Zajęcia indywidualne dla dzieci przedszkolnych w klasie i: planowanie, formy, warunki i cele

Zespoły pedagogiczne w przedszkolach, aby osiągnąć cele wychowawcze, powinny stosować w swojej pracy przemyślane metodologicznie połączenie dwóch rodzajów aktywności dzieci. Jednym z nich są wspólne działania. Obejmuje interakcje każdego dziecka z opiekunem i z rówieśnikami. drugi rodzaj działalności - samodzielnie. Ten obszar wymaga od nauczyciela poświęcenia maksymalnej uwagi swoim uczniom. W tym przypadku dorosły odgrywa rolę obserwatora. On nie jest już towarzyszem zabaw. A to wymaga dużej koncentracji specjalistów na metodologicznej adekwatności każdego kroku. Dotyczy to zwłaszcza samodzielnej aktywności dzieci w I grupie niemowlęcej, czyli w wieku od 1,5 do 3 lat.

Definicja pojęcia

Przez "samodzielną aktywność" dzieci w wieku przedszkolnym rozumiemy takie działania, które przyzwyczajają dzieci do wykonywania zadań o charakterze rozwojowym lub edukacyjnym stawianych przez osobę dorosłą, bez pomocy innych.

W tym przypadku nauczyciel nie bierze udziału w procesie, a jedynie prowadzi dziecko.

Klasyfikacja

Istnieją cztery formy samodzielnej aktywności dzieci. Wśród nich:

1. Odtwórz. Ten rodzaj SC, oparty na osobliwości psycho-pedagogiczne dzieci najmłodszych to najbardziej pożądane zajęcia w przedszkolu. Wiąże się to z nabywaniem takich umiejętności, jak umiejętność szukania szczegółów przy najprostszych układankach, zmiana kolorów przy pracy z mozaiką, znalezienie właściwego zastosowania dla zabawki (julka się kręci, samochodziki się kręcą) itp. д.
2. Silnik. Te działania w zakresie organizowania samodzielnych zajęć dla dzieci w klasie 1 przedszkola są wymagające fizycznie. Dzieci uczą się łapać i kopać piłkę oraz podawać ją do partnera, a także biegać wokół przeszkód itp. д.
3. Produktywne. Ten rodzaj samodzielnej aktywności dzieci w przedszkolu w roku pierwszym polega na radzeniu sobie z codziennymi zadaniami, które są możliwe do wykonania. Dotyczy to np. rozwijania umiejętności higienicznych. Może to być samodzielne mycie rąk lub stóp itp. Do tej kategorii umiejętności zalicza się również umiejętność prawidłowego posługiwania się sztućcami, ubieranie się, gdy rówieśnicy im to uniemożliwiają itp. д. Produktywna forma samodzielnej aktywności dzieci w przedszkolu nr 1 to także rozwijanie najbardziej elementarnych umiejętności plastycznych. Może to dotyczyć tego, jak prawidłowo trzymać pędzel lub ołówek, jak kolorować właściwy obszar obrazka itp.
4. Badania kognitywne. Praca ta ma na celu samodzielną aktywność małych dzieci w postaci odkrywania nowych informacji i ich poszukiwania. Przykładem tego może być przeglądanie książek w grupie w celu znalezienia potrzebnego zdjęcia.

Organizacja pracy

FSES nie uznaje zorganizowanej samodzielnej aktywności dzieci za odrębny obszar nauki. W FSES wiele uwagi poświęca się wspólnej pracy nauczycieli z uczniami. Niemniej jednak celem dla każdego z rozwojowych obszarów wiedzy (fizycznego, poznawczego, artystyczno-estetycznego, społeczno-komunikacyjnego) jest zachęcenie dzieci do samodzielnego wyboru i realizacji działań.

W dzisiejszym społeczeństwie istnieje zapotrzebowanie na osoby o nastawieniu eksploracyjnym, potrafiące stawiać problematyczne pytania, a następnie określać algorytm ich rozwiązania. Zachęca się również do stosowania kreatywnych cech osobowości, wyrażających się w umiejętności wychodzenia poza społeczne stereotypy i normy. Pomaga znaleźć drogę do najważniejszych odkryć.

Zatem samodzielna aktywność dzieci w przedszkolu nr 1 jest warunkiem koniecznym w procesie edukacyjnym. Ten rodzaj pracy pomaga wychować dobrze ukształtowaną osobowość. Aby odpowiednio ustawić te zajęcia, wychowawca będzie musiał zapewnić przestrzeń dla samodzielnych działań dzieci. Na stronie to ważne:

• Przeznacz optymalną ilość czasu na działania;
• Stworzenie odpowiedniej przestrzeni i atmosfery do aktywności dzieci;
• uporządkować materiały, które są odpowiednie dla różnych rodzajów aktywności własnej
• Wybierz optymalne rozmieszczenie urządzeń do zabawy w grupie.

Ponadto tworzenie środowiska dla samodzielnej aktywności dzieci wiąże się z aktywną interakcją osobistą między nauczycielem a dzieckiem. Dorosły musi znaleźć taką metodę oddziaływania na dziecko, która odpowiada jego osobliwościom rozwojowym.

Jednym z warunków samodzielnej aktywności dzieci jest również organizacja zarządzania działalnością dziecka przedszkolnego. Jednym z priorytetów specjalisty jest utrzymanie dziecka w spokoju i równowadze. Dlatego najbardziej efektywna zabawa w opowiadanie wymaga zaopatrzenia uczniów w specjalne parafernalia, które pozwoliłyby im jak najpełniej odzwierciedlić własne wrażenia i doświadczenia.

Organizacja centrum aktywności edukacyjnej

Ważną rolę w rozwoju samodzielnej aktywności dzieci przypisuje się środowisku fizycznemu. Dotyczy to wszystkiego, co otacza dziecko i do czego ma ono stały dostęp. W takim środowisku przedmiotowo-przestrzennym należy zapewnić dziecku możliwość odpoczynku podczas zabawy. Tutaj maluchy powinny również zaspokoić swoje potrzeby poznawcze związane z eksperymentowaniem i obserwacją.

Planując samodzielne zajęcia dzieci, należy zorganizować centra aktywności dziecięcej z różnymi zajęciami. Mogą one obejmować:

1. Ośrodek dochodzeniowo-badawczy. W tej strefie można urządzić pracownię eksperymentalną, mini laboratorium oraz różne kąciki tematyczne ("Epoka dinozaurów", "Stacja kosmiczna").
2. Obszar zabaw. W tej części sali grupowej powinny znaleźć się zestawy zabawek, a także kostiumy do gier fabularnych ("Sklep", "Szpital", "Kuchnia" itp.). д.). W tym obszarze można również urządzić centrum rozwojowe. W jego obszarze zaleca się zamontowanie regałów z puzzlami i grami dydaktycznymi.
3. Kącik sportowy. W tej części sali zabaw należy umieścić sprzęt do aktywności fizycznej.
4. Kącik ekologiczny. Na tym obszarze powinien znajdować się mini ogródek warzywny, ogród zimowy itp. д.
5. Element artystyczny i estetyczny. Jest to kącik teatralny (kostiumy i maski różnych postaci dla dzieci, dekoracje ożywiające bajki), miejsce dla produktywnych kącik ekologiczny i kreatywny (należy tu umieścić materiały do malowania, modelowania, konstruowania z papieru itp.). п.), muzyczna wyspa z kolekcją różnych nagrań audio piosenek świątecznych, odgłosów przyrody i innych.
6. strefa relaksu. Jest to kącik relaksacyjny, magiczny pokój (namiot, namiot, sofa do spokojnej rozmowy). Jest to obszar, który jest ważny dla stworzenia i utrzymania spokoju ducha zdrowie dziecko. Ważne jest, aby maluchy w grupie mogły się zrelaksować, odosobnić, pomarzyć i zregenerować siły.

Plan samodzielnych zajęć dzieci, według FSES, powinien uwzględniać także aktywne zabawy podczas spacerów. Przestrzeń dla nich powinien zorganizować również edukator. Dla dzieci do samodzielnej zabawy można urządzić kącik kucharza lub lekarza. Zimą dzieci powinny aktywnie rzeźbić bałwany i budować śnieżne forty. Takie zajęcia pomogą rozwinąć ich kreatywność i zdolności motoryczne.

Kluczowe zadania

Samodzielność rozumiana jest jako cecha osobista jednostki, która zakłada samodzielność, inicjatywę i adekwatną ocenę swoich działań. Obejmuje to przyjęcie odpowiedzialności za swoje działania.

Dlatego też głównymi zadaniami samodzielnej działalności dzieci są:

1. Rozwijanie silnej woli u dzieci. Chodzi o psychologiczną odporność dzieci na wpływy zewnętrzne, takie jak głosy dzieci, hałas uliczny, opinie innych ludzi. Ważne jest, aby nauczyciel nauczył dzieci doprowadzać działanie do końca.
2. Rozwijanie procesów samoregulacji. Obejmuje to umiejętność obliczania własnych sił potrzebnych do wykonania zaplanowanych działań. Ważne jest również, aby dziecko zaczęło czuć swoje ciało, identyfikując te momenty, w których wymaga ono odpoczynku lub zmiany aktywności.
3. Rozwijanie umiejętności samodzielnego planowania zabaw, eksploracji, obserwacji i pracy. Dziecko powinno dążyć do robienia tego, co chce, bez pomocy dorosłych.

Głównymi celami w organizowaniu samodzielnych działań dzieci w roku 1 jest nauczenie ich umiejętności:

• Umyj im twarz i ręce i wytrzyj je po wszystkim;
• samodzielnego jedzenia bez pomocy dorosłych;
• zakładać i zdejmować swoje ubrania oraz składać rzeczy z minimalną pomocą opiekunów;
• Podziel się materiały do Dzielenie się i wymiana twórczości, zabawek itp. д. z ich rówieśnikami;
• Podziel się kreatywnymi zajęciami, zabawkami itp.

Jak zorganizować

Ważne jest, aby wychowawca zrobił wszystko, aby w czasie wolnym od zajęć w przedszkolu angażować wychowanków ich wyobraźnię i umiejętności. Aby to osiągnąć, należy osiągnąć pewien stopień samodzielności podczas zajęć edukacyjnych w grupie wczesnoszkolnej 1. Można to osiągnąć poprzez zastosowanie metody bezpośredniej demonstracji. Tak więc najciekawszą i najbardziej produktywną działalnością jest ta, która ma na celu osiągnięcie określonego rezultatu.

Może to być na przykład wykonanie prostego rękodzieła, wykonanie bardzo prostej pracy lub udział w grze sportowej. Gdy dzieci poznają algorytm określonych działań i sposoby ich realizacji, zaczną przenosić ćwiczone z nauczycielem formy na poszczególne działania.

Planowanie

Wychowawca organizuje dzieciom różne samodzielne zajęcia w czasie stałych godzin w przedszkolu, np:

• rano - gry i zabawy relaksacyjne;
• Zagraj przed obiadem;
• Samopielęgnacja w przygotowaniu do spaceru i po powrocie ze spaceru;
• Przed posiłkami oraz przed i po ciszy - zabiegi higieniczne;
• Podczas porannych i wieczornych spacerów - samodzielna zabawa i obserwacja obiektów przyrodniczych;
• po południu - spotkania towarzyskie, zajęcia rekreacyjne, wykonywanie prac ręcznych i rysunków.

Motywacja

Wychowawca powinien wymyślić atrakcyjną i żywą technikę dla uczniów podczas planowania samodzielnych działań.

Najbardziej produktywne dla małych dzieci są metody zabawowe, które są połączone z wizualizacją. Takie metody są szczególnie ważne w SD, co jest związane z treningiem higieny.

Obrazy poznawcze

Tę technikę można wykorzystać np. do nauki mycia się maluchów. Wychowawca powinien pokazać im obrazki np Wychowawca powinien też pokazać im obrazki typu "Matka myje córkę". Patrząc na nią, dzieci uczą się używać mydła, spłukiwać je, a następnie brać swój własny ręcznik. Zaleca się pokazywanie maluchom w szatni podobnego zestawu obrazków. Dzięki temu maluchy unikną zamieszania co do tego, co należy na siebie włożyć. Podobne wskazówki można znaleźć również w szafach. Z ich pomocą dzieci dowiedzą się, które rzeczy na które półki powinien leżeć na.

Gry

Technika ta jest najczęściej stosowana przy organizowaniu samodzielnych działań dzieci. A żeby gry były bardziej szczegółowe i świadome, można dać dzieciom różne wrażenia. W tym celu opiekunka powinna prowadzić je na tematyczne wycieczki na plac zabaw. Na przykład dzieci mogą obserwować kucharza w kuchni, lekarza w gabinecie itp. д. Ważne jest, aby prowadzący skupił uwagę dzieci na najważniejszych punktach. To pomaga im zinternalizować to, co widzą.

Skupiając się na pewnych szczegółach, dzieci zaczynają pojmować związek, jaki istnieje między podejmowanymi działaniami. Te doświadczenia dają dziecku materiał do nowych zabaw. Ich historia będzie odzwierciedleniem jego poznania otaczającego go świata.

Nauczyciel powinien wzbogacić treść tych zabaw. Pomogą w tym pewne dramatyzacje, które zapoznają dzieci ze społecznie akceptowanymi wzorcami zachowań.

Na przykład, ucząc dziecko trzymania łyżki w prawej ręce i zbliżania jej do ust, tak aby jedzenie nie trafiało na stół, instruktor Zaleca się stosowanie Gra pod tytułem "Feed the Bear some gruel". Dzieci "karmią" je plastikowymi butelkami po wodzie, w których ustach zrobione są szczeliny. Prowadzący proponuje, aby dzieci wzięły łyżkę, napełniły ją kaszą i nakarmiły Niedźwiedzia, który nie może jeść. Dziecko powinno to robić bez rozlewania jedzenia na stół. W ten sposób ćwiczone są drobne umiejętności motoryczne, a dzieci uczą się kontrolować swoje działania.

Inną ciekawą sytuacją zabawową, która zachęca do samodzielnej aktywności jest ćwiczenie "Zaprzyjaźnianie/walka w pudełkach po butach". W tym przypadku nauczyciel proponuje dzieciom rysunki z zarysem dwóch butów - prawego i lewego. Dzieci otrzymują wtedy gotowe szablony. Należy je ułożyć tak, aby skarpetki były skierowane do środka jedna strona i dopasowanie kolorów.

Czynności samoobsługowe

Dzieci uczęszczające do przedszkola w początkowych latach nie mają jeszcze rozwiniętych drobnych umiejętności motorycznych i koordynacji ruchowej. Opiekun musi pomagać dzieciom na wiele sposobów, ale musi też dać im możliwość samodzielnego działania. Przestrzeganie norm higienicznych i wprowadzanie kultury spożywania posiłków powinno być realizowane w godzinach pracy przedszkola. Należą do nich: spożywanie śniadań, obiadów i podwieczorków, ubieranie i rozbieranie się przed i po spacerze itp. д.

Plan samodzielnych działań dziecka tradycyjnie ma strukturę składającą się z 4 części. Obejmuje to:

• Wykorzystanie technik motywacyjnych - 5 min;
• praca nad konkretnym aspektem samoopieki (główna część zajęć) - 10 min;
• samodzielna aktywność dzieci (utrwalenie umiejętności) - 8 min;
• zachęta nauczyciela (podsumowanie) - 2 min.

Aby nauczyć dziecko umiejętności samoopieki, dorosły ma do wykonania cztery kroki. Wśród nich:

• wyjaśniając i demonstrując działanie;
• Wykonywanie czynności wspólnie z dzieckiem;
• Niemowlęta wykonują czynność samodzielnie, gdy są słownie zachęcane przez osobę dorosłą;
• Dzieci wykonujące czynności samodzielnie.

Rozmowa z

W pracy wychowawcy, obok innych technik, wykorzystywane są również m.in. Dla dzieci w wieku od 1 1/2 do 3 lat mówienie jest szczególnie ważne. Takie dzieci nadal muszą mieć możliwość komentowania wszystkich działań dorosłych. Mówienie przyspiesza zdolność dzieci do przetwarzania nowych informacji. Co więcej, mówienie pozwala im szybciej nauczyć się wyraźnego i poprawnego mówienia.

Prowadzenie monitoringu

Zaleca się, aby wychowawca trzykrotnie w ciągu roku szkolnego dokonał analizy samodzielnej działalności niemowląt.

Przeprowadza się je w momencie przyjęcia dziecka, a także w grudniu/styczniu i w maju. Tylko wtedy można dokonać obiektywnych ustaleń, które świadczą o skuteczność rozwijanie samodzielności dzieci. Taka analiza pozwoli również nauczycielowi na określenie sposobów usunięcia istniejących niedociągnięć.

Schemat oceny powinien być opracowany z udziałem zespołu metodycznego ośrodka EKG. W tym przypadku należy wziąć pod uwagę specyfikę procesu edukacyjnego prowadzonego w przedszkolu. Chodzi o to, że może np. zawierać grupy dotyczące hartowania, korekty danej niepełnosprawności itp. д.

W ocenie należy uwzględnić oceny wystawione każdemu dziecku indywidualnie. Następnie stosuje się pięciopunktową skalę. Odpowiada on następującym kryteriom:

• 5 - dziecko jest w stanie samodzielnie poradzić sobie z każdym zadaniem;
• 4 - Dorosły może być zmuszony do powtarzania rutyny dla dziecka;
• 3 - radzenie sobie z zadaniami malucha może tylko po jak nauczyciel powtarza ich prawidłową kolejność;
• 2 - Dziecko nie jest w stanie zrobić czegoś samodzielnie, nawet po zademonstrowaniu przez nauczyciela wszystkich czynności przed nim.