Nauka i technika: filozoficzne problemy techniki, podstawowe aspekty, cechy

Wraz z wszechobecnym rozwojem techniki i nauki wiedza filozoficzna jest coraz bardziej marginalizowana. Nie należy jednak zapominać, że filozofia jest "matka wszystkich nauk" wszystkich nauk. Pozwala to prześledzić historię dyscypliny, jej przedmiotu, miejsca i trendów. Zagadnienia filozoficzne w inżynierii i technice zostaną dokładniej przeanalizowane w niniejszym artykule.

Co to jest nauka?

Badanie wątku filozoficznego należy rozpocząć od ekspozycji pojęcia nauki. Zwyczajowo nazywa się tak specjalną sferę działalności ludzkiej, za której cel uważa się kształtowanie i teoretyczne składanie w system wiedzy obiektywnej wszelkiego rodzaju aktywności.

Filozofia nauki i techniki we współczesnym społeczeństwie ustaliła, że wiedza naukowa sama w sobie jest zjawiskiem wieloaspektowym. Występuje w wielu postaciach. Jest to uniwersalny duchowy produkt rozwoju społecznego, swoista forma świadomości społecznej, ujawniająca duchowy potencjał produkcji materialnej. Nauka jest narzędziem dominacji człowieka nad przyrodą. Dzieje się tak, ponieważ samemu człowiekowi udało się skumulować i uogólnić doświadczenia swoich przodków. Stała się ona również dla wielu osób podstawą ich światopoglądu.

Cechy nauki

Nauka ma szereg cech indywidualnych i nieodłącznych. Stosuje specjalnie ukształtowane narzędzia intelektualne - takie jak terminologia, obrazy obrazowe, systemy znaków i inne. Samo pojęcie nauki jako wiedzy zostało odziedziczone tradycyjnie z okresu historycznego, kiedy nie była ona jeszcze eksperymentalna, ale. W tym czasie nauka była postrzegana raczej jako spekulatywna, a jej zadaniem było idealne kształtowanie istniejącego świata. Współcześnie za cel wiedzy naukowej uważa się przekształcenie środowiska.

Krótko mówiąc, filozoficzne problemy nauki i techniki wzmacniają tezę, że wiedza naukowa jest kompletnym systemem społeczna działalność badawcza której celem jest produkcja nowej wiedzy o świecie, przyrodzie, człowieku i jego myśleniu.

Klasyfikacja nauk

Klasyfikacja naukowa to procedura ujawniania wzajemnych relacji nauk na podstawie kilku zasad. System zawiera wyraz tych zasad w postaci szczególnego stosunku, który jest określony przez

• Przedmiot nauki i obiektywne relacje między poszczególnymi jej stronami;
• cele, dla których wiedza jest tworzona i którym służy;
• Metody i warunki badania przedmiotów ścisłych.

Wyróżnia się również główne zasady klasyfikacji. Do pierwszej grupy zalicza się zasadę obiektywną, gdzie relacje nauki wyprowadza się z łańcucha samych obiektów badawczych, oraz zasadę subiektywną, gdzie do podstawy klasyfikacji naukowej włącza się cechy podmiotu, czyli naukowca.

Istnieje również metodologiczny punkt widzenia, zgodnie z którym klasyfikacja nauk dzieli się na zewnętrzną, z układem dyscyplin w ściśle określonym porządku, oraz wewnętrzną, gdzie wszystkie nauki wywodzą się i otrzymują swój rozwój jedna po drugiej.

Z logicznego punktu widzenia klasyfikacja powinna być oparta na różnych aspektach ogólnego związku między naukami. Istnieją dwie zasady: malejąca ogólność i rosnąca konkretność. W pierwszym przypadku następuje przejście od ogółu do szczegółu, a w drugim przejście od abstraktu do konkretu.

Prawidłowości w rozwoju wiedzy naukowej

Należy zwrócić uwagę na najważniejsze prawidłowości w rozwoju nauki. Pierwsza kwestia dotyczy tego, że rozwój wiedzy naukowej jest uwarunkowany potrzebami praktyki społeczno-historycznej. Jest to główny motor, czyli źródło, rozwoju nauki.

W systemie filozoficznych problemów techniki i nauk technicznych zapisany jest drugi wzór. Jest to związane z faktem, że w swoim rozwoju wiedza naukowa zawiera względną niezależność. Nauka może postawić sobie wiele konkretnych zadań, ale ich rozwiązanie może być zrealizowane dopiero po osiągnięciu pewnych poziomów rozwoju procesu poznawczego. Następuje kolejne przejście od zjawisk do istoty, od mniej głębokich procesów do głębszych.

Osobliwości rozwoju nauki

Trzeci punkt związany jest ze stopniowym rozwojem nauki, z naprzemiennymi okresami względnie spokojnego rozwoju i gwałtownego załamania teoretycznych podstaw nauki, jej systemu pojęć i koncepcji. Czwarty wzorzec związany jest z tym, że istnieje pewna ciągłość w ewolucji metod, zasad i technik, koncepcji i systemów.

Zachodzi jeden celowy proces z wieloma złożonymi elementami wewnętrznymi. Istnieje wiele innych prawidłowości w systemie filozoficzne problemy techniki. Nauka i technika są same w sobie uważane za bardzo złożone zjawiska. W związku z tym istnieje wiele prawidłowości.

Aksjologiczne i moralne problemy współczesnej wiedzy naukowej

Należy krótko przeanalizować podstawowe zagadnienia wartości i moralności w nauce i technice. Filozoficzna problematyka techniki jest ściśle związana z fenomenem etyki. Jest to dział w Science Studies, który obejmuje badanie norm moralnych rządzących relacjami między naukowcami. Zajmuje się również problemami społecznymi i etycznymi, jakie stwarza rosnąca interakcja między społeczeństwem a wiedzą naukową.

Filozoficzne problemy nauki i techniki są dość wyraźnie określone w pracach naukowych i podręcznikach. Oprócz etyki, koncepcja moralności uniwersalnej i humanizmu. Wszystkie takie zjawiska są charakterystyczne dla każdej dyscypliny naukowej jako szczególnej instytucji społecznej. Same normy dostarczają naukowcom nowych, oryginalnych i zweryfikowanych wyników działalności naukowej.

Ważne miejsce w systemie problemów społecznych i etycznych związanych z nauką i techniką, czyli filozoficznych problemów techniki, zajmuje dylemat społecznej odpowiedzialności każdego przedstawiciela nauki. Jego szczególne znaczenie wynika z przekształcenia wiedzy naukowej w bezpośrednią siłę produkcyjną.

Technologia z filozoficznego punktu widzenia

Technika to system sztucznie stworzonych organów aktywności społecznej, które rozwijają się poprzez obiektywizację w materiale naturalnym każdej funkcji roboczej, wiedzy, doświadczenia, poznania i zastosowania sił z prawami natury. Współczesna inżynieria dzieli się na następujące gałęzie funkcjonalne

• technika produkcji;
• technologia wojskowa;
• Transport i komunikacja;
• technologia edukacyjna;
• kultura i życie codzienne;
• sprzęt medyczny;
• technologia sterowania.

Oczywiście gałęzie funkcjonalne nie ograniczają się do powyższej listy. Prawidłowości rozwoju technicznego nie dają się sprowadzić do zwykłych praw o charakterze społeczno-ekonomicznym. Punktem wyjścia w socjologicznym badaniu techniki jest analiza jej relacji do człowieka w procesie pracy.

Wewnętrzna logika rozwoju techniki związana jest z człowiekiem i przyrodą. Decydującym czynnikiem jest logiczny i historyczny związek między techniką a funkcjonującymi organami ludzkimi. Zastąpienie naturalnych narzędzi produkcji przez sztuczne oraz zastąpienie siły ludzkiej przez siły naturalne stanowią podstawowe prawo samorozwoju techniki.

Prawidłowości w rozwoju technologii

Historię techniki można podzielić na trzy etapy. Tutaj należy podkreślić narzędzia, np. narzędzia do pracy ręcznej, tj. Charakteryzują się one sposobem interakcji technologii i ludzi w procesie technologicznym, w którym Przedstawiciel społeczeństwa jest materialną podstawą procesu technologicznego, natomiast narzędzia jedynie wzmacniają i wydłużają organy robocze. Sama praca ma charakter manualny.

Drugi stopień jest połączony z maszyną. Krótko mówiąc, filozofia nauki i techniki sprowadza się do tego, że element techniczny jest podstawą proces technologiczny. Człowiek stara się ją uzupełnić własnymi organami pracy. Odpowiednio, sama praca staje się zmechanizowana.

Szczególnym przypadkiem jest proces automatyzacji, którego przesłanki można wywodzić z kultury antycznej. Filozofia nauki i techniki zakłada, że automatyka charakteryzuje się swobodną interakcją między techniką a człowiekiem. przestając być bezpośrednim elementem łańcucha technologicznego, jednostka uzyskuje warunki do wykorzystania swoich zdolności w pracy twórczej. Sama inżynieria nie jest ograniczona w swoim doskonaleniu do fizjologicznych granic ciała.

Specyfikacje techniczne i techniki

Problemy filozoficzne nauki i techniki obejmują również pojęcie wiedzy technicznej. Należy ją traktować jako odrębną gałąź wiedzy oddzieloną od nauk przyrodniczych, ponieważ jej przedmiot - technologia - jest w ciągłym ruchu. Określa stałe ukierunkowanie wiedzy technologicznej na przyszłość.

Upowszechnienie nauk technicznych znacznie skomplikowało całą dziedzinę wiedzy naukowej. Filozoficzne problemy nauki i techniki obejmują również pojęcie wiedzy technicznej Początkowo zajmowali się oni praktycznymi zastosowaniami nauk przyrodniczych. Tego rodzaju zadania produkcyjne określiły użytkowy charakter nauk technicznych. Z kolei teoria techniczna pełniła rolę łącznika między naturalną teorią naukową a praktyką inżynierską.

Niemniej jednak należy pamiętać, że obliczenia strukturalno-technologiczne często wyprzedzają poziom rozwoju nauk przyrodniczych po prostu dlatego, że zadania techniki w ramach praktyki materialno-technicznej nieco wyprzedzają poziom rozwoju nauk przyrodniczych. Dlatego teoria techniczna w systemie filozoficznych problemów nauki i techniki (PSD) może i powinna dalej wyznaczać kierunek dociekań naukowych. W dalszej kolejności należy wskazać na główne cechy wiedzy technicznej.

Specyficzny charakter wiedzy technicznej

Pierwsze echa specyfiki wiedzy technicznej można odnaleźć w filozofii nauki i techniki kultury antycznej. Analiza specyfiki omawianego zjawiska pomoże to uwypuklić. Oto co należy podkreślić:

• Treść wiedzy technicznej wymaga procedur pomiarowych, podczas gdy w naukach przyrodniczych są one jedynie środkiem do zdobycia wiedzy.
• Teorie fizyczne, które stanowią empiryczną podstawę dla teorii technicznych. Struktura wprowadza pojęcia teoretyczne, takie jak np "Język poziomu teoretycznego".

Samo pojęcie zadania technicznego jest więc dość wieloaspektowe. Przykłady tego zjawiska można prześledzić we wszystkich okresach filozofii. Filozofia nauki i techniki w średniowieczu, renesansie i innych epokach. Przykłady niektórych dzieł Leonarda da Vinci mogą być równie dobrze oznaczone jako zadania techniczne.

Teoria techniczna i jej zawartość

Treść teorii jest uwarunkowana następującymi punktami

• Wybór celu, czyli przeznaczenie projektu;
• Eksploracja możliwości, jakie dają nauki przyrodnicze dla osiągnięcia jakiegoś celu;
• Badanie materiałów, które mogą być zastosowane w konstrukcji;
• Analiza opracowań, które są związane z zastosowaniem nowego obiektu technicznego.

W zależności od charakteru realizowanych zadań tworzy się szereg obiektów technicznych. Wszystkie z nich powinny być szczegółowo scharakteryzowane.

Klasy teorii technicznych

W zależności od charakteru realizowanych zadań i złożoności obiektów technicznych można wyróżnić trzy klasy teorii technicznych. Pierwszym z nich jest metateoria. Jest to integracyjna forma wiedzy, formułująca prawa i zasady odnoszące się do potencjalnej rzeczywistości. Drugim elementem jest teoria. Dotyczy to systemu wiedzy, w ramach którego rozwiązuje się pewną klasę problemów i który jest uwarunkowany ich przeznaczeniem.

Na koniec podteoria. Jest to specyficzny system wiedzy, który tworzy sposoby realizacji teoretycznie rozwiązanego, technicznego problemu. Obejmuje to w szczególności rozwój technologiczny.