Nieosiągalność i niewykonalność zamierzonego. Niemożliwość i utopijność tego, co wymarzone. Kto tego nie zna?? Fantastyczne i efemeryczne, chimeryczne i upiorne. Każdy z nas doświadczył kiedyś czegoś takiego. Wszystkie te definicje są iluzją świata, tylko w innych słowach.

Artysta. Albo mistrzem iluzji
Encyklopedia Sztuki interpretuje iluzoryczność jako właściwość obrazów tworzonych przez artystów wizualnych, które mają być odbierane przez zmysły jako prawdziwe.
Pojawienie się w ten sposób w nienaturalnej przestrzeni może:
- Stałość;
- materialność;
- trójwymiarowość;
- Trójwymiarowość;
- Stereoskopowe;
- zwiewność.
Iluzoryczność świata to coś z buddyzmu
O badanym terminie mówi się w buddyzmie mahajany. Praktykowany jest przez bodhisattwów dla dobra wszystkich istot.
Ci współczujący mędrcy uczą: jak iluzja i sen są wszystkie istoty i wszystkie ich myśli. Ani ci, którzy zmierzają ku oświeceniu, ani oświeceni nie mogą przed nim uciec.
Iluzja to sama nirwana, wyzwolenie od cierpienia. A mądrość ponad nią jest istotą tego samego.

Buddyści uczą, że iluzja istnienia świata nazywana jest mayą. Świat jest zdominowany przez żądzę posiadania przedmiotów i przywiązanie. Dlatego jest wypełniony negatywnymi emocjami. I tylko zdyscyplinowany umysł może znaleźć drogę do wyzwolenia z samsary.
Ten ostatni jest łańcuchem odrodzeń podyktowanych karmą i jest jak złudny sen.

Słynnym przykładem z jednej ze szkół mahajany jest krąg ognia powstały w wyniku szybkiego obrotu pochodni.
Tak bardzo jak to jest prawdziwe? Tak samo jak nasz świat, którego nieodłączna jakość jest iluzoryczna.
To tak samo jak myślenie, że rogi zająca są prawdziwe, albo branie za prawdziwego syna kobiety, który jeszcze się nie urodził.
Takie, podkreśla się, i oświecenie z wyzwoleniem. Podkreśla się iluzoryczny charakter tych osiągnięć. Jest to bardzo ciekawe i intrygujące.
A wszelkie mówienie o iluzoryczności świata też jest tylko fikcją, mirażem.