Klebsiella u dzieci: objawy, leczenie i konsekwencje

Układ odpornościowy dzieci jest słaby i organizm często negatywnie reaguje na bakterie chorobotwórcze. Badania laboratoryjne mogą je wykryć i przepisać odpowiednie leczenie. Najczęstsze z nich to Bakterie występujące u małych pacjentów to różne rodzaje cocci. Czasami test ujawnia Klebsiella. Czym jest ta bakteria i jakie jest jej zagrożenie dla dziecka, spróbujmy zrozumieć.

Czym jest Klebsiella?

Klebsiella spp. są organizmami oportunistycznymi, prokariotycznymi i patogennymi. Należą do tej samej dużej rodziny Enterobacteriaceae, jak E. coli, Salmonella spp. Bakterie te są gram-ujemnymi, jednokomórkowymi pałeczkami. Nieregularne, owalne, o wymiarach 0,3-1,25 µm.

Klebsiellae rozkładają prawie wszystkie węglowodany, rosną w roztworze cyjanku potasu. Przeżywają po zastosowaniu bakteriobójczych mydeł i środków dezynfekcyjnych. Enterobacteriaceae są uważane za jedne z najgroźniejszych ze względu na ich oporność na wiele antybiotyków. Giną po podgrzaniu przez około godzinę w temperaturze 65 stopni Celsjusza. Podatny na działanie chloraminy, fenolu i innych roztworów.

Mikroorganizmy te są szeroko rozpowszechnione. Znalezione w ludzkich odchodach, skórze, błonie śluzowej dróg oddechowych. Można je znaleźć w glebie, wodzie, żywności roślinnej.

U dorosłych i dzieci bakterie z rodzaju Klebsiella wywołują zapalenie płuc, rhinoscleroma, ozenema, zmiany moczowo-płciowe, zakażenia jelitowe. Patogeny są często izolowane w mikroflorze noworodków bezpośrednio po urodzeniu. Zakażenie niemowląt może prowadzić do ciężkiego uszkodzenia tkanki płucnej, zakażeń jelitowych i stanów toksyczno-septycznych ze skutkiem śmiertelnym.

Klasyfikacja

Rodzaj pałeczek kapsułkowych Klebsiella dzieli się na gatunki biochemiczne. Bakterie dzieli się na trzy główne i kilka dodatkowych gatunków. Do głównych z nich należą:

1. Klebsiella pneumoniae lub pałeczka Friedlandera. Mały coccobacillus, który nie tworzy zarodników. Mogą występować pojedynczo, w parach lub tworzyć kompletne kolonie (na pożywkach agarowych). Dotyka głównie błony śluzowe dolnych dróg oddechowych i jest główną przyczyną zapalenia płuc. Powoduje również zakażenia dróg moczowych, ropne zapalenie miąższu wątroby, śledziony. Występuje w zakażeniach mieszanych. W zakażeniach jelitowych u dzieci najczęściej występują Staphylococcus aureus i Klebsiella. Jednak najczęstszym patogenem wywołującym zapalenie oskrzeli i oskrzelików jest.
2. Klebsiella osenella (Abel-Levenberg bacillus). Przyczyny chorób Górne drogi oddechowe. Zapaleniu towarzyszy sucha, lepka wydzielina o nieprzyjemnym zapachu oraz zanik błony śluzowej i szkieletu nosa. Ozena najczęściej diagnozowana jest w wieku 8-16 lat. Proces patologiczny może rozprzestrzeniać się na krtań, tchawicę. Często prowadzi do utraty węchu.
3. Klebsiella rhinosclerum (Friesz-Wolkowicz bacillus). Działa na błony śluzowe dróg oddechowych. W nosie i gardle pojawiają się gęste białe guzki z lepką plwociną. Pojawiają się nacieki oskrzelowe, które później ulegają bliznowaceniu.
4. Klebsiella oxytoca. Wpływa na stawy, oczy, błony Błony mózgowe, Narządy moczowo-płciowe. Pałeczki wywołują posocznicę i powodują zatrucie krwi.

Pałeczka Friedländera występuje najczęściej u małych pacjentów. Jednak Klebsiella oxytococcus u dzieci nie jest często wykrywana.

Jak patogen dostaje się do organizmu dziecka?

Patogenne pałeczki uważane są za czynnik sprawczy zakażeń szpitalnych. Patogen może pochodzić z rąk skażonego personelu, źle traktowanych cewników. W warunkach pozaszpitalnych Klebsiella występuje na powierzchni warzyw, mrożonych ryb, produktów mlecznych. Enterobacteriaceae przeżywają, a nawet rozmnażają się w lodówce.

Przyczyną obecności Klebsielli w kale dziecka nie zawsze jest choroba zakaźna. Enterobacteriaceae mogą pozostawać w organizmie dziecka przez długi czas, nie powodując zmian patologicznych. Uaktywnienie patogenu może być wynikiem długotrwałego stosowania antybiotyków, złej diety, problemów z trawieniem.

Częściej jednak Klebsiella u dzieci występuje w wyniku:

• Picie zanieczyszczonej, nieprzegotowanej wody to dobry pomysł;
• Dziecko zjada surowe, często niedostatecznie umyte owoce i warzywa;
• nieprzestrzeganie prostych zasad higieny: dzieci nie myją rąk po skorzystaniu z toalety, przed jedzeniem lub po spacerze;
• Niewłaściwa higiena matki: złe mycie piersi przed i po karmieniu, niedostateczne traktowanie rąk;
• bliski kontakt z osobą chorą: Klebsiella jest przenoszona przez przenoszone w powietrzu kropelki, przez kichanie i kaszel;
• Wykorzystanie przedmiotów pochodzących od chorego: małe dzieci wkładają do ust zabawki, którymi bawiło się chore dziecko.

Chociaż bakterie kapsułkowe są bardzo odporne, potrzebują pewnych warunków do aktywnego wzrostu. Grupa ryzyka obejmuje:

• niemowlęta;
• którzy urodzili się przedwcześnie;
• Wady genetyczne lub wrodzone wrodzone;
• Dzieci z rodzin aspołecznych: matka jest uzależniona od alkoholu lub narkotyków i ma złe relacje z dzieckiem;
• Zakażeni wirusem HIV;
• Dzieci często chorujące i poddawane leczeniu szpitalnemu.

U niektórych dzieci alergie są sprzyjającą pożywką dla Klebsielli.

Obraz kliniczny

Po dostaniu się do organizmu kapsułkowanej bakterii następuje okres inkubacji wynoszący. Czas jej trwania zależy od rodzaju patogenu, stanu odporności i kilku innych czynników. Okres od wniknięcia do organizmu do pojawienia się pierwszych objawów może wynosić od kilku godzin do kilku dni.

Podczas aktywnego rozwoju Klebsielli objawy u dziecka są nieco inne i zależą od lokalizacji enterobakterii. Jeśli patogen zaatakował drogi oddechowe, obraz kliniczny będzie następujący:

• gwałtowny wzrost temperatury;
• gorączka, dreszcze;
• trudności w oddychaniu przez nos, wydzielina śluzowa o nieprzyjemnym zapachu;
• Zaczerwienienie, obrzęk krtani;
• Kaszel początkowo suchy w ciągu dnia, a potem mokry bardziej w nocy;
• dziecko jest niewyspane, płacze i staje się marudne;
• Zaburzenia w częstotliwości i głębokości oddychania.

W przypadku zajęcia przewodu pokarmowego u dzieci obserwuje się następujące objawy kliniczne:

• najpierw nagły, potem intensywny ból brzucha;
• Nasila się tworzenie gazu;
• nudności, którym nie zawsze towarzyszą wymioty;
• Dziecko odmawia jedzenia, nawet swoich ulubionych potraw;
• Stolce są zaburzone: stają się płynne, częste, a w stolcu widoczne są smugi śluzu i krwi;
• częste stolce drażnią odbyt, powodując przeczulicę, a czasem drobną wysypkę;
• Gorączka u dzieci słabych lub pozostawionych przez dłuższy czas bez leczenia pomoc medyczna.

Klebsiella w gardle u dziecka

Mikroflora jamy ustnej obejmuje dużą liczbę różnych mikroorganizmów. Bakterie są przyjmowane nie tylko z pożywieniem, ale także poprzez wdychanie, mówienie. Zazwyczaj Klebsiella u dziecka w wieku 3 lat lub w każdym innym wieku powinna być nieobecna. Obecność Enterobacteriaceae wskazuje na proces zapalny w organizmie.

W gardle u dzieci najczęściej występuje Klebsiella pneumoniae, oksytocyna, ozenema, rhinoscleroma. Bakterie powodują poważne choroby dróg oddechowych. Statystyki pokazują, że 35,7% z nich jest śmiertelnych. Różne rodzaje Klebsielli powodują określone choroby.

1. Klebsiella rhinoscleroma jest czynnikiem sprawczym sklerozy. Jest to proces zapalny dotyczący ścian dróg oddechowych z tworzeniem łącznotkankowych guzków (ziarniniaków). Niebezpieczeństwo choroby polega na tym, że zaczyna się ona rozwijać po 2-3 latach od ekspozycji na bakcyl Friesz-Wolkowitza. Objawy są takie same jak w przypadku zwykłe przeziębienie jest przyczyną choroby. Rodzice sami leczą swoje dziecko, komplikując sytuację.
2. Klebsiella ozenna wywołuje twardzinę rodzaj choroby. Charakteryzuje się procesem zanikowym struktur nosa (błony śluzowej, chrząstek itp.). Ozenna nie występuje często, stanowi 1-3% wszystkich chorób nosa. Najczęściej chorują dziewczynki w wieku 7-8 lat. Patologia może być przyczyną powikłań: zapalenie zatoki szczękowej, zapalenie szpary, zapalenie spojówek, zapalenie rogówki, przewlekłe zapalenie ucha środkowego.
3. Klebsiella pneumoniae, mimo swojej nazwy, wywołuje zapalenie tkanki płucnej u 2% do 4% wszystkich pacjentów z patologiami płuc. Choroba ta jest jednak bardzo niebezpieczna, zwłaszcza jeśli wystąpi u dziecka. Głównymi przyczynami występowania Klebsiella pneumoniae u dzieci są zbyt słaby układ odpornościowy oraz częste nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu oddechowego. Zapalenie płuc Friedlandera często powoduje powikłania płucne i pozapłucne: wysiękowe zapalenie opłucnej, ropnie, sepsę.

Klebsiella w kale

Klebsiella pneumoniae, oksytocyna i inne to przedstawiciele prawidłowej flory zakażenie jelitowe z pod warunkiem, że ich liczba jest mniejsza niż 10⁴. W wyższych stężeniach bakterie kapsułkowe powodują choroby gastroenterologiczne.

U dziecka Klebsiella w kale pochodzi z jelit. W przewodzie pokarmowym enterobakterie wytwarzają enterotoksyny. Są to bakterie polipeptydowe, które zakłócają zdolność do wchłaniania składników odżywczych ze światła jelita. Ten stan patologiczny znacznie zwiększa ryzyko zaburzenia równowagi flory jelitowej i rozwoju innych organizmów chorobotwórczych. Głównym objawem obecności enterotoksyny w jelitach są płynne, wodniste stolce u dziecka.

Oprócz enterotoksyny, Klebsiella wytwarza błonotoksynę. Zwiększają przepuszczalność błony komórkowej dla jonów wodoru, potasu, sodu. Prowadzi do zniszczenia komórek i zaburzenia równowagi pH krwi.

Dysbioza u dzieci często rozwija się z powodu tego, że jelito jest "mistrzem" Klebsiella pneumoniae. W stolcu dziecka podczas badania mogą być obecne inne bakterie chorobotwórcze. Dzieje się tak zazwyczaj dlatego, że pałeczki Enterobacteriaceae kapsularne mają wysoką odporność, co przyczynia się do wtórne infekcje. Dzieci często chorują na przeziębienia i choroby wirusowe. Słaby organizm to najlepsza pożywka dla Klebsielli.

Klebsiella u noworodków

Najlepszym tłem dla Klebsielli jest słaby organizm. Dlatego bakteria najczęściej dotyka małe dzieci, które dopiero zaczynają rozwijać odporność.

Dzieci urodzone wcześnie są najbardziej podatne na choroby zakaźne. Niebezpieczeństwo polega na tym, że u słabych niemowląt proces patologiczny postępuje szybciej. Zakażenie pojawia się zwykle tuż po wypisie z domu. Sterylność szpitala zostaje gwałtownie zastąpiona normalnym środowiskiem, przez co organizmowi trudno jest poradzić sobie z tak dużą ilością zarazków. Clobsenella może powodować zarówno zaburzenia jelitowe, jak i zapalenie płuc u niemowląt urodzonych przedwcześnie.

Ale Klebsiella nie jest też rzadka u dzieci, które urodziły się w terminie. Objawy uszkodzeń spowodowanych przez bakterię otoczkową są takie same jak w chorobach jelit:

1. Niemowlę wypróżnia się często, przy czym stolec za każdym razem staje się coraz bardziej płynny.
2. Zmienia się kolor stolca, staje się on żółto-zielony. Obserwuje się śluz, fragmenty niestrawionego pokarmu (jeśli dziecko jest już na diecie uzupełniającej), smugi krwi. Pojawia się osobliwy kwaśny zapach.
3. Nadmierne regurgitacje "po fontannie". Ten objaw powinien zaalarmować rodziców, występuje tylko wtedy, gdy w jelitach pojawiają się chorobotwórcze drobnoustroje.
4. Wzdęcia brzucha. Po zakończeniu dziecko zaczyna płakać i jest ciągle niegrzeczne.
5. Gorączka nie jest rzadkością u rocznego dziecka z Klebsiella. Jest to wskazówka, że istnieje już odporność i organizm próbuje walczyć z patogenem.

Jak się ją diagnozuje

Jeśli objawy są podobne do rozwoju chorób układu oddechowego Lub nieprawidłowości zaburzenia żołądkowo-jelitowe, dziecko powinno być natychmiast obejrzane przez pediatrę. Samodzielne leczenie, zwłaszcza u niemowląt, może mieć fatalne skutki.

Lekarz najpierw zbiera wywiad. Na podstawie objawów można stwierdzić, który układ jest dotknięty przez Enterobacteriaceae. Po badaniu fizycznym lekarz zaleci wykonanie różnych badań laboratoryjnych:

1. Kultura na pożywkach. Klebsiella pneumoniae w kale dziecka wykrywana jest za pomocą testu na dysbakteriozę. Test ujawnia również obecność oporności na niektóre leki przeciwbakteryjne. Wyniki są podstawa Identyfikacja antybiotyku, który ma być stosowany w terapii.
2. Barwienie metodą Grama. Metoda ta pozwala na klasyfikację bakterii na Gram-dodatnie i Gram-ujemne w zależności od ich budowy i ściany komórkowej. Test różnicuje Staphylococcus pneumoniae i Klebsiella pneumoniae.
3. Metody serologiczne pozwalają określić rodzaj patogenu i obecność przeciwciał przeciwko niemu. Badany biomateriał to krew żylna. Badanie to rzadko wykonuje się u bardzo małych dzieci.
4. Koprogram. Metoda służy do rozpoznania choroby, specyfiki procesu zakaźnego. Test jest przeprowadzany w każdym wieku.

W przypadku potwierdzenia obecności Klebsielli u dzieci, leczenie przepisuje się biorąc pod uwagę rodzaj bakterii, wiek dziecka. Antybiotykoterapia powinna być prowadzona pod ścisłą kontrolą lekarza pediatry. W niektórych przypadkach wykonuje się ją jako stacjonarną.

Klebsiella u dziecka: co leczyć?

Podejście terapeutyczne zależy od wieku pacjenta, Specyfika kursu i stadium choroby. W większości przypadków leczenie odbywa się w trybie ambulatoryjnym, z wyjątkiem niemowląt z wadami wrodzonymi lub bardzo słabą odpornością.

Leczenie lekami przeciwbakteryjnymi. Antybiotyki nie powinny być jednak stosowane u niemowląt, ponieważ mają dużą liczbę skutków ubocznych. Zostają zastąpione przez bakteriofagi. Cechy terapii bakteriofagów Klebsiella:

• Lek przyjmuje się trzy razy dziennie przed posiłkami (20-30 minut), jeśli dziecko jest karmione piersią można wypić lek przed karmieniem;
• maksymalna dawka jednorazowa dla niemowląt od urodzenia do 6 miesiąca życia wynosi 5 ml;
• 6 do 12 miesięcy - 10 ml;
• Od roku do trzech lat, 15 ml;
• Od trzech do siedmiu - 20 ml;
• Dla dzieci w wieku powyżej 7 lat, pojedyncza dawka jest oparta na masie ciała.

Klebsiella u dziecka w wieku 2 lat i więcej jest leczona bezpiecznymi antybiotykami. Najskuteczniejsze są cefalosporyny (Cefazolin, Cefalexin) i fluorochinolony (Ciprofloxacin). Można również podać penicyliny (Amoxiclav), ale są one uważane za mniej skuteczne.

Dla przywrócenia i wzmocnienia naturalnej mikroflory wskazane są probiotyki: Biform, Bifidumbacterin, Linex dla dzieci, Acipol, Probifor i inne. Probiotyki przyjmuje się podczas antybiotykoterapii i przez dwa tygodnie po niej.

Podaje się leczenie patogenetyczne:

• Leki z grupy NLPZ (przeciwgorączkowe): "Paracetamol, Nurofen;
• Immunomodulatory: "Kipferon", "Genferon Lite";
• Leki przeciwhistaminowe: Zodac, Zyrtec.

Leczenie objawowe:

• Wymioty: Motilium w zawiesinie, tabletki dostępne dla dzieci od 12 roku życia;
• Przy biegunce zażywać Stopdiar, 5-NOC, Enterofuryl;
• W przypadku odwodnienia, dziecku podaje się regulatory równowagi wodno-elektrolitowej: Regidron, Hydrovit.

Konsekwencje

Przy odpowiednio wczesnym i adekwatnym leczeniu Klebsielli u dzieci rokowanie jest korzystne. Zbyt późno leczona lub nieleczona infekcja szybko się rozprzestrzenia i powoduje sepsę, stan niebezpieczny, zwłaszcza dla dziecka. Oprócz ogólnoustrojowych reakcji zapalnych mogą wystąpić inne ciężkie konsekwencje:

1. Jednym z częstych powikłań obecności bakterii otoczkowych w jelicie jest przewlekła dyspepsja. Chorobie towarzyszą nudności, wymioty, uporczywy ból w nadbrzuszu, krwawienie w różnych częściach jelita.
2. U noworodków, które nie są odpowiednio leczone z powodu Klebsielli, może wystąpić diateza krwotoczna. Charakterystyczne są wymioty krwią, smoliste stolce, krwotoki wewnętrzne.
3. Zapalenie opon mózgowych i obrzęk mózgu.
4. Ostra niewydolność płucna.

Nawet po odpowiedniej terapii funkcje obronne organizmu są mocno ograniczone. Małe dzieci są często podatne na ponowne zakażenie. Niebezpieczeństwo polega na tym, że patogen jest szeroko rozpowszechniony i wysoce odporny. Aby uniknąć nawrotu choroby, konieczna jest staranna higiena, mycie owoców i warzyw, a najlepiej obróbka termiczna. W pierwszym okresie trzymaj dziecko z dala od dużych tłumów, kontaktu z nosicielami infekcji przenoszonych drogą powietrzną.

Dotychczas nie opracowano szczepionki przeciwko Klebsiellozie. Głównym środkiem zapobiegawczym jest przestrzeganie zasad higieny i wzmacnianie odporności dziecka.