Pożyczka dla osoby prawnej od osoby fizycznej: cechy, wymagania i przykład

W niniejszym artykule omówiono sposób wydania pożyczki osobie prawnej od osoby fizycznej, osobliwości i niuanse. Każdy zarządzający firmą doskonale zdaje sobie sprawę, że biznes wymaga ciągłego rozwoju. Często wymaga inwestycji zewnętrznych, ponieważ szybki wzrost przez sam zysk jest zwykle niemożliwy.

Najwięcej kredyty bankowe są częstą opcją Kredyty bankowe są powszechnym sposobem na pozyskanie dodatkowych środków finansowych. Jednak ubieganie się i uzyskanie kredytu bankowego nie zawsze jest łatwe, zwłaszcza dla młodych organizacji. W takich przypadkach osoby prawne mogą być zmuszone do pożyczania środków od innych organizacji i osób fizycznych.

Szczegóły dokonywania transakcji

W zdecydowanej większości transakcji dotyczących pożyczki udzielanej osobie prawnej przez osobę fizyczną, pożyczkodawcą jest właściciel firmy lub osoby z nim powiązane.

Najczęściej z takich opcji pozyskania finansowania korzystają młode firmy dopiero rozpoczynające działalność. Prawo nie zabrania udzielania pożyczek firmom przez kogokolwiek. Mogą być wydawane przez założycieli organizacji, pracowników, osoby trzecie.

Praktyka pokazuje jednak, że to właściciele organizacji udzielają pożyczek biznesowych, korzystając z własnych oszczędności. Taka transakcja zawsze powinna być udokumentowana na papierze. W formie elektronicznej dokumentacja może być sporządzona wyłącznie przy użyciu kwalifikowanych podpisów elektronicznych przez obie strony.

Warto zauważyć, że nie wystarczy zwykłe pokwitowanie przy realizacji pożyczki dla osoby prawnej od osoby fizycznej. Nie będzie ona miała mocy umowy, a jedynie potwierdzi fakt dokonania przelewu gotówka. Jeśli będzie trzeba iść do sądu, pożyczkodawca nie będzie w stanie niczego udowodnić.

Pożyczka może być gotówkowa lub rzeczowa; jednak ta druga opcja jest bardzo rzadko stosowana, ponieważ jak skomplikowane w rozpatrywaniu zwrotu i może skutkować konsekwencje dla osoby prawnej indywidualny.

Nie ma ograniczeń co do wysokości pożyczki udzielanej osobie prawnej przez osobę fizyczną. Jednak w niektórych przypadkach szef organizacji będzie musiał uzyskać zgodę na transakcję od każdego właściciela. Jest to konieczne tylko wtedy, gdy taki zapis znajdzie się w statucie organizacji.

Rozporządzenie ustawodawcze

Pojęcie i warunki pożyczki udzielanej przez osobę fizyczną osobie prawnej są określone w rosyjskim Kodeksie cywilnym. Opisuje również główne parametry, które muszą być brane pod uwagę przy zawieraniu transakcji. Ponadto Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej czyni zastrzeżenie, że przy realizacji takiej transakcji należy zawrzeć umowę i nie jest możliwe posługiwanie się pokwitowaniem.

Pożyczkobiorca i pożyczkodawca powinni koniecznie wziąć pod uwagę przepisy Ordynacji podatkowej. Nie zawsze można obejść się bez płacenia podatków w ogóle. Ponadto każdy z inspektoratów zajmuje różne stanowiska w tej kwestii.

Główne postanowienia umowy

Zawierając umowę pożyczki z osobą fizyczną, strony powinny zrozumieć, że jest to najważniejszy dokument regulujący wszystkie ich relacje: wydanie, obsługę, spłatę.

W umowie muszą znaleźć się następujące informacje

1. Dane każdej ze stron umowy: nazwa, F. И. О., Dane dotyczące kont bankowych, dane paszportowe, adresy.
2. Przejęcie przez kredytobiorcę zobowiązań do spłaty kredytu, okres kredytowania, jeżeli nie jest nieograniczony.
3. Cele. Cele należy określić, jeżeli finansowanie jest celowe.
4. Dostępność odsetek, stopa procentowa. W przypadku braku odsetek należy zaznaczyć, że pożyczka jest nieoprocentowana.
5. Dodatkowe zasady i warunki transakcje. Na przykład fakt, że kredytobiorca jest zobowiązany do ustanowienia zabezpieczenia umownego.
6. Odpowiedzialność odbiorcy środków finansowych.

Im więcej szczegółów transakcji jest określonych w pisemnej umowie, tym mniej pytań każda ze stron będzie miała później. Jeśli nie ma terminu spłaty pożyczki od osoby fizycznej dla osoby prawnej, jest ona traktowana jako otwarta. W takim przypadku musisz spłacić dług w ciągu 30 dni od złożenia wniosku o spłatę.

Umowa może też wyraźnie odwoływać się do jej nieokreślonego charakteru. W tym przypadku należy rozumieć, że inspektorat podatkowy ma niejednoznaczny stosunek. W przypadku długotrwałego niespłacania takiej pożyczki może być należny dodatkowy podatek dochodowy.

Pożyczka od osoby fizycznej dla osoby prawnej: wymagania

Większość wymagań zawsze zależy od konkretnego pożyczkodawcy. To on decyduje, komu jest skłonny pożyczyć pieniądze, na jakie warunki.

Istnieją jednak również pewne obowiązkowe wymagania, jeśli kredytobiorcą jest osoba prawna:

1. Organizacja musi być zarejestrowana w państwie.
2. Działalność organizacji nie może być zawieszona w momencie realizacji umowy.
3. Zgoda na transakcję od wszystkich właścicieli (jeśli wymaga tego umowa spółki).
4. Organizacja nie może być objęta postępowaniem upadłościowym.

Niektórzy pożyczkodawcy narzucają minimalne ramy czasowe funkcjonowania organizacji, wymagają osiągania zysków i braku strat. Mają do tego prawo.

Przykładowe umowy

Umowa pożyczki od osoby fizycznej do firmy powinna być traktowana odpowiedzialnie. Jego treść będzie miała bezpośredni wpływ na wszystkie warunki transakcji. Może być również wymagane przez organy podatkowe. Może mieć istotny wpływ na obliczenie podatku, zarówno dla pożyczkodawcy, jak i pożyczkobiorcy.

Umowy są oraz różnego rodzaju podatki i opłaty. Mogą być z wypłatą odsetek za korzystanie z pieniędzy lub bez nich, mogą być z poręczeniem, z zastawem, z wyznaczonym celem lub bez.

Wszystkie te kwestie powinny być uwzględnione wcześniej przy sporządzaniu pisemnej umowy, ponieważ nie zawsze jest możliwość późniejszego wprowadzania zmian.

Poniżej przedstawiono wzór umowy pożyczki dla osoby fizycznej na rzecz osoby prawnej.

Umowy nieoprocentowane

Przez długi czas nieoprocentowane pożyczki były główną metodą pozyskiwania środków finansowych od założycieli na uzupełnienie kapitału obrotowego, wydatki biznesowe firmy.

Jeśli stało się to konieczne, założyciel otrzymał z powrotem swoje własne środki, ani jedna partia nie poniesiono dodatkowych kosztów. Inspektoraty podatkowe zmieniły jednak zdanie i niektórym organizacjom naliczono dodatkowy podatek dochodowy, który rzekomo otrzymały oszczędzając na odsetkach.

Natomiast sądy stanęły po stronie kredytobiorcy, uznając takie czynności za nieważne. Dlatego lepiej jest wcześniej wyjaśnić takie kwestie, kontaktując się z organizacją obsługującą inspektorat podatkowy.

Warto zauważyć, że umowa pożyczki nieoprocentowanej musi zawierać bezpośrednie wskazanie, że pożyczka nie jest oprocentowana. W przypadku braku wskazania takich danych, odbiorca środków powinien wypłacać je co miesiąc, w oparciu o kluczowe stopy procentowe Banku Centralnego.

Udzielając nieoprocentowanej pożyczki, pożyczkodawca nie otrzymuje żadnego zysku w postaci naliczonych odsetek. Ponadto transakcja o takim charakterze pozwala na spłatę zadłużenia w dowolnym momencie, niezależnie od terminu określonego w umowie.

W przeciwnym razie umowa pożyczki bez odsetek może zawierać takie same warunki, w tym informacje o karach, jak inne podobne umowy.

Kontrakty na stopę procentową

Jeżeli umowa przewiduje zapłatę określonej opłaty na rzecz pożyczkodawcy za korzystanie z pożyczonych środków, to jest ona nazywana umową odsetkową.

Stawki są negocjowane przez strony i mogą odzwierciedlać stopę procentową naliczaną za dzień, miesiąc lub rok użytkowania (okres odsetkowy może być nieograniczony).

Ewentualnie może określać konkretną kwotę, którą odbiorca środków musiałby zwrócić pożyczkodawcy za cały okres lub jego część. Tego typu umowy są stosowane częściej, jeśli firma pozyskuje pieniądze od prywatnych inwestorów lub pracowników.

Tekst umowy musi określać stopy lub szczególne kwoty odsetek, procedurę, według której odsetki mają być obliczane i wypłacane.

Jeżeli umowa kredytowa nie określa stopy procentowej, odsetki powinny być naliczane w oparciu o kluczową stopę procentową Banku Centralnego. W takim przypadku pieniądze powinny być wpłacane pożyczkodawcy co miesiąc, niezależnie od harmonogramu spłat.

Kredyty specjalnego przeznaczenia

W zdecydowanej większości przypadków umowa nie określa celu, na jaki ma być udzielony kredyt. Jednak w niektórych sytuacjach, na przykład gdy organizacja ma wielu właścicieli, pożyczkodawca może chcieć wykorzystać pieniądze tylko na określony cel i mieć nadzór nad sposobem ich wykorzystania. W takich przypadkach należy zawrzeć umowę o kredyt celowy.

Jeśli pożyczkodawca tego zażąda, organizacja będzie musiała przedstawić dokumentację potwierdzającą, że pieniądze zostały wydane na cel określony w umowie. Jeżeli naruszysz warunki celowego wykorzystania pieniędzy, pożyczkobiorca ma prawo żądać natychmiastowego zwrotu pożyczki wraz z faktycznie naliczonymi odsetkami.

Umowy zabezpieczone

W niektórych przypadkach pożyczkodawcy chcą mieć gwarancję, że środki zostaną spłacone, zwłaszcza gdy pożyczka jest dość duża. W takich przypadkach umowa musi być zabezpieczona zastawem lub poręczeniem.

Zabezpieczenia są preferowane przez pożyczkodawcę, zwłaszcza jeśli odbiorca środków posiada płynne aktywa. W umowie musi być zapisane, że zabezpiecza ją majątek odbiorcy i jaki to majątek. Ponadto wymagana jest umowa zastawu.

Wykaz dokumentów

Wszelkie transakcje gotówkowe muszą być zabezpieczone umową papierową lub elektroniczną. Pożyczkodawca, który jest osobą prywatną, będzie musiał dostarczyć jedynie swój paszport.

Organizacja występująca jako pożyczkobiorca będzie musiała dostarczyć:

1. Odpis postanowienia o powołaniu dyrektora.
2. Kopia umowy spółki.
3. Kopie numerów OGRN i TIN.
4. Pełnomocnictwo, jeśli umowa nie jest podpisana przez prezesa zarządu.

W niektórych przypadkach pożyczkodawcy wymagają dodatkowych dokumentów:

1. Dokumenty zastawu (jeśli umowa jest zabezpieczona zastawem).
2. Strategia rozwoju lub plan biznesowy organizacji.
3. Bilans lub rachunek wyników pokazujący zysk lub stratę organizacji.

Co jeszcze ma do powiedzenia umowa pożyczki pomiędzy osobą prawną a osobą fizyczną?

Termin spłaty

Strony otrzymują prawo do ustalania własnych terminów spłat. Istnieje również możliwość zawarcia umowy na czas nieokreślony.

Po jego zakończeniu pożyczkobiorca zobowiązany jest do spłaty pożyczki w terminie 30 dni od dnia otrzymania od pożyczkodawcy pisemnego wezwania do zwrotu pożyczki.

W praktyce umowy zawarte na ponad trzy lata i potwierdzające wydanie dużej kwoty budzą podejrzenia organów podatkowych. W takich przypadkach transakcja może być traktowana jako darowizna, co skutkuje dodatkowym podatkiem dochodowym dla obdarowanego.

Sytuacji takiej można uniknąć poprzez renegocjację umowy po upływie określonego czasu lub przewidzenie w umowie jej przedłużenia. Co się stanie, jeśli obywatel, który udzielił pożyczki osobie prawnej, stanie w obliczu?

Ryzyko stron

Obywatel, który udziela pożyczki osobie prawnej, może być narażony na ryzyko braku zwrotu pieniędzy. W przypadku przedsiębiorstwa z jednym dyrektorem i założycielem, niewykonanie zobowiązania może nastąpić jedynie z powodu nierentowności przedsiębiorstwa. Stroną bezpośrednio winną będzie kredytobiorca.

W innych przypadkach ryzyko to można zminimalizować poprzez zabezpieczenie umowy poręczeniem lub zastawem.

Kredytobiorca w tym przypadku ponosi ryzyko utraty nieruchomości, która została zastawiona w ramach umowy lub w wyniku postępowanie sądowe. Dlatego zaleca się, aby kredytobiorca dokładnie skalkulował ryzyko przed zawarciem umowy.

Ponadto każda ze stron umowy ponosi ryzyko podatkowe w zależności od charakteru pożyczki i innych warunków umowy.

Skutki podatkowe umowy pożyczki

Jeśli jest oprocentowany, osoba, która przyznała środki, otrzymuje przychód w postaci odsetek. Od tego wynagrodzenia osoba fizyczna będzie musiała zapłacić 13% podatek dochodowy od osób fizycznych.

W przypadku gdy pożyczkodawca jest pracownikiem organizacji, która otrzymała od niego pożyczkę, dział księgowy firmy może dokonać płatności podatku i dostarczyć za niego niezbędną dokumentację do organów podatkowych. W przeciwnym razie pożyczkodawca będzie musiał zrobić to sam.

Kredytobiorca płacący odsetki może z kolei zaliczyć je do kosztów, zmniejszając tym samym podstawę opodatkowania. W przypadku braku organy podatkowe uwzględniają oszczędności wynikające z braku zapłaty odsetek i traktują je jako przychód, co może zwiększyć podstawę opodatkowania.

Tak więc, pożyczka pieniędzy od osoby prawnej (LLC) do osoby fizycznej jest powszechnym zjawiskiem w działalności gospodarczej rosyjskich organizacji. Często takie pożyczki są jedynym sposobem na pozyskanie pieniędzy na biznes.