba wiedziała o przygotowaniu nielegalnych działań i je zataiła, może zostać skazana w granicach:

• grzywna w wysokości 100.000 rubli., wysokość kary zależy od stopnia zawinienia
• jeden rok pracy przymusowej;
• rzeczywistą karę pozbawienia wolności do odbycia w zakład poprawczy.

Śledczy przeprowadzają dokładne dochodzenie i tylko wtedy, gdy udowodni się udział danej osoby, kierują sprawę do sądu w celu podjęcia dalszych działań.

Którzy nie są ścigani?

Artykuł za niezgłoszenie przestępstwa w Kodeksie Karnym Federacji Rosyjskiej pojawił się stosunkowo niedawno - od 2016 r. Nastąpiła zmiana jej ukierunkowania z osobistego na publiczny charakter. Przyjmij, że akt prawny nie przewiduje kary za ukrywanie przed policją przygotowań do gwałtu i zabójstwa. Brak potępienia dla osób bliskich sprawcom.

Rodzice, małżonkowie, dzieci nie mogą zeznawać o czynach córek, mężów, ojców o ich przestępczych zamiarach. Prawo matki do nieinformowania organów ścigania, że jej syn jest powiązany z gangiem przestępczym i przygotowuje atak terrorystyczny.

Artykuł 51 rosyjskiej konstytucji przemawia przeciwko informowaniu o krewnych. Zwolniony z odpowiedzialność księży, bo nie mogą zdradzić tajemnicy konfesjonału. Adwokat nie może też ujawniać myśli swojego klienta.

Gdzie zgłosić przestępstwo?

Prawie każdy ma pod ręką telefon komórkowy do komunikacji. W zależności od opcji usługodawcy istnieje dostęp do służb ratunkowych. Zwykły i powszechnie znany numer telefonu policji 02 nie jest właściwy, nawet jeśli popełniono przestępstwo domowe.

Powinieneś wypełnić książkę adresową numerem policjanta z sąsiedztwa na wszelki wypadek. Aby zadzwonić na numer stacjonarny policji w Twojej okolicy, musisz znać i wybrać numer kierunkowy. Jeśli masz połączenie z Internetem, nie ma zakazu, aby ktokolwiek odwiedził oficjalną stronę Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, gdzie można znaleźć pełną informację o gorących liniach w całej Rosji.

Do kogo zadzwonić?

Numery, pod które należy dzwonić w przypadku powzięcia informacji o przygotowywanej operacji terrorystycznej, są zazwyczaj podane na oficjalnych stronach internetowych odpowiednich służb, np:

1. D. Kursanow kieruje Syberyjskim Okręgiem Federalnym. Е.
2. Simakov N odpowiedzialny za spokój na Kaukazie Północnym. Н.
3. W obwodzie bełgorodzkim należy zadzwonić do oficera dyżurnego w MSWiA.
4. Region Władimira, jeśli chodzi o porządek publiczny, powierzono W. Kukushkinowi. П.
5. Mieszkańcy Kaługi powinni skontaktować się bezpośrednio z lokalnym oddziałem MSW.
6. W Riazaniu szefem Wydziału Spraw Wewnętrznych jest S. Lebiediew. N, operatorzy przyjmują wiadomość.
7. Policja pilnuje porządku na ulicy Dzierżyńskiego 13 w Smoleńsku. V. Salutin kieruje Regionalnym Ministerstwem Spraw Wewnętrznych. В.

Tak jest we wszystkich rosyjskich miastach.

Na co powinniśmy zwrócić uwagę?

Przed listą infolinii znajduje się ostrzeżenie, co należy powiedzieć operatorowi, który przyjmuje zgłoszenie:

1. O intencjach przestępczych policjantów wszystkich stopni.
2. Jeśli ktoś namawia kogoś do zaangażowania się w korupcję.

Każdy dzielnicowy ma swój kod i numer telefonu, które są na stronie internetowej i dostępne dla każdego mieszkańca. Ustawa nie określa, gdzie może zostać wezwana osoba w przypadku uzyskania informacji o zagrożeniu terrorystycznym; nie ma konkretnego sformułowania, jakie sytuacje mogą mieć miejsce. Odpowiedzialność za niezgłoszenie przestępstwa jest natomiast uregulowana.

Ustawodawca chyba uważa za oczywiste, że mieszkańcy we wszystkich sprawach piszą i dzwonią na policję i do prokuratora. Czy zwykły policjant może rozwiązać sprawę związaną z bandytyzmem, wkraczaniem na teren państwowy? Chyba nie. Ale jest zobowiązany do odpowiedzi, do przekazania informacji wyższym rangą urzędnikom.

Rozporządzenie ustawodawcze

Artykuł 205. 6 Kodeks karny, zgodnie z zasadami orzecznictwa, ma przedmioty, podmioty i strony. Cechy charakterystyczne:

1. Strona obiektywna pokazuje, że przestępstwa nie są zgłaszane na policję. Osoby nie wypełniają swojego moralnego obowiązku ochrony społeczeństwa przed zagrożeniami terrorystycznymi.
2. Przedmiotem przestępstwa jest społeczeństwo, jego przedstawiciele.
3. Do podmiotów zalicza się osoby, które ukończyły 14 lat.

Prawnicy spierają się o wiek, uważając, że jest zbyt młody, by w pełni zrozumieć swoje działania. W ustawie nie ma ograniczenia czasowego, stanowiąc, że osoba nie może odpowiadać za przestępstwa poznane 2 lata przed ich popełnieniem.

Studium przypadku

W kraju nie obowiązywał jeszcze przepis prawny. Została ona opracowana i przyjęta ze względu na znane przypadki rekrutacji przez grupy terrorystyczne zakazane w Rosji oraz aktywnego zachęcania zwolenników do przyłączenia się do nich. Całkiem przyzwoite studentki są zwabiane do małżeństwa z bojownikami. Prawa są zbyt humanitarne, z wieloma zakazami. Być może Karaulova nie zostałaby skazana, gdyby jej rodzice w porę zwrócili się o pomoc do władz. Dziewczyna, która odnosiła sukcesy w nauce i pochodzi z zamożnej rodziny, posuwa się do popełniania oczywistych przestępstw, nawet po powrocie z wrogiej światu organizacji.

Wynik końcowy

Wielu ludzi prawdopodobnie rozgniewały przepisy wymagające od operatorów sieci komórkowych przechowywania i dostępu do komunikacji z FSB i policją. A jak śledczy może udowodnić istnienie korespondencji i wyraźne zagrożenie dla społeczeństwa, jeśli dana osoba świadomie zataiła swoją wiedzę?

Niech krewni tych, którzy zginęli w zamachach bombowych na dworcach, w trolejbusach i w metrze wypowiedzą się na temat danych osobowych, w które wkracza państwo. Tylko ścisła współpraca wszystkich agencji wykonawczych i rządowych oraz pomoc ludności może uchronić społeczeństwo przed masową śmiercią. Terroryzm powoli, ale nieubłaganie rozprzestrzenia się po świecie; agencje władzy państw nie są w stanie się przed nim obronić. W Rosji nastąpił zauważalny spadek liczby katastrofalnych incydentów. Jest to niewątpliwie zasługa służb specjalnych, które nie rozluźniają się nawet podczas zwodniczych lulków.

Organy ścigania zwracają uwagę, że obywatele pomagają nam zgłaszając podejrzane postacie w swoich dzielnicach, nielegalne działania oraz makulaturę z nazistowskimi hasłami i apelami.