Interstellar": sens filmu, czy powstanie sequel

Przez cały czas swojego istnienia, ludzka cywilizacja dążyła do gwiazd. Dzisiejsza technologia pomaga filmowcom uczynić przestrzeń kosmiczną bardziej realistyczną, ale nawet najlepsze efekty specjalne nie zastąpią czynnika ludzkiego. W najlepszych projektach na ten temat, to zawsze ludzie są na pierwszym miejscu. Na przykład film "Interstellar". Ten ostateczny hit sci-fi jest jednocześnie mądry, serdeczny, wielki i zabawny.

Film porusza wiele "górnolotnych" tematów, począwszy od niuansów fizyki kwantowej, strategii ratunkowych dla rasy ludzkiej, po podejście do budowy robotów i różnych warunków panujących na planetach. To powiedziawszy, nie można nazwać projektu nużącym wykładem, podczas którego bohaterowie nakreślają sobie nawzajem, a w zasadzie widzom, spostrzeżenia autora. Być może właśnie dlatego nie da się jednoznacznie zdefiniować znaczenia Interstellar.

Wszystko co genialne jest proste

Jako pierwszy ze scenariuszem zmierzył się Steven Spielberg, zaciągając do współpracy astronoma i fizyka Kipa Thorne`a. Potem jednak słynny filmowiec zaangażował się w inny projekt i porzucił pomysł. Wtedy scenarzysta Jonathan Nolan postanowił polecić studiu swojego brata jako reżysera. Christopher Nolan, jak sam przyznaje, był odpowiedzią na Stanleya Kubricka. Ale w przeciwieństwie do twórcy Odysei, postanowił wyjaśnić wiele rzeczy w kategoriach prostej miłości. Nolan widział w wszechogarniającej sile miłości istotę Interstellar. Wielu powie, że to banalne, ale wszystko co genialne jest proste.

Ludzka historia

W przyszłości, ze względu na zmienione warunki środowiska coraz trudniej było przetrwać na Ziemi, więc musiał znaleźć odpowiednią planetę, na którą mógłby się przenieść. Historia skupia się na owdowiałym pilocie Josephie Cooperze (Matthew McConaughey), należącym do zespołu naukowców astronautów poszukujących planety do skolonizowania, który w końcu odnajduje własną córkę i zostaje przeniesiony do przyszłości.

Okazuje się, że sens filmu "Interstellar", według Nolana, że nie jest to naukowa i ludzka historia ojca, który odleciał, by ratować świat, choć bardziej niż czegokolwiek innego na świecie pragnął być z ich dziećmi. Film opowiada również o dzieciach, które pod nieobecność ojca z powodu "paradoksu bliźniaków" zdołają dorosnąć i same zostać rodzicami.

"Standard złota

Premiera filmu odbyła się pod koniec października 2014 r. Krytycy natychmiast zaczęli analizować znaczenie "Interstellar. Filmowcy nie potrafili dojść do konsensusu w swoich ocenach. Mimo to film otrzymał pozytywne recenzje od filmoznawców i wysokie oceny od widzów, zwrócił się w box office, zdobywając szereg nagród, w tym Oscara za najlepsze efekty specjalne.

Nie wnikając w sedno Interstellar, wielu naukowców pochwaliło jego element naukowy za wiarygodność. Chwalili oni dzieło Nolana, mówiąc, że teoria względności nigdy wcześniej nie została tak dobrze przedstawiona na ekranie. Większość luminarzy nauki skrytykowała jedynie hipotezę o znalezieniu nowego domu wokół czarnej dziury.

Byli zgodni, że Christopher Nolan stworzył jeden z najpiękniejszych projektów kina kosmicznego, w którym przy całej jego melancholii i filozofii nie brakuje niebezpieczeństw: czarna dziura sprawia, że woda na planecie wzbiera w ścianę, a czas biegnie w nieprzyzwyczajonym dla astronautów tempie. Więc może w Interstellar chodzi o to, że właściwości czarnej dziury są poza zrozumieniem ludzkości, ale są cholernie pociągające?

Inteligentny blockbuster

Do dziś nie słabną kontrowersje wokół kontrowersyjnego dzieła wielkiego wizjonera naszych czasów, Interstellar (2014). Każdy inaczej interpretuje sens filmu: jedni od strony nauki, inni od strony religii, jeszcze inni od strony człowieczeństwa. Nie ma sensu próbować decydować, kto ma rację, a kto się myli. Projekt Nolana jest ponadczasowy i pozbawiony przestrzeni.

Mówiąc o strukturze narracji, ostatnia część filmu jest czymś enigmatycznym i magicznie sprzecznym. To filozoficzne zanurzenie się w głębinach, których większość nie chce lub boi się zbadać, być może sfrustrowanych niejasnościami i celowymi niedopowiedzeniami. Nie ma sensu szukać znaczenia zakończenia "Interstellar": nie ma granic, nie ma ostatecznych odpowiedzi, nie ma zdecydowanych pozycji. Po prostu żaden z filmowców nie zaprezentował jeszcze czegoś takiego publiczności. Tak nowatorskie, tak porywające, tak dające poczucie nieznanego. Dlatego wielu uważa arcydzieło Nolana za geniusz, a inni za urojenie.

Artysta powinien zadawać pytania, a nie odpowiadać na nie

Ambitny, imponujący wizualnie film o przyszłości ludzkości można by uznać za humanistyczny film o miłości, choć w kręgach filmowych Christopher Nolan uchodzi za reżysera wyrachowanego i mechanicznego. Ale zdaniem recenzentów niebezpieczeństwo czai się, bo projekt nie zadaje żadnych pytań. Pokazuje po prostu patrzącemu to, co już wie o świecie, zachęcając go do poczucia kompetencji i wyjątkowości. Podobno temu postrzeganiu sprzyja podobieństwo do mitu o poziomej strukturze. W micie tradycyjnie wyróżnia się trzy etapy warunkowe: początkowy błogi stan, po którym następuje walka z powstałym chaosem i rychłe zbawienie. Nolan ma podobny schemat narracyjny: beztroskie życie bohaterów na Ziemi przed katastrofą, po - walka o przetrwanie w chaosie przyrody i wreszcie ratunek w kolonizacji innych planet.

Podróż bohatera

Również w poszukiwaniu ukrytych znaczeń, wielu recenzentów kreśli paralele z historią chrześcijaństwa, uzasadniając jego przez fakt, że cała kultura postchrześcijańska nieuchronnie posiada cechy średniowiecznej mitologii chrześcijańskiej. Rzeczywiście, bohater filmu przechodzi Kanoniczna droga bohatera opowieści chrześcijańskich:

1. Trwanie w przyziemnym, zwykłym świecie.
2. Odnalezienie swojego powołania.
3. Spotkanie ze swoim mentorem.
4. Przezwyciężenie.
5. Próba.
6. Podróż do czarnej dziury (skojarzenia ze światem zmarłych).
7. Dobra wiadomość.
8. Zmartwychwstanie.
9. Powrót na Ziemię.
10. Spotkanie z rodziną.
11. Gwałt.

Czy będzie sequel?

Oczywiście "Interstellar" docenią przede wszystkim kinowi miłośnicy filozoficznej fikcji z niekończącymi się spekulacjami na temat perspektyw ludzkiej cywilizacji, jej miejsca we wszechświecie, znaczenia połączenia sił w celu osiągnięcia jaśniejszej przyszłości. Narracja filmu jest pełna tematycznych dialogów, popartych działaniami postaci, które mają głęboki sens. Kiedy mądry i rozrywkowy film spędza prawie trzy godziny na nadawaniu przesłania, że los ludzkości jest w ludzkich rękach, możemy tylko czekać, aż ludzkość to sobie uświadomi.

Albo pójść na całość i wydać sequel "Interstellar". Czy powstanie sequel jest na razie nieznany. Oryginalna historia ma kilka gałęzi niedokończonych w finale. Każdy z nich może być rozwijany i stanowić podstawę odrębnego projektu. Christopher Nolan powstrzymuje się od komentarzy na tym etapie, nie chcąc ani uspokajać, ani denerwować publiczności.

Ważna cnota

Próbując wyrobić sobie własną opinię o projekcie, trzeba wziąć pod uwagę, że filmy z motywem kosmicznym często w ostatnich latach zaszczepiają lęk przed przestrzenią. Z kolei Interstellar wywołuje pragnienie lotu w niezbadane krainy, by zostawić swoje odciski palców w obcym pyle. Być może jest to główny punkt dzieła Nolana, jego najważniejsza zasługa.