Elena gremina: zdjęcie, biografia, życie osobiste

Bohaterką tego artykułu jest wybitna rosyjska dramatopisarka, scenarzystka i reżyserka. Po rozpoczęciu działalności w okresie postpeerelowskim od założenia ruchu teatralnego "Nowy dramat", stała się prawdziwym ideologiem jej głównego nurtu, który cenił sobie bliskość rzeczywistości, jakakolwiek by ona nie była. Przez lata "Nowy dramat" rozwinęła się we współczesny niezależny projekt "Teatr dokumentalny" - "Teatr.doc".

Wczesne lata

Elena Gremina urodziła się w Moskwie 20 listopada 1956 roku, a jej przyszły dramatyczny los był przesądzony już od samego urodzenia.

Wczesne lata Elena spędziła w intensywnej atmosferze twórczej, panującej w rodzinie dwóch kluczowych dla jej ówczesnego życia mężczyzn - jej ojca, znanego scenarzysty Anatolija Borysowicza Grebnewa, oraz starszego brata Aleksandra Mindadze, który kontynuował pracę w przemyśle filmowym i który w tym czasie stał się już cenionym scenarzystą i reżyserem filmowym.

Z własnej woli włączając się w niekończący się proces tworzenia nowych scenariuszy i omawiania wydarzeń na planach filmowych w rodzinie, Yelena zaczęła próbować swoich sił w pisaniu już w młodym wieku. Z roku na rok jej talent rozwijał się coraz bardziej.

Kiedy Elena Gremina ukończyła szkołę średnią, była już całkowicie zdeterminowana w swoim życiowym przeznaczeniu i dlatego zapisała się na wydział dramatyczny Instytutu Literackiego im. A. A. Żdanowa. М. Gorzka.

Już w 1983 roku premiera sztuki została wystawiona w leningradzkim Teatrze Młodych Widzów "Mit Swietłany", na podstawie jednej z pierwszych sztuk Eleny.

Ojciec

Anatolij Borysowicz Grebnev, ojciec Jeleny, był znanym scenarzystą, reżyserem i reżyserem filmowym. Gdy jego córka miała dwadzieścia lat, otrzymał wysoki tytuł Honorowego Artysty RSFSR, a później został laureatem Nagrody im. Lenina.

Pracując w różnych okresach dla takich gazet jak np "Młody Stalinista" и "Sztuka radziecka", w 1960 roku został zawodowym pisarzem i scenarzystą, który pisał o swoich współczesnych, subtelnie i precyzyjnie szkicując ich charaktery. Anatol Borysowicz napisał scenariusze do tak znanych i uwielbianych przez miliony widzów obrazów jak m.in "Dziki pies Dingo", "Obudź się Mukhin!", "Stare mury", "Silny w duchu", "A Time of Desire", "Prohindiad, czyli Bieganie w miejscu", serial "Sekrety Petersburga" i wielu innych.

19 czerwca 2002 roku życie wielkiego dramaturga tragicznie skrócił wypadek samochodowy.

Kreatywność

W okresie po pierestrojce, który na początku lat 90. zapoczątkował kryzys radzieckiego dramatu. Potrzebna była zmiana w ustalonym systemie teatralnym, do którego większość widzów straciła już zainteresowanie. To właśnie w tym czasie rozpoczęło się formowanie ruchu teatralnego "Nowy dramat", współzałożona przez Elenę Greminę. Autorzy "Nowy Teatr Dramatyczny" starali się jak najrzetelniej pisać o prawdziwym życiu i realiach tamtych czasów w ramach ówczesnego systemu politycznego.

Elena Anatoliewna stała się znana szerokiemu gronu widzów w 1992 roku, kiedy to jej sztuka została wystawiona w moskiewskim Teatrze im. A. С. Sztuka Puszkina została wystawiona "rosyjskie zaćmienie"("Sprawa kornetu Ova"). W różnych latach popytem cieszyły się takie sztuki Gremina, jak np "Za lustrem", "żona Sachalina", "Oczy dnia - Mata Hari", "Nylka i Vylka w przedszkolu", które były wystawiane w teatrach w Moskwie, Petersburgu, Omsku, Saratowie, Krasnojarsku i wielu innych miastach Rosji.

Telewizja i telewizja nie są pozbawione pracy Eleny. Wraz z ojcem, Anatolijem Borysowiczem Grebnevem, współtworzyła scenariusz bardzo popularnej telewizyjnej telenoweli "Sekrety Petersburga", a także był głównym autorem takich serii jak Adiutanci miłości, The Thirties i Love on the Block.

W 2014 roku Michaił Ugarow, mąż Eleny Greminy, nakręcił film na podstawie jej sztuki "Bracia Chekhov." Film fabularny o tym samym tytule, poświęcony jednemu dniu z młodości A. П. Czechow i jego bracia.

życie osobiste

Mikhail Ugarov i Elena Gremina poznali się w 1993 roku. Stało się to podczas seminarium dla młodych dramaturgów, na którym Michaiłowi zaprezentowano sztukę Eleny "Koło Fortuny", bardzo go lubi. Ze swej strony Gremina wpadła w prawdziwy zachwyt nad dziełem Ugarowa "Gołębie". Jak później wspominali, pierwszą rzeczą, która pojawiła się między nimi "powieść tekstów", co wkrótce przerodziło się w formalne małżeństwo.

Kiedy dwóch dramaturgów stało się jedną rodziną, wszystko w życiu każdego z nich, zanim się spotkali, stało się. Dwaj synowie, Iwan i Aleksandr, są dziećmi Jeleny Greminy i Michaiła Ugarowa z poprzednich małżeństw. Dla obu jest jedna miłość. Tych dwoje ma jedną nową wspólną sprawę - stworzenie teatru.

Zarówno Elena, jak i Michaił nie tylko dbali o opinie innych na temat własnej twórczości, ale także interesowali się sobą nawzajem. Raz po raz jeden stawał się dramaturgiem, a drugi małżonkiem i krytykiem, po czym zamieniali się rolami.

Michaił Ugarow był znanym reżyserem i dramaturgiem, a później dyrektorem artystycznym nowego "Teatr.doc", , którą stworzył razem z Eleną w 2002 roku.

Według wspomnień Greminy, Michaił był cichym, inteligentnym i skromnym człowiekiem. W ich związku to właśnie Jelena Anatoliewna miała stać się rodzinną lokomotywą, biorąc na siebie całą prozę życia, pozostawiając męża z jego twórczym geniuszem i projektami. I tak było na początku, aż przyszedł czas na nowy teatr. A kiedy już to zrobili, byli w równej mierze twórcami i bojownikami o prawo do istnienia, broniąc swojego małego niezależnego teatru szczerze i bez obaw do samego końca.

W kwietniu 2018 roku na atak serca zmarł Michaił Ugarow, jedyna prawdziwa wielka miłość w życiu osobistym Eleny Greminy.

Jelena Anatoliewna pisała później:

Żadnych kondolencji. Mam wielkie, wielkie szczęście, że się spotkaliśmy - mogłoby nie być. Jesteśmy zbyt różni. Ale miałam szczęście raz w życiu, ja, straumatyzowana, nieszczęśliwa, niezdolna, jak myślałam przed tym spotkaniem, do szczęścia osobistego - spotkałam go, poznaliśmy się i postanowiliśmy być razem...

Syn

Aleksander Rodionow, syn Eleny, jest dziś jednym z najbardziej poszukiwanych scenarzystów w Rosji. Idąc w ślady matki i ojczyma, Michaiła Ugarowa, w 1999 roku ukończył Instytut Literatury. A w ciągu kolejnych dziesięciu lat zdążył już zaistnieć w kilkudziesięciu sztukach, które zostały przełożone zarówno na teatr, jak i na film.

Alexander miał na swoim koncie scenariusze do tak znanych filmów jak Free Swimming czy Help Gone Crazy. Chlebnikowa "Żyj i pamiętaj" A. Proshkin, "Wszyscy umrą, ale ja zostanę" V. Gai-Germanica i "Opowieść o ciemności" Н. Khomeriki.

Aleksander Rodionow jest również jednym z dramaturgów "Teatr.doc".

"Teatr.doc"

Stworzony w 2002 roku przez Mikhaila Ugarova i Elenę Greminę, "Teatr.doc " to do dziś jeden z najbardziej wyjątkowych projektów w rosyjskim życiu teatralnym.

Jego scena wypełniona jest szczerymi, dokumentalnymi produkcjami odzwierciedlającymi wszystkie wydarzenia społeczne i polityczne zachodzące we współczesnej Rosji. Ten niezależny teatr non-profit poświęcił swoje produkcje sprawie Magnitskiego, matkom z Biesłanu, "Bolotnoe Delo" a nawet działaczki Pussy Riot, oparte na prawdziwych wydarzeniach i wywiadach z prawdziwymi ludźmi, którzy byli w nie bezpośrednio zaangażowani.

Ze względu na niekonwencjonalną tematykę przedstawień teatru oraz ostrość spojrzenia na sprawy społeczne i polityczne, w latach 90 "Teatr.doc" W trakcie swojej kariery wielokrotnie miał problemy z władzami.

Zamiast posłowia

Elena Anatoliewna Gremina przeżyła swojego męża Michaiła Ugarowa o zaledwie kilka tygodni.

Absolutna osoba sztuki, była osobą bardzo emocjonalną, dotkliwie wrażliwą i przeżywającą każdy ból. Odejście w kwietniu 2018 r. męża, z którym mieszkała od 25 lat, wpłynęło na jej sytuację zdrowie. Z powodu gwałtownego pogorszenia stanu zdrowia Elena Anatoliewna została przyjęta do Miejskiego Szpitala Klinicznego im. Botkina, ale wszystkie wysiłki lekarzy nie przyniosły rezultatu.

W dniu 16 maja 2018 r. zmarła.

"Teatr.doc", Ukochany mózg Eleny Greminy, którego zdjęcie można zobaczyć w tym artykule, kontynuował swoją pracę zgodnie z planem. Dopóki istnieje ten teatr i na jego scenie wystawiane są sztuki stworzone przez Elenę Anatoliewną, nie ma lepszego sposobu na uczczenie jej pamięci.