Władimir makanin, kaukaski jeniec - streszczenie, analiza i recenzje

Podsumowanie "Kaukaski jeniec" Makanin pozwoli Ci przyjrzeć się z bliska cechom tego dzieła, nawet bez jego czytania. Napisana w 1994 roku historia dotyczy relacji między młodym czeczeńskim bojownikiem a rosyjskim żołnierzem. Do tej pory była ona wielokrotnie wznawiana, tłumaczona na kilka języków europejskich, a nawet adaptowana na potrzeby filmu. Pisarz otrzymał w 1999 roku Państwową Nagrodę Artystyczną i Literacką za.

Historia powstania

Krótkie streszczenie "Kaukaski jeniec wojenny" Wypracowanie Makanina pomoże przygotować się do egzaminu lub seminarium z pracy. Warto też wiedzieć, że opowiadanie powstało latem i jesienią 1994 roku, zanim jeszcze rozpoczęła się wojna czeczeńska. Więc że jest to możliwe że autor miał przeczucie nadchodzącej tragedii.

Sam Makanin wspominał, że pracę ukończył 1 grudnia, dokładnie miesiąc przed rozpoczęciem pierwszej wojny czeczeńskiej. W 1995 roku został on opublikowany w czwartym numerze "Nowy świat". Po tym jak była wielokrotnie publikowana w licznych antologiach pisarza, a także w antologiach autorów współczesnych.

Do tematu czeczeńskiego Makanin powrócił pod koniec lat 2000, pisząc powieść "Asan". Dostał za to nagrodę "Big Book" w 2008 r.

Działka

Opowieść o krótkim fragmencie "Kaukaski jeniec wojenny" Historia Makanina opiera się na tym, że rozgrywa się w Czeczenii, w przededniu wojny.

Czeczeńscy bojownicy blokują drogę kolumnie rosyjskich żołnierzy. Rubakhin, doświadczony służbista, otrzymuje zadanie znalezienia wyjścia z sytuacji i bierze do pomocy Vovka, rewolwerowca. Nie rozumie ich podpułkownik Gurow, który zajęty jest negocjacjami z czeczeńskim więźniem w sprawie wymiany broni na żywność dla żołnierzy.

Nawet w krótkim podsumowaniu Makanina "Kaukaski jeniec wojenny" Należy zaznaczyć, że Czeczen odmawia uznania siebie za jeńca wojennego. Śmiejąc się, oświadcza Gurovowi, że zdobył wszystkich jego żołnierzy.

Rubakhin bierze udział w zasadzce na bojowników. Rosyjscy żołnierze organizują rzeczy tak, że biegną specjalnie zaaranżowanym korytarzem w lesie. W tym momencie część z nich zostaje aresztowana. Sam Rubakhin bierze do niewoli przystojnego i młodego czeczeńskiego chłopaka. Wraz z rewolwerowcem Vovką zabierają go w góry, aby przehandlować za możliwość przejścia dla konwoju.

Odsprzęganie

Po drodze bohaterka zaczyna odczuwać niespodziewany pociąg do tego młodego człowieka. Jest dosłownie urzeczony jej pięknem. Nocują w lesie, a rano wchodzą do wąwozu i słyszą dwa oddziały bojowników przechodzące po obu stronach. Tu następuje punkt kulminacyjny opowieści "Kaukaski jeniec wojenny" Vladimir Makanin. Aby nie zostać odkrytym, Rubakhin dusi chłopca, bojąc się, że będzie krzyczeć.

Na koniec opowieści wracają do domu z niczym. Nie udaje im się wynegocjować przejazdu konwoju ciężarówek.

Osobliwości artystyczne

Tytuł i treść "Kaukaski jeniec" Makanin odwołuje się do dzieł rosyjskich klasyków. Utwory o podobnym tytule są autorstwa Aleksandra Puszkina, Michaiła Lermontowa, Lwa Tołstoja i Saszy Czernego. Tyle, że wszystkie mają tytuł "Więzień rasy kaukaskiej".

Warto też zauważyć, że jednym z głównych motywów przewodnich tego dzieła były słowa Dostojewskiego, że piękno zbawi świat. Nawiązuje do tego sam Makanin, wymieniając frazę już w pierwszym zdaniu opowiadania. Jednak w finale, piękno "nie oszczędza", nie powstrzymując młodego człowieka od śmierci, a Rubakhina od popełnienia morderstwa.

Recenzje

W recenzjach "Więzień Kaukazu" Krytycy i czytelnicy zwracali uwagę na to, że autorka przekręca motywy kaukaskie, dobrze znane z wielkiej klasyki rosyjskiej, w nowoczesny twist. W swojej pracy demonstruje jakość swoich prac za pomocą słów. Jednocześnie udaje się nam przypomnieć, że uwolnienie "Węzeł kaukaski" Nie będzie to wcale łatwe, ta wojna jest dobrze znana Rosjanom od XIX wieku.

Ważne jest, że wojna w tej opowieści jest tylko zapalnikiem dla fabuły. Narracja jest bardziej egzystencjalna, a głównym kontrapunktem jest konfrontacja insiderów i outsiderów. Makanin pokazuje rozlewającą się na świat agresję, która nieustannie rozpędza się w mordach i wojnach. Ale ta historia nie jest tylko o tym. Piękno, które może naprawdę zbawić świat, zajmuje w tym dziele ważne miejsce. I właśnie tymi słowami pisarz rozpoczyna swoją opowieść o przemocy, morderstwie i agresji.

Recenzje opowiadania Władimira Makanina "Jeniec wojenny na Kaukazie" Krytycy zwrócili uwagę na symboliczną monumentalność dzieła. Autorowi udaje się ucieleśnić archetypiczny konflikt współczesności. To psychiczna udręka człowieka skazanego na zniszczenie tego, co kocha najbardziej. Motyw morderstwa przeradza się w głęboką przypowieść, zaskakującą suspensem historię walki. Przyczyną wojny nie jest nienawiść, lecz nieodwzajemniona, namiętna i wypaczona miłość.

Analiza pracy

Historia "Kaukaski jeniec" В. Makanin jest bardzo chwalony na Zachodzie. Autor obala kaukaski mit, pozbawiając go romantycznej aureoli. Jego bohaterowie godzą się z prozaiczną rutyną wojny, stają się zgorzkniali i zatwardziali... Przyjmują śmierć za pewnik i spokojnie traktują zwłoki, grzebiąc je w ziemi. Makanin kilkakrotnie wspomina o tej obojętności. Opisuje śmierć w całej jej grozie i przerażeniu tak, że czytelnik nie może odebrać jej obojętnie. Natomiast wojna staje się pracą dla żołnierzy, a autor czyni swoją misją, aby nie doszło do niej w czasie pokoju.

Czasowe i przestrzenne czasowe i przestrzenne organizacja pracy. Niepewna linia oddziela czas teraźniejszy od jego celu. Jednocześnie poszczególne odcinki czasowe są wyjęte z przepływu czasu i nadają im własne znaczenie w opowieści. W ten sposób sama przestrzeń zostaje rozbita na odrębne części, które w końcu powtarzają się i przeplatają ze sobą. Powtarzające się poczucie, że bohaterowie są uwięzieni w splątanym labiryncie, z którego nie ma łatwego wyjścia. Na zawsze stali się jego więźniami.

W całej twórczości Makanina, stwierdzenie Dostojewskiego o pięknie. Ale tutaj nabiera to innego znaczenia. Surowe i obce piękno gór Kaukazu staje się wrogie i brutalne obcy dla Rosjanina człowieka. Góry stanowią śmiertelne zagrożenie dla rosyjskich żołnierzy. Beauty Czeczeńska młodzież, na początku, budzi w Rubakhin nowe i silne uczucia.Dostaje poczucie, że mogą odegrać ważną rolę w życiu rosyjskiego żołnierza i zmienić go, ale to piękno nie zapisać nikogo. Gdy tylko wyczuwa zagrożenie, które emanuje z więźnia, bohater brutalnie się na nim odwdzięcza.

Makanin dochodzi do wniosku, że piękno nie ma miejsca tam, gdzie panuje gorycz i chaos. Nabiera niszczycielskiej siły, jej piękno nie ratuje, jak u Dostojewskiego, ale zabija.

Innowacyjność i wyjątkowość..

Makanin bezlitośnie obala romantyczny kaukaski mit stworzony przez rosyjskich klasyków Puszkina, Lermontowa i Tołstoja. Współczesny autor otwiera czytelnikowi oczy na prawdziwy Kaukaz, który nikogo już nie fascynuje.

Całkowicie obala klasyczne zdanie Dostojewskiego, dowodząc, że w wojnie nie może być nic romantycznego i pięknego. Wszędzie leżą oszpecone zwłoki, krew i złamane życia ocalałych.

Synopsis wg

W 2008 roku książka Władimira Makanina "Więzień Kaukazu" został zaadaptowany na film przez Alekseia Uchitela. Filmowiec przyznał, że był pod wrażeniem i poruszony pracą. Znał osobiście autora i uderzyło go to, że ten już w średnim wieku mężczyzna mówił w sposób na wskroś współczesny i aktualny... Miał wyrobiony pogląd na współczesny stan kina rosyjskiego, a ponadto wykształcenie scenopisarskie... Uchitel załatwił więc, że jego opowieść zostanie przerobiona na film.

Film ukazał się pod tytułem "Captive". Role pierwszoplanowe w wykonaniu Vyacheslava Krikunova, Pyotra Logacheva i Irakli Mskhalaia.

Film był częścią festiwalu "Kinotavr", Nie udało się jednak zdobyć żadnych nagród. Na konkursie w Karlowych Warach film otrzymał nagrodę za najlepszą reżyserię.