Zespół reperfuzji: przyczyny, objawy, leczenie i zapobieganie

Definicja zespół reperfuzyjny odnosi się do stanu, który występuje po wznowieniu normalnego krążenia krwi w obszarze dotkniętym niedokrwieniem. Personel medyczny często spotyka się w praktyce z różnego rodzaju stanami niedokrwienia. Zmniejszony przepływ krwi może być spowodowany różnymi przyczynami.

Może mieć charakter krótkotrwały lub długotrwały, dotyczyć małego obszaru lub dużej powierzchni ciała. Od tego czynnika zależy, w jakim stopniu odzyskiwanie należności zakończy się sukcesem.

W zasadzie zespół reperfuzyjny można traktować jako własną odpowiedź organizmu na niedokrwienie dowolnego pochodzenia. W kręgach medycznych stan ten nazywany jest również "włączeniem". Jednak pojęcie reperfuzyjnego zespołu sercowego powinno być znane również samym pacjentom. To jest właśnie cel tego artykułu.

Mechanizm reperfuzji

W przypadku zawałów serca dochodzi do braku zaopatrzenia tkankowego mięśnia sercowego z powodu upośledzonej wydolności naczyniowej.

Podobne zjawisko występuje w przypadku udaru mózgu. Zazwyczaj takie zaburzenia są spowodowane zwężeniem lub tworzeniem się skrzeplin. Gdy tętnica może zostać poszerzona, odnowiony dopływ krwi nie zawsze jest w stanie utrzymać normalny przebieg procesów metabolicznych. Wręcz przeciwnie, stan pacjenta może się drastycznie pogorszyć, z powodu rozwoju zespołu reperfuzyjnego. Jedynym sposobem na wyjście z tak krytycznego stanu jest jak najszybsze rozpoczęcie intensywnego leczenia.

Podobną klinikę można zobaczyć po usunięciu Jeśli pacjent przeszedł operację, dopływ krwi do tętnicy może być zmniejszony. W porównaniu z długotrwałym niedokrwieniem, krótkotrwałe (poniżej 3 godzin) lub częściowe zmniejszenie przepływu krwi nie ma poważnych konsekwencji. Krążenie zazwyczaj szybko wraca do normy, a wraz z nim procesy metaboliczne.

Przedłużające się niedokrwienie jest niebezpieczne, ponieważ w czasie zaburzenia gromadzą się produkty nieprawidłowego metabolizmu, a po wznowieniu normalnego przepływu krwi są one transportowane do sąsiednich obszarów, powodując tam destrukcję tkanek.

Klinika reperfuzji

Symptomatologia zespołu nie zawsze jest taka sama, ponieważ kluczową rolę odgrywa obszar dotknięty niedokrwieniem. Należy wziąć pod uwagę charakterystykę obrazu klinicznego w zależności od tego czynnika.

Niedokrwienie mięśnia sercowego

Nasilenie obrazu klinicznego zespołu reperfuzyjnego w zawale serca zależy w dużej mierze od czasu trwania niedokrwienia. Osoby oceniające kierują się następującymi kryteriami. Jeśli okres ten trwa do 20 minut, to zespół reperfuzyjny może w ogóle nie wystąpić.

Jednak w warunkach 40-minutowych, kiedy normalny przepływ krwi jest zaburzony, nierzadko obserwuje się uszkodzenie mięśnia sercowego jako konsekwencję wznowienia przepływu krwi. Czyli zespół niedokrwienia mięśnia sercowego i urazu reperfuzyjnego jest stanem niebezpiecznym.

Zawały

Stany zawałowe charakteryzują się tym, że pewne objawy występują często w fazie reperfuzji krążenia. Wymieńmy je:

• arytmia;
• Nasilają się objawy CH (niewydolności serca);
• BP spada;
• Istnieje ryzyko powstania tętniaka;
• Ryzyko powstania tętniaka.

Uraz mózgu

Podobne zjawiska obserwuje się często po urazowym uszkodzeniu mózgu (CBI). na tle względnej stabilizacji hemodynamiki, w przypadku wczesnego rozpoczęcia terapii stan pacjenta może się nagle pogorszyć. Pacjenci wykazują również narastające objawy depresji świadomości.

Reanimatorzy, wraz z neurochirurgami, od dawna szukali sposobów, by zapobiec temu wtórnemu uszkodzeniu mózgu, ale jak dotąd ich aspiracje nie zostały spełnione.

Udar mózgu

W udarze niedokrwiennym mózgu występują następujące objawy

• Odruchy są upośledzone;
• następuje utrata przytomności lub nawet całkowita utrata przytomności;
• Pogarsza się mowa;
• Pojawiają się zaburzenia ruchowe;
• wzrost objawy obrzęku mózgu;
• mogą wystąpić drgawki.

Jeśli niedokrwienie jest nasilone przez krwotok, okres rekonwalescencji nawet przy intensywnej terapii może trwać miesiące, a często lata.

Zespół Lerisha

To rzadki stan, gdzie Część aorty w dolnej części brzucha traci swoją przepustowość i prezentuje się z widocznym "zespołem inkluzji".

Pomimo wznowienia krążenia obwodowego, o czym świadczą ogrzane kończyny, chorzy skarżą się na silny ból w okolicy lędźwiowej. Obrazu dopełnia nieprawidłowy rytm serca. U tych pacjentów objawy uszkodzenia płuc często narastają szybko.

Przywrócenie przepływu krwi do kończyn

Zespołowi reperfuzyjnemu w tym przypadku również zwykle towarzyszą silne objawy. Efekty te są szczególnie dotkliwe w jeden dzień po rozpoczęciu leczenia.

Jeśli podsumujemy powyższe informacje, możemy stwierdzić, że okresowi wznowienia krążenia krwi w obszarze z ciężkim uszkodzeniem tkanek towarzyszy zwykle zarówno miejscowe, jak i ogólne upośledzenie. Na przykład podczas reperfuzji mózgu dochodzi do zwiększonego obrzęku tkanek, a po operacji na kończynie dolnej do zwiększenia intensywności bólu i zaburzeń troficznych.

Spośród ogólnoustrojowych objawów zespołu inkluzyjnego szczególną uwagę należy zwrócić na rozwój niewydolności wielonarządowej - jest to najcięższa reakcja organizmu. W większości przypadków klinicznych dochodzi do nasilenia objawów ARDS, encefalopatii i zespołu zaburzeń oddychania.

Innymi słowy, zespół reperfuzyjny występuje wszędzie tam, gdzie doszło do epizodu niedokrwienia. Im większa jest rozległość zmiany i im dłuższy okres zaburzenia przepływu krwi, tym bardziej wyraziste będą objawy kliniczne.

Przyczyny reperfuzji

W sytuacji krytycznej, gdy nie jest zachowany prawidłowy przepływ krwi, tkanka cierpi na niedobór tlenu i rozwija się hipoksja.

Tak zwany "paradoks tlenowy" leży u podstaw patogenezy zespołu włączenia. Jego istota polega na tym, że gdy po przejściowym niedotlenieniu zostaje przywrócone normalne krążenie krwi, przejawy spowodowane brakiem tlenu nie ulegają złagodzeniu, lecz przeciwnie - ujawniają się z jak największym nasileniem. To właśnie czyni to zjawisko tak osobliwym. To znaczy, że w momencie nagłej aktywacji procesów utleniania uruchamiane są mechanizmy powstawania dużej liczby wolnych rodników.

W wyniku tych procesów naruszona zostaje integralność błon komórkowych, co ostatecznie prowadzi do masowego zniszczenia struktury uszkodzonych tkanek.

Przyczynami zmniejszenia przepuszczalności łożyska naczyniowego są najczęściej tworzenie się skrzeplin, pojawienie się na ścianach blaszek miażdżycowych, skurcz tętnic. Wszystko to prowadzi do zaburzeń krążenia w wielkich naczyniach i naczyniach naczynia mózgowe, Towarzyszą temu objawy typowe dla niedokrwienia.

Przepływ krwi może być przywrócony w tych przypadkach z powodu następujących czynników

• spontaniczna relaksacja ścian naczyń;
• Podawanie leków przeciwskurczowych lub przeciwbólowych;
• rozpuszczenie skrzepliny przez produkty enzymatyczne;
• usunięcie skrzepu krwi za pomocą operacji;
• Poprzez założenie stentu (specjalnego cewnika);
• Ominięcie światła naczynia (stworzenie drogi ominięcia dla przepływu krwi);
• spontaniczne przywrócenie krążenia krwi po chirurgicznym usunięciu skrzepu lub poprzez przekierowanie przepływu krwi alternatywną drogą.

W konsekwencji wznowienia przepływu krwi - w tkance mózgowej i mięśniu sercowym wyodrębniają się strefy aktywności fizjologicznej i procesów metabolicznych. I jedna część takich stref lokalnych nadal nie otrzymuje wymaganych objętości krwi z powodu zaburzenia drożności małych naczyń, a w innych obszarach następuje przyspieszone niszczenie tkanek.

Innymi słowy, po wznowieniu krążenia komórki tkanek nie są po prostu w stanie, z powodu poprzedzającego je niedokrwienia, przyswoić poprzednich ilości tlenu, płynów, substancji odżywczych. W wyniku tego nie uwalnia się żaden zasób energii. W efekcie zwiększa się obrzęk tkanek i rozwija się stan zapalny.

Metody leczenia

Terapia objawów zespołu reperfuzyjnego prowadzona jest kompleksowo. Lekarz zawsze bierze pod uwagę czynniki podstawowe, które przyczyniają się do powstania patologii, tj:

• aktywne tworzenie wolnych rodników;
• niedobór magnezu;
• Nadmierna ilość soli wapnia;
• Rozwój arytmii (przyczynia się do zespołu reperfuzji w zawale serca);
• zaburzona synteza energii.

W pakiecie terapeutycznym uwzględniono następujące działania terapeutyczne uwzględniające powyższe czynniki.

Korekta dysfunkcji elektrolitowej

Aby zneutralizować szkodliwe działanie jonów wapnia stosuje się antagonistów: Norvax, Diacordin, Isoptin.

Cynaryzyna jest przepisywana na udary mózgu. Leki te łagodzą skurcze i zmniejszają ryzyko agregacji płytek krwi.

Terapia antyoksydacyjna

Ma na celu ochronę struktur komórkowych tkanek. Kwercetyna jest wysoce skuteczna. Zmniejsza aktywność płytek krwi, koryguje asymetrię przepływu krwi.

Leki takie jak "Cudesan", "Mexidol" osiągają pozytywny wynik.

Stymulacja procesów metabolicznych

Realizowana jest poprzez stosowanie leków:

• na zawał serca - Trimetazidine;
• na udar mózgu - Zeraxone.

Leki te normalizują przyjmowanie elektrolitów. Sprzyjają powstawaniu zdrowych komórek i stymulują procesy gojenia w tkankach uszkodzonych w wyniku niedokrwienia Łączenie energii.

Ponadto leki przyspieszają procesy naprawcze w tkankach uszkodzonych w wyniku niedokrwienia.

Terapia antyarytmiczna

Ogranicza stosowanie leków takich jak Lidocaine, Cordarone. Leki te zmniejszają ryzyko wystąpienia migotania komór w przypadku częstych napadów częstoskurczu lub pojawienia się serii ekstrasystolii.

Jeśli terapia okaże się nieskuteczna, można zastosować defibrylację. Curantil, siarczan magnezu itp. są stosowane w celu normalizacji procesów metabolicznych w mięśniu sercowym.

Toniki ogólne

Zazwyczaj włączane również do leczenia zespołu reperfuzyjnego. Są to są konieczne dla Odbudowa zasobów obronnych organizmu i uzupełnienie brakujących minerałów pochodzących z tkanek. Ogólnie stosowane Witaminy z grupy "Witaminy z grupy B, kwas nikotynowy (witamina PP), askorbiny.

Oczywiście, terapia naprawcza powinna być prowadzona tylko w szpitalu. Cały kompleks działań leczniczych jest zawsze nadzorowany przez lekarza.

Zapobieganie zespołowi reperfuzyjnemu

Jak to się mówi, choroba jest prostsza "udusi się w swoim niemowlęctwie", niż leczyć po tym. Warto więc pomyśleć o działaniach profilaktycznych. Aby wykluczyć rozwój zespołu reperfuzyjnego lub wygładzić jego negatywne przejawy, we współczesnej praktyce medycy stosują środki, które:

• Tworzenie AFC (reaktywnych form tlenu) może być całkowicie wyeliminowane:
• zapewniają, że tlen dociera bezpośrednio do struktur komórkowych;
• pomagają przywrócić prawidłowy przebieg metabolizmu na drodze tlenowej;
• zapobiec ponownemu uszkodzeniu tkanek.

Skuteczne środki ostrożności mogą być stosowane w praktyce, aby zapobiec niszczące skutki wtórne uszkodzenie tkanek po ciężkim zdarzeniu traumatycznym. W przypadku ataków serca, pewne środki mogą zapobiec arytmii, która często prowadzi do śmiertelnych skutków, jeśli nie jest odpowiednio leczona.

Oczywiście nie możemy zapominać, że wiele zależy od pacjenta. Przecież początki wszystkich krytycznych, zagrażających życiu schorzeń mają swoje źródło w codziennym życiu. Należą do nich zła dieta i nawyki, niedobór snu i nieaktywny tryb życia. To właśnie te czynniki odpowiadają za większość udarów i zawałów serca.