Co to jest hydradenitis? Jak leczyć hydradenitis?

Hidradenitis, często nazywane suczym wymieniem, jest zapalną, ostrą chorobą dotyczącą gruczołów potowych. Jak wiadomo, gruczoły potowe ludzkiego ciała są niejednorodne, mają różne typy w swojej lokalizacji i strukturze.

Informacje ogólne

Rozważając, czym jest hydradenitis, należy zauważyć, że w tym przypadku mówimy o niebezpiecznych gruczołach. Zlokalizowane są w okolicy narządów płciowych, odbytu, zewnętrznego otworu odbytu, ale najbardziej dotknięte i skoncentrowane właśnie w okolicy pachowej. Są to dość duże masy, wytwarzające matowy płyn, który zawiera duże ilości lipidów, zwłaszcza cholesterolu. Komórki wydzielnicze tych gruczołów często same znajdują się w składzie tego płynu. Przyjrzyjmy się zatem bliżej, czym jest hydradenitis, jakie są objawy tej choroby. Informacje o tym, jak wyleczyć chorobę, znajdziesz również w tym artykule.

Co to jest Hydradenitis?

Hydradenitis jest ropnym, głębokim zapaleniem gruczołów apokrynowych potowych. W większości przypadków choroba występuje w okresie dojrzewania, a także u kobiet w okresie menopauzy, podczas której dochodzi do zaburzenia równowagi hormonalnej.

Odpowiadając na pytanie, co to jest hydradenitis, należy również zauważyć, że choroba ta często jest jednostronna, ale istnieją również obustronne rodzaje dolegliwości. Najczęściej zapalenie rozwija się w okolicach pach, rzadziej w okolicach brodawek sutkowych, a także w odbytu lub genitaliów.

Przyczyny

Główną przyczyną hydradenitis pod pachą, którego zdjęcie prezentujemy w tym artykule, jest obecność biało-złotego gronkowca złocistego. Gdy te bakterie mogą dostać się do przewodów wyprowadzających gruczołu potowego, zaczynają się mnożyć. Przewody gruczołów potowych zostają zablokowane przez zrogowaciały korek. wydzielane są również wydzieliny, które nie mogą się wydostać i które powodują nadmierne rozciągnięcie gruczołu. Cała nagromadzona wydzielina jest uważana za idealną pożywkę, w której mogą się mnożyć bakterie. Gruczoły potowe ulegają zapaleniu, powodując pęknięcie przewodu. To powoduje, że infekcja rozprzestrzenia się na otaczające tkanki, tworząc przetoki.

Ale gronkowiec złocisty występuje tylko w obecności czynników predysponujących, do których należą:

1. Zwiększone pocenie się.
2. Obecność mikrourazów na skórze, spowodowanych nieostrożnym drapaniem lub goleniem.
3. Osłabiony układ odpornościowy.
4. Nieprzestrzeganie zasad higieny osobistej.
5. Choroby endokrynologiczne, do których należy zaliczyć otyłość egzogenno-konstytucyjną, cukrzycę.

Możesz zobaczyć, jak jest zlokalizowany w obszarze na zdjęciu hidradenitis pod pachą. Występuje najczęściej u płci pięknej. W starszym wieku rozwój choroby jest prawie rzadki, ponieważ w tym okresie gruczoły potowe nie funkcjonują dobrze.

Rodzaje choroby

W dziedzinie medycyny wyróżnia się kilka postaci pachowego zapalenia wodogłowia. Rozpatrujemy je oddzielnie.

Ostre ropne zapalenie wodogrzbietów rozwija się w wyniku zablokowania gruczołów łojowych i potowych. Wśród pacjentów z tą postacią choroby rejestruje się osoby, które źle dbają o swoje pachy. Ta postać choroby może wystąpić również w pachwinie. Hidradenitis występuje jako typowy stan zapalny ludzkiego ciała z gorączką, która czasami może osiągnąć 38 stopni, złym samopoczuciem, dyskomfortem, który zmienia się w bolesność w dotkniętym obszarze. Postać ropna stanowi ogromne zagrożenie dla życia, jeśli pacjent nie szuka leczenia.

Przewlekłe zapalenie naczyń

Przewlekłe zapalenie wodniaka w okolicy pachwin lub pach często nazywane jest postacią nawrotową, charakteryzującą się procesem ropnym. Proces ten trwa zazwyczaj długo. Choroba najczęściej objawia się w pewnych odstępach czasu ropną fazą ostrą. Obszar tych gruczołów apokrynowych objętych stanem zapalnym zaczyna się powiększać. Nieleczone procesy ropne mogą prowadzić do następstw septycznych i zagrażających życiu.

Guzkowe zapalenie naczyń

Jeśli pacjent zapewnia wystarczającą pielęgnację pach, ale skóra jest zraniona z powodu niedokładnego golenia, rany i zadrapania są otwarte na wniknięcie gronkowca lub innych rodzajów drobnoustrojów chorobotwórczych. W tym schorzeniu dochodzi do rozwoju guzkowego hydradenitis, które może przejść w zapalenie kości i stawów przy braku leczenie do postaci ropnej.

Objawy choroby

Objawy hydradenitis (kod ICD-10 L73) zaczynają pojawiać się stopniowo. W miejscu zapalenia rozwija się uczucie przypominające wole oraz tkliwy, gęsty obrzęk o średnicy od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Z czasem ten obrzęk zwiększa swoją wielkość i ból. Skóra przybiera purpurowo-czerwony odcień. W centrum guza tkanka mięknie, otwiera się i przez otwór uwalnia się ropopodobna zawartość. Cykl rozwoju takich nacieków trwa od 10 do 15 dni. Ostatecznie powstanie hydradenitis kończy się blizną. Często w cały proces zapalny włączają się pobliskie gruczoły potowe.

W przypadku sukcesywnej inwazji nowych gruczołów potowych, stan zapalny może utrzymywać się przez miesiąc lub dłużej. Hydradenitis (ICD-10 L73) często przebiega z objawami ogólnego zatrucia, cefalgii, hipertermii, leukocytozy.

Możliwe konsekwencje

Jeśli choroba nie będzie postępować lub będzie leczona niewłaściwie, hydradenitis może spowodować szereg komplikacji dla pacjenta. Przede wszystkim do takich powikłań pachowego zapalenia wodogłowia należy zaliczyć:

1. Zapalenie węzłów chłonnych, czyli proces zapalny węzłów chłonnych, które znajdują się w okolicy pachy. Zapalenie węzłów chłonnych występuje, gdy patogen dostaje się do węzłów chłonnych. Uszkodzeniu ulega wówczas układ węzłów chłonnych, co prowadzi do limfostazji.
2. Uogólnienie procesu. W tym przypadku patogeny przechodzą poza granice gruczołów potowych, a następnie rozprzestrzeniają się w okolicznych tkankach (zarówno na zewnątrz, jak i do wewnątrz). Dzieje się to poprzez tkankę łączną więzadła, ścięgna. Szczególnie niebezpieczne, gdy proces ropny obejmuje tkankę kostną i okostną. Powszechnie określane jako zapalenie kości i szpiku kostnego. Jest bardzo trudny do leczenia.
3. W zaawansowanych przypadkach może dojść do sepsy, czyli zatrucia krwi.

Diagnoza

Przed leczeniem hidradenitis należy wykonać pewne procedury diagnostyczne. Diagnoza rozpoczyna się od werbalnego przepytania pacjenta i badania. Rozpoznaje się ją po miejscowym obszarze, obrzęku i ewentualnych objawach towarzyszących. Lekarz musi odróżnić zmiany w gruczołach potowych od innych chorób, które mają podobną klinikę. Należą do nich:

1. Czyrak, który ma ropny rdzeń.
2. Karbunkuł, czyli nagromadzenie kilku furunów na ograniczonym obszarze.
3. Flegmona, czyli ropne zapalenie głębszych warstw skóry.
4. Powikłana miażdżyca, zakażenie gruczołów łojowych.
5. Zapalenie węzłów chłonnych, zapalenie węzłów chłonnych.

Konieczne jest również przeprowadzenie diagnostyki innej postaci hydradenitis, której kod ICD będzie inny - supratentorial. Występuje to w połączeniu z ciężkim trądzikiem. Istniejący guzek w przewodzie gruczołu łojowego uciska gruczoł potowy, co prowokuje początek procesu zapalnego. Ten typ choroby charakteryzuje się nawrotowym przebiegiem, a terapia opiera się na wyeliminowaniu przyczyny podstawowej. W czasie laktacji w początkowej fazie występuje grudka etapy rozwoju Przy hidradenitis wygląda to również jak miejsce gromadzenia się mleka z powodu zatkania przewodów przy brodawce sutkowej.

Cechy leczenia

Hydradenitis w w domu Może być skutecznie leczony. Należy to jednak zrobić na etapie powstawania guzka. Ponadto, równolegle ze stosowaniem recept medycyna ludowa Specjaliści zalecają stosowanie leków.

Jeśli występuje ból i mały węzeł w okolicy pachy, specjalista przepisuje terapię miejscową. W tym celu miejsce zmienione chorobowo oraz skórę wokół nacieku poddaje się dokładnemu działaniu alkoholu kilka razy dziennie, aby zabić bakterie chorobotwórcze obecne na powierzchni skóry. Zapobiegnie to również rozprzestrzenianiu się stanu zapalnego na pobliskie gruczoły łojowe.

Co jeszcze trzeba zrobić?

Na zmienione chorobowo miejsce dwa razy dziennie należy nałożyć kompres z "Z Dimexidem". Podczas leczenia pacjent musi wykluczyć stres, wysiłek fizyczny, przestrzegać prawidłowej higieny, spożywać posiłki bogate w białko...

Jeśli chodzi o dojrzałe hydradenitis, leczy się je operacyjnie. Proste usunięcie ropnych nacieków i drenażu nie da pozytywnego wyniku. Dzięki temu w obszarze zmiany pozostanie duża liczba mikroubytków, które w późniejszym czasie dojrzeją. Operacja polega na szerokim nacięciu, które przebiega przez całą drogę nacieku zdrowy tkanki.

Należy pamiętać, że w rozwoju ropnych postaci hydradenitis nie można obejść się bez stosowania antybiotyków. Mówiąc o tym, jakie antybiotyki na hidradenitis się stosuje, warto zaznaczyć, że powinien je przepisać tylko lekarz, kierując się indywidualnymi cechami organizmu pacjenta, wiekiem, przebieg choroby i inne czynniki. Terapia powinna być kontynuowana przez co najmniej tydzień. Aby przyspieszyć dojrzewanie krost, stosuje się specjalne opatrunki z maścią na hidradenitis, np, "Ichtiol" Albo Vishnevsky`ego.

Przepisy medycyny tradycyjnej

Równolegle ze stosowaniem leków, specjalista może zalecić stosowanie w leczeniu tej choroby medycyny tradycyjnej. Weź pod uwagę te najbardziej skuteczne:

1. Świeże liście selera należy umyć pod ciepłą wodą, ugniatać, a następnie przykładać na chore miejsce kilka razy dziennie.
2. Świeże liście platana należy dokładnie ugniatać w dłoniach, aby zaczęły wydzielać sok. Następnie należy je przyłożyć do powstałego hidradenitis w okolicy pachy na około 20 minut. Zabieg ten należy powtarzać 4 razy dziennie. Także Proszę zwrócić uwagę Najlepszy efekt uboczny daje sok ze świeżego platana.
3. Liście aloesu należy dokładnie umyć pod ciepłą wodą, przeciąć wzdłuż, a następnie przyłożyć do chorego miejsca. Same płytki liściowe tej rośliny nie mogą wyleczyć choroby, ale mają wyraźne działanie bakteriobójcze i dobrze łączą się z resztą terapii.
4. Jedną łyżeczkę kwiatów rumianku, eukaliptusa, szałwii lub nagietka zalej jedną szklanką wrzącej wody. Po tym roztwór jest cedzony, w ciągu doby nalega. Taką mieszanką należy przemywać kilka razy dziennie miejsce objęte stanem zapalnym.

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie hidradenitis przepisy medycyny ludowej mogą z powodzeniem zastąpić metody chirurgiczne, jednak przed zastosowaniem tych terapii konieczna jest konsultacja z lekarzem, gdyż mogą wystąpić przeciwwskazania.

Leczenie dietetyczne

Podczas leczenia hidradenitis konieczne jest nieuchronne przestrzeganie określonej diety. Nie wolno jeść słodyczy, pieczywa, potraw wędzonych i pikantnych oraz napojów alkoholowych, gdyż produkty te podnoszą poziom cukru we krwi. Ponadto pogarszają proces zapalny prowadząc do różnego rodzaju powikłań.

Fizjoterapia

Hydradenitis można również leczyć za pomocą fizjoterapii. Następujące środki są zalecane jako zasada:

1. Terapia ultra wysoką częstotliwością w celu wyeliminowania stanu zapalnego i zmniejszenia nacieków. Zabieg jest wskazany w przypadkach, gdy guz otoczony jest grubym naciekiem, a jego centrum nie wykazuje tendencji do rozmiękania. W takim przypadku fizjoterapii musi towarzyszyć podawanie antybiotyków przepisanych przez lekarza.
2. Opalanie się przez 30 minut. Można je również zastąpić ogrzewaniem specjalną niebieską lampą, którą stosuje się przez 5 minut. Umieszcza się go w odległości około 20 cm od zmiany chorobowej. Chodzi o to, że suche ciepło poprawia krążenie krwi, a także pomaga rozpuścić istniejące plomby.
3. CIRT poprawia mikrokrążenie, zmniejsza obrzęki, redukuje oznaki stanu zapalnego i poprawia obronność skóry.
4. Radioterapia jest stosowana w celu zniszczenia procesu zapalnego w gruczołach potowych w przypadkach nawracającego hidradenitis.
5. Miejscowe naświetlanie promieniami ultrafioletowymi prowokuje śmierć bakterii, a także zwiększa miejscowy układ immunologiczny i odporność skóry na infekcje.

Uwaga: Jeśli wewnątrz zmiany powstały jamy wypełnione ropą, opisane powyżej zabiegi rozgrzewające są surowo zabronione.