Przedsionek jamy ustnej: budowa, norma i nieprawidłowości

Pierwszy z wewnętrznych obszarów ciała, który "znajduje się pod adresem" Jama ustna to usta. Jego struktura jest bezpośrednio związana z procesami trawiennymi. Posiada wiele specyficznych funkcji. Rozważmy jeden z elementów - przedsionek jamy ustnej, jego budowę, normy, osobliwości badania i korekty możliwe nieprawidłowości.

Funkcje jamy ustnej człowieka

Budowa jamy ustnej człowieka, która ma bezpośredni kontakt z pożywieniem i odpowiada za proces trawienia, posiada szereg główne funkcje. Mianowicie:

• Rozdrabnianie żywności. Krojenie żywności na kawałki, rozdrabnianie małych i stałych cząstek.
• Zmiękczanie. Czyli rozdrabnianie pokarmów, nawet miękkich, w miarę możliwości. Wszystko jest dokładnie przeżuwane, dzięki czemu pokarm może być szybciej trawiony przez ślinę i sok żołądkowy.
• Zwilżanie żywności. Nawet kromka miękkiego chleba nie przejdzie ci przez gardło. To właśnie ślina zawiera enzymy potrzebne do trawienia wszystkich.
• Analiza składu żywności. Język bierze udział w tym procesie i zawiera różne receptory, które przekazują informacje o jedzeniu (temperatura, smak) do mózgu.

Czym jest jama ustna?

Jama ustna jest początkiem przewodu pokarmowego. Pełni wiele funkcji, które wpływają na proces przyjmowania pokarmu.

Obejmuje on bezpośredni przedsionek i jamę ustną. Przedsionek to przestrzeń pomiędzy zębami i dziąsłami od wewnątrz, a wargami i policzkami od zewnątrz. Jest to tkanka miękka, przez którą otwierają się usta. W śliniance przyusznej znajduje się wiele małych gruczołów ślinowych i przewodów.

Struktura

Przewody ślinianek (pachowej, podżuchwowej i przyusznej) otwierają się wewnątrz jamy ustnej. Ponadto występuje duża liczba małych gruczołów. Gruczoły tworzące gardło i jamę ustną mogą być w zależności od charakteru wydzieliny trojakiego rodzaju: surowicze, śluzowe i mieszane.

Duże gruczoły ślinowe, które wychodzą poza błonę śluzową i osiągają duże rozmiary, zachowują połączenie z jamą ustną poprzez swoje przewody wyprowadzające. Należą do nich:

• Gruczoł przyuszny (Glandula parotidea). Jest to największy gruczoł typu surowiczego, a także złożony gruczoł pęcherzykowy. Znajduje się na bocznej stronie twarzy przed i tuż pod uchem. Jest pokryta powięzią i ma budowę zrazikową.
• Gruczoł podżuchwowy (Glandula submandibularis). Mieszany pęcherzykowo-cewkowy i drugi co do wielkości.
• Gruczoł podjęzykowy (Glandula sublingualis). Złożony gruczoł mieszany pęcherzykowo-cewkowy. Znajduje się w dolnej części ust, tworząc plisę.

Jak przeprowadza się badanie

Lekarze rozpoczynają od badania jamy ustnej z przednią częścią, zamkniętymi szczękami i rozluźnionymi wargami. Lekarz odciąga dolną wargę za pomocą lusterka i ogląda najpierw kąciki ust i brzeg wargi. Ściany przedsionka powinny być różowawe, bez skorupek i łusek. W tym przypadku powierzchnia wewnętrzna Warga może być lekko wypukła, co jest spowodowane obecnością małych gruczołów ślinowych.

Mogą być również widoczne otwory, czyli kanały wyprowadzające z kropelkami wydzieliny. Następnie za pomocą lusterka bada się wewnętrzną stronę policzków, określając kolor i nawilżenie. Błona śluzowa może mieć odciski zębów. Dzięki temu lekarz może zdiagnozować wadę zgryzu.

Dodatkowo bada się jamę ustną pod kątem wydzielania śliny (mała lub nadmierna), nieświeżego oddechu, krwawienia dziąseł. W przypadku choroby błona śluzowa może być przekrwiona, obrzęknięta i wysypka, co świadczy o rozwoju stanu zapalnego.

Wielkość i głębokość

Głębokość przedsionka może być płytka (mniej niż 5 mm), średnia (8-10 mm) lub głęboka (ponad 1 cm), co zależy od odległości między częścią ruchomą a obszarem dziąsła stałego. Jeśli przedsionek jest zbyt płytki, może powodować zapalenie dziąseł lub brzeżną chorobę przyzębia. Jeśli tak jest, to mogą występować kieszonki dziąsłowe - rodzaj ubytku między zębem a linią dziąsła. Stan ten może być spowodowany przez zwykłą rozmowę, mycie zębów lub proces spożywania pokarmu. Wraz ze zwiększoną ruchomością brodawki, retrakcją wolnego końca dziąsła, przyzębia.

Jeśli przedsionek odbiega od normalnego rozmiaru, wykonuje się operację zwaną vestibuloplastyką. Mogą być one otwarte lub zamknięte, a wykonywane są w następujący sposób na różne sposoby.

Norma i przyczyny odchyleń

Badanie błony śluzowej jamy ustnej rozpoczyna się od zbadania przedsionka, czyli jego głębokości. Do tego pomiaru używa się trzpienia z podziałką lub sondy periodontologicznej. Zmierz odległość od brzegu dziąsła do poziomu fałdu przejściowego. Zwykle głębokość powinna wynosić 5-10 mm. Jeśli jest mniej, to przedsionek jest płytki, jeśli więcej, to jest głęboki.

Anomalię można rozpoznać obserwując następujące objawy

• Powiększenie, zwężenie lub całkowity brak obszaru, do którego przylega błona śluzowa;
• Występuje napięcie w miejscu mocowania zębów i dziąseł;
• Krwawienie i zapalenie dziąseł
• nadwrażliwość siekaczy;
• anatomiczne deformacje zęba i linii dziąseł;
• krótkie wędzidełko;
• problemy z dykcją.

Zmniejszona wielkość przedsionka może powodować niepełne zamknięcie wargi, wady zgryzu, częściowe usztywnienie wargi lub nieco mniejszą szczękę górną w stosunku do dolnej.

Do konsekwencji nieprawidłowości w funkcjonowaniu przedsionka jamy ustnej należą:

• Przyzębie brzeżne może zostać uszkodzone podczas przyjmowania pokarmu;
• zwiększa się napięcie mięśniowe podbródka;
• Przepływ krwi do tkanek dziąsła jest słaby;
• Może dojść do powstania wady zgryzu lub niedorozwoju;
• Ruchliwość warg jest ograniczona;
• linia górnej szczęki zwalnia się
• atrofia i zapalenie dziąseł
• rozluźnienie zębów;
• rozwija się paradontoza.

Płytki przedsionek

wysokość przyczepu dziąsłowego, szczególnie u dzieci jest zmienna. W miarę rozwoju mieszków zębowych i wyrzynania się zębów (zarówno niemowlęcych, jak i stałych), przedsionek może zmieniać swoją wielkość.

Istnieją pewne normy dotyczące pogłębiania przedsionka u dzieci:

• 6-7 lat - 4-5 mm głębokości
• 8-9 lat - 6 mm do 8 mm;
• Do 15 roku życia do 14 mm.

Płytki przedsionek odnosi się do nieprawidłowego rozwoju błony śluzowej. Może to prowadzić najpierw do kataralnego zapalenia dziąseł obejmującego jeden lub więcej zębów, do miejscowego zapalenia przyzębia. Proces ten może być spowodowany złą higieną jamy ustnej oraz różnymi wadami ortodontycznymi.

Przyczynami spłycenia vestibuloplastyki mogą być:

• patologia wrodzona z czynnikiem dziedzicznym;
• Konsekwencje chirurgiczne;
• Mechaniczne uszkodzenia tkanek miękkich w jamie ustnej.

Leczenie jest kompleksowe, obejmuje procedury terapeutyczne, ortodontyczne i chirurgiczne. W niektórych przypadkach przedsionek jamy ustnej może być naprawiony ze względów profilaktycznych.

Vestibuloplastyka

Plastyka przedsionka jest często wykonywana w przypadku zmniejszenia rozmiarów jamy ustnej. Przy otwartej lub zamkniętej operacji obszar ten zostaje pogłębiony, co z kolei pomaga uniknąć problemów z linią dziąseł w przyszłości.

Wskazaniami do vestibuloplastyki są:

• brak punktu zaczepienia o dziąsło;
• napięcie, przemieszczenie lub przebarwienie marginesu dziąsłowego poprzez odciągnięcie wargi;
• głębokość przedsionka jest mniejszy niż mniej niż 1 mm;
• tkanka dziąsła jest silnie zaogniona;
• przygotowanie do leczenia ortodontycznego
• konieczność wykonania uzupełnienia protetycznego;
• atrofia tkanki dziąsłowej.

Operację wykonuje się różnymi metodami, które można podzielić na grupy: otwarte, zamknięte, płatowe i z użyciem płytki. Metoda otwarta polega na nacięciu błony śluzowej wargi sromowej większej i przemieszczeniu tkanek miękkich, co zwiększa głębokość przedsionka. W jej wyniku powstaje rana, która jest owrzodzona, a okres rekonwalescencji trwa około 14 dni.

W zabiegu zamkniętym błona śluzowa jest mało uszkodzona, czas rekonwalescencji jest krótki, ale jest duża wada, czyli możliwość nawrotu choroby. Statystycznie przedsionek po kilku latach praktycznie zmniejsza swoją głębokość o połowę.

Operacja klapowa wykonywana jest przy bardzo dużym napięciu dziąsła, co w późniejszym czasie może prowadzić do rozchwiania zębów i stanów zapalnych jamy ustnej. Przeprowadza się go za pomocą nacięć pionowych i poziomych. Płaty są mocowane za pomocą szwów. Zastosowanie płyty może również pogłębić przedsionek. Jest to konstrukcja przedsionkowa, którą nakłada się na miejsce nacięcia błony śluzowej i zabezpiecza szwami. Aby osiągnąć efekt, należy go nosić przez co najmniej dwa miesiące.

Inne metody leczenia:

• Vestibuloplastyka według Edlana-Meychera. Wystarczająco skuteczny w leczeniu małych przedsionków. Nacięcie błony śluzowej i okostnej oraz przeniesienie błony podśluzowej do przedniej i bocznej części przedsionka, w znieczuleniu miejscowym, okres rekonwalescencji Zabieg ten trwa do dwóch tygodni.
• Vestibuloplastyka według Schmidta. Operacja jest podobna do poprzedniej, ale okostna się nie złuszcza. Technika ta może być stosowana zarówno w przypadku szczęki jak i żuchwy.
• Vestibuloplastyka według Clarke`a. Prowadzone w przypadku nieprawidłowości linii górnej szczęki. Odklejenie błony śluzowej za pomocą nożyczek, maksymalna głębokość nacięcia wynosi 15 mm. Kolejnym krokiem jest repozycjonowanie usuniętego obszaru i zabezpieczenie go szwami.
• vestibuloplastyka Glickmana. Może być wykonywany na całej jamie ustnej lub na określonym obszarze. Cięcie, przesuwanie i zszywanie odbywa się w znieczuleniu.
• Vestibuloplastyka tunelowa. Najmniej traumatyczny zabieg dla żuchwy i szczęki. Czas rekonwalescencji po wycięciu, przesunięciu płata i jego umocowaniu nie przekracza dziesięciu dni.

Ale nie każdy poddaje się plastyce niezależnie od metody czy techniki. Istnieje szereg przeciwwskazań, a mianowicie:

• przewlekłe choroby błony śluzowej jamy ustnej;
• próchnica, która objęła prawie cały rząd zębów;
• procesy zapalne dotyczące tkanki mięśniowo-szkieletowej;
• anomalie w przedsionku układ nerwowy;
• słabe krzepnięcie krwi lub inne nieprawidłowości układu krążenia;
• nowotwory złośliwe;
• Radioterapia przeprowadzona wcześniej na obszar głowy lub szyi.

Etapy vestibuloplastyki i możliwe powikłania

Ponieważ przewody ślinianek otwierają się w przedsionku, ważna jest ocena wysokości, na której znajdują się dziąsła. Jeśli specjalista stwierdzi, że przedsionek jest nadal mały i wskazana jest vestibuloplastyka, konieczne jest dokładne przygotowanie się do operacji. Zmniejszą one ewentualne ryzyko wystąpienia powikłań w przyszłości.

Zasady przygotowania:

• całkowita sanacja jamy ustnej;
• unikać spożywania pokarmów stałych przez co najmniej 6 godzin przed zabiegiem;
• nie należy podejmować leki Z wyjątkiem tych przepisanych przez lekarza lub niezbędnych do utrzymania normalnego życia ludzkiego.

Eksperci zwracają też uwagę, że ważne jest podejście psychologiczne. Generalnie vestibuloplastyka jest bezbolesna, niezależnie od metody, ponieważ wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym i trwa około godziny.

Etapy zabiegu vestibuloplastyki:

1. Środki znieczulające podawane są po omówieniu i wykluczeniu przez lekarza z pacjentem ewentualnej nietolerancji na niektóre leki. To właśnie wybór znieczulenia decyduje o tym, jak pacjent będzie się czuł podczas i po operacji.
2. Sama operacja jedną z metod opisanych powyżej. Trwa nie dłużej niż godzinę.
3. Miejsce, w którym przeprowadzono operację, jest oblodzone przez 15 minut w celu zmniejszenia obrzęku i zminimalizowania odczuć bólowych po operacji.

Obrzęk i zaczerwienienie skóry po operacji mogą być normalne. Leki przeciwbólowe są wskazane do 24 godzin po vestibuloplastyce, ale zależy to od tego, jak czuje się pacjent.

Powikłania, które występują rzadko po operacji perforacji, mogą rozwinąć się z powodu nieprzestrzegania następujących kryteriów Zalecenia specjalistów i nieodpowiednia higiena jamy ustnej.

Możliwe działania niepożądane:

• Zwiększone krwawienie, szczególnie w okolicy szwów;
• Bliznowacenie tkanki;
• niska czułość;
• silny obrzęk dziąseł.

Jeśli stan ten utrzymuje się przez kilka dni po vestibuloplastyce, świadczy to o stanie zapalnym. Warto skonsultować się ze stomatologiem.

Wniosek

Badanie przedsionka w przypadku problemów z zębami. Określenie jego Można wykryć głębokość Przyczyny chorób, Wady zębowe, wady zgryzu lub wady wymowy. Niezależnie od postaci (płytka, średnia lub głęboka przedsionkowa) i charakteru patologii (wrodzona lub nabyta) jest ona uleczalna. Specjaliści przeprowadzają vestibuloplastykę według różnych metod dla remedium.