Państwo radzieckie: data powstania, wydarzenia historyczne, chronologia i struktura polityczna

Państwo sowieckie było de facto Prekursor nowoczesnego państwa rosyjskiego Federacja. Istniał on od 1922 roku do 1991 roku. W tym okresie państwo zajmowało duży obszar wschodniej Europy oraz części wschodniej, środkowej i północnej Azji. Warto wspomnieć, że kraj ten przeszedł przez wiele wstrząsów, zwiększając swój majątek narodowy o ponad 50 razy. Nastąpił 40-krotny wzrost liczby studentów szkół wyższych. Na początku pieriestrojki dochód narodowy wynosił 66% dochodu Stanów Zjednoczonych. Jednak od 1985 do 1991 roku w kraju ogłoszono pierestrojkę. Co się stało polityczne i gospodarcze zmiany zdestabilizowały społeczeństwo, podkopały gospodarkę. Był to jeden z kluczowych czynników, który przyczynił się do rozpadu państwa.

Tło

Jest to mniej więcej takie samo terytorium jak Imperium Rosyjskie przed powstaniem państwa radzieckiego. Była to monarchia rządzona przez Mikołaja II na początku XX wieku.

kraj był bardzo konserwatywny, społeczeństwo domagało się zmian, ale władze wahały się, czy. Rewolucja 1905 roku była wczesnym dzwonkiem ostrzegawczym. Jej głównymi przyczynami było łamanie praw robotników, brak ziemi dla chłopów, brak konstytucji i parlamentu. Monarchia do 1907 roku poradziła sobie z niepokojami w kraju. Car musiał pójść na ustępstwa. Powstała Duma Państwowa, w imperium rozpoczęły się reformy, ograniczono autokrację.

I wojna światowa, która rozpoczęła się w 1914 roku, pogorszyła i tak już niestabilny stan rzeczy. Miała ona ważne.. konsekwencje dla.. w Europie, ponieważ cztery imperia przestały istnieć. Oprócz Imperium Rosyjskiego istniały jeszcze Cesarstwo Austro-Węgierskie, Osmańskie i Niemieckie.

Rewolucje 1917 roku

W 1917 roku, niezadowolony z niskiej skuteczności reform i przedłużającego się udziału w wojnie, naród wyszedł do rewolucji lutowej. Uważa się, że jest to bezpośredni początek państwa radzieckiego. Monarchia została obalona, Mikołaj II został aresztowany. Później zostanie rozstrzelany wraz z rodziną latem 1918 r.

Po obaleniu cesarza w kraju powstał Rząd Tymczasowy. Nie udało się jednak zaprowadzić porządku w. Doprowadziło to do uaktywnienia się różnych ruchów politycznych, a wszystko to zakończyło się kolejną rewolucją październikową. Władza przeszła w ręce bolszewików. Zgodnie z ich filozofią to klasy niższe miały rządzić krajem, a funkcje wykonawcze były kontrolowane przez komisarzy ludowych. Pierwszymi krokami rządu bolszewickiego były dekrety o wycofaniu się z wojny i reformie rolnej, które wywłaszczyły właścicieli ziemskich.

Wojna domowa

Zamach stanu doprowadził do poważnego podziału w społeczeństwie. W 1918 roku wybuchła wojna domowa.

Jej głównymi uczestnikami byli.. "Biali" - Zwolennicy starego systemu, którzy próbowali przywrócić stary system rządów. Dążyli do obalenia bolszewików.

Ich przeciwwagą były m.in "Reds". Ich celem było ustanowienie komunizmu, całkowite zniesienie monarchii. Ten ostatni wyszedł z konfrontacji zwycięsko.

Powstanie U.S.S.R

Państwo radzieckie powstało oficjalnie 29 grudnia 1922 roku, kiedy to podpisano traktat. Już 30 grudnia odbył się pierwszy Kongres Wszechzwiązkowy, który go ratyfikował. Państwo radzieckie przywiązywało dużą wagę do prawa. W 1924 roku uchwalono pierwszą konstytucję.

Po utworzeniu państwa radzieckiego władza została skoncentrowana w rękach partii komunistycznej. Najwyższymi organami kierowniczymi były Komitet Centralny i Biuro Polityczne. To właśnie ten ostatni wydawał dekrety, które obowiązywały wszystkich. Prawnie wszyscy jej członkowie byli równi, ale w rzeczywistości to przywódca bolszewików Włodzimierz Lenin podejmował najważniejsze decyzje.

Wkrótce po powstaniu Związku Radzieckiego Lenin ciężko zachorował. Rozpoczęła się walka o władzę jako taki nie mógł już w pełni kierować krajem. Członkami Biura Politycznego byli wówczas Trocki, Stalin, Tomski, Rykow, Kamieniew i Zinowiew. To oni, od 1922 do 1925 roku, w zasadzie zarządzali państwem radzieckim.

Walka o wpływy

Walka o władzę doprowadziła do rozłamu. Stalin, Kamieniew i Zinowiew sprzeciwili się Trockiemu. Do końca 1923 r. aktywnie krytykował trójcę, domagając się równości wśród jednopartyjnych. W efekcie został uznany za wroga ludu. Został wysłany na zesłanie, a następnie wygnany z ZSRR. W 1940 roku został zamordowany w Meksyku przez agenta NKWD.

W 1924 roku umiera Lenin. Na XIII Kongresie Krupska chce upublicznić "List do Kongresu", napisany przez jej męża na krótko przed jego śmiercią. Postanowiono jednak, że zostanie ona odczytana tylko na osobności. Lenin charakteryzuje w nim każdego ze swoich towarzyszy broni. W szczególności zauważył, że Stalin skoncentrował zbyt wiele władzy, której nie będzie mógł się pozbyć. Kandydaturę Trockiego nazwał najkorzystniejszą do kierowania państwem Rosji Radzieckiej.

Po pozbyciu się Trockiego, Stalin oskarżył Zinowiewa i Kamieniewa o wypaczenie idei Lenina i zrobił wszystko, by ogłosić ich wrogami ludu. Sam krytykował kapitalizm i głosił idee socjalizmu. Rośnie liczba społecznych głosów poparcia dla planów rozwoju.

W 1927 roku opozycja Trockiego, Zinowiewa i Kamieniewa została ostatecznie zlikwidowana. Do 1929 roku Stalin skupił całą władzę w swoich rękach.

Industrializacja i kolektywizacja

W latach dwudziestych XX wieku w historii państwa radzieckiego rozpoczęła się era industrializacji. Wymagało to znacznych funduszy, które postanowiono zdobyć poprzez eksport pszenicy i innych towarów. Z tego powodu rolnicy zbiorowi zostali postawieni przed wyniszczającymi planami zbiorów, które musieli oddać państwu. Doprowadziło to do zubożenia chłopów i klęski głodu w latach 1932-1933. Władze przeszły wtedy na łagodniejszy reżim, który był kontynuacją NEP-u.

W tym czasie kraj ten przeżywał znaczny wzrost gospodarczy. PKB w latach 1928-1940 wzrósł o 6%. Związek Radziecki wkrótce stał się liderem w produkcji przemysłowej. budowano kolejno zakłady chemiczne, metalurgiczne i energetyczne. W tym samym czasie poziom życia była niezwykle niska, zwłaszcza wśród chłopów.

Od lat 30. XX wieku polityka wewnętrzna państwa radzieckiego opierała się na kolektywizacji. Polegała ona na konsolidacji gospodarstw chłopskich w scentralizowane kołchozy. Doprowadziło to do zmniejszenia produkcji zwierzęcej i rolnej. W regionach dochodziło nawet do zbrojnych powstań, które były brutalnie tłumione.

Żywność została poważnie ograniczona. Były one wydawane na kartkach żywnościowych. Częściowe zniesienie kartek żywnościowych nastąpiło dopiero w 1935 r.

Koniec lat 30-tych - krwawy okres w państwie radzieckim, w którym dochodzi do masowych represji. Bolszewicy rozpoczęli niszczenie przeciwników politycznych zaraz po wojnie domowej. Ofiarami represji byli właściciele ziemscy, mienszewicy i rewolucjoniści społeczni. Represje osiągnęły swój szczyt w latach 1937-1938.

Historycy uważają, że eksterminowano wówczas setki tysięcy obywateli radzieckich, a miliony wysłano do obozów. Większość została oskarżona o działalność kontrrewolucyjną i zdradę ojczyzny.

Polityka zagraniczna

ZSRR drastycznie zmienił swoją politykę zagraniczną po dojściu Hitlera do władzy w Niemczech. O ile wcześniej istniały bliskie relacje z tym krajem, o tyle Związek Radziecki połączył siły z Francją i Anglią, by stawić czoła faszyzmowi. Stalin nie dokonał jednak otwartej konfrontacji z rządem niemieckim.

Przed II wojną światową przywódca państwa radzieckiego wzywał wszystkie kraje do budowania wzajemnych relacji. W sierpniu 1939 roku podpisano z Niemcami pakt o nieagresji, znany jako pakt Ribbentrop-Mołotow.

Po wybuchu II wojny światowej Związek Radziecki rozpoczął okupację terenów Białorusi i zachodniej Ukrainy, które należały do Polski. ZSRR zaanektował również Łotwę, Estonię i Litwę oraz rozmieścił swoje bazy wojskowe. Po zawarciu umowy Niemcy przymknęły oko. Naziści byli inicjatorami II wojny światowej, która rozpoczęła się od ich inwazji na Polskę.

Związek Radziecki wypowiedział wojnę Finlandii. W ciągu czterech miesięcy ZSRR poniósł znaczne straty techniczne i militarne.

Niektórzy historycy spekulowali, że to po porażce Stalina w Finlandii Hitler postanowił zaatakować Związek Radziecki.

Wojna z faszyzmem

22 czerwca 1941 roku Niemcy naruszyły pakt o nieagresji, najeżdżając Związek Radziecki bez wypowiedzenia wojny. W krótkim czasie zajęli duże obszary w zachodniej części Związku Radzieckiego i do tego czasu ustanowili faszystowski reżim praktycznie w całej Europie.

Armia Czerwona, dowodzona przez marszałka Żukowa, rozpoczęła kontrofensywę pod Moskwą. Bitwa pod Kurskiem i bitwa pod Stalingradem okazały się punktem zwrotnym - Niemcy przegrali wojnę. Po tym dla wielu wynik wojny stał się jasny.

8 maja 1945 roku Niemcy skapitulowały. Hitler popełnił samobójstwo około tydzień wcześniej.

Ta wojna kosztowała życie 55 do 70 milionów ludzi. człowiek.

Po zwycięstwie Związku Radzieckiego w wielu krajach Europy Wschodniej ustanowiono reżim partii komunistycznej. Na świecie zaczynała pojawiać się dwubiegunowość, gdyż główny przeciwnik ZSRR - Stany Zjednoczone - zdobywał coraz większe wpływy. Rozpoczęła się zimna wojna, w postaci wyścigu przemysłowego, militarnego i kosmicznego.

Obalenie kultu osobowości i stagnacja

Śmierć Stalina w 1953 roku była tragedią dla wielu obywateli radzieckich żyjących w warunkach kultu osobowości. Chruszczow został nowym władcą. Na XX Zjeździe KPZR upublicznił dokumenty, które potwierdzały zbrodnie Stalina na jego narodzie, w szczególności represje. Rozpoczął się proces obalania kultu osobowości.

Rządy Chruszczowa kojarzone są w historii Związku Radzieckiego z "Odmrozić". Wiele uwagi poświęcono kwestii rolnictwa, głoszono politykę pokojowych stosunków z mocarstwami kapitalistycznymi. W 1961 roku państwo radzieckie stało się pierwszym krajem na świecie, który wysłał człowieka w kosmos. Jurij Gagarin wykonał ten lot.

Sytuacja pogorszyła się już w 1962 roku. sytuacja już się pogorszyła. Kubański kryzys rakietowy nadwyrężył stosunki między Związkiem Radzieckim a Stanami Zjednoczonymi. Świat stał na krawędzi wojny nuklearnej. Chruszczow i Kennedy mieli mieć otwarte spotkanie, ale sprawa została załatwiona dyplomatycznie.

W 1964 r. Chruszczow został odsunięty od władzy, a jego miejsce zajął Leonid Breżniew. Jego rządy rozpoczęły się od reform gospodarczych, które okazały się nieskuteczne. Okres stabilizacji, który szybko przerodził się w erę stagnacji.

Po śmierci Breżniewa w 1982 roku nowym sekretarzem generalnym został Jurij Andropow. Zmarł po niespełna roku pełnienia funkcji głowy państwa. Konstantin Czernenko kierował Związkiem Radzieckim przez około rok przed śmiercią. Tak zwana epoka "Starszyzna Kremla" Okres radziecki zakończył się w 1985 roku, kiedy sekretarzem generalnym Akademii Nauk został Michaił Gorbaczow.

Pierestrojka

W 1985 r. Gorbaczow ogłosił kurs pierestrojki.

Obywatele radzieccy mieli wiele swobód. Podczas gdy wcześniej system polityczny był totalitarny, teraz zmierzał w kierunku demokracji.

Upadek ZSRR

Wiele reform Gorbaczowa miało negatywne konsekwencje. Od 1989 r. w całym kraju wybuchły konflikty narodowościowe. Kryzys gospodarczy doprowadził do powrotu systemu kartkowego.

8 grudnia 1991 roku podpisano Porozumienie Białowieskie, oficjalnie kończące historię ZSRR.