Jądro beklar w badaniu ultrasonograficznym: jakie są wartości prawidłowe

Wydaje się, że szczególnie ważne jest zbadanie pod kątem wczesna ciąża, który identyfikuje i zapobiega rozwojowi nieprawidłowości. Ale badanie USG w ostatniej ciąży może ujawnić szereg czynników, które wskazują, że płód jest gotowy do porodu. Jednym z nich jest jądro Bachelarda.

Znaczenie badania ultrasonograficznego w późnym okresie ciąży

Planowane badanie USG w trzecim trymestrze przypada na 31-32 tydzień, ale w niektórych przypadkach lekarze mogą przepisać prenatalne. Na przykład, jeśli występują problemy (uciążliwe bóle w podbrzuszu, wydzielina zabarwiona krwią). Lub jeśli ciężarna matka jest w grupie ryzyka (wiek, problemy zdrowotne). Na podstawie wyników badania USG lekarz nadzorujący wyciągnie pewne wnioski:

1. Pozycja porodowa - położenie dziecka w macicy podpowie ci, jak poradzić sobie podczas porodu.
2. Gotowość łożyska do porodu - w zależności od dojrzałości i grubości błony łożyskowej podaje się dokładniejszy PMT.
3. Diagnostyka układu oddechowego wskazuje na stopień wcześniactwa dziecka.
4. Patologia - oceniamy czy występują zmiany patologiczne zagrażające płodowi.
5. Parametry anatomiczne - zbadać bicie serca, częstość ruchów, dojrzałość wątroby i innych narządów wewnętrznych, wysokość i masę płodu, obecność jąder kostnienia.

Jak widać, monitorowanie tych parametrów jest ważne dla udanego porodu i zdrowie dziecko i matka.

Co to znaczy Jądro Bachelarda widoczne w ciąży

W badaniach ultrasonograficznych wykonywanych w 37-40 tygodniu na szczególną uwagę zasługują pewne parametry. Jednym ze wskaźników anatomicznych, które specjaliści śledzą jest jądro dwudzielne, czyli stopień skostnienia dalszej nasady kości udowej. Według encyklopedii medycznych jest to ważny objaw wcześniactwa.

Często pojęcie jądra Bachelarda mylone jest z jądrami kostnienia stawu biodrowego. Tworzenie tych jąder rozpoczyna się wcześniej, między trzecim a piątym tygodniem miesiące ciąży, Podczas aktywnej osteogenezy. Różnica w lokalizacji: jądro dwudzielne powstaje w dolnej części kości udowej.

Wartości prawidłowe w 37-40 tygodniu

Wartości jądra kostnienia nasady dalszej u płodu wahają się od 3 do 6 mm do czterdziestego tygodnia ciąży. Te wielkości są uważane za normalne. Jednak w 3-10% przypadków normalnego wcześniactwa noworodek nie ma jąder Beclar, a w niektórych przypadkach ich powstawanie obserwuje się już w 35-36 tygodniu.

Dlatego nie jest prawidłowe ocenianie dojrzałości płodu tylko na podstawie wielkości jądra dwudzielnego. Decyzję o nieprawidłowościach podejmuje lekarz na podstawie następujących nieprawidłowości we wszystkich parametrach.

Pomiary nieprawidłowości

Normalnie rdzeń Beclaru kończy swoje formowanie już po urodzeniu, do szóstego miesiąca życia. Jakie jest ryzyko niedostatecznego skostnienia?

Po pierwsze, opóźnione kostnienie dolnej nasady kości udowej oznacza nieprawidłowy rozwój stawu kolanowego. Uniemożliwia to dziecku normalne raczkowanie.

Po drugie, istnieje ryzyko rozwoju dysplazji nasadowej. Uważa się, że nieprawidłowości genetyczne o charakterze molekularnym odgrywają istotną rolę w patogenezie.

Dysplazje dalszych nasad powodują skrzywienia typu X i O kończyn dolnych. Występują zniekształcenia, zgrubienia lub powiększenie stawów kolanowych. Występuje również zahamowanie wzrostu spowodowane skróceniem długości kości rurowych. Zdaniem ekspertów, problemy te nie wydają się mieć żadnego wpływu na stan kręgosłupa długowieczność lub rozwój intelektualny dziecka. Mogą one jednak powodować również hipoplazję trzonów kręgów i skrócenie kręgosłupa. Kostnienie kręgów jest opóźnione.

Diagnozę stawia się za pomocą badań radiologicznych, molekularnych badań genetycznych i regularnych kontroli wzrokowych. Opóźnione kostnienie w dolnych nasadach wykrywane głównie na zdjęciach rentgenowskich.

Leczenie dysplazji we wczesnym okresie rozwoju dziecka ogranicza się do terapii wspomagającej i korekcyjnej. Ważne są pomoce ortopedyczne: bandaże i gorsety zmniejszają obciążenie kręgosłupa i stawów. U niemowląt skuteczny jest masaż leczniczy i fizykoterapia.

W wieku dorosłym możliwa jest chirurgiczna korekcja deformacji.

Wczesne wykrycie problemu i dostępność leczenia ortopedycznego pozwala na zmniejszenie negatywnych przejawów choroby.