Znamię płomienne (plamy winne): przyczyny i leczenie

Znamię płomienne u noworodków może być widoczne już w pierwszych dniach życia. Plamy te mogą się różnić kształtem, odcieniem, a nawet fakturą. Najczęściej ich pochodzenie wynika z czynników genetycznych. Warto zaznaczyć, że znamię płomienne na twarzy i głowie dziecka wymaga szczególnej uwagi. Tylko specjalista może dokładnie zdiagnozować problem i zalecić najodpowiedniejsze dla niego leczenie, biorąc pod uwagę charakter skazy.

Znamię - co to jest?

Te narośla u niemowląt są również określane jako kamień nazębny i malformacje kapilarne. Jest to patologia wrodzona, która charakteryzuje się występowaniem na skórze płaskich plamek naczyniowych o niewyraźnych granicach. Występuje jednakowo często zarówno u chłopców, jak i u dziewcząt. Natura tej anomalii jest wciąż słabo poznana, ale lekarze trafnie stwierdzają tylko jedno - choroba nie ma nic wspólnego z przyjmowaniem leków w czasie ciąży.

Znamiona naczyniowe mogą mieć zupełnie inny kształt i mogą być zlokalizowane prawie wszędzie. Zazwyczaj takie plamy rosną wraz z dzieckiem. Jeśli chodzi o odcień znamienia, to ze względu na bliskość naczyń włosowatych do powierzchni skóry waha się on od różowego do ciemnofioletowego. To ze względu na wizualne cechy malformacji popularnie nazywanych plamami wina. Mogą mieć wielkość nawet 20 centymetrów.

Cechy

Bardzo często znamię jest początkowo mylone ze zwykłym znamieniem. Ale jeśli ta ostatnia zwykle znika samoistnie w pierwszym roku życia, to wada rozwojowa, w przeciwieństwie do niej, stopniowo staje się jeszcze grubsza i większa. Dodatkowo, częściej plamy po winie pojawiają się na szyi i twarzy, co oczywiście przynosi duży dyskomfort, a nawet kompleksy.

Czasami znamię jest mylone z naczyniakiem z powodu wizualnego podobieństwa. Ale w przeciwieństwie do narośli z wysokim ryzykiem raka, malformacje nie stanowią zagrożenia dla zdrowie i życie dziecka.

Etiologia

W licznych badaniach zidentyfikowano kilka czynników, które mogą prowadzić do powstania znamienia płowego. Stwierdza się, że jest ona spowodowana niedoborem lub całkowitym brakiem kontaktu nerwów ze ścianami naczyń włosowatych. Dlatego układ nerwowy nie jest w stanie kontrolować zmian parametrów naczyń, co powoduje ich przepełnienie krwią. Stopniowo ulega stagnacji i przybiera głęboki purpurowy odcień, który staje się bardzo widoczny na skórze.

Jeszcze kilka lat temu większość lekarzy przyjmowała postawę wyczekującą w leczeniu tego schorzenia. Sądzono, że z czasem zmiana będzie stopniowo zanikać. Jednak w większości przypadków rzekoma regresja nie następuje w rzeczywistości, a wada rozwojowa zaczyna się powiększać, powodując u dziecka nie tyle dyskomfort fizyczny, co psychiczny.

Dziś znamiona można łatwo leczyć. Ważne jest, aby jak najszybciej rozpocząć leczenie.

Grupa ryzyka

Według naukowców, osoby najbardziej narażone na powstanie ognistego znamienia to..:

• Dzieci o białej skórze;
• Wcześniaki;
• dziewczyny.

Ponadto niektórzy lekarze są zdania, że zbyt duże ciśnienie i niedotlenienie podczas wędrówki dziecka przez kanał rodny powoduje pojawienie się plamek.

Obraz kliniczny

Oczywiście głównym objawem wskazującym na patologię jest dziecko z niebieskawymi lub czerwonymi plamami o nieregularnych brzegach. Mają tendencję do bladnięcia przy nacisku. Rodzice powinni pamiętać, że znamię nigdy nie jest swędzące ani nie ma stanu zapalnego. Nie krwawi również, ale nie ustępuje bez specjalnej terapii. W miarę jak dziecko będzie rosło, czarne plamy również będą się powiększać. Z czasem mogą stać się sine i pokryte naczyniakami - małymi guzkami.

W przypadku stwierdzenia znamienia płomiennego na ciele dziecka należy skonsultować się ze specjalistą, w tym z genetykiem. Jeśli wada rozwojowa obejmuje kończyny, wskazane jest zgłoszenie się do chirurga. Warto zgłosić się do neurologa dziecięcego, aby zapobiec zespołowi Cobba.

Wady rozwojowe towarzyszące

Często obecność znamienia związana jest z nieprawidłowościami genetycznymi, które wymagają poważnego leczenia.

• Choroba Rubinsteina-Tabie. Jest to zespół charakteryzujący się hiperteloryzmem, karłowatością, niską inteligencją. W tej wadzie dziecko ma nieprawidłowe proporcje ciała, asymetrię w sparowanych narządach wewnętrznych.
• Choroba Sturge`a-Crabbe`a-Webera. W tej sytuacji znamię płone jest rodzajem łagodnych guzów. Choroba może powodować wszelkiego rodzaju problemy z poruszaniem się i niedowłady. Objawia się również regularnymi napadami, jaskrą, podwyższoną ciśnienia wewnątrzgałkowego. Nieleczenie tego stanu może doprowadzić do całkowitej ślepoty.
• Choroba Clippla-Webera-Trenona. W tym zespole znamię jest zwykle zlokalizowane na rękach lub nogach. Żylaki zwykle towarzyszą plamom. Często diagnozuje się również nieprawidłowe zmiany w łożysku naczyniowym, w którym krew żylna przedostaje się do tętnic, powodując niedotlenienie i intoksykację. Toksyny mogą prowadzić do rozwoju gigantyzmu w kończynach.
• choroba Cobba. Podejrzenie zmiany opiera się na znamieniu w kształcie fusów w okolicy kręgosłupa. Patologia ta polega na uszkodzeniu naczyń krwionośnych w rdzeniu kręgowym. Schorzenie to powoduje porażenie spastyczne, w którym Ruchomość w nogach jest upośledzona. W cięższych przypadkach dochodzi do całkowitej utraty czucia poniżej pleców.

Diagnoza

Lekarz może stwierdzić tę nieprawidłowość na podstawie prostego badania. Choć odróżnienie znamienia płomiennego od naczyniaka i znamienia jest czasem bardzo trudne. Jeśli wada rozwojowa związana jest ze zmianami na powiekach lub jeśli noworodek ma regularne napady drgawek, konieczne są dodatkowe badania, np. rezonans magnetyczny głowy. Chorobę Sturge-Webera można wykryć za pomocą tego testu. Jest to zmiana charakteryzująca się wyglądem naczyniaka.

Wycinek znamienia może być konieczny do analizy histologicznej. W niektórych przypadkach do ustalenia dokładnej diagnozy wymagana jest dodatkowa konsultacja z genetykiem, neurologiem i okulistą.

Postępowanie w przypadku znamienia krwawniczego

W miarę rozwoju dziecka znamię może stać się znacznie grubsze, bardziej szorstkie, ciemniejsze i większe. Również znamiona na dłoniach, stopach, twarzy lub innych odsłoniętych obszarach skóry są bardzo niepokojące dla dziecka. Dlatego naprawdę trzeba to leczyć. Istnieje kilka skutecznych metod leczenia znamion.

• Zastosowanie lasera. Jest to dość sprawny i bezpieczny zabieg, który nie wymaga znieczulenia. Ponadto, terapia ta nie ma ograniczeń wiekowych. Po sesji leczenia laserem mały pacjent może natychmiast udać się do domu. Metoda ta polega na przenikaniu wiązki przez skórę i oddziaływaniu na rozszerzone naczynia krwionośne. Krwinki stopniowo sklejają się i znamię wkrótce znika.
• Interwencja chirurgiczna. Chirurgia powinna być stosowana tylko w przypadkach, gdy laseroterapia okazała się nieskuteczna. Jednak operacja jest niezwykle rzadka ze względu na złożoność znamienia okres rehabilitacji.
• Krioterapia. Podczas tego zabiegu znamię jest po prostu zamrażane ciekłym azotem. To właśnie ona prowadzi do zniszczenia uszkodzonych komórek i ich późniejszej regeneracji. To prawda, zabieg ten można powierzyć tylko doświadczonemu specjaliście, który nie uszkodzi niechcący podstawowej warstwy skóry.

Medycyna alternatywna sugeruje również na wiele różnych sposobów w leczeniu znamienia krwawniczego. Jednak mogą one tylko zmniejszyć jasność plam, ale aby wyeliminować je całkowicie receptury ludowe po prostu nie może.

Terapię należy rozpocząć w pierwszych miesiącach życia. Bo im starsze, tym trudniej jest leczyć znamię.

Jakie są zagrożenia

W rzeczywistości, wrodzone ślady kamienia nazębnego powodują więcej problemów, gdy rosną... Znamiona płomienne na twarzy, szyi i innych obszarach skóry mogą z czasem zmienić kolor, znacznie się rozrosnąć, a nawet wpłynąć na widzenie. Stopniowo płaska konsystencja malformacji zmienia się w uniesioną narośl z wieloma nieprzyjemnymi i nieestetycznymi guzkami. Można je bardzo łatwo uszkodzić, bardzo krwawią i długo się goją. Ważny jest również dyskomfort psychiczny, zwłaszcza w młodym wieku, kiedy dzieci są bardzo wrażliwe i każdą obrazę biorą sobie do serca.

Warto zauważyć, że plamy po winie zazwyczaj nie prowadzą do niebezpiecznych powikłań. Ale i tak trzeba je usunąć. Tylko w ten sposób można zapobiec rozwojowi nie tylko kompleksów, ale także problemów dermatologicznych w postaci łuszczycy i łojotoku.