Mózgowe porażenie dziecięce: przyczyny, objawy, leczenie, zapobieganie

Mózgowe porażenie dziecięce może objawiać się na różne sposoby. W niektórych przypadkach jest to tylko upośledzenie umysłowe, ale zdarzają się też poważne zaburzenia ruchowe. Nadal nie ma zgody co do tego, czy zaburzenie jest dziedziczne, czy nie. Większość ekspertów doszła do wniosku, że to nie jest genetyczne, ale wpływ członków rodziny tak. W tym artykule omówiono przyczyny, objawy i leczenie porażenia mózgowego, a także inne pokrewne schorzenia.

Cechy zaburzeń

porażenie mózgowe oznacza mózgowe porażenie dziecięce. To bardzo częste schorzenie u wielu dzieci w dzisiejszych czasach. Tylko według oficjalnych statystyk, w Rosji cierpi na nią około 120 tysięcy osób.

W istocie mózgowe porażenie dziecięce jest chorobą związaną bezpośrednio z ośrodkowym układem nerwowym układ nerwowy. Wpływa na jeden lub więcej obszarów mózgu. Zaczynają się więc rozwijać nieprogresywne zaburzenia czynności mięśniowo-ruchowych, słuchu, wzroku, koordynacji, zaburzenia psychiczne i mowy.

Wynika to z problemów, które występują bezpośrednio w mózgu dziecka. Samo pojęcie "mózgowy" ma swoje korzenie w łacinie. Wywodzi się od słowa.. "mózgowy", i paraliż dosłownie tłumaczy się z greki jako.. "relaks".

Przyczyny

Główne przyczyny zespołu mózgowego porażenia dziecięcego są trudne do określenia. Co więcej, we współczesnej medycynie nie ma jednoznacznego zrozumienia problemu. Pewne jest to, że tą chorobą nie można się zarazić. Większość ekspertów zgadza się, że rozwija się:

• Uszkodzenie mózgu w wyniku urazu porodowego;
• Zakażenie;
• traumy doznane w pierwszym roku życia;
• ostrego niedotlenienia, czyli braku tlenu do mózgu dziecka po urodzeniu, co prowadzi do krwotoków i śmierci komórek mózgowych.

W związku z tym możemy stwierdzić, że to właśnie uszkodzenie komórek mózgowych jest głównym przyczyna choroby. A pacjentka może ją otrzymać zarówno w okresie prenatalnym, jak i poporodowym. To dlatego dzieci z porażeniem mózgowym rodzą się.

Czasami rozwój choroby prowokują nieprawidłowości endokrynologiczne, które matka przenosi w czasie ciąży. Duży wpływ ma również nieterminowe oderwanie łożyska i słabe promieniowanie środowiska. Statystycznie około połowa osób, u których zdiagnozowano to schorzenie, rodzi się przedwcześnie.

Lekarze identyfikują obecnie kluczowe czynniki, które mogą prowadzić do pojawienia się tego schorzenia:

• przedwczesne odklejenie się łożyska;
• Wcześniactwo, niska masa urodzeniowa;
• Ponadwymiarowy płód;
• klinicznie i anatomicznie wąska miednica;
• Nieprawidłowa prezentacja płodu;
• szybki poród;
• Niezgodność czynnika Rh matki i płodu lub ujemny czynnik Rh;
• Stymulacja prenatalna i stymulacja położnicza.

Obecność jeden lub Kilka z tych czynników może prowadzić do rozwoju choroby.

Czym różni się mózgowe porażenie dziecięce od porażenia mózgowego?

Takie pytanie zadaje wielu rodziców, którzy starają się zrozumieć specyfikę choroby, zrozumieć niuanse diagnozy. Warto zauważyć, że w zasadzie nie ma różnicy między mózgowym porażeniem dziecięcym a porażeniem mózgowym. Większość ekspertów używa tych dwóch terminów medycznych na równi.

Jednak w niektórych przypadkach nadal istnieje różnica między mózgowym porażeniem dziecięcym a porażeniem mózgowym. Zwykle diagnozuje się ją przed ukończeniem pierwszego roku życia, kiedy nie jest jeszcze pewne, czy choroba pozostanie z pacjentem na dłużej. Kiedy ten wiek mija, a dziecko nie odzyskało zdrowia i nie przerosło problemów, lekarze stawiają już oficjalną diagnozę. Można by powiedzieć, precyzując słowo "zespół", Niektórzy lekarze przesadzają, jeśli nie są pewni, czy noworodek ma porażenie mózgowe. Oto różnica między mózgowym porażeniem dziecięcym a porażeniem mózgowym.

Symptomy

Objawy występują w różnym czasie. Z reguły, gdy tylko dziecko się urodzi. W innych sytuacjach pojawiają się one stopniowo. Ważne jest więc wczesne ich rozpoznanie, aby można było rozpocząć wczesne leczenie.

Głównym objawem mózgowego porażenia dziecięcego są zaburzenia ruchowe. Dzieci z tym schorzeniem rozwijają się w późniejszym okresie życia, kiedy potrafią utrzymać głowę w górze, raczkować, siedzieć, przewracać się i chodzić. Przez dłuższy czas zachowują odruchy typowe dla niemowląt. Ich mięśnie mogą być zbyt napięte lub zbyt rozluźnione, np. Oba warunki prowadzą do sytuacji, w którym kończyny przybierają nienaturalną pozycję. Drgawki u jednej trzeciej pacjentów z porażeniem mózgowym. Często to Pojawia się objaw Nie w niemowlęctwie, ale znacznie później.

Za klasyczne objawy schorzenia uważa się również zaburzenia mowy, wzroku i słuchu, zaburzenia percepcji, padaczkę, dezorientację przestrzenną, opóźnienie emocjonalne i umysłowe. W późniejszym okresie pojawiają się zaburzenia czynnościowe jelit i żołądka, trudności w nauce, trudności z układem moczowym.

Wczesne rozpoznanie mózgowego porażenia dziecięcego u niemowląt nie jest łatwe. Ważne jest, aby uważnie obserwować zachowanie dziecka. Warto się zaniepokoić i skonsultować z neurologiem w następujących sytuacjach:

1. W 1. miesiącu życia dziecko nie mruga oczami w odpowiedzi na głośny dźwięk.
2. W czwartym miesiącu życia dziecko nie sięga po zabawkę lub nie reaguje odwróceniem głowy na głośny głos lub dźwięk.
3. W wieku 7 miesięcy noworodek nie potrafi samodzielnie siedzieć.
4. W 1. roku życia dziecko nie potrafi wypowiedzieć słowa, robi wszystko jedną ręką lub nie chodzi.

Zez, drgawki, zbyt wolne lub nagłe ruchy również powinny być powodem do niepokoju.

Postacie choroby

Zaburzenie to ma różne manifestacje. Różnią się one w zależności od tego, która część mózgu jest dotknięta. W niektórych przypadkach objawy porażenia mózgowego mogą być minimalne, w innych są bardzo poważne. Do podstawowych postaci mózgowego porażenia dziecięcego zalicza się diplegię spastyczną, hemiparetyczną, hiperkinetyczną, atoniczno-statyczną oraz obustronną hemiplegię.

Spastyczne porażenie mózgowe jest najczęstszym. Występuje w około czterdziestu procentach przypadków. W tej sytuacji część mózgu, która kontroluje ruchy kończyn, jest dotknięta. Powoduje to częściowy lub całkowity paraliż nóg i rąk. Zaburzenie to znane jest również pod tą nazwą, jak choroba Littles.

Sytuację pogarsza dysfunkcja mięśni po obu stronach. Mięśnie nóg są bardziej dotknięte niż mięśnie twarzy czy ramion. Charakterystyczne dla choroby są deformacje stawów i kręgosłupa oraz wczesne przykurcze.

W większości przypadków diagnoza stawiana jest u wcześniaków, które urodziły się przedwcześnie. Na przykład z powodu krwotoki wewnątrzkomorowe lub inne przyczyny. Zmiany dotyczą głównie śródmózgowia i tylnej części mózgu. W tej postaci choroby można zaobserwować spastyczność mięśni w nogach oraz tetraplegię.

Najczęstszymi objawami są opóźnienie rozwoju umysłowego i mowy, dyzartria, elementy zespołu pseudobulbarowego w mózgowym porażeniu dziecięcym. Często występują patologie nerwów czaszkowych, które prowadzą do zaniku nerwu wzrokowego, zeza, trudności z mową w postaci opóźnionej mowy lub trudności ze słuchem, pewne obniżenie inteligencji, które może być spowodowane środowisko, np. poprzez segregację lub znieważanie.

Rokowanie co do funkcji motorycznych jest mniej korzystne niż w przypadku hemiparezy. W tej postaci dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym mają korzystniejsze rokowania w zakresie przystosowania społecznego. Stopień adaptacji w tym przypadku może osiągnąć normalny poziom ze stabilną funkcją ręki i prawidłowym rozwojem umysłowym.

Jednostronny spastyczny niedowład połowiczy u pacjentów z niedowładem połowiczym. W tym przypadku ręce są znacznie bardziej dotknięte niż nogi. Przyczyną u wcześniaków jest zawał osierdzia, zwykle jednostronny, a także zawał niedokrwienny, wrodzona anomalia mózgu, krwotok śródmózgowy, który występuje tylko w jednej z półkul. W większości sytuacji objawy te są charakterystyczne dla wcześniaków.

Dzieci ze zdiagnozowaną hemiplegią uczą się umiejętności odpowiednich do wieku później niż ich rówieśnicy. Tak więc to nie defekty motoryczne decydują o poziomie przystosowania społecznego, ale możliwości intelektualne dziecka. W obrazie klinicznym dochodzi do rozwoju spastycznego niedowładu połowicznego, upośledzenia mowy i umysłowego. Ta postać może powodować napady padaczkowe.

Podwójna hemiplegia jest uważana za najcięższą formę. Uszkodzone są duże półkule mózgowe. Rozwija się więc sztywność mięśni. Dzieci z taką diagnozą nie są w stanie stać, trzymać głowy, siedzieć czy normalnie się poruszać. W postaci hemiparetycznej uszkodzona jest tylko jedna półkula mózgu ze strukturami podkorowymi i korowymi. Powoduje niedowład połowiczy kończyn z Z jednej strony ciała pacjenta.

A potem.. forma hiperkinetyczna Objawia się uszkodzeniem struktur podkorowych, co skutkuje mimowolnymi ruchami kończyn. Nazywa się je hiperkinezjami. Ta forma zaburzeń stawowych jest regularnie spotykana w połączeniu z diplegią spastyczną.

Wreszcie postać atoniczno-statyczna uważana jest za bardzo częstą i jest spowodowana uszkodzeniem móżdżku. Zaburzona jest równowaga, koordynacja i atonia mięśni.

Rodzaje leczenia

Leczenie mózgowego porażenia dziecięcego związane jest z rehabilitacją. To proces trwający całe życie w pełni niemożliwe jest poradzenie sobie z chorobą. Rehabilitacja opiera się na dwóch kluczowych zasadach, którymi są ciągłość i podejście holistyczne. Ponadto mózgowe porażenie dziecięce wymaga korekty nie tylko sprawności ruchowej, ale także komunikacji, mowy i zdolności intelektualnych.

Fakt, że nie ma całkowitego wyleczenia porażenia mózgowego nie oznacza, że schorzenie to jest wyrokiem. Większość osób z porażeniem mózgowym jest w stanie prowadzić normalne, dorosłe życie bez pomocy. Wszystko zależy od tego, jakie środki zminimalizują szkody w ich Zdrowie zostały podjęte w młodym wieku.

Mózg człowieka rozwija się tak szybko jak to możliwe w dzieciństwie. Mózg dorosłego człowieka ma większe możliwości kompensacyjne niż mózg osoby dorosłej. Dlatego najskuteczniejsze jest leczenie, które rozpoczyna się jak najwcześniej w życiu.

W większości przypadków ma ona na celu leczenie konkretnych objawów. Dlatego wiele osób nie nazywa tego leczeniem, ale rehabilitacją, która ma na celu przywrócenie funkcji naruszonych przez rozwój choroby. Jedną z najskuteczniejszych metod unikania skutków niemowlęcego porażenia mózgowego jest masaż. Napięcie mięśniowe może być przywrócone do normy z jego pomocą. Ćwiczenia terapeutyczne są również szeroko stosowane w procesie rehabilitacji. To ćwiczenie pomaga poprawić koordynację ruchową. Jednak wymierne efekty może przynieść tylko regularne ćwiczenie przez całe życie. Dobre efekty mogą dać również ćwiczenia na specjalnych symulatorach.

Fizjoterapia może być zalecana u pacjentów bez drgawek. To jest elektroforeza lub miostymulacja. Wielu ekspertów zaleca również elektrorefleksoterapię, która pomaga przywrócić aktywność neuronów korowych. Zmniejszają one napięcie mięśniowe, poprawiają mowę, koordynację i dykcję. Można również przyjmować określone leki po konsultacji z lekarzem leki, które poprawiają aktywność mózgu.

Badania laboratoryjne

Według najnowszych badań laboratoryjnych rosyjskich naukowców, u dzieci ze spastyczną postacią porażenia mózgowego występują wszelkiego rodzaju zaburzenia metaboliczne objawiające się niedotlenieniem tkanek, czyli głodem tlenowym komórek, zwiększoną intensywnością wolnorodnikowego utleniania cząsteczek tłuszczu, czyli lipidów, a także kompensacyjnym napięciem układu antyoksydacyjnego.

Badania te sugerują rozwój chorób tła u pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym, które mogą znacznie pogorszyć ich stan ogólny. Może to być krzywica spowodowana niewystarczającą mineralizacją kości; anemia spowodowana niskim poziomem czerwonych krwinek i hemoglobiny; hipotrofia charakteryzująca się niedoborem białkowo-energetycznym. W niektórych przypadkach występują przewlekłe choroby przewodu pokarmowego, narządów laryngologicznych i nerek.

Specjalistom udało się również ustalić bezpośrednią korelację pomiędzy nieprawidłowościami biochemicznymi a ciężkością objawów mózgowego porażenia dziecięcego. Wszystko to świadczy o znaczeniu indywidualnej diagnostyki, kontroli zaburzeń równowagi biochemicznej w organizmie, która może wyrównać odchylenia od normy biologicznej poprzez korektę stylu życia, specjalne diety.

Efektem może być znacznie lepsza rehabilitacja pacjentów ze znacznymi opóźnieniami rozwojowymi.

Prewencja

Aby zapobiec mózgowemu porażeniu dziecięcemu, niezbędna jest stała pomoc i współpraca z logopedami i psychologami. Masaże, konsultacje z chirurgami ortopedami, regularne zajęcia ruchowe ćwiczenia terapeutyczne. Może to znacznie złagodzić skutki choroby.

Wielu specjalistów uważa, że delfinoterapia, a także stosowanie ruchomych lub stałych opatrunków gipsowych, specjalnych butów i rękawic ma pozytywny wpływ. Ważne jest, aby dziecko było bezstresowe i miało regularny kontakt z jak największą liczbą osób.

Choroby pokrewne

Poważnym zagrożeniem jest to, że porażenie mózgowe często występuje razem z innymi schorzeniami, które często są poważne i niebezpieczne. Na przykład w mózgowym porażeniu dziecięcym u młodych pacjentów obserwuje się wyraźny zespół asteniczno-neurotyczny z niedostatecznym zaopatrzeniem tkanki mózgowej w tlen. Z reguły stan ten jest prowokowany przez ciężki przebieg porodu.

Zespół ten, zwany również astenią mózgową, zaliczany jest do czynnościowych zaburzeń psychicznych, mieszczących się w grupie nerwic. Ten stan to borderline, a nie poważna choroba psychiczna. Przy skutecznym i terminowym leczeniu jest nadzieja na korzystne rokowanie.

Brak tlenu w połączeniu z mózgowym porażeniem dziecięcym jest tylko jedną z przyczyn zespołu asteniczno-neurotycznego. Może być również spowodowana predyspozycjami dziedzicznymi, zaburzeniami metabolicznymi tkanki mózgowej, choroba zapalna mózgowy, urazy czaszkowo-mózgowe, przewlekłe choroby nerek i wątroby oraz wiele innych czynników. W tym przypadku wymagane jest kompleksowe leczenie. Wiąże się z przyjmowaniem określonych leków, rozmową z psychoterapeutą, reżimem.

Może towarzyszyć mózgowemu porażeniu dziecięcemu z zespołem Westa. Jest to ciężki stan, który zagraża życiu pacjenta. Występuje w pierwszym roku życia niemowlęcia, najczęściej u chłopców. 20% umiera przed pierwszymi urodzinami z powodu wrodzonej anomalii mózgu. Spośród tych, którzy przeżyją, 75% ma zaburzony rozwój psychomotoryczny. Najczęstszą przyczyną tego stanu jest uraz niedotlenienia podczas skomplikowanego porodu, któremu towarzyszy asfiksja u noworodka.

Zespół Vesta u noworodków charakteryzuje się nieprawidłowym rozwojem psychoruchowym i napadami padaczkowymi kończącymi się utratą przytomności. Dzieci z tym schorzeniem wolno reagują na wydarzenia wokół nich. Mają trudności z poruszaniem się, nawiązywaniem kontaktu z innymi. Padaczka w zespole Westa jest często towarzyszącym objawem dziecięcego porażenia mózgowego. Dlatego ważne jest, aby przed rozpoczęciem leczenia zdecydować, co stało się z mózgiem Przyczyną tego stanu może być reakcja alergiczna w mózgu Innym niebezpiecznym towarzyszem mózgowego porażenia dziecięcego jest zespół drgawkowy. Może to być reakcja alergiczna na szczepienie, następstwo infekcji, nieprawidłowy rozwój mózgu płodu w pierwszej połowie ciąży spowodowany różnymi toksynami, alkoholem, środkami uspokajającymi.

Podczas leczenia stosuje się leki przeciwpadaczkowe, które w połowie przypadków prowadzą do całkowitego wyeliminowania napadów. Neurochirurdzy dziecięcy operują również w celu usunięcia zrostów i wrodzonych tętniaków naczyniowych. Dobre wyniki można osiągnąć lecząc padaczkę komórkami macierzystymi. W tym przypadku uszkodzony obszar mózgu jest odbudowywany przy użyciu podstawowych komórek macierzystych. Jest to stosunkowo nowa, droga, ale skuteczna metoda.

Kolejnym niebezpiecznym towarzyszem mózgowego porażenia dziecięcego jest zespół drgawkowy. W przypadku jego wystąpienia należy niezwłocznie zwrócić się o pomoc lekarską. Pod tym pojęciem medycy rozumieją zespół różnych objawów, które objawiają się w postaci klonicznych i tonicznych skurczów mięśni, które mają charakter mimowolny. Często choroba ta prowadzi do chwilowej utraty przytomności. Zaburzenia napadowe powodują również napady częściowe i uogólnione. Dla w celu ustalenia przyczyn W przypadku podejrzenia bólu głowy należy skorzystać z pomocy specjalisty. Może być leczony różnymi terapiami, w tym lekami przeciwdrgawkowymi.

Zaburzenia konwulsyjne są spowodowane porażeniem mózgowym i szeregiem innych chorób. Jest to padaczka, spazmofilia, toksoplazmoza, zapalenie opon mózgowych. Tę groźną chorobę wywołuje również systematyczne przegrzewanie, zaburzenia metaboliczne, wirusy i zatrucia. Jeśli leczenie nie zostanie rozpoczęte w odpowiednim czasie, wpłynie negatywnie na cały układ nerwowy pacjenta. Najczęstsze przyczyny zespół napadowy - urazy czaszkowo-mózgowe. Jest też konsekwencją tężca i wścieklizny.

W zaawansowanym stadium choroba prowadzi do obrzęku mózgu, może uszkodzić układ naczyniowy i mięsień sercowy oraz spowodować niewydolność oddechową. W przypadku wystąpienia objawów drgawek, samoleczenie nie jest rozwiązaniem, ale należy udzielić dziecku pierwszej pomocy. Należy go położyć na płaskiej powierzchni i delikatnie obrócić głowę, aby nie ugryźć się w język lub nie zranić podczas ataku. Nie należy na siłę próbować powstrzymywać konwulsyjnych ruchów ciała i mięśni. Napad trwa zwykle nie dłużej niż półtorej minuty. Najważniejsze jest to, aby natychmiast wezwać karetkę pogotowia.

Zespół Downa

Innym częstym i niebezpiecznym schorzeniem, z którym niektórzy mogą pomylić mózgowe porażenie dziecięce jest zespół Downa. W rzeczywistości są to dwie zasadniczo różne choroby. Zespół Downa to zaburzenie genetyczne, które sprawia, że dziecko jest niepełnosprawne. W rzeczywistości jest to nieprawidłowość chromosomalna, której towarzyszą charakterystyczne zmiany w wyglądzie i rozwoju psychicznym. Oto różnica między porażeniem mózgowym a zespołem Downa.

Istotą tego zaburzenia jest liczba chromosomów u danej osoby. Normalny wskaźnik to 46, z czego 23 od matki i 23 od ojca. Natomiast w zespole Downa dodatkowy chromosom jest przekazywany od rodzica. Powoduje nieprawidłowości w rozwoju i wzroście dziecka.

Różnica między porażeniem mózgowym a zespołem Downa polega na tym, że pierwsze schorzenie jest spowodowane niedotlenieniem lub urazem porodowym. W drugim jest to predyspozycja genetyczna, której nie można zmienić. Taka jest różnica między porażeniem mózgowym a zespołem Downa.

Stan ten występuje równie często u chłopców i dziewcząt. Istnieje wyraźniejsza korelacja z wiekiem matki. Im starsza kobieta, tym większe prawdopodobieństwo predyspozycji genetycznych. Dzieje się tak dlatego, że jajo z czasem gromadzi więcej błędów genetycznych. Do 35 roku życia istnieje stosunkowo niskie ryzyko urodzenia dziecka z zespołem Downa. Różnica z porażeniem mózgowym w prawdopodobieństwie wystąpienia jest taka, że porażenie mózgowe występuje niezależnie od wieku rodziców. Wiek ojca, gdy wiek odgrywa mniejszą rolę.

Często klasyfikowany obok porażenia mózgowego i zespołu Downa, autyzm. W rzeczywistości autyzm jest zaburzeniem, które wynika z zaburzonego rozwoju mózgu. Charakteryzuje się trudnościami w komunikacji i interakcjach społecznych, powtarzalnością czynności i ograniczonymi zainteresowaniami. Pojawienie się tych problemów wynika z genetycznych nieprawidłowości w połączeniach w mózgu.