Obraz "maha nude" autorstwa francisco goya

Obraz "Maha Nude" wyróżnia się w galerii portretów słynnego artysty. Przede wszystkim dlatego, że jest to jeden z pierwszych na świecie obrazów przedstawiających prawdziwą nagą osobę, a nie boginię czy bohaterkę mitów. Drugim powodem zainteresowania obrazem jest relacja między modelem a artystą. Spróbujmy zrozumieć, dlaczego to dzieło, namalowane ponad dwa wieki temu, ma dziś taki urok.

"Maha naga" i "Maha ubrana". Niuanse

Maha Naked to jeden z dwóch obrazów artysty. Drugi z nich jest wskazany w tytule aktualnej pozycji. To jest `Maha clothed`. Nie jest to wcale powtórzenie Miłości na ziemi i niebie Tycjana, nie jest to dyptyk! Niewielu ma wątpliwości, że drugi obraz artysta wykonał, aby ukryć pierwszy, aby bronić obrazu prawdziwej, gorącej, ludzkiej zmysłowości, nieskrępowanej społecznymi i religijnymi konwencjami i dogmatami w epoce mroku hiszpańskiej inkwizycji. Drugi obraz jest wyraźną kopią pierwszego. Jest też dobrze wykonana technicznie (wielki Goya potrafił jednym pociągnięciem pędzla namalować rękę człowieka), ale przechodzi się obok niej obojętnie.

A obraz "Maha Naked" krzyczy: "Spójrz, jak dobra jest Moja kobieta!". A ludzie naprawdę patrzą.

Dlatego kobieta na zdjęciu to `maho`, a nie dziewczynka, np. Zarówno artysta, jak i jego otoczenie z pewnością widzieli w nim macho, czyli takiego, który gardzi konwencją, ma silną wolę, jest nieustraszony i zaciekle opiera się opresji rzeczywistości.

Subkultura "machismo" w Madrycie w czasach F.Goya

Maho było modnym słowem w XVIII i XIX-wiecznej Hiszpanii. Pojawiając się jako protest przeciwko rosnącym wpływom francuskim na życie i kulturę Hiszpanii, trend ten zawładnął niemal wszystkimi segmentami hiszpańskiego społeczeństwa. Główną jej część stanowili ubodzy prowincjusze, którzy mieli dość pieniędzy, by ubierać się w narodowe stroje hiszpańskie, oraz miejskie pospólstwo (służba, kucharze, rzemieślnicy). Ci ludzie mieli w nosie prawa i zasady obowiązujące w społeczeństwie. W wolnych chwilach zbierali się na ulicach miasta, hałasując i bawiąc się: tańcząc z kastanietami i tamburynem, celowo jaskrawymi i emocjonalnymi kłótniami, czasem używając noży, które były obowiązkowe dla mężczyźni i kobiety, którzy nosili je za podwiązki.

Goya malował nagość Maha i był wyraźnie Maho. Mężczyźni byli tak nazywani, (porównaj z dzisiejszym znaczeniem słowa "macho"). A kobiety "maha".

Macha był uosobieniem prawdziwego Hiszpana: połączenie niepokornego temperamentu, romantyzmu, artyzmu i narodowego akcentu w ubiorze (mantylka była obowiązkowa)!) i libertynizm. Najprościej mówiąc, Carmen z opery o tym samym tytule.

Życie wszystkich macho było tak niezwykłe i barwne, zwłaszcza dla kochających efekt Hiszpanów w czasach inkwizycji, która zakazywała wszystkiego na świecie, że nawet bardzo bogaci starali się upodobnić do macho, choćby przez ubiór.

Księżna Alba uważała się za "mecha".

Francisco Goya i księżna Alba

Rozsławiona przez wieki geniuszem wielkiego Goi, księżna Alby (pełne nazwisko: Donna Maria del Pilar Teresa Caetana de Silva y Alvarez de Toledo Marquise de Villabranca Duchess of Alba) była nie tylko bardzo bogatą i szlachetną mecenaską, ale także kochanką artysty. Nie sposób w to wątpić, bo patrząc na płótno, łatwo sobie wyobrazić relację między artystą a modelką. To tak jakby zobaczyć kto namalował obraz "Maha Nude", tworzy najsilniejszy seksualny wpływ na widza, dzieło.

A drugie dzieło powstało, by uchronić przed inkwizycją nie tylko samego artystę, ale i jego piękną kochankę. Została przedstawiona urzędnikom kościelnym, którzy przesłuchali artystę i jego zamożną mecenaskę w sprawie tego, co robią. Powszechnie wiadomo również, że twarz modelki na obu obrazach również musiała zostać przerobiona przez artystę - nie jest to twarz Doña Marii del Pilar.

Życie Francisco Goyi w literaturze i filmie

Dodatkową sławę wielkiemu malarzowi Francisco Goi i jego "Aktowi z Machy" z pewnością przyniósł jego los niemiecki pisarz Lyon Feuchtwanger. Jego powieść Goya, czyli trudna droga poznania (1951) jest znana i lubiana przez kilka pokoleń. Opowiada o obrazie "Maha Nude", o związku księżnej Alby i Francisca Goi, jako o romansie, w którym rozochocona księżna, zaspokajając swoją próżność, wykorzystuje temperament geniusza i własne ciało, by stworzyć artystyczne cudo. To opowieść o złożoności ludzkich uczuć, każe się zastanowić, czy księżna Alba to wariatka i rozpieszczone dziecko, dla którego wszystko w tym życiu jest grą, czy mądra kobieta szaleńczo zakochana w artyście. Po prostu "maha".

W latach 1958-2006 ukazało się pięć filmów o artyście. Fabuła trójki opiera się na romansie pomiędzy F. Goya i Księżna Alba, a także namalował Akt Maha.

Jeden z najlepszych filmów został wyreżyserowany przez słynnego reżysera Bigas Luna, główna rola zagrała Aitana Sanchez-Jijon, w główną rolę kobiecą wcieliła się światowej sławy piękność Penelope Cruz.

Piękna przyszłość dla pracy

Można przypuszczać, że powieść i filmy o Francisco Goi przeminą, stając się nudną klasyką, ale mało prawdopodobne jest, że autor Nagiej Mai pozostanie zapomniany przez potomnych, tak jak nie zapomina się dziś Rafaela, Dürera czy Andrieja Rublowa.